เจ็บตั้งแต่ยังไม่เริ่ม

สวัสดีค่ะ^^ สมัครเว็บจีบันเพื่อการนี้โดยเฉพาะ เพราะไม่รู้จะพึ่งใคร แล้วก็อยากได้ความคิดเห็นของทุกคนเป็นแนวทางประกอบค่ะ

จขกท.อายุ 19 แล้วค่ะ ผ่านเรื่องความรักมาเรื่อยๆ แต่ก็ไม่เคยชินซักที

ล่าสุดผู้ชายที่ จขกท.คุยๆกัน เค้าเป็นลูกค้าที่ร้านค่ะ รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก แต่เพิ่งได้คุยกันจริงๆจังๆเมื่อปลายปีที่แล้ว เรายังไม่ได้คบเป็นแฟนกันนะคะ

แค่ศึกษากันอยู่ เริ่มต้นคุยก็เมื่อกลางเดือนธันวา

เค้าอายุมากกว่า จขกท. 1ปีนิดๆ ฝ่ายนู้นบ้านรวย มีชื่อเสียง

ขออนุญาตไม่บอกรายละเอียดมากนักนะคะ ณ ตอนแรกปฏิเสธที่จะคุยด้วยค่ะ เพราะคนที่จีบ จขกท.ก่อนหน้านี้ ปากเสียมากค่ะ เค้าหาว่า จขกท. หลอกโซ้ยเค้า ทั้งๆที่เค้าเป็นเอาขนมนมเนยมาให้ตลอด ช่วงแรกๆก็รับค่ะ ไม่อยากให้เสียน้ำใจ อีกอย่างตอนนั้นไม่รู้ด้วยว่าเค้ามาจีบ พอ จขกท.ไม่เล่นด้วย เค้าก็โพทนาว่า จขกท.หลอกแดก ก็เลยจำขึ้นสมองเลยจะไม่ให้ผู้ชายเลี้ยงอะไรอีกแล้ว ก็เลยกลัวว่าถ้าคุยกับเค้า คนอื่นจะหาว่า จขกท.ไปหลอกเค้าอีก จนสุดท้ายพวกพนักงานที่ร้านเป็นสปายให้เค้าและเพื่อนเค้าอีกสองคนที่มาด้วยกันตลอดช่วย จน จขกท.ยอมคุยด้วย พอเรื่องลามขึ้นมา พ่อแม่ทั้ง 2ฝ่ายรู้เรื่อง(เค้าเป็นคนบอกพ่อแม่เอง) เพื่อนๆก็เช่นกันค่ะ

ทุกคนคาดหวังว่า เราจะคบกันแน่นอน หลังจากที่เค้ากลับมาจากนิวซีแลนด์

เพราะพี่เค้าเรียนอยู่ที่นู้นตั้งแต่เกรด 8 ระหว่างก็โทรคุยบ้าง เอ็มฯบ้าง สไกป์บ้างค่ะ

ปัญหาคือ เค้าเป็นคนพูดไม่คิด เมื่อปลายเดือนที่แล้ว เรา(ขอเปลี่ยนสรรพนามนะคะ)ร้องไห้เพราะคำพูดเค้าแหละ

ปัญหามากจากที่เค้าโทรมาหาแล้วไม่ยอมนอน เพราะเวลาห่างกัน 6 ชม. ทีนี้เราก็บอกให้เค้าไปนอนเพราะที่นู้นตีสองแล้ว

เค้าเป็นคนติดนอนดึกมากถึงมากที่สุด ตอนแรกโทรคุยกันปกติค่ะ

ซักพักเค้าก็ถามเราว่าซัมเมอร์ว่างอย่างนี้ ลงเรียนพิเศษไรไว้มั้ย

คือเราดรอปเรียนที่เอแบคไว้ค่ะ เพราะเรียนตามใจแม่ไปก่อน แต่ปรากฏตัวเราอึดอัด ร้องไห้ทุกวัน

เราเลยบอกว่าหาที่เรียนไว้แล้ว แต่ครอสยังไม่เปิดซักที ต้องรอไปก่อน

เค้าก็ถามอีกว่าใครมาจีบมั๊ย เราก็บอกว่าไม่ เพราะตอนนี้อยู่ที่บ้านแล้วก็ที่ร้านอย่างเดียว จะกลับทีที่บ้านก็มารอรับ เป็นเด็กดี อยู่ในสายตาผู้ใหญ่ตลอด ฮ่ะๆๆ ที่บ้านเลยไม่ห่วงเวลาจะไปกับใคร ห่วงแค่เราจะเป็นลม เพราะร่างกายอ่อนแอมากๆแต่เด็ก เค้าก็บอกว่า พี่ขอพูดเห็นแก่ตัว พี่ทั้งหวงกับห่วงเรามากนะ เพราะเราไม่ได้ตัวติดกันเหมือนคู่อื่น แถมยังดูแลได้แค่คำพูด แล้วเราก็พูดแหย่เล่นกันไปซักพัก

จนเค้าพูดประโยคนี้มา "พี่ว่าเรื่องความรักน่ะ เอาไว้ที่หลังเถอะนะ เรียนก่อน ส่วนเรื่องที่พี่บอกว่าหวง กับ ห่วง พี่พูดไปงั้นนะ ไม่มีไรหรอก"

เราอึ้งไปเลยค่ะ คนที่เริ่มต้นคุยก่อน คนที่เริ่มต้นจีบก่อน คนที่เริ่มต้นสารภาพรักก่อน

ก็เป็นเค้าทั้งนั้น ตัวเราตั้งใจว่าจะดูไปเรื่อยๆ คงไม่วู่ว่ามบุ่มบ่ามเหมือนตอนเด็กๆแน่นอน

ฟังได้เท่านั้น เรารีบตัดบทวางสาย น้ำตาไหลเป็นทาง ไม่ร้องไห้โฮ ประมาณว่าช็อกมากกว่า

สุดท้ายก็เคลียร์กันไป จบ

จนเมื่อหลายวันก่อน เราก็โทรคุยกันเหมือนเดิม เค้าขอคุยผ่านสไกป์เพราะอยากเห็นหน้าด้วย

เราก็ไม่ให้ค่ะ ทำโทษอยู่ เราเลยแหย่ว่า ทำเรามากๆ ระวังแมวเราไม่ชอบใจแล้วงับหัวหรอก

เค้าก็ทำเสียงตกใจว่า เราจะพาพี่ไปบ้านหรอ เราก็รีบตอบว่า ไม่ได้พูดอย่างงั้นนะ แค่บอกว่าระวังโดนแมวเราเกลียดขี้หน้า

เค้าก็หรอ เราบอก ทำแมวเรา ระวังหมาบ้านพี่เถอะ เดี๋ยวจะโดนบึ้มหรอก

มันมาอีกแล้วค่ะ ประโยคแทงใจ "พี่ไม่มีทางพาเราไปบ้านเด็ดขาด ไม่มีทางเด็ดขาด"

หืม.. พูดหนักแน่นทีเดียวเชียว เราโมโหมั้งค่ะ "โห ไม่ไปหรอก ชวนไงก็ไม่ไป"

คุยอีกสักพัก ปล่อยเค้าพูด คือเค้าท่าจะไม่รู้ตัวว่าพูดไรลงไป ส่วนเราก็เงียบรอตัดบทวางสาย

คราวนี้ไม่ร้องไห้ค่ะ แต่เหนื่อยใจอยากเลิกคุยแล้ว เลยโทรไปปรึกษาเพื่อนว่าจะเลิกคุยดีมั้ย

เพราะนี้ขนาดยังไม่เป็นแฟนกัน ยังพูดทำร้ายจิตใจขนาดนี้

เพื่อนเราบอก เหมือนเราเป็นเมียน้อยหรือชู้เลยค่ะ ประมาณว่าเมียหลวงอยู่บ้านเลยไม่กล้าพาเราเข้าไป ฮ่ะๆๆๆ

พอมานั่งคิดอีกทีความหมายก็แปลเป็นอย่างอื่นได้เหมือนกัน หรือเค้าอาจจะใช้คำไม่ถูก แต่เราเป็นผู้หญิงนะคะ มีผู้หญิงที่ไหนบ้างที่ฟังแล้วไม่เจ็บ ยังถึงไม่เป็นแฟนกัน แต่ต่างคนต่างรู้ว่าต่างฝ่ายมีใจให้กัน แต่พอฟังอีกฝ่ายพูดแบบนี้ เจ็บค่ะ เจ็บจริงๆ คนเราคบกันก็อยากจะคบกันนานๆ คบกันจนที่บ้านบอกให้พาไปรู้จัก แต่คำพูดเค้านี่สิ

ก่อนหน้าทะเลาะครั้งแรกหรือในระหว่างช่วงนั้นเค้าก็พูดไรเจ็บๆตลอดค่ะ ถึงพี่เค้าะจไม่รู้ตัว แต่ฟังบ่อยๆก็ไม่ไหวนะคะ แต่ก็ไม่อยากจะวีน

เพราะเลิกวีนมาตั้งแต่แฟนเก่าคนที่แล้ว(ผู้หญิง)

พ่อแม่เราก็แค่ยิ้มๆตอนเราเล่าให้ฟัง พวกเพื่อนๆเราบางคนบ้างก็อยากให้เลิกคุย บ้างก็อยากให้อดทนไปอีกหน่อย พวกน้องๆก็บอกให้เราหยุด พวกพี่ๆก็บอกให้พัก ส่วนพวกเพื่อนเค้าบอกให้เราใจเย็น พี่เค้าเป็นคนซื่อมาก บางทีพูดไรไปไม่รู้ว่าประโยคไหนทำให้เราเจ็บ อยากให้อดทน และยังบอกว่า พวกเค้ามั่นใจว่าพี่คนนี้เป็นคนดี(แน่สิ ก็เพื่อนพวกคุณไม่ใช่หรอ!!=[]=) คุณแม่เคยคุยกับเราแค่สองคนส่วนตัวบอกให้เผื่อใจไว้บ้าง ความรักอะไรก็ไม่แน่ไม่นอน เข้าใจค่ะ แต่เผลอให้ใจเกินครึ่งไปแล้ว เพราะแพ้ความดีตอนเค้ายังอยู่ที่ไทย เค้าดูแลเราดีตลอด เพราะรู้ว่าเราไม่สบายบ่อยป่วยง่าย ก่อนไปในวันเกิดเราเค้าให้สร้อยคอเอาไว้ และมันคือคำสัญญา สัญญาของพวกเราว่าจะรอแต่ละคน แต่พอเกิดเรื่องทีไร เราอยากจะกระชากสร้อยแล้วเขวี้ยงลงทะเลจริงๆค่ะ มองมันทีไร เหมือนย้ำเตือนตัวเองทุกครั้งว่าต้องอดทน ต้องรอ ต้องเข้มแข็ง 9เดือนนี่ไม่ว่ายังไงต้องรักษาสัญญาให้ได้ แต่นี่เพิ่งผ่านไปได้ 2เดือนกว่าๆ ก่อนไปและหลังไปถึงเค้าย้ำตลอดว่าพี่เชื่อใจเรานะว่าเราจะไม่ทำให้พี่เสียใจ เค้าเองก็สัญญาว่าไม่ทำให้เราเสียใจ เค้ากลัวจะทำให้เราเสียใจ

จนตอนนี้วันที่สามหลังเคลียร์เรื่องล่าสุดท้าย ซึ่งก่อนหน้าสองวันเราส่งเมล์เสนอทางเลือกในการพบกันคนละครึ่งทางให้เค้า เราถามเค้าเข้าใจความหมายมั้ย เค้าบอกเข้าใจ จากนั้นก็คุยกันประปรายค่ะ จนเมื่อวานและวันนี้ พอเราออนเฟสออเอ็ม เค้ากลับหลบหน้า ล็อคเอ้าท์ ไซน์เอ้าท์ตลอด พอเราหาโอกาสเลยรีบถามว่ามีปัญหาหรอเนตอ่ะ เค้าอ้างค่ะว่า wireless ไม่ดี แล้วก็เข้าๆออกๆทั้งวัน และไม่มีโอกาสให้เราได้คุย เราไม่รู้ค่ะว่าเค้าคิดอะไรกันแน่

เราอดทนรอเค้ามาเผอิญหน้าจนเพื่อนเราบอกค่ะ (หยาบหน่อยนะคะ) "มึงทนได้ไง นี่มันไม่ใช่นิสัยมึงเลยนะ กูรู้ว่ามึงอดทนเก่ง แต่นี่มันเกินลิมิตไปโขแล้วนะ" คือเราถ้ามองภายนอกจะดูหยิ่งๆ เงียบๆ อาจจะเพราะตัวสูงอ่าค่ะ แต่พอรู้จักกันทุกคนบอกเหมือนกันหมด อีบ้า ไอ้ปัญญาอ่อน ฮ่ะๆๆๆ แล้วเราเป็นคนเก็บอารมณ์ไม่เก่ง ไม่พอใจก็ชักสีหน้าทันที แต่พอดีใจจะเก็บสีหน้าเก่ง ขี้วีนแต่ช้าแต่ แค่เฉพาะเรื่องเท่านั้น แล้วเป็นคนอารมณ์ร้อน อารมณ์ร้ายด้วย เพื่อนๆเลยบอก มันไม่ใช่แกว่ะ

แต่ตอนนี้เราเหนื่อยมากค่ะ อยากเลิกคุยก็อยาก อยากอดทนเคลียร์ให้มากกว่านี้ก็อยาก แต่เค้าหลบเราตลอดเลยค่ะ

ถ้าเป็นทุกท่านล่ะค่ะ จะทำยังไง เรายังทนได้นะคะ แต่ก็คงอีกไม่นาน TT^TT