เครียดเรื่องแม่มากๆเลยคะ :'(

คือตั้งแต่ไปอยู่มหาวิทยาลัย ก็เขียนแบบคล้ายๆไดอารี่ไว้สองเล่ม เขียนทุกวันอะคะที่เป็นแบบschedule
ไม่ได้อยากจะให้ใครอ่านหรือให้ใครเห็นเลย เขียนไว้ส่วนตัว มีอีกเล่มนึงที่เขียนให้แฟนแต่ว่าไม่ได้ให้
รวมทั้งหมด3เล่ม พอเรากลับบ้านครั้งนึงตอนปี2 ก็เอากลับมาด้วย แล้วเอาซ่อนไว้ กลับไปกรุงเทพปุ๊บ แม่ไปหาเจอคะ แล้วไปเปิดอ่าน เพราะว่าเราเห็นว่ามันไม่ได้อยู่ตำแหน่งเดิม คือเราเขียนทุกเรื่อง เรื่องแฟนด้วยซึ่งก็ไม่ได้บอกแม่เลยสักนิด แล้วแม่เราพูดทำนองว่าเค้ารู้ แต่เค้าก็ไม่ได้บอกว่าเค้าอ่าน คือรู้สึกเครียดมาก
แม่เหมือนแบบเป็นคนชอบค้นชอบจับผิดอยู่แล้ว หลังๆมาเห็นบิลนู่นนี่ในกระเป๋าก็ถาม ไปกินกับใครมา เราบอกไปกับพี่คือไม่ได้โกหกเลยเพราะเราเลิกกับแฟนนานมากแล้ว แม่ก็ไม่ค่อยเชื่อ คือเค้าจับผิดเราตลอดเลยคะ

ไม่กล้าพูดกับเค้าตรงๆด้วย มันแบบกดดันมาก แบบ เวรแล้ว แม่รู้เรื่องเราทุกเรื่องแล้ว ทุกเรื่องจริงๆ
ไม่รู้จะทำยังไงดีมองหน้าแม่ไม่ติด ไม่รู้จะพูดตรงๆดีไหม
แต่บางทีพื้นที่ส่วนตัวเราก็ไม่อยากให้ใครได้อ่าน ยิ่งแม่มารู้แบบนี้แม่ยิ่งไม่ไว้ใจยิ่งจับผิดใหญ่เลย

แต่คือตอนนี้ก็โตแล้ว และรู้ว่าอะไรดีไม่ดี ไม่ได้เป็นอย่างนั้นแล้ว แต่แม่เค้าคงไม่เข้าใจ :'(

ยาวจังคะ ขอระบายหน่อยนะคะ ไม่รู้จะทำยังไงดี Y-Y

Discussion (17)

555 โตมา พี่ไม่เขียนไดอารี่อีกเลยจ้า

เบื่อที่ความลับของเรา มัต้องมีคนคอยมาเปิดอ่านน่ะ

เมื่อก่อนก็แม่เปิดอ่านเจอ แล้วยังเอามาถามเราด้วยว่าคนที่เราชอบน่ะใคร

พี่โมโหมาก พอลับหลังแม่ก็ฉีกทิ้งมันทั้งเล่มเลยจ้า

เมื่อก่อน พี่ก็เคยอ่านไดอารี่ของคนอื่นนะ แต่พอโตมาก็ไม่ทำเลย ก็เจ้าตัวเค้าไม่อยากบอก

เราจะอยากรู้ไปทำไมล่ะเนอะ  ความเป็นส่วนตัวมันเป็นเรื่องสำคัญอ่ะเนอะ

พี่ว่า ถ้าไดอารี่นั้นมันไม่สำคัญอะไรแล้ว น้องก็ทิ้งลงถังขยะที่แม่ใช้บ่อยๆสิคะ

แม่จะได้รู้ว่า ไดอารี่ที่มันไม่ลับอีกต่อไป มันก็แค่กระดาษที่ไร้ประโยชน์
เราก็เคยโดนแม่มาอ่านเจอ
เฮ้อออออออออออออ มันเป็นอะไรที่แบบ....
เราก็เห็นด้วย ทำฟอร์มไป ว่าเนี่ย รุ้สึกเหมือนโดนจับตา ไม่สบายใจเลย ไม่รู้ว่าแม่ได้มาอ่านไดอารี่ แล้วเข้าใจอะไรผิดรึป่าว ทำนองเนี่ย เราว่า สักพักแม่จะมาคุยเองว่า ไมไ่ด้จับผิดนะแค่เป็นห่วง เราก็บอกไปว่า เราไม่ชอบ บางทีเราก็อยากรู้แค่คนเดียว แต่จะไม่ทำให้เขาเป็นห่วงอะไรก็ บลา บลา บลาไปเหอะ ยังไงเราก็ยังเด็กในสายตาพ่อแม่เสมอนั้นแระ ^^
 คุณ Fangbif ไอเดียเจ๋งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ก !!!!
เอาตามนั้นเลยคะ !!!! ทำไม่รุ้ไม่ชี้ เขียนความรุ้สึกผ่านไดอารี่ . . ไม่ใช่เขียนให้แม่นะคะ
แต่เขียนความรุ้สึกของเราจิง ๆ ลงไปเลย . . แล้วเอาไว้ที่ ๆ คุนแม่หาเล่มนั้นเจออะคะ
ทำเหมือนเราเขียนไดอารี่เฉย ๆ เหมือนเราไม่รุ้ว่าแม่รุ้แล้ว
เด่วคุนแม่มาอ่าน คุนแม่คงเข้าใจเองค่าาา . . คนเปนแม่อ่าก้เหมือนผุ้หยิงเรา ๆ อะคะ
เวลามีอะไรไม่ชอบถามตรง ๆ ชอบอยากรอดูอยากจับผิดให้ได้คาหนังคาเขา
เหมือนเราจับผิดแฟนนั่นแหละค่าา ที่ทำไปก้เพราะรักเพราะหวง แต่อีกฝ่ายไม่เข้าใจ
ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ จึงเปนที่มาของอาร์ทตัวแม่ นั่นเอง

สู้ ๆ ๆ ๆ  น้าค้าาา า เค้าว่าเด่วก้ดีกันเหมือนเดิมมมม โชคดีจ้าาา า
 เค้าเปนแม่ เราไม่เคยโตในสายตาเค้าหรอกนะ แค่ทำความเข้าใจกับเค้าตรงๆ ปัญหาน่าจะลดลงใด้นะ 

เค้าคงเป็นห่วง..^^