แม่... เมินเราล่ะ ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำตัวอย่างไร

 นอกเรื่องนะคะ คุยเรื่องคุณแม่น่ะค่ะ  แบบว่าไม่สบายใจมากๆ ช่วงนี้ไม่มีเพื่อนให้คุยปรึกษาด้วยได้เลย

เราอาศัยอยู่กับแม่ กับน้องชาย ส่วนพ่อก็ทำงานตจว. นานๆ มาที
แม่เรามีพฤติกรรมประหลาดๆ ในพักหลังๆ นี้
คือท่านไม่ค่อยคุยกับเราแล้ว เหมือนโกรธ หรือไม่พอใจเราบางอย่าง

เรื่องคือเราเถียงกับพ่อ เสียงดังทั้งคู่เลยทำให้เรื่องมันเหมือนโอเวอร์ แต่พ่อกับเราไม่ได้ทะเลาะกันนะ แค่เสียงดังใส่กัน แม่บอกว่า ถ้าฉันไม่พอใจ ก็ให้เงียบไปซะ เราก็ไม่อะไรต่อ เงียบๆ ไป แล้วแม่ก็ดุพ่อด้วย ประมาณว่า "พ่อเรื่องมาก"

(นั่นอาจเป็นสาเหตุ แต่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตไรเลย เพราะเรากับพ่อก็ไม่ได้จะฆ่ากันตายหลังจากนั้น เรากับพ่อก็ยังคุยกัน มีแต่แม่แหละ ที่เปลี่ยนไป)

จากนั้นเวลาจะคุยอะไรกับแม่ ท่านก็จะทำหน้าเมินเฉย ไม่รุว่าได้ยินหรือไม่ เราบอก "ทำกับข้าวกันเถอะ" พยายามชักชวนคุย ก็ตอบกลับมาว่า "ไปทำเองสิ ก็ทำเองได้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ" เราก็เลยงง เพราะเสียงไม่ใช่แม่แล้วไง เราคิดว่าแม่คงไม่พอใจ แบบว่าอากาศมันก็ร้อน งานบ้านก็มากมาย คงเครียดน่ะ ก็เลยพยายามอยู่ห่างๆ แต่หลังจากนั้น แม่ก็ไม่พูดกับเราเลยเป็นหลายวัน ทั้งที่เราชวนคุยแล้วนะ ไม่ใช่เป็นแค่กับเรา กับน้องชายก็ด้วย น้องบอกว่า แม่พูดอะไรกวนๆ (ไม่ได้ว่าแม่นะคะ เคารพแม่ค่ะ แต่ว่าท่านเป็นเช่นนั้นจริงๆ)

เพื่อนๆ เค้าว่า คนวัยทองมักจะขี้บ่น แต่แม่เราเงียบ ทำเหมือนเราเป็นคนแปลกหน้าในบ้าน

แบบนี้เราทำตัวไม่ถูกอ่ะ อยู่บ้านเดียวกัน เราคุยด้วยท่านก็เงียบ ถามอะไรก็ไม่ตอบ ตอนเช้าบอก ไปทำงานแล้วนะ ก็ทำเหมือนไม่ได้ยิน เราก็เลยพยายามห่างๆ แม่ไว้ ไม่อยากให้ท่านหัวเสียเวลาเห็นหน้าเรา แต่ก็กลัวว่าท่านจะคิดว่าเราไม่สนใจ ไม่เอาใจใส่   ปกติ เราจะคุยโน่นนี่กับแม่ กินข้าวด้วยกัน แต่นี่ พอเป็นแบบนี้ เราก็พยายามจะไม่รบกวนแม่ แล้วถ้าเราทำอะไรกินเองล่ะ หรือไม่ได้ชวนท่านคุยล่ะ ก็กลัวท่านจะน้อยใจ โอยยยยยยยย ทำไงดี??? เอาใจไม่ถูกเลย

คิดมากนะ จนนอนไม่หลับ จะถามแม่ไปตรงๆ ว่าแม่เป็นอะไรก็ไม่กล้า รักแม่นะ รักมากๆๆๆๆ ไม่รู้จะทำไงแล้ว

เราควรทำไง เป็นเพื่อนๆ จะทำไงดีคะ

---เขียนวกวนไปบ้าง ต้องขออภัยด้วยจริงๆ เราค่อนข้างสับสนน่ะ และขอบคุณที่อ่านค่ะ