อึดอัด ขอกำลังใจหน่อยค่ะ

เห็นแยมมี่รีวิวมาเยอะ  วันนี้ขอมาระบายอะไรสักหน่อย  ไม่ว่ากันนะคะ  อยู่เป็นเพื่อนกันสักหน่อยนะ...

เกริ่นเรื่องก่อนนะคะ  คือแยมกับแฟนคบกันมาก็นานพอควร  กำลังจะแต่งงานกันเร็ว ๆ นี้  ที่บ้านแฟนมีฐานะพอสมควร แต่แยมเป็นแค่คนธรรมดาน่ะค่ะไม่ได้รวยอะไร  แต่ขยันทำมาหากินส่งตัวเอง  สอบชิงทุนหาเงินเรียนเองมาแต่เด็ก ๆ จนจบป.ตรีที่มหิลด  บ้านแฟนทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์  ทำหมู่บ้าน คอนโด  ทำนองนี้เยอะแยะ  รวยมาก ๆ แต่เค้าไม่ได้รังเกียจแยมเลย พ่อแม่พี่ ๆ น่าัรักมาก  และอยากให้เราแต่งงาน  เหมือนแยมโชคดีที่ได้ตกถังข้าวสาร

แต่แยมไม่ได้สบายใจนักหรอกค่ะ  เพราะทุกวันนี้แยมกับแฟนไม่ต้องทำอะไรเลยก็มีเงินใช้สบาย ๆ จากครอบครัวพี่เค้า  ที่พ่อแม่พี่ๆ  เค้าปลื้มแยมเป็ฯเพราะแยมเปลี่ยนพี่เค้าจากคนไม่ค่อยเอาอะไร มาเป็นคนดีขึ้น  เข้าวัดทำบุญ  เลิกบุหรี่ เค้าเลยปลื้มน่ะค่ะ  แต่ว่าครอบครัวพี่เค้าก็อยากให้พี่เค้าทำงานไม่อยากให้อยู่เฉยๆ  ตอนนี้แรงผลักดันเลยมาตกอยู่ที่แยม  ทุกคนมาคาดหวังว่าแยมจะพาพี่เค้าสร้างครอบครัวและอนาคตที่ดีได้  ซึ่งแยมก็มั่นใจว่าแยมทำได้ เพราะแยมไม่ใช้คนขี้เกียดอ่ะ  จิง ๆ แล้วพี่เค้าก็มีความคิดจะลงทุนทำอะไรดี ๆ หลายอย่าง  แต่ก็  ได้แค่คิด  เพราะเค้าคิดแต่ไม่เริ่ม ไม่หาข้อมูล

อยากทำคาร์แคร์   ลงทุนไม่กี่แสน  ไม่กี่เดือนคืนทุน  แต่เค้าบอกว่า  หาที่ทำเลดี ๆ ยาก    ก็อดไป
อยากทำอพารต์เม้น   หาข้อมูลมาบ้าง แต่ไม่กระตือรือร้น  พ่อก็เห็นว่าไม่กระตือ  เลยไม่ให้เงินลงทุน  ก็อดอีก
อยากทำสวน  มีที่ดินที่เพชรบูรณ์ 600 ไร่  แต่ไม่หาข้อมูล  แยมชวนไปเรียนเกษตร  ก็ไม่ไป  แยมกลัวจะอดเหลือเกิน อยากทำไร่องุ่น กับสวนยางพารา  และก็ทำรีสอร์ทเจ๋ง ๆ พ่อให้เงินลงทุน  แต่พี่ไม่กระตือรือร้อน    อันนี้ยังพอมีหวังถ้ากระตุ้นดี ๆ
อ่ะไม่เป็นไร  แต่ละอย่างลงทุนเยอะ  ไม่อยากขอเงินพ่อใช่ไม๊  งั้นพี่คะ  แยมอยากทำร้านอาหารเล็ก ๆ น่ารัก ๆ เพราะแยมชอบทำอาหาร  พี่บอกว่า  ไม่มีที่หรอก  แล้วทำอาหารขาย เหนือ่ยนะ ไม่มีวันหยุด  แยมบอกไปจ้างเชฟจ้างคนงานก็ได้  พี่เค้าก้อไม่สนใจ บลา ๆ ๆ

สุดท้ายที่เสียใจที่สุด   คือเค้าเป็นหุ้นส่วนเมเจอร์   ได้ที่ขายของที่ห้างเมเจอร์รัชโยธินมาฟรี ๆ แต่อันนี้เค้าเซ็นสัญญาให้แฟนเก่าเค้าขายของไป  แยมเลยบอกเค้าว่า ถ้าหมดสัญญาแล้วแยมขอนะ  จะได้เอามาขายเสื้อผ้า  เค้าก็  อือ ๆ

พอมาวันนี้ เค้าบอกว่า พรุ่งนี้ต้องไปต่อสัญญาให้แฟนเก่าที่เมเจอร์นะ  แยมก็ "นอยด์"  เลยค่ะ  ไม่รู้ทำไม  ลองคิดดูสิคะ  ง่าย ๆ
1. มีที่ฟรี ๆ ไม่ต้องเสียค่าที่เดือนละหลายหมื่น
2. รับเสื้อจากแพลตตินั่มบ้างที่อื่นบ้าง  มาขาย อะขายอย่างน้อยเลยวันละห้าตัว  ตัวละ 350  เป็นเงิน     1750  ง่าย ๆ ขายถูกกว่าร้านอื่นด้วยซ้ำ  
3.  ได้วันละพันเจ็ด  หักค่าต้นทุนเสื้อไปสัก 1000  เหลือ 750  จ้างลูกน้องสักคน  ให้ค่าแรง 250  (หรือมากกว่านั้น)  เหลือเก็บวันละ 500  มักน้อย มาก ๆๆนะคะ 
4  ได้วันละห้าร้อย สำหรับกำไร   เดือนนึงอย่างน้อยต้องไม่ต่ำกว่า  15000  เก็บฟรี ๆ ไม่ต้องใช้ 
5  ปีนึง เก็บได้แสนแปด  ทีนี้อยากลงทุนทำอะไร ไม่ต้องขอพ่อแม่เลย

แต่เค้าจะไปเซ็นให้แฟนเก่าต่อสัญญาอีกหนึ่งปี  แสนแปดที่เราคิดจะกินเปล่า  หายไปกับตา  ทำไมคะ  เราไม่เข้าใจ

เราอึดอัด  แค่แฟนเก่าโทมาอ้อนวอน ทำไมต้องให้เค้า ทำไมถึงลืมสัญญาที่ให้กับเรา   แล้วอย่างนี้ชาติไหนจะสร้างตัวได้ด้วยตัวเอง
ความหวังสุดท้ายในการลงทุนทำธุรกิจของเรา  วันพรุ่งนี้  จะกลายเป็นของคนอื่นไปแล้ว   เราทำใจไม่ได้

ขอโทดที่ระบายเรื่องหนัก ๆ ให้ฟัง  แยมแค่อยากได้กำลังใจในการเดินต่อไป  อยากลงทุนทำอะไรก็ได้  ไม่อยากอยู่เฉย ๆ ใช้เงินไปวัน ๆ มันไม่สนุกหรอกค่ะ  รวยแล้วไม่มีอะไรทำ  วัน ๆ ไร้สาระ  เงินมีแต่จะหมดไป  ไม่มีงอก  พ่อแม่ไม่ได้อยู่ค้ำ้ฟ้า 

ขอบคุนที่ทนอ่านนะคะ   เห้อ อออออ...........