ระบาย : (อีกแล้ว)ภาวะจิตตกไปเองของคนเป็นสิว

เราเองเป็นสิวมานาน ช่วงนี้กำลังรักษาด้วยตัวเองอยู่ ได้ผลใช้ได้
แต่ก็ไม่เคยหายสนิทสักที มีแต่เกือบหาย คงต้องประคับประคองกันต่อไป
เป็นหนักสุดถึงขั้น ตื่นมาต้องพบกับสิวเม็ดใหม่ทุกวัน วันละหลายเม็ด
แต่ตอนนี้ไม่ขั้นนั้นแล้วแค่ขึ้นบางเล็กน้อย และรักษารอยกันต่อไป

มีเรื่องเล่าดังนี้ค่ะ อาการนี้เราคิดว่าเป็นอาการของคนที่เป็นสิวค่ะ คืออาการ "กลัวคนรอบข้างรังเกียจ"
เราเป็นค่ะ แต่คิดไปคิดมา เราคิดว่า เป็นอาการจิตตกของคนเป็นสิว ที่คิดไปเองมากกว่า
คนรอบข้างมีแต่คนน่ารักๆไม่มีใครเค้ารังเกียจเราหรอก เราไม่มั่นใจตัวเองแค่นั้นเอง
ขนาดเราเคยเจอคนที่แหกหนักเรายังไม่รังเกียจเค้าเลย เห็นใจมากกว่า
เคยเจอเด็กคนนึง เค้าจะเอาผมบังหน้าตลอด เราก็...เอ๊ะ ชั้นเคยเป็นนี้ ก็คิดว่า...โธ่อิหนูไม่เห็นเป็นไรเลย เปิดๆไปเถอะ

ส่วนคนที่รังเกียจคนเป็นสิวก็มีนะ เคยอ่านเจอ โธ่ไอ้คนพวกนั้นเราว่าจิตมันต่ำมากๆเลยค่ะ
เพื่อนๆคนไหนเป็นอย่างไรบ้างคะแล้วเจอคนแบบไหนมาบ้างมาแชร์กันค๊ะ

Discussion (11)

 เราก็จิตตกเหมือนกัน แต่งหน้าไม่ได้ด้วยคุณหมอห้ามจับแก้มตัวเองมันร้อนแล้วก็เจ็บมากด้วย
วันนั้นให้หลานชายหอมแก้ม เค้าก็หอมนะคะแต่ก็พูดว่าสิวเต็มเรย T^T กำ อยากจะร้องไห้เรย
เป็นเหมือนกันค่ะ เรื่องสิวนี่ไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่เวลาเห็นแล้วมันอดไม่ได้ที่จะเอามือไปแกะ พอแกะไม่ออกบีบไม่ออกก็เค้นมันอยู่นั่นแหละ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน สุดท้ายผลลัพธ์ที่ได้คือทั้งรอยดำรอยแดง ดีไม่ดีเกิดหลุมสิวตามมาอีก เศร้าสุดๆค่ะ ><
 เรื่องของสิว เป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลา ให้เวลาดูแล และรักษามากๆ จะช่วยได้ค่ะ
เราไม่เคยคิดรังเกียจคนเป็นสิวเลยนะ เพราะเข้าใจเลยว่ามันทุกข์แค่ไหน
ขนาดเราเป็นหนักสุดก็มี 5-6 เม็ดบนหน้า ยังแทบไม่อยากออกจากบ้าน
ไม่อยากจะออกไปเจอใครเลย แล้วคนที่เป็นเยอะๆทั้งหน้า จะรู้สึกแย่แค่ไหน

เข้าใจและไม่เคยรังเกียจเลยจ้า อยากแนะนำให้ใช้ของที่เราใช้แล้วหายด้วยซ้ำ
แต่กลัวไม่เหมาะกับหน้าเค้า แล้วยิ่งทำให้เค้าแย่อ่ะสิ


จริงค่ะ เราก็เป็นนะ แล้วเราแบบ หน้ามัน สิวเหมือนหัวดำๆเต็มหน้าเลยอ่ะ
กลัวคนอื่นเค้ารังเกียจเหมือนกัน