เรื่องของคาร์โบไฮเดรต

เมื่อเรากินอาหารกลุ่มคาร์โบไฮเดรตเข้าไปร่างกายเราจะเปลี่ยนมันให้กลายเป็นกลูโคส (น้ำตาลในเลือด) ซึ่งจะให้พลังงานอย่างยิ่งยวดต่อสมองและระบบประสาท 

คุณต้องการคาร์โบไฮเดรตทุกวัน เพื่อไม่ให้โปรตีนซึ่งมีหน้าที่สร้างกล้ามเนื้อถูกนำมาใช้เป็นพลังงานโดยสูญเปล่า แทนที่มันจะได้ไปทำหน้าที่ซ่อมแซมและสร้างกล้ามเนื้อ

หากคุณกินคาร์โบไฮเดรตมากเกินกว่าที่ร่างกายจะเปลี่ยนเป็นกลูดคสได้ทัน ผลก็คือมันจะถูกเปลี่ยนเป็นไขมันสะสม แต่เมื่อร่างกายต้องดารพลังงานมันจะถูกเปลี่ยนกลับมาเป็นกลูโคสได้อีก เพื่อใช้เป็นพลังงานให้กับร่างกาย และคุณก็จะผอมลง

การกินคาร์โบไฮเดรตไม่ควรน้อยกว่า 50 กรัมต่อวัน เพื่อป้องกันภาวะเลือดเป็นกรด ที่จะเกิดขึ้นเมื่อร่างกายเปลี่ยนไขมันให้กลายเป็นกลูโคส 

กินคาร์โบไฮเดรต - ถูกเปลี่ยนเป็นกลูโคส - ร่างกายการผลิตอินซูลินออกมาเพื่อดึงมันไปใช้เป็นพลังงาน เมื่อร่างกายเรามีอินซูลินไม่พอจะดึงกลูโคสจำนวนมากไปใช้ - ทีเหลือ กลายเป็น ไขมัน - เมื่อร่างกายต้องการใช้พลังงาน ไขมันจะเปลี่ยนกลับมาเป็นกลูโคส

ดัชนีไกลซีมิก (GI)

คาร์โบไฮเดรตทุกชนิดไม่เท่าเทียมกัน เราวัดได้โดยใช้ดัชนีไกลซีมิก ซึ่งเป็นการคำนวณระดับน้ำตาลในเลือดที่จะสูงขึ้นและรวดเร็วเพียงใดหลังกินเข้าไป อาหารที่มีไกลซีมิกสูงจะเปลี่ยนเป็นกลูโคสเร็วมาก ร่างกายเราจะไม่สามารถใช้มันทันและมันก็จะกลายเป็นไขมันที่สะสมนั้นเอง 

อาหารที่มีไกลซีมิต่ำจะถูกเปลี่ยนเป็นกลูโคสได้ช้า ให้พลังงานยาวนานกว่า ร่างกายเราจะใช่มันได้ทันมันจะสะสมเป็นไขมันน้อยกว่ามาก 

อาหารที่มีไกลซีมิกสูงได้แก่

น้ำตาลขัดขาว

ขนมขบเขี้ยว เค้ก ขนมปังกรอบ คุกกี้

ข้าวขาว

มะกะโรนี่และชีส

มั่นฝรั่ง

น้ำอัดลม

ข้าวโพดหวาน

อาหารเช้าซีเรียล

แตงโม

วอลเฟิล

ขนมปังเบเกิล

อาหารที่มีไกลซีมิกปานกลางได้แก่

ถั่วอบ

ข้าวโพคั่ว

ส้มและน้ำส้ม

องุ่น

มะม่วง

กล้วย

สัปปะรส

ถั่ว

ไอศกรีมไขมันต่ำ

อาหารที่มีไกลซีมิกต่ำได้แก่

ถั่วลิสง

รำข้าว

ขนมปังโฮลวีต

ข้าวบาร์เลย์

แอ๊บเปิ้ล

ถั่วเมล็ดแข็ง (ถั่งแดง ถั่วเขียว ถั่วเหลือ ถั่วลิมา)

หน่อไม้ฝรั่ง

นมถั่วเหลือง

นมพร่องมันเนย

โยเกิร์ตรสธรรมชาติ