ทรงผมหลงทาง..กว่าจะมาถึงวันนี้ อะจึ๋ย!!!!

เริ่มจากวัยละอ่อน คนกลางค่ะ แม๊...ขี้เหล่จริงอะไรจริง นี่ไม่ใช่ผมบ๊อบมัทรูมแต่อย่างไร
แต่เพื่อเรียก "อีหัวเห็ด" เจ็บค้า

ขอโดดข้ามมาเป็นช่วงมหาลัย

เริ่มหลงทาง อยากเป็นก้อยรัชวิน ตัดมาเป็น "ป้าก้อย ขายหมู" ตรู...แก่ได้อีก


งั้นไปเอาวิกมาใส่

หึๆๆๆ อะไรเนี่ยค้า ป้าขา ไปวัดพระแก้วยามเที่ยงใส่วิก
หัวเน่า และร้อนนนนมากกก ทนไม่ไหล่เลย


เลยตัดสินใจ ไปต่อผม!!!!!

เอาเข้าไปหลงทางกู่ไม่กลับ....

ไหน..ลองจัดทรงซิ...พจมานซะ

ตัดสินใจเอาผมที่ต่อออก เพราะร้อนมาก ตอนแรกกะแค่เอาออกแล้วต่อใหม่

แต่พอออกแล้ว ก็ดูได้นี่หว่า เริ่มเข้าทาง

ลองมัดดู ...ก็ได้อยู่นะ

เริ่มยาวแล้วค้า..ลองดัดดู ติดใจ

พอดัดไป ก็เริ่มมีดัดต่อๆมา อันนี้ทรงปัจจุบันค่ะ

ทรงนี้ส่วนตัวโอค่ะ (คนอื่นไม่รู้ว่าไง แหะๆ)

ซึ่งกว่าจะเดินทางมาถึงตอนนี้ หลงทางไปหลายทรงเหมือนกัน

เพื่อนๆก็คงเคยใช่มั๊ยค่ะ

บางครั้ง การทำตามแฟชั่นก็ไม่เหมาะกับเราเสมอไป

เป็นตัวของตัวเอง ดีกว่าค่ะ รักน้าทุกคนนนนนนนน