ผู้หญิงที่ตัดสินใจไม่มีลูก วางแผนชีวิตบั้นปลายไว้อย่างไรบ้างคะ

มีครอบครัว แต่งงานนานแล้ว แต่ไม่มีลูก อยากให้จัดตั้งชมรมเพื่อได้พูดคุยเป็นเพื่อน/เป็นพี่/เป็นน้อง ได้ไปมาหาสู่กันบ้าง แก้เหงาด้วย

ไม่มีลูกเหมือนกันค่ะ อายุ 39 ปีแล้วเคยไปทำ ivf ก้อไม่ได้ค่ะตอนนี้ปลงแล้วค่ะ อยู่ด้วยกันมา 20 ปีแล้ว แต่แฟนอยากมีค่ะ ตอนนี้ก้อยังคิดว่าหากต้องเลิกกันเพราะไม่สามารถมีลูกได้ก้อไม่เป็นไรค่ะ เพราะคิดว่า มีลูก หรือไม่มีลูก ถ้าจะเลิกก้อเลิกได้ทั้งนั้น สังคมปัจจุบัน อยู่อยากขึ้นทุกทีค่ะ เด็กก้อเลี้ยงอยากเลี้ยงได้แต่ตัว มีแต่การแข่งขัน ทุกอย่างต้องใช้เงินมาเป็นส่วนประกอบ ทั้งนั้น ไม่มีลูกชีวิตเราง่ายขึ้นค่ะ ไม่มีห่วง ไม่ต้องห่วง วางแผนปั้นปลายชีวิตให้ดี เก็บเงินไว้ใช้ยามแก มีสมบัติ กะเงินเยอะๆ เดียวหลานก้อมาดูแลเองค่ะ

ความคิดเห็นที 26 โดนใจมาก

หลากหลายความคิดเลยนะคะ เคยคิด แบบ จขกท. เหมือนกันคะ แบบว่าสับสน แต่งงานมา 7 ปี จนตอนนี้ อายุ 40 แล้ว ก็ยังไม่มี ก็เลยเป็นตัวตัดสินว่า ต้องคิดใหม่ว่า ใช้ชีวิตอย่างไรดี เมื่อไม่มีลูก เหรียญมี 2 ด้านคะ ทุกอย่าง มีดี มีเสีย ควบคู่กันไปทุกสิ่งคะ ลูกคือของขวัญ ที่พ่อ กับ แม่ สร้างมาด้วยความรัก แต่ มีสุข ก็มีทุกข์ เพราะ รัก และห่วงเขา ตั้งแต่เกิด จนโต หัวอก คนเป็นพ่อ แม่ มีแต่ความเป็นห่วง แต่ถ้าลูกเป็นคนดี ว่านอนสอนงาย พึ่งได้จริง ก็ถือเป็นความโชคดี แต่ถ้าตรงกันข้ามก็เป็นความโชคร้าย สิ่งนี้ไม่มีใครตอบได้คะว่าคุณจะโชคดี หรือ โชคร้าย มามองในมุมของคนไม่มีลูก บ้างนะคะ วันนีั ทำงานเพื่อใช้ชีวิตในแต่ละวัน ไม่มีเป้าหมาย ว่าต้องทำเพื่ออีกชีวิตนึง ใช้ชีวิตลำพัง แค่สองคน แต่ไม่ค่อยมีความกังวลคะ อยากเที่ยว อยากกิน อยากตื่น เวลาไหน เมื่อไหร่ ก็ได้คะ แต่ต้องวางแผน เพื่ออนาคต ที่เริ่มแก่ตัว ว่าเมื่อเจ็บป่วยจะทำอย่างไร แต่ยามสิ้นลม ตัวดิฉันเองบริจาคร่างกายไปแล้วคะ ไม่ต้องกังวลเรื่องคนจัดงานศพ (แอบรอดไปเรื่องนึงล่ะ) แถมได้บุญด้วย.. แต่บางครั้งแอบเห็นครอบครัวที่เขามีลูก ที่น่ารัก ก็แอบดีใจกับเขาด้วยนะคะ เพราะชีวิตนี้คงไม่เคยสัมผัสความรู้สึกแบบนั้น การศึกษาธรรมะจะช่วยเป็นตัวตัดสินใจให้คุณได้คะ เพราะกว่าดิฉันจะผ่านมาถึงวันนี้ ก็ดิ้นรนขวนขวาย อยากจะมีลูกกับเขามั่ง แต่ค้นพบความจริงแล้วว่าชีวิตนึงเราเกิดมาเพื่ออะไร แล้วมันก็ไม่รู้สึกดิ้นรน เดือดร้อน อีกต่อไป ทุกอย่างมันถูกกำหนดมาคะ และขอให้ทุกท่าน ที่มีลูก กำลังจะมีลูก คิดจะมีลูก และไม่มีลูกทุกคน คิดบวกไว้นะคะ

ดิฉันเป็นคนนึงที่ไม่คิดว่า การอยู่เป็นโสด หรือการไม่มีลูก เป็นเรื่องที่น่ากังวลในชีวิต การมีลูกก็ไม่ได้รับประกันว่าเขาจะมาดูแลเราตอนแก่ แต่ตัวดิฉันก็มีมารดาที่ต้องดูแล มันเป็นสิ่งที่ฉันภูมิใจมาตลอดว่า ไม่เคยทอดทิ้งให้ท่านต้องลำบาก ในขณะเดียวกันก็ไม่เคยกังวลกับตัวเองว่า ใครจะมาดูแลเราตอนแก่ สิ่งสำคัญที่ดิฉันคิดคือ ทำให้ตัวเราเองมีสุขภาพที่แข็งแรง และวางแผนเรื่องการเงินไว้บ้างในยามบั้นปลาย เช่นการซื้อประกันสุขภาพ และเราก็ไม่ควรไปกังวลกับชีวิตที่เราจะต้องยืนอยู่คนเดียวในยามแก่ชรา ถ้าจะต้องใช้บริการศูนย์ดูแลคนชราก็ไม่แปลกอะไร ถึงเวลานั้นดิฉันก็ไม่ต้องห่วงอะไรแล้ว คิดว่าน่าจะมีความสุขจะตายไป