ไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ แฟนทำร้ายจิตใจมาก
MoMoMoMo38เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า เราเพิ่งไปเที่ยวกันเสร็จก็แยกย้ายกลับบ้าน
เราก็กะเวลาให้เค้ากลับบ้านสักชม.นึง พอชม.ผ่านไป เราก็โทรหาเค้า
เค้าก็ไม่รับโทรศัพท์เรา เราก็ยังไม่ได้เอะใจอะไร คิดว่าคงเข้าห้องน้ำ
พอเวลาผ่านไป เราก็โทรอีก เค้าก็ไม่รับอีก เราก็ชักยังไงๆ
เราโทรตั้งเเต่ห้ามทุ่ม ถึง ตีสอง เค้าไม่รับเลย
ระหว่างช่วงเวลาที่เราโทร เราทรมานมาก เพราะ ไม่รู้ว่าเค้าไปไหน
ไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิด เค้าถึงไม่รับโทรศัพท์ ไม่รู้จะไปตามหาที่ไหน
เราเลยโทรหาแม่เค้า ถามว่าเค้ากลับบ้านหรือยัง
แม่เค้าบอก ยังไม่กลับ เดี๋ยวแม่ช่วยโทรตามให้ เราก็โอเค วางโทรศัพท์ไป
พอผ่านไปสักพักโทรกลับหาแม่เค้า แม่เค้าปิดเครื่องไปแล้ว
เราตกใจมากว่าปิดเครื่องทำไม ต้องมีอะไรแน่ๆ
และช่วงเวลานั้นเพื่อนๆนึกออกมั้ยค่ะว่ามันแสนทรมาน
ที่ทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากรอ เราร้องไห้จน จะบ้า
มันอึดอัดมากไม่รู้จะทำไง ระบายที่ไหน ต้องเก็บไว้คนเดียว
เราโทรหาเค้าจนโทรศัพท์เค้าแบตหมดอ่ะค่ะ เเล้วก็ติดต่อไม่ได้เลย
เราก็ได้แต่รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พอสักตีสามเค้าก็โทรมา
เราแบบเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
เรา ถามเค้าไปไหนมา ทำอะไร?
เค้า ก็เงียบ ขออยู่คนเดียวได้มั้ย
เรา ทำไม ไปไหนมาบอกมา (ตะโกน+ร้องไห้หนัก)
เค้า คุยกันไปก่อนได้มั้ย เดี๋ยวบอกทีหลังว่าไปไหนมา
เรา ไม่ได้บอกมาเดี๋ยวนี้
เค้า ไปสะพานควายมา
เรา ไปทำไร ไปกับใคร
เค้า ไปกับเพื่อน ไปดูแบบที่พัฒพงษ์อ่ะ
เรา ..................ช็อค...........................
จากนั้นเค้าก็บอกว่า อยากจะลองครั้งนึงในชีวิตแค่นั้น
เราถามทำไมไม่บอกก่อน ทำไมไม่รับโทรศัพท์
เค้าบอกว่า ถ้าบอก เราจะให้ไปหรอ เราก็ถามแล้วจะไปทำไม
เค้าก็วกกลับมา อยากลองๆๆๆๆๆ เราก็ถามแค่ดูหรอ
เค้าก็บอก แล้วแต่เราจะคิดล่ะกัน เชื่อไม่เชื่อก็ได้
แล้วยังมีหน้ามาบอกเราอีกว่า ให้เราทำอะไรก็ได้กับมัน
จะตัดสินใจยังไงก็บอกมัน มันไม่กล้าของโอกาสจากเราอีกแล้ว
เเล้วเพื่อนๆนึกออกมั้ยค่ะ ว่า เราอยู่ของเราเฉยๆ ปกติ
แต่ต้องมาตัดสินใจว่าจะทำยังไงกับสิ่งที่มันทำ
ถ้าเราตัดสินใจเลิก เราก็เสียใจ ที่สำคัญเรายังไม่ได้ทำอะไร
และพอเราคิดว่า เราจะไม่คุยกับเค้า ก็อดไม่ได้ที่จะโทรไป
พอได้ยินเสียงเค้า+นึกถึงเรื่องเมื่อคืน ก็ร้องไห้จนหยุดไม่ได้
เค้าก็บอก ไม่ต้องร้องไห้ให้คนแบบเค้าเเล้ว
เค้าบอกไม่อยากพูดถึงเรื่องเมื่อคืนอีก เพราะก็จะตอบได้แต่คำตอบเดิม
ว่าอยากลองเฉยๆ
เพื่อนๆๆๆๆๆๆ ว่าเราทำไงดีอ่ะ เราไม่รู้จริงๆว่าต้องทำไงต่อ
มันงง มันเบลอ มากๆ ขอคำแนะนำด้วยน้าาาา
และอยู่เป็นเพื่อนเราด้วยนะค่ะ
*ขอโทษที่ยาวมากไปหน่อยนะค่ะ มันอึดอัดมาก ไม่รู้จะไประบายกับใคร*
เราก็กะเวลาให้เค้ากลับบ้านสักชม.นึง พอชม.ผ่านไป เราก็โทรหาเค้า
เค้าก็ไม่รับโทรศัพท์เรา เราก็ยังไม่ได้เอะใจอะไร คิดว่าคงเข้าห้องน้ำ
พอเวลาผ่านไป เราก็โทรอีก เค้าก็ไม่รับอีก เราก็ชักยังไงๆ
เราโทรตั้งเเต่ห้ามทุ่ม ถึง ตีสอง เค้าไม่รับเลย
ระหว่างช่วงเวลาที่เราโทร เราทรมานมาก เพราะ ไม่รู้ว่าเค้าไปไหน
ไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิด เค้าถึงไม่รับโทรศัพท์ ไม่รู้จะไปตามหาที่ไหน
เราเลยโทรหาแม่เค้า ถามว่าเค้ากลับบ้านหรือยัง
แม่เค้าบอก ยังไม่กลับ เดี๋ยวแม่ช่วยโทรตามให้ เราก็โอเค วางโทรศัพท์ไป
พอผ่านไปสักพักโทรกลับหาแม่เค้า แม่เค้าปิดเครื่องไปแล้ว
เราตกใจมากว่าปิดเครื่องทำไม ต้องมีอะไรแน่ๆ
และช่วงเวลานั้นเพื่อนๆนึกออกมั้ยค่ะว่ามันแสนทรมาน
ที่ทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากรอ เราร้องไห้จน จะบ้า
มันอึดอัดมากไม่รู้จะทำไง ระบายที่ไหน ต้องเก็บไว้คนเดียว
เราโทรหาเค้าจนโทรศัพท์เค้าแบตหมดอ่ะค่ะ เเล้วก็ติดต่อไม่ได้เลย
เราก็ได้แต่รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พอสักตีสามเค้าก็โทรมา
เราแบบเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
เรา ถามเค้าไปไหนมา ทำอะไร?
เค้า ก็เงียบ ขออยู่คนเดียวได้มั้ย
เรา ทำไม ไปไหนมาบอกมา (ตะโกน+ร้องไห้หนัก)
เค้า คุยกันไปก่อนได้มั้ย เดี๋ยวบอกทีหลังว่าไปไหนมา
เรา ไม่ได้บอกมาเดี๋ยวนี้
เค้า ไปสะพานควายมา
เรา ไปทำไร ไปกับใคร
เค้า ไปกับเพื่อน ไปดูแบบที่พัฒพงษ์อ่ะ
เรา ..................ช็อค...........................
จากนั้นเค้าก็บอกว่า อยากจะลองครั้งนึงในชีวิตแค่นั้น
เราถามทำไมไม่บอกก่อน ทำไมไม่รับโทรศัพท์
เค้าบอกว่า ถ้าบอก เราจะให้ไปหรอ เราก็ถามแล้วจะไปทำไม
เค้าก็วกกลับมา อยากลองๆๆๆๆๆ เราก็ถามแค่ดูหรอ
เค้าก็บอก แล้วแต่เราจะคิดล่ะกัน เชื่อไม่เชื่อก็ได้
แล้วยังมีหน้ามาบอกเราอีกว่า ให้เราทำอะไรก็ได้กับมัน
จะตัดสินใจยังไงก็บอกมัน มันไม่กล้าของโอกาสจากเราอีกแล้ว
เเล้วเพื่อนๆนึกออกมั้ยค่ะ ว่า เราอยู่ของเราเฉยๆ ปกติ
แต่ต้องมาตัดสินใจว่าจะทำยังไงกับสิ่งที่มันทำ
ถ้าเราตัดสินใจเลิก เราก็เสียใจ ที่สำคัญเรายังไม่ได้ทำอะไร
และพอเราคิดว่า เราจะไม่คุยกับเค้า ก็อดไม่ได้ที่จะโทรไป
พอได้ยินเสียงเค้า+นึกถึงเรื่องเมื่อคืน ก็ร้องไห้จนหยุดไม่ได้
เค้าก็บอก ไม่ต้องร้องไห้ให้คนแบบเค้าเเล้ว
เค้าบอกไม่อยากพูดถึงเรื่องเมื่อคืนอีก เพราะก็จะตอบได้แต่คำตอบเดิม
ว่าอยากลองเฉยๆ
เพื่อนๆๆๆๆๆๆ ว่าเราทำไงดีอ่ะ เราไม่รู้จริงๆว่าต้องทำไงต่อ
มันงง มันเบลอ มากๆ ขอคำแนะนำด้วยน้าาาา
และอยู่เป็นเพื่อนเราด้วยนะค่ะ
*ขอโทษที่ยาวมากไปหน่อยนะค่ะ มันอึดอัดมาก ไม่รู้จะไประบายกับใคร*
Discussion (38)
เห็นด้วยกับ คห. 35 ทำเฉยๆค่ะ ลองน่ะค่ะ ลองถอยออกมาซักก้าว มันอาจจะทรมานแรกๆ แต่ก็ดีกว่าทรมานไปไม่รุ้จักจบจักสิ้นเวลาเห็นหน้าเค้า หรือได้ยินเสียง มันทรมานค่ะ แต่ถ้าเราลองถอยออกมาแล้วเรารู้สึกว่ามันทรมานกว่า ค่อยกลับไปก็ยังไม่สาย(ถ้ายังรักกัน) แต่คำพูดของ ดูแล้วเหมือนกับว่า เชื่อก็เชื่อ ทนไม่ได้ก็เลิกไป อะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ สู้ๆ น่ะ ...
คนเราคบกันรักกัน ก้ต้องดูแลกัน ไม่ใช่แค่ด้านร่างกายแต่มันรวมไปถึงจิตใจค่ะ จิตใจสำคัญที่สุด
กรณีของ จขกท.เรามั่นใจ 70% เลยทีเดียวค่ะว่าผู้ชายต้องการจะเลิกแต่ไม่อยากเป็นคนออกปากเอง เลิกเถอะค่ะเราเข้าใจว่าทำใจลำบากแต่เสียใจวันนี้ดีกว่าเสียใจวันหน้าค่ะ เลิกแบบหักดิบนี่แหละค่ะเจ็บดี และถ้าผ่านไปได้จะทำให้เรามีภูมิคุ้มกันทางจิตใจค่ะ
แต่เป็นสามีภรรยาบางครั้งก็ควรปิดตาข้างเดียว
เรามองอีกมุมนะ แสดงว่าเค้าก็รู้นะว่าถ้าบอกว่าจะไปโคโยตี้คุณก็จะไม่ให้ไป และเราเชื่อว่าผู้หญิงส่วนใหญ่เป็นแบบนั้น มันทำให้ผู้ชายไม่กล้าจะบอกความจริงว่าไปไหนมา บอกไปก็โวยวายเสียอกเสียใจกันนะ
ถ้าเรื่องนี้ให้เรามอง เราไม่เห็นปัญหา ปัญหาเดียวคือ เค้าไม่บอกคุณก่อนว่าไปไหน ฉะนั้น ถ้าเคลียร์กันก็แค่เรื่องนี้ หรือถ้าคุณรับไม่ได้ที่เค้าไปโคโยตี้ ก็บอกเค้าไปตรงๆ หรือ ไม่ก็ตกลงกันไปเลยจะไปไหนก็ให้บอกกันก่อนจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง
โคโยตี้ก็ไม่มีอะไร แค่กินเหล้าจับๆล้วงๆ ในกรณีเด็กเต็มก็นั่งมองกันไป - -" ยกเว้นจะพากลับมาด้วยก็ตัวใครตัวมัน เรารับได้นะถ้าแฟนเราเที่ยวนะ เราก็ปล่อยเค้าไปเคยปล่อยไปสะพานควายเนี่ยแหละ music เลย แค่ให้เค้ากลับมาโทรบอกก็พอ
ปล.เราเคยโดนแฟนเก่าลากเข้าโคโยตี้แถวสะพานควายเนี่ยแหละ เลยรู้ว่ามันไม่มีอะไร