เราผิดมากไม๊ .. เพื่อนๆ

คนกตัญญูไม่มีวันอับจนหรอกค่ะ

ขอบคุณทุกกำลังใจคร่า เราคิดว่า ... ไม่รู้ย่าจะอยู่กับเราได้นานแค่ไหน ตอนนี้อยากให้เวลากับย่าให้ได้มากที่สุดเรย เรารู้ว่าถ้าไปทำงานที่นู่นคงได้เงินเยอะอยู่ แต่เงินมันไม่สามารถซื้อทุกอย่างได้โดยเฉพาะ เวลา(ที่เราจะได้อยู่ใกล้ๆย่า) อีกสักพักอ่าค่ะถึงจะได้คุยกับแม่ เพราะแม่เค้าโกรธเราอยู่รอให้เค้าใจเย็นแล้วเราจะหาทางอธิบายเหตุผลของเราให้เค้าฟังค่ะ  

เราคิดว่าเหตุผลของเจ้าของกระทู้ถูกต้องแล้วค่ะ แม่ควรจะเข้าใจ 
อีกอย่างย่ากับยายไม่เหมือนกันด้วย ย่าจะสนิทกับหลานมากกว่าแม่นะเรา่ว่า
เพราะย่าไม่ได้เป็นแม่ของแม่แต่เป็นแม่ของพ่อ เค้าจะห่างกับแม่เรามากกว่าเรา
ส่วนตัวก็อยู่กับยายตั้งแต่เด็กเหมือนกัน ตั้งแต่ที่จำอะไรไม่ได้เลย
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ถ้าเป็นเราเราก็จะเลือกย่า

ตอนนี้วิวมาอยู่อเมริกา เหตุผลเดียวกัน ตอนแรกแม่จะเอามา วิวก็ยืนยันเลยว่าไม่ไปเพราะจะอยู่กับยาย ยายเป็นโรคหัวใจ วิวก็ยืนยันไม่ไป แม่ก็บอกว่า "อนาคตมาหาแต่ไม่คว้าก็ตามใจ แม่จะหาคนมาดูแลยายให้แม่ก็ไม่ได้จะทิ้งยายไว้คนเดียว ไม่อยากมาก็อยู่เมืองไทยจนๆไปก็แล้วกันแล้วจะไม่ทำเรื่องให้แล้วนะ ทำไปก็เสียเปล่า บลา บลา บลา" ตอนนั้นคิดว่า "เอาคนมาดูแลแล้วไง เราก็ไม่ได้อยู่ใกล้ยายอยู่ดี" ตอนนั้น หัวรั้นต่อต้านแม่มากๆ เถียงทุกอย่างไม่ยอมคุยกะแม่ ดื้อมากๆ ตอนนี้ยายเสียแล้ว วิวเลยได้มาอเมริกา เพราะสุดท้ายแม่ก็ทำเรื่องให้ไปอีก คนเป็นแม่ ไม่ทิ้งลูกหรอก แม่อาจจะพูดไปแค่นั้น สุดท้ายยังไงเค้าก็ไม่ทิ้งเราหรอกจ้า วิธีของวิวคือ แม่วิวอ่ะไม่ค่อยฟังลูกไม่ค่อยไว้ใจเราเลย ต้องให้คนอื่นช่วยพูด วิวต้องให้แม่เพื่อนสนิทมาช่วยคุยก็ถึงจะเข้าใจกัน วิวว่าเรื่องแบบนี้ ไม่มีใครผิดใครถูกหรอก แค่ไม่เข้าใจกันเท่านั้นเอง ยังไงคนในครอบครัวเดียวก็เข้าใจกันค่ะ สู้ๆ

 บ้านเราเป็นพวกชอบพูดกันตรง ๆ แรง ๆ อ่ะ
ไม่รู้จะใช้ได้รึเปล่านะ

แต่ถ้าเป็นเรา เราจะบอกแม่ไปเลย ว่าถ้าแม่แก่แล้ว แล้วเราไม่อยู่กับแม่ ไปทำงานที่อื่น แม่จะรู้สึกยังไง
เมกามันไกล เดินทางก็ลำบาก ขนาดตอนตาเราเสีย เราอยู่พิดโลก งานศพที่เชียงใหม่ เรายังไม่ได้ไปเลย
มันยุ่ง ไม่มีใครมารับ จขกท ตัดสินใจดี ๆ ละกัน คิดอีกแง่นึง โอกาสจะได้งานดี ๆ มันก็ไม่มีมาบ่อย ๆ
แต่ก็นะ เงิน มันไม่ได้ซื้อได้ทุกอย่างหรอก