เหงา..เพราะไม่มีแฟน..ยังดีกว่า..มีแฟนแล้วเหมือนไม่มี

เหงา..เพราะไม่มีแฟน..เราว่ายังดีกว่ามีแฟนแต่เหมือนไม่มี..บางครั้งเราพยายามเข้าใจแฟนเรานะ แต่มันก็อดคิดอดเหงาไม่ได้ อาทิตย์นึงเจอกันวันเดียว..บางครั้งคุยโทรศัพท์ก็ทะเลาะกัน บางครั้งเรื่องมันก็เริ่มที่เรานี่หล่ะ เพราะความน้อยใจเค้าสุดๆๆ รู้ว่าเค้าทำงานนะค่ะ แต่มันก็ควรโทรหากันบ้างไม่ใช่เหรอ นี่โทรวันนึง1-2 ครั้งอ่ะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนโทรบ่อยกว่านี้ เพื่อนอาจคิดว่าเราไร้สาระนะ แต่มันน้อยใจหนิทำไงได้เนอะ เมื่อวานก็เพิ่งมีปัญหากัน..ไม่ใช่ทะเลาะน่ะค่ะประมาณว่าไม่เข้าใจ พี่เค้าก็ว่าทำงานเหนื่อยไม่มีกำลังใจเลยเหรอ..ถามแต่เรื่องโทรศัพท์..เค้าก็ว่าขอได้ไหมคนเราไม่จำเป็นหรอกที่คิดถึงแล้วต้องโทรบ่อยๆเค้าก็บอกว่ามีปัญหากับโทรศัพท์ตลอดนะ คือย้อนไปไม่นานเราเคยทะเลาะกันเรื่องโทรศัพท์อ่ะค่ะ คือ..มีวันนึงเค้ามาถามว่าเราโทรไปหาหลานเค้าทำไม...เราก็งงๆๆค่ะ เราโทรไปเมื่อไรเนี่ย เราไม่รู้เบอร์หลานเค้าด้วยซ้ำ...หลานเค้าก็ว่าเราโชว์เบอร์ไปแต่ไม่ใช่เบอร์ที่เราใช้อยู่น่ะ เด็กคนนี้ยังบอกอีกว่าจำเสียงเราได้ทั้งๆที่ไม่ได้คุยกัน..เซ็งมั้ยอ่ะเพื่อนๆ....เฮ้อ..ทำไงดี เราก็อยากมีเวลากับเค้าบ้างนะเหมือนคนที่เค้าเป็นแฟนมีให้กัน..บางทีเดินไปเห็นใครเค้าจูงมือกันไป มันรู้สึกยังไงไม่รู้เหมือน..เราไม่มีแฟน..เลย หรือ..เค้าจะมีใครอีกรึป่าว
......กระทู้นี้อาจไร้สาระนะ..แต่เราเบื่อๆๆหนะอยากระบายบ้างก็เท่านั้นเอง....

Discussion (35)

บอกตรงนะคับผม ก็เป็นอยู่ความรู้สึกนี้อ่ะ เห็นพูดว่า .. เราก็อยากมีเวลากับเค้าบ้างนะเหมือนคนที่เค้าเป็นแฟนมีให้กัน..บางทีเดินไปเห็นใครเค้าจูงมือกันไป มันรู้สึกยังไงไม่รู้เหมือน..เราไม่มีแฟน..เลย ... มันโดนกับผมมากเลยอ่ะคับ เวลาเห็นคนอื้น แล้วเรามาคิดถึงแฟนเราที่ไม่เคยแม้แต่จะสนใจเรา มันเจ็บที่หัวใจมากเลย ยังไง คัยที่เป็นหรือมีความรู้สึกนี้ก็ช่วยๆกันหน่อย น๊าาาาา ** จากคนมีปัญหา หรือ เทอมีคัยใหม่ **
เห็นใจ จขกท. เหมือนกันน่ะค่ะอยากมาแชร์บ่างเผื่อจะได้ไม่ต้องกลับมาเครียดไว้เอง เป็นเพราะการเรียนที่ทำให้เราต้องห่างกัน พยายามเข้าใจว่าเพื่ออนาคตของเค้า นึกๆไปก็อดน้อยใจไม่ได้ บางทีก็รู้สึกเหนื่อยโดยไม่มีสาเหตุ โทรศัพท์ไม่ได้คุยกันมาเป็นเดือนแล้ว ไม่ได้เจอหน้ากันมาตลอด3เดือน. คุยกันได้แต่ทางline. Facebook เท่านั้น. อยากจะบกตัวเองให้กล้าพอที่จะขอเวลาจากเค้า แต่ก็กลัวที่เค้าจะมองเราเห็นแก่ตัว ตอนนี้ก็ทำได้แค่พยายามที่จะอยู่กับมันให้ชินให้ได้เพราะเราก็ทำอะไรกับมันไม่ได้อยู่ดี:)
เห็นด้วยกับคุณ bai-mon นะคะเราก็มีแฟนเป็นสถาปนิกเค้าก็ไม่ค่อยมีเวลาเหมือนกันเลย ก็พยายามทำใจว่าเค้าทำงานนะไม่ได้ไปเที่ยว..แต่บางครั้งก็อดเหงาและเซ็งทุกทีอ่ะตอนนี้ เลยทำใจไม่ให้คิดมากและคอยส่งกำลังใจผ่านsmsทุกวัน (>-<)หน้าชื่นอกตรม
เป็นเหมือนกันเรย เข้าใจทุก ๆ คนดี เราไม่เข้าใจแฟนเรยเวลาโทรไปหาบางครั้งก้อไม่ยอมรับ โทรศัพท์กัน บางครั้งโทรศัพท์ก้อไม่มีสัญญาณ เผลอ ๆ วันดีคืนดี ก้อปิดเครื่อง เราต้องเปงฝ่ายรอให้เค้าโทรมาหาแต่ฝ่ายเดียว รออย่างไม่มีจุดหมายไม่รู้ว่าเค้าจะโทรมตอนไหน เผลอ ๆ อาจไม่โทร เคยคุยกันแร้วทะเลาะกันเพราะเหตุนี้ เค้าหาว่าเราไปกดดันเค้ามากเกินไป เราก้อไม่เข้าใจว่าเราไปกดดันเค้าตรงไหน งง มาก ๆ พอหลัง ๆ เหตุการณ์ผ่านไปยิ่งมีความรู้สึกว่าเค้าไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ โทรก้อไม่โทรทุกวัน ไหนเราก้อเปงคนขี้น้อยใจยุแร้วด้วย สิ่งที่เจอเรายังสับสนกับตัวเองว่าเรามีแฟนรึเป่า ถ้ามีแร้วเปงแบบนี้ไม่ขอมีดีกว่า อยากทำใจให้เข้าใจเค้า แต่ในเมื่อเค้าไม่เคยคิดจะทำความเข้าใจว่าเราเปงอย่างนี้เพราะอะไร...ไม่คิดที่จะเปลี่ยน ต่อไปเราสองคนคงเปงได้แค่เส้นขนาน...T_T เศร้า
เป็นเหมือนกันเรย เข้าใจทุก ๆ คนดี เราไม่เข้าใจแฟนเรยเวลาโทรไปหาบางครั้งก้อไม่ยอมรับ โทรศัพท์กัน บางครั้งโทรศัพท์ก้อไม่มีสัญญาณ เผลอ ๆ วันดีคืนดี ก้อปิดเครื่อง เราต้องเปงฝ่ายรอให้เค้าโทรมาหาแต่ฝ่ายเดียว รออย่างไม่มีจุดหมายไม่รู้ว่าเค้าจะโทรมตอนไหน เผลอ ๆ อาจไม่โทร เคยคุยกันแร้วทะเลาะกันเพราะเหตุนี้ เค้าหาว่าเราไปกดดันเค้ามากเกินไป เราก้อไม่เข้าใจว่าเราไปกดดันเค้าตรงไหน งง มาก ๆ พอหลัง ๆ เหตุการณ์ผ่านไปยิ่งมีความรู้สึกว่าเค้าไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ โทรก้อไม่โทรทุกวัน ไหนเราก้อเปงคนขี้น้อยใจยุแร้วด้วย สิ่งที่เจอเรายังสับสนกับตัวเองว่าเรามีแฟนรึเป่า ถ้ามีแร้วเปงแบบนี้ไม่ขอมีดีกว่า อยากทำใจให้เข้าใจเค้า แต่ในเมื่อเค้าไม่เคยคิดจะทำความเข้าใจว่าเราเปงอย่างนี้เพราะอะไร...ไม่คิดที่จะเปลี่ยน ต่อไปเราสองคนคงเปงได้แค่เส้นขนาน...T_T เศร้า