ขอบ่นเกี่ยวกับความประพฤติพวกพนักงานขายของหน่อยเถอะคะ

เราเองก้ขายนาฬิกานะ แต่ขายที่สวนจัตุจักรอ่ะ เราไม่ดูลูกค้าที่น่าฬิกานะค้ะ
อาจจะเปนเพราะเราเด้กอยุ่ แต่เราคิดว่านาฬิกาอ่ะมันแพง ว่าจะซื้อได้ก้ต้องเลือกให้ดีที่สุด
นานๆจะซื้อทีด้วย คนไหนแต่งตัวยังไง เราก้สวัสดีแล้วยิ้มรับตลอดนะค้ะ

 เราก็เคยเจอค่ะ
แต่บางทีก็ต้อนรับมากซะจนน่ารำคาญ

อย่างว่าล่ะค่ะ  ทุกที่ก็ต้องมีคนดีไม่ดีปนกันไป
พนักงานดีๆก็ยังมีเยอะแยะนะคะ
^______________^

เราเจอมาจาก รปภ อ่ะค่ะ ไม่ใช่พนักงานขาย วันนั้นเรากับแฟนตั้งใจจะไปซื้อรองเท้าในชอป XXI ที่พารากอน แล้วเราใส่ชุดธรรมดา แฟนเราแต่งตัวธรรมดา แล้วเราก็ไปลองรองเท้า วึ่งตั้งใจจะซื้อแน่ๆ ราคารองเท้ามันราคาเกือบสองพันอ่ะค่ะ เลยต้องลองนานหน่อย ลองหลายสี แล้วก็ลองเดินๆๆ ว่ามันเดินถนัดมั้ย แล้วเราก็ไม่รู้ว่าเขาห้ามถ่ายรูปรึว่ายังไง เพราะแฟนเราบกว่าถ่ายขาให้ดูมั้ยว่าเธอใส่ออกมาแล้วเป็นไง แฟนเลยกดถ่ายจากมือถือสองรูป เท่านั้นแหละค่ะ ยามเดินมาบอกว่า น้องพี่ว่ารูปเดียวก็พอมั้ง โอ้ยยย ตัวเราก็ไม่ทราบนะคะว่าเค้าห้ามถ่ายรูปรึว่ายังไง แต่ใจอยากได้ของมากๆ แต่จังหวะนั้นอารมณ์เสียสุดๆ เราเลยเดินไปบอก รปภ คนนั้นว่า ขอโทษนะคะพี่ที่หนูถ่ายรูปเยอะเกินไป ที่หนูถ่ายเพราะหนูอยากรู้ว่าใส่ออกมาแล้วมันจะโอเคมั้ย พี่คะรองเท้าคู่นึงมันก็หลายพันบาทอยู่นะคะ ถ้าหนูจะเสียเงินซื้อหนูก็ต้องดูหลายๆมุมสิคะว่าใส่แล้วมันจะโอเคสมกับราคาไหม พอเราพูดจบก็เดินออกมาเลยค่ะ ทิ้งรองเท้าไว้ตรงนั้นเลย เราขอความเห็นจากเพื่อนๆหน่อยนะคะว่าเราทำผิดเพราะเค้าห้ามถ่ายรูป รึว่า เราผิดเพราะแต่งตัวดูไม่ไฮโซไปซื้อของคะ รบกวนเพื่อนๆบอกเราที จะได้รู้ค่ะ แฮ่^^

 ว่าการที่ยืนอยู่จุดที่มีความรับผิดชอบในการงานแบบนี้ มันสร้างเสริมให้สันดรภายใน ต่ำลงรึป่าวนะคะ  ถึงยิ่งทำงานยิ่งทำให้ดูถูกคน หรือพิจารณาคนจากสิ่งที่เค้าใส่ หรือสิ่งที่ตนเห็นเท่านั้น  คนเราทุกคนถึงเค้าจะมีตัง หรือไม่มีตังซื้อ การที่เค้าเดินเข้ามาดูมาสนใจสินค้าตัวที่เราขายหรือรับผิดชอบ ก้เป็นที่ต้องขอบคุณแค้าแล้ว พูดออกมาเพราะว่าตัวพลอยเองก็เคยเปิดร้านขายเสื้อผ้า บางทีเค้ามาดู มาลอง ไม่เอา คำนึงที่พลอยเต็มใจพูด และรุ้สึกดี คือ ขอบคุณนะค้า...วันหลังแวะมาดูใหม่ได้นะคะ พร้อมด้วนหน้าตาที่จิงใจ รอยยิ้มที่ดีว่าเรา ยินดีจิงๆที่จะตอนรับเค้ากลับมา แม้ว่าวันนี้เค้าลอง เค้าไม่ซื้อก็ตาม บางทีวันนึงเมื่อเค้ามี เค้าอาจจะนึกถึงเรา สินค้าของเรา เพราะประทับใจกับความเปนกันเอง และยิ่งถ้าคนมีแล้ว เค้าซื้อเค้าก็จะอาจกลายเปน loyalty customer พ่วงด้วยพาเพื่อนมาซื้ออีก เราขายของบางทีถ้าร้านเราขายแพงกว่าร้านอื่น แต่ถ้าการที่เรามีจิตใจ มีจรรณยาบรรณต่อหน้าที่อย่างดี มองยังไงก้ไม่เหนมีข้อเสียเลย เห็นมีแต่ได้กับได้ ไม่ได้เงิน แต่ได้ใจ หรือ ได้ทั้งใจได้ทั้งเงิน เพราะว่าโดยมนุษย์แล้วนั้นส่วนใหญ่สิ่งที่ทำให้ใกล้กัน สนิทใจกัน คือความมีน้ำใจ ความเข้าใจ และความจิงใจ...เท่านั้นเอง

แย่จังเนอะ เมื่อไหร่จะเลิกสันดารแบบนี้ซักทีพวกพนักงานขาย (บางคน)

ถ้าเค้ามีเงินจริงๆคงไม่มายืนขายให้เมื่อหรอกค่ะ  ว่ะฮ่าฮ่า