[ขอคำแนะนำและกำลังใจ] ฝากครรภ์แล้วค่ะ
darkren31ทางคุณแม่ของแฟนเรามาคุยกับคุณพ่อของเราแล้ว
และคุณแม่เค้าจะย้ายจากต่างจังหวัดมาช่วยดูแลเรา ในวันที่ 30 กันยายน
ระหว่างนี้คุณแม่ขอฝากเราไว้กับที่บ้านก่อน เพราะคุณแม่จะเคลียร์งานให้เสร็จ
และเมื่อวานนี้ แฟนเราก็พาเราไปฝากท้องที่โรงพยาบาลแล้ว
คุณหมอบอกว่าน้องแข็งแรงดี อายุได้ 30 สัปดาห์แล้ว และดิ้นเก่งมาก
คุณแม่ของแฟนเมตตาเรามาก เค้าบอกจะออกค่าใช้จ่ายให้ทุกอย่าง และก็โทรมาคุยให้กำลังใจบ่อยๆ
ส่วนเรื่องจะเรียนต่อ คุณแม่แฟนจะช่วยส่งเสียให้ถ้าเราอยากเรียน
เพราะทางบ้านเราตัดขาด ไม่ส่งเสียอะไรให้อีกแล้ว แม้แต่บาทเดียว
ทางบ้านแฟนดูตื่นเต้นมากๆเรื่องลูกของเรา และแฟนเราก็ดูแลเราดี
แต่ปัญหาคือทางบ้านเรา เค้ามีทัศนคติด้านลบเอามากๆ
ตอนนี้เรายังอยู่ที่บ้าน และทุกวันพ่อเราก็จะพูดดูถูกเหยียดหยาม สุดจะหาคำมาด่าเราต่างๆนาๆ
ทั้งบอกว่าเรามันโง่ ไม่มีอนาคต อับอายขายหน้าญาติ ร่านติดผู้ชายจนท้องก่อนแต่ง และอีกสารพัดทั้งหยาบไม่หยาบ
อีกทั้งดูถูกแฟนเราว่าอายุยังน้อย ยังไม่มีการงานมั่นคง ไม่มีปัญญาเลี้ยงเราหรอก
และก็พาลดูถูกไปถึงครอบครัวของแฟนด้วย
พ่อบอกให้เราคลอดลูกแล้วก็ให้ทางฝ่ายชายเอาไปเลี้ยง แล้วก็ให้เลิกกับแฟนไปเลย
ให้หาคนใหม่ที่มันดีกว่านี้ รายได้มั่นคงกว่านี้ จะได้ไม่อายคนอื่นเค้า
คนอื่นในบ้าน ทั้งแม่และน้องๆก็เมินเรา ไม่มีใครคุยกับเรา ทำเหมือนไม่มีตัวตน
เราเครียดมาก เราพยายามไม่ร้องไห้ต่อหน้าพ่อ แต่ก็แอบไปร้องไห้คนเดียวทุกวัน
ทั้งที่รู้ว่าไม่ควรเครียดเพราะจะมีผลต่อลูก แต่เราก็ทนไม่ไหว
บางทีก็คิดบ้าๆ อยากฆ่าตัวตายไปเลย แต่ก็สงสารลูก...ลูกไม่ได้ผิด ทำไมต้องถูกรังเกียจด้วย
วันพรุ่งนี้ทางคุณแม่แฟนจะมารับไปอยู่บ้านเค้าที่ต่างจังหวัด 2-3 วัน เพื่อให้เราไปฝากท้องกับที่นั้นด้วย
เผื่อว่าตอนคลอดอาจจะหลังวันที่ 30 กันยายน และเราคงจะย้ายไปอยู่ทางนั้นแล้ว
พ่อเราบอกแค่ว่า อยากไปก็ไป เค้ายกเราให้ทางนั้นไปแล้ว และก็จะถือว่าไม่มีลูกคนนี้อยู่
ตอนนี้เราเครียดมากจริงๆ แต่ก็พยายามไม่คิดมาก
อย่างน้อยๆ แฟนก็ไม่ได้ทิ้งเรา เค้าอาจจะไม่ได้เลิศเลอ แต่เค้าก็รักเราและลูก
ทางบ้านแฟนก็เมตตา ช่วยเหลือเราทุกอย่าง และเราก็มีความสุขทุกครั้งที่ลูกดิ้น
ได้แต่หวังว่าซักวันนึง ที่บ้านเราเขาจะเข้าใจเราและให้อภัยชีวิตน้อยๆนี้ด้วย...
Discussion (31)
กรณีนี้ ขอแสดงความคิดเห็น แนะนำ+ให้กำลังใจ แยกออกเป็นสองเรื่องค่ะ
~เรื่องแรก ดีใจด้วยที่ได้สามีที่ดีค่ะ ถึงจะไม่ร่ำรวยมากมาย ก็รักเราจริงและรับผิดชอบเป็นอย่างดี รวมไปถึงครอบครัว
ของสามีก็รักใคร่เอ็นดูคุณเป็นอย่างมาก สมัยนี้หายากมากค่ะที่จะได้เจอคนแบบนี้ ขอให้รักกันไปนานๆนะคะ ช่วยกัน
เลี้ยงดูลูกให้เติบโตแข็งแรงเป็นคนดีของสังคมนะคะ
~เรื่องที่สอง เรื่องนี้สำคัญมาก เสียใจด้วยที่ครอบครัวของคุณไม่เข้าใจคุณนะคะ อยากให้มองใหม่ว่า พ่อแม่เลี้ยงดูเรา
มา หวังใจให้เราเติบโต มีอนาคตก้าวหน้า เรียนจบจากที่ดีๆ มีงานการดีๆทำ พ่อแม่คุณไม่ได้เกลียดคุณหรอกค่ะ ท่าน
แค่เสียใจ ที่คุณไม่ได้เป็นอย่างที่ท่านคาดหวังเลยแสดงออกมาอย่างนั้น พ่อแม่อาจจะตั้งความหวังกับคุณไว้มาก พอ
มาเจอเหตุการณ์เช่นนี้อาจจะผิดหวังมาก และรับไม่ได้เป็นเรื่องธรรมดาค่ะ ตอนนี้ท่านทำใจลำบาก ต้องให้เวลาท่าน
อีกสักหน่อยนะคะ ตอนนี้เหตุการณ์กำลังดุเดือด ต้องใช้เวลาเข้าช่วยค่ะ อย่าเพิ่งน้อยใจไปนะคะ ความผิดนี้แก้ไขได้ค่ะ
อย่าไปน้อยใจหรือโกรธเคืองอะไรท่านเลยนะคะ อยากให้น้องเมตตาและเห็นใจท่านมากๆเพราะน้องก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า
ทำให้ท่านเจ็บช้ำน้ำใจขนาดไหนนะคะ เพราะฉะนั้นต้องให้อภัยท่านไม่ว่าท่านจะแสดงกิริยาอย่างไรค่ะ อีกอย่างน้อง
ควรให้กำลังใจตัวเองมากด้วยเช่นกัน
แนะนำว่าถ้าน้องคลอดลูกแล้วก็พาลูกน้อยน่ารักไปกราบขอขมาตายาย เดี๋ยวสถานการณ์จะดีขึ้นเองค่ะ
พ่อแม่เค้าอาจจะอยากให้เรียนให้จบมีงานทำดีๆก่อนค่อยมีครอบครัวเลยพูดแบบนั้นไปค่ะ ยังไงพ่อแม่ก็ตัดขาดจากลูกไม่ได้หรอกค่ะ แต่มันอาจจะต้องใช้เวลาในการทำความเข้าใจกัน
แฟนดีๆแบบนี้หาอยาก จับไว้แน่นๆนะคะ อย่าปล่อยให้หลุดมือ อิๆ
ส่วนพ่อกับแม่คุณ เราไม่เข้าใจเค้าอ่ะ ปกติแล้วต่อให้ใจร้ายยังไงก็ไม่น่าพูดว่าให้ยกลูกให้คนอื่นไป ยุให้หย่า ให้เลิกอย่างเดียว อาจจะด้วยอารมณ์ ปล่อยๆไปก่อนเถอะค่ะ อาจจะใช้เวลาเป็นปีๆให้ทุกอย่างมันดีขึ้น แต่เดี๋ยวมันก็จะดีขึ้นเองค่ะ : )
ยินดีด้วยนะคะ อย่าลืมเอาน้องมาโชว์ตัวบ้างนะ
ขอให้ทุกอย่างดีขึ้นนะคะ :)