เหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้า เพราะรอยแดงสิว T.T

เข้ามาให้กำลังใจค่ะ และจะบอก จขกท ว่า ตอนนี้เราก็กำลังเป็นคล้ายๆกับจขกทเลยย T^T แต่เราเริ่มคิดได้แล้ว
จึงอยากจะให้กำลังใจ จขกท ว่า
1. เราไม่ได้รู้สึกแบบนี้อยู่คนเดียว มีหลายคนที่กำลังเผชิญชะตากรรมนี้อยู่ ถ้าได้ลองอ่านหลายๆกระทู้ จะพบว่า มีหลายคนที่เดียวที่บอกว่า ก่อนหน้านี้ไม่เคยเป็นสิวเลย แต่ทำไมถึงเห่อเต็มหน้าแทบไม่เหลือพื้นที่ว่าง ตอนนั้นเราเสิร์ชเกี่ยวกับเรื่องสิวแล้วอ่านเจอเยอะมากก จนทำให้รู้สึกว่า ไม่โดดเดี่ยวแฮะ
2. เราให้กำลังใจตัวเองว่า เป็นแค่สิวเอง ไม่ได้เป็นโรคร้ายแรง เช่น มะเร็ง โรคหัวใจ อะไรซะหน่อย อันนี้มันก้อเป็นความจริง แต่ก้อแอบคิดว่าไม่เป็นสิวด้วยจะดีกว่า ฮ่าๆ
3. ลองออกไปหาเพื่อนซักครั้ง ของเรากลัวเพื่อนทักมาก เลยชิงบอกก่อน เพื่อนจากไม่สนใจ ก้อจ้องหน้าเราใหญ่เลย แต่เราก้อรู้สึกดีที่บอกไปก่อน ฮ่าๆ จากนั้นเพื่อนก้อจะคุยเฮฮากะเราปกติ ซึ่งตอนนั้นเรารู้สึกถึงความอบอุ่นและสดใสเหมือนเดิม หลังจากที่เราห่างหายมานาน
5. ในความรู้สึกเรา ถ้าเราได้คุยกะคนรอบข้าง ทั้งเรื่องอื่นๆ รวมถึงเรื่องสิว จะทำให้เราอยู่กะสิวได้อย่างมีความสุขมากขึ้น แม้ไม่เต็มร้อย แต่ก้อยืดเวลาไม่ให้เราจิตตกถึ่ๆ เหมือนเมื่อก่อนได้
4. สำหรับคนนอกที่เราไม่รู้จัก อย่างเช่น ตอนเดินห้าง เราก้อไม่ต้องไปสนใจใคร เพราะตอนปกติ เราก้อไม่เคยจะสนใจหน้าคนที่เดินผ่านไปผ่านมาอยู่แล้วนี่
สุดท้าย...ทุกครั้งที่เรากล้มใจ คิดหนัก จิตตก มันจะมาเป็นช่วงๆ ของเราแอบถี่ ให้คิดเสมอว่าไม่ได้เป็นคนเดียวนะจ๊ะ