ไปสัมภาษณ์ บีเอ คาเนโบ มา เอาเรื่องเปิ่นๆฮาๆมาเล่าให้ฟัง^^

 สวัสดีสาวๆจีบันนะจ้า

เมื่อวานไปสัมภาษณ์ บีเอ คาเนโบ มาค่ะ 

ด้วยความคิดที่ว่าอยากทำงานบีเอ  เพราะชอบแต่งหน้า  และสะสมเครื่องสำอางค์ 

ก็เลยลองสมัครดู ทางยริษัทเรียกไปสัมภาษณ์เมื่อวานนี้ค่ะ  ก่อนไปก็ตัดสินใจอยู่นาน คิดไม่ตก ว่าจะไปดีไม่ไปดี

สุดท้ายก็ลองไปดู  เพราะมันก็ไม่ได้เสียหายอะไร  คิดว่าอย่างน้อยก็ได้ลอง จะได้ไม่มานั่งเสียใจทีหลัง

เช้ามาก็ตื่นมาด้วยความงัวเงีย เพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับ กว่าจะหลับก็ตีสี่ได้แล้ว ตื่นมาเจ็ดโมงเช้า

อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแปดโมง  ออกจากบ้านแปดครึ่ง  ซัดแท็กซี่ไปเรยค่ะ  บ้านอยู่พระประแดง ซัดไปพระโขนง

ระหว่างทาง  สุขุมวิท 62  เริ่มมีอาการฆ่าศึกโจมตี  เช้าๆเราจะมีปัญหากับระบบขับถ่ายตลอด

ลำไส้ใหญ่เหมือนรู้งาน  แต่ทำงานผิดที่ผิดเวลาไปนิสนุง5555555

ตอนนั้นก็ภาวนาในใจ ขอให้ถึงบีทีเอสอ่อนนุชเร็วๆจะได้ลงไปเข้าห้องน้ำ  โชคดีรถไม่ติดเรย มาถึงอ่อนนุช

ด้วยความที่ยังพอจะอั้นได้เรยไม่ขอลง  อีกอย่างคือรถไม่ติดเเยกพระโขนงเรยนั่งต่อไป

แต่ทีนี้ปัญหาก็คือ  เราจำตึกไม่ได้   รู้แต่ว่าอยู่ขวามือ  เพราะเคยไปกินอากิโยชิ  แต่ตอนนั้นที่ไปมันตอนกลางคืน

เรยจำอะไรไม่ค่อยได้  แท็กซี่ขับพาเราเลยมาถึง  เอกมัย  แม่เจ้าทีนี้ฆ่าศึกมาอีกแล้ว ทำอย่างไรดีๆๆๆ

เราเรยบอกให้เเท็กซี่ ยูเทรินกลับ  เพราะคิดว่าเรยมาแล้วแน่ๆๆ  

ตอนนั้นคิดไรไม่ออกรนมาถึงมากที่สุดอยากจะหาห้องน้ำเข้าๆไปปลดทุกข์

แท็กซี่มาจอดให้ตรงโรงบาลสุขุมวิท  ตอนแรกกะจะไปเข้าห้องน้ำในโรงบาล แต่มันเก้าโมงครึ่งแล้วเอาไงดีๆๆ

เดินต่อไปเรื่อยๆแล้วกันคงไม่ไกลมากเด๋วก็ถึง  เดินมาสักพักนึงประมาณ200เมตรได้  ด้วยอาการหูรูดทำงานหนัก

มาเจอวินมอไซต์ ก็เรยซัดวินต่อไปที่ตึกไทยซิน  ระยะทางประมาณ100เมตรกว่าๆได้  

พี่มอไซต์ใจดีมากคิดตังค์20บาทโคตรจะแพง แต่ก็ช่างมัน คิดซะว่า ได้มาเข้าห้องน้ำทันเวลา^^  

เมื่อปลดเปลื้องทุกข์เรียบร้อยแล้ว  ไอเราก็ขึ้นไปเรย ชั้นสาม ......  หุหุ  ไปเจอห้องโล่งๆ แล้วเขียนว่าห้องนาฏศิลป์อะไรเนี่ยแหละ

ในใจคิดว่า  เอาแล้วไงกุ  ที่นี่มันที่ไหน  มาผิดที่หรือป่าว หรือใครแกล้งเรา  นี่มันไม่ใช่นี่จอร์ชชชชชชชชช !!!!!!

เดินวนชั้น1 2 3 ประมาณ 2-3 รอบได้  จนตั้งสติได้  เรยโทรไปหาพี่แนน  ที่เรียกเราไปสัมภาษณ์( น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว5555)

เราโทรไปพี่แนนคะหนูอยู่ไทยซิน แต่ขึ้นไปชั้นสามไม่เจอใครเรยคะ  มันตึกไหนหรอคะ?

พี่เเนนบอกให้เราเดินไปอีกตึกนึงด้านใน ซ้ายมือ ขึ้นมาชั้นสามแล้วจะเจอพี่แนน^^

เราเดินออกมาเออนี่ไง เขียนว่าไทยซินตัวเบ้อเร่อเรย555555555  ไม่มองเรยจริงตัวกรู = = 

ขึ้นไปชั้นสามด้วยอาการอึนๆ  ไปถึงเปิดประตูเข้าไป  มีพี่ผู้หญิงที่อยู่ตรงประตูรอรับเราอยู่แล้ว

ด้วยอาการอึนๆ  พี่เขาถามว่า น้อง? เราก็ตอบไปว่า วาค่ะ ที่สมัคร บีเอ ^^ 

เขาบอกให้เราไปนั่ง โต๊ะ ด้านซ้านมือ ซึ่งตรงนั้น มีผู้ชายคนนึงนั่งรออยู่แล้วมองมาที่เราเหมือนเขานั่งรอสัมภาษณ์เราอย่างงั้นแหละ

เราก็อ่อค่ะๆๆแล้วขอบคุณพี่คนนั้น แล้วหันไปสวัสดีอิตาผู้ชายคนนั้น ที่นั่งอยู่

เพื่อนรู้มั้ยเขาพูดกับเราว่าอะไร  "เขาบอกว่าไม่ต้องสวัสดีผมครับ ผมแค่มาเก็บบิล........ " 

= = หน้าแตกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  แหกไปแล้ว555555555

ไม่เป็นไรช่างมัน ถือว่าเรามีมารยาท กับทุกคน  ^^ 

แต่ได้ข่าวว่าลืมไหว้พี่ผู้หญิงคนนั้น( ซึ่งต่อมาก็รู้ว่าเขาคือพี่แนนที่เรียกเราไปสัมภาษณ์นั่นเอง )

พี่แนน(พี่ผู้หญิง)  เอาใบสมัครมาให้เรากรอก ตอนนั้นหน้าเราก็เหวอๆๆ ไปนะ  อายก็อาย เฮ้อออ = = 

ใช้เวลาเกือบชั่วโมง ในการกรอกใบสมัครและตอบคำถามบวกกับในใจที่มีความฟุ้งซ่านกับเรื่องที่ผ่านมา

พยายามเรียกสติกลับมา แต่ก็เหวอ เอ๋อ อึนไปหมด

กรอกใบสมัครเสร็จ  พี่แนนก็มานั่งสัมภาษณ์เรา ที่โต๊ะ

ตอบได้บ้างไม่ได้บ้าง  เอ๋อ อึน  กันไป ^^  แต่พี่แนนก็ใจดีมากๆ เรยเป็นกันเองมาก  เราแฮปปี้มากกับพี่เขา 

เพราะถ้าเป็นคนอื่นที่เห็นว่าเปิ่นเป๋อขนาดนี้คงด่าเราเปิดเปิงไปแล้ว 555555555