เราอยากบ่น TT

7
ถ้าใครเข้ามากระทู้นี้ไม่อยากอ่านก็ไม่เปนไรนะคะ
เราแค่อยากระบาย 

ตอนนี้เราเรียนปีสาม แล้ว คณะวิทย์
แย่ก็ยังต้องทำแล๊บและเขียนเปนกลุ่ม เปนเรื่องหนักใจมากมากก 
ก็แบบเราก็เข้าใจเพื่อนนะคะ ว่าสาขาที่เราเรียน มันยาก คือเราเรียนชีวเคมี 
เพื่อนเราบางคนอยู่ในภาวะจำทน คือเขาไม่ชอบ แต่หันหลังกลับไม่ได้แล้ว
เราเพิ่งเข้ามาเรียนวิชาภาคเต็มรูปแบบตอนปีสามเองคะ 

เพื่อนก็เลยไม่ยอมทำงานกันเลย   แบ่งกลุ่มทำแล๊บ  เจ็ดคน 
มีแค่เรากับเพื่อนอีกคน เท่านั้น ที่ช่วยกันทำ แล้วงานที่อาจารแบ่งมา มันสำหรับทำหลายคน 
อาจารมีคะแนน attention ให้  อาจารมองเห็น คนที่ทำ เพราะเปนกลุ่มเล็กๆ

เราเคยบอก ให้เพื่อนมาช่วย  แต่ด้วยเพราะ ความไม่สนใจ    ...  คนบอก คนพูดก็เหนื่อย
นานๆไป มันก็ไม่ใช่แค่วิชาเดียว   เราไม่เข้าใจเพื่อนเลย  
ทั้งๆที่เปนงานของตัวเอง ตัวเองมีหน้าที่  ทำไมไม่ทำ  ...   แต่ละคนก็ไม่ใช่เด็กๆ  กันแล้ว
เหนื่อยหน่ายยย    
หรือเพราะบางที  งานที่มันไม่อยากเกินไป เราเอามาทำเอง 
เพื่อนเลยคิดว่า เราจะทำได้ทุกงาน .. .

เราเสียใจมากกกกก 
เพื่อนไม่เคยเห็นใจเราเลย    เราคิดเสมอว่า อะไรที่เราทำได้ เราจะทำให้ 
บางทีเราก็บอกเพื่อนว่า เดี๋ยวเราทำเอง เราแค่จะลองใจเพื่อน จะมีใครซักคนมั้ย
พูดว่า  เดี๋ยวเราช่วย   มีไรให้ช่วยมั้ยย  .. .   แต่ไม่มี 
เรามองเห็น  เพื่อนนั่งเล่นเฟซบุ๊ค เล่นเกม ดูซีรี่  แต่ทำไมเราทำงานงกๆ
ทั้งที่เปนงานของเขาด้วยเหมือนกันน 

แต่ก็นั่นน น   บ่นแล้วก็ผ่านไป ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง 
รับรู้ได้แค่ว่า  เพื่อนคิดยังไง    และสมน้ำหน้าตัวเอง  55

toonii

toonii

FULL PROFILE

Discussion (7)

สมัยเรียนในกลุ่มพี่ก็ทำคนเดียว แล้วพี่ก็เรียนจบคนเดียว อย่าไปคิดอะไรมากเลย รับผิดชอบอย่างนี้ดีแล้ว เราเปลี่ยนเขาให้เป็นอย่างที่เราต้องการไม่ได้ เพราะเขายังเปลี่ยนตัวเองไม่ได้เลย นิสัยอย่างนั้นอย่าไปโกรธเขาเลย น่าสงสารอนาคตเขา ถ้าคนพวกนี้เรียนจบ จะทำงานไม่เป็น หางานทำยาก น้องท่องไว้ "ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพื่ออนาคตในวันข้างหน้า"
สมัยเรียนพี่ก็ไม่สนใจเรียนเลยเหมือนกันคะ เอนติดแต่ก็ไม่ชอบ เลยไม่ค่อยสนใจเรียน แต่เวลาแบ่งกลุ่ม พี่จะแคร์เพื่อนมากว่าเราถ่วงรึป่าว ด้วยความที่ไม่รู้เรื่องในชั้นเรียนอยู่แล้ว แต่ก็จะโทรถามตลอด ไปหาที่หอในบ้าง (พี่อยู่หอนอก) ถามตลอดว่าจะให้ทำอะไร ค่ารายงานเพื่อนเรียกเท่าไหร่เท่านั้นไม่ถาม เพราะเรารู้ตัวว่าเราทำไม่เป็น หรือไม่รู้เรื่อง หรือว่าเพื่อนบางคนเค้าทำแล้วดีกว่าเราทำ เราก็ต้องยอมเสียงข้างมาก มันคือหน้าที่เราต้องรับผิดชอบต่องาน ต่อส่วนรวม แต่สำหรับคนบางคนแล้ว เค้าไม่ได้แคร์ว่าเป็นงานของเค้า ไร้ความรับผิดชอบ เราก็ต้องปลงสถานเดียว คนสไตล์นี้จะได้รับกรรมตอนเรียนจบแล้วคะ คือทำงานก็ถูกเพื่อนร่วมงานหรือลูกน้องด่าลับหลังว่าทำงานไม่ได้เรื่อง ไม่รู้จริง จบปอตรีมาได้ยังงัย โอ๊ยที่พี่เห็นสารพัด มีเยอะพวกจบมาแล้วไม่รู้เรื่องโดนเค้าด่าเสียๆหาย  และคนที่ขาดความรับผิดชอบจะทำงานที่ไหน หรือแม้แต่มีกิจการส่วนตัว เค้าก็จะไม่สามารถบริหารมันได้คะ 
อยากให้น้องมองในแง่ดี แง่บวกก็มีนะคะ การทำงานคนเดียว จนยุ่ง เป็นการฝึกสมาธิของเรา เป็นการจัดการในสมองที่เป็นมัลติฟังชั่นมากๆ ทำให้เราโตเป็นผู้ใหญ่เร็วกว่าเพื่อน ทำให้น้องสามารถควบคุมอารมณ์ตนเองต่อสถานการณ์ที่ยุ่งยาก  ทำงานหลายๆชิ้นได้ดีในเวลาเดียวกันได้อย่างรวดเร็ว   ชีวิตคนมันก็แบบนี้หละคะ มันต้องต่อสู้กันไป เป็นทักษะที่ฝึกให้เราชำนาญและเก่งขึ้น คนที่ไม่ทำอะไรก็ไม่เจอปัญหา ก็ไม่รู้วิธีการแก้ปัญหา และสุดท้ายชีวิตก็ถอยหลังเข้าคลองไปเอง เชื่อพี่
เพื่อนเราก็เปนแบบนี้แหละ

อาจารย์ให้งานมาเปนกลุ่ม แล้วต้องทำทั้งรายงาน presentation อีก

แต่เพื่อนไม่เคยถามเลย ว่า เราช่วยไหม ทำถึงไหนแล้ว

ผิดกับเพื่อนอีกคน ที่ไม่มีคอม แล้วบางทียังเบลอๆด้วย แต่เค้าคอยถามตลอดเลย เรื่องงานอ่ะ

ทางที่ดีเราว่าควรปรึกษาอาจารย์นะ เค้าจะได้รู้พฤติกรรมของเพื่อนเรา

เพื่อนเองจะได้ปรับปรุงตัวด้วย

* ที่คุณเจ้าของกระทู้พูดถึงเพื่อนของเจ้าของกระทู้ว่าเข้ามาเรียนแล้วไม่ชอบหรือเรียนไม่ไหวเราว่ามันไม่ใช่ประเด็นที่จะอ้างเลย

ในเมื่อเราเข้ามาตรงนี้แล้ว เราก็ต้องพยายามให้ถึงที่สุด แต่ถ้าหาก เราพบว่าตัวเองไม่ใช่จริงๆ หรือฝืนไม่ไหวแล้ว

ก็เอนท์ใหม่อีกรอบ ไม่ก็เรียนเอกชน เพราะการฝืนมากๆ มันก็ทำให้เราเครียด เก็บกฎได้เหมือนกัน

แต่ถ้าลองคิดอีกแง่นึงว่า

ถ้าหากในตอนนี้ เรายังทนไม่ได้กับการเรียนที่เราไม่ชอบ จนไม่ยอมทำงานเลย

แล้วถ้าเราไปทำงานล่ะ มันจะไม่แย่ไปกว่าหรอคะ


เราเองเรียนเอกภาษาจีน  เพื่อนเราหลายคนมาจากสายวิทย์ไม่เคยเรียนจีนมาก่อน

แต่เค้าก็พยายามตลอกเลย ทั้งคัดศัพท์ เรียนพิเศษ มีอะไรก็ถามอาจารย์ตลอด

แล้วเค้าเองก็เรียนดีขึ้นมากเลย

ยังไงก็ขอเปนกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ   แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆ คุยกับเพื่อนแล้วเพื่อนไม่ช่วย ก็บอกอาจารย์เถอะค่ะ
 ทำใจนะค่ะ
ตอนเรียนมหาลัยเจอประจำ ซึ่งส่วนมากจะเป็นผู้ชายซะด้วยสิที่อู้
ด้วยความที่อาจารย์อยากให้ศิษย์พากันเรียนเกาะกลุ่มกันไป จับผู้หญิงแยกหมด แล้วก็เอาไอ้เกรียนตัวผู้ทั้งหลายมาเป็นลูกกลุ่ม ซึ่งต้องทำใจว่ารายงานนี้เราต้องทำคนเดียว
นัดไม่เป็นนัด/ ไม่เคยถามไถ่ว่าเหนื่อยไหม/ พออาจารย์เริ่มทวงงานเมื่อนั้นแหละถึงจะมาถามเราว่าเป็นไงบ้าง เสร็จยัง
บางคนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชื่อตัวเองอยู่กลุ่มไหน
ไม่ยอมทำงานแล้วโยนงานให้ผู้หญิงในกลุ่มทำ
ให้คิดซะว่าทำเพื่อตัวเอง ส่วนที่เหลือคือเอาบุญแล้วกันคะ
ปล.เห็นเวลามันวิ่งตามผู้หญิงหาเมียไม่เคยขี้เกียจกันเลย ทุเรศจริงๆ!