++เรื่องช็อคยามบ่าย ชีวิตคนทำไมมันสั้นนัก!!!++

เสียใจต่อทุกๆคนที่สูญเสียด้วยนะคะ ชีวิตคนเรามันสั้นจริงๆค่ะ (ไม่แน่ว่าตอนนี้เรานั่งโพสต์กระทู้ พรุ่งนี้เราอาจจะรถชนตายก็ได้ เพราะเป็น ญ ขี่มอไซค์ไปทำงาน หุหุ) เราเสียเพื่อน 2 คนเพราะอุบัติเหตุเหมือนกันค่ะ คนแรก ตอนม.ต้น แกล้งมันตอนเย็น ตอนเช้ามันไม่ไม่เรียน ห้องอื่นรู้หมดแล้วว่ามันตาย แต่ยังไม่มีใครมาบอกห้องเรา พี่คนนึงถามว่า ... เฮ้ย ไอ้บุญชู มันไม่มานี่ไม่เป็นห่วงมันหรือไงว่ะ ไม่กลัวว่ามันตายรึ ... เราก็ปากไว ไม่คิดอะไร ก็บอก ... เออ ให้แมร่งตายจริงๆ เหอะ อย่าโผล่หัวให้เห็นหล่ะ ... หลังจากนั้น อ. ก็มาบอกว่า เพื่อนเรานั่งรถตู้มาเรียน แล้วรถตู้ติดตรงรางรถไฟ เพื่อนไม่รู้ เลยไม่ทันได้หนีออกมา สรุป โดนรถไฟชนตายคารถ ... และเราก็ไม่ได้เห็นหัวเพื่อนเราคนนี้อีกเลย คนที่สอง เพื่อนตอน ม.ต้นเหมือนกัน แต่มาตายตอนก่อนทำงาน คนนี้เราไม่ชอบขี้หน้ามัน เพราะมันมาเป็นแฟนเพื่อนสนิทเรา ทำให้เราเหมือนโดนแย่งความรัก ก็นอยๆๆ ไปตามประสา พอโตมีแฟน เราเลยเข้าใจว่าจริงๆแล้วก็ไม่ได้ตั้งใจนะ โดๆก็ต่างคนต่างห่าง รู้ข่าวว่ามันไปเรียนต่อเมืองนอก และข่าวหลังจากนั้นคือ มันโดนรถชนตายที่เมืองนอก แม้จะไม่สนิทกัน แต่ก็เป็นเพื่อนห้องเดียวกัน ... เราก็เสียใจ ใจหายไปอีกตามเคย ปล. จขกท. ระวังน้องเค้าจะรู้ว่า คุณแอบชอบ แล้วมาหาคืนนี้นะคะ ประมาณว่า ...พี่คะ หนูก็ใจตรงกับพี่นานแล้วแต่ไม่เคยบอก...อิอิ

ในเมื่อรู้จักกันแล้ว ก็หาเวลาไปทำบุญกรวดน้ำให้เค้าด้วยละกันนะคะ คนเราไม่ได้เจอกันได้ง่ายๆเนอะ

แอบใจหายแทนเลย ...

RIP นะคะ

เค้าว่ากันว่า คนตายไปครบสามวัน จะมาหา น้องเค้าอาจมาขอบคุณ คุณT_Bunny ด้วยตัวเองก็ได้นะคะ

เมื่อคืนนั่งดูคนอวดผี ทำไมน้องหมาแถวๆ ป่าละเมาะหลังคอนโดมันเห่ากันระงมเลยอ่า าา า า  

Rip ค่ะ อดเลยเป็นไงล่ะ อิอิ ล้อเล่น
ความตายนั้นแขวนคออยู่ทุกย่างก้าวค่ะ