UPDATE...ไปฮันนีมูนมาแล้ววววว

                สวัสดีค่ะสาวๆวันนนี้บัสจะมาเล่าตอนที่บัสไป ฮันนีมูน เอ้ยยยยย ไปถ่ายสารคดี มา5555 เคลิ้มเลยๆ บัสมากับคำถามเดิมค่ะ เบื่อกันบ้างมั้ย..อินี่เดี๋ยวก็เล่าๆเดี๋ยวก็เล่าๆ เอาน่ะ ทนหน่อย ถ้าหาคำตอบให้ตัวเองได้ จะเลิกตั้งให้รำคาญกันเลยทีเดียว
คือบัสต้องบอกก่อนเลยว่า การที่บัสมาตั้งกระทู้ ในจีบันนี้เพราะว่าบัสชอบอ่านความเห็นของหลายๆคนในนี้
เพราะอะไรหรอคะ เพราะว่าบางทีอ่านแล้วแบบ เออจริงว่ะ อันนี้ก็เห็นด้วย นี่ก็เห็นด้วย ใครที่มีปัญหา
มีอะไรปรึกษาก็ได้คำตอบหรือคำแนะนำที่ดีเสมอ แล้วอีกอย่างเกิดมาในชีวิตของบัส บัสไม่เคยเจอผู้ชายคนไหน
ที่เค้ามาแบบ.....เออออ พูดยังไงดี คือมันขนาดนี้ไม่เคยมีอะไรที่ชัดเจนขนาดนี้ เพราะอะไร เพราะเมื่อก่อน
บัสอ้วนมาก อย่างที่หลายคนรู้กัน มันเลยไม่มีเรื่องแบบนี้มาให้หัวใจได้ตื่นเต้น แต่พอมีเข้ามาแล้วก็...แบบนี้อ้ะ 555
คือมันตื่นเต้น มันเขิน มันแบบ ยังไงบอกไม่ถูก แล้วด้วยความที่บัสไม่รู้จะทำตัวยังไง จะมากไปหรือน้อยไป บัสไม่ค่อยรู้เลยจริงๆ
อย่างที่บอกในกระทู้ก่อนว่า บางทีเรามองตัวเองแล้วเราก็ยังไม่รู้ต้องให้คนอื่นมอง แล้วบอกบ้าง ถึงจะรู้ บัสมีพี่ชาย ซึ่ง
มันไม่ได้เป็นประโยชฃน์อะไรกับสิ่งที่บัสเจอ เพื่อนบัสก็..ไม่ค่อยอยากบอกอ่ะ แต่มันเริ่มสงสัยและ รวมถึงเพื่อนๆอิคคิวด้วย สงสัย
มากขึ้นทุกทีๆ เอาน่ะ...อีกอย่างเรื่องของบัสมันจจะดูน่ารักกุ๊กกิ๊ก เหมือนนิยายก็จริง แต่ส่วนตัวบัสคิดว่า บัสก็โชคดีนะ
ที่ยังมีช่วงเวลาแบบนี้ให้หัวใจได้รู้สึกอะไรบ้าง แต่มันไม่ได้น่าอิจฉาหรืออะไรมากมายเท่าไหร่ มันอาจจะดูน่ารัก แต่มันแฝงไปด้วยความกลัวของตัวบัสเองด้วยนิสัยของเค้า ทำให้ไม่แน่ใจ หรือเพราะบัสกลัวไปเอง หรือเปล่า ไม่รู้ บัสคิดว่า ความรัก มันไม่มีรูปแบบที่ตายตัวว่ามันควรจะเป็นแบบไหนบางคนนิยายยิ่งกว่าบัสก็ต้องมีแหละ เอาล่ะ พล่ามเยอะแล้วเนอะ555 บัสกับอิคคิวตกลงไปหัวหิน กับอัมพวาค่ะ ยื่นหัวข้อกันเร็วจริงๆต้องไปวันอังคาร แต่ก็ไม่ทัน ยิ่นสคริปต์ รูปแบบ กับอาจารย์วันอังคาร เลยได้ไปวันนี้(วันพุธ) นี่ก็เพิ่งกลับมา นั่งยิ้มแล้วพิมอยู่คนเดียวเชื่อว่าถ้าคุณเป็นคนมีหัวใจที่โรแมนติก ลองนึกภาพตาม ตอนนี้บัสรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเขียนไดอารี่ บนโลกออนไลน์ที่ได้แบ่งปันเรื่องราวดีๆนี้ให้กับคนอื่นได้อ่านกัน ถึงจะเป็นแค่เรื่องของบัส แต่ก็ดีใจที่หลายคนชอบ และรู้สึกตามบัสไปด้วย เข้าเรื่องเลยเเนอะ มันเริ่มยาวและ
**************************************************
                   เริ่มต้นด้วยวันนี้ นัดกับอิคคิสตอนประมาณ 6 โมงเช้า ตอนแรกว่าจะไปถ่ายพระอาทิตย์ขึ้นกัน แต่ ไม่ไหวอ่ะเลยนัดกัน6โมงเช้าแล้วตอนประมาณ ตีห้า โทรศัพท์ก็ดังขึ้น พอบัสรับสาย ก็ได้ยินเสียงอิคคิวบอกว่า
อิคคิว: โห ยังนอนอยู่อีกหรอ ไม่ตื่นซักทีอ่ะ นี่ผมอาบน้ำแต่งตัว เสร็จแล้วนะ
บัส : อืออออออออ
อิคคิว : รีบตื่นดิ ตื่นเต้นๆ
บัส : ตื่นเต้นบ้าไรอ่ะ ง่วง
อิคคิว : งั้นผมจะร้องเพลงนะเอาให้หูแตกเลย
ว่าแล้วก็แกล้งร้องเพลงเพี้ยนๆ ให้บัสฟัง ด้วยความง่วงเลยวางทรศัพท์ไว้ปล่อยมันร้องไปคนเดียวแล้วตัวเองก็นอนต่อ ซักพักโทรศัพท์ดังอีก มันบอกว่า
อิคคิว: ไม่ได้ฟังเลยหรอ บัสสสส ตื่นเหอะ นะ ขอร้อง
บัส : โอเคๆตื่นๆ ตื่นแล้ววววววว(เสียงเมาขี้ตามาก)
แล้วบัสก็ลุกอาบน้ำแต่งตัว วันนี้แต่งหน้าบางๆหน่อย (ปกติก็บางอยู่แล้วนะ) ใส่ขาสั้นไปเลย แล้วก็เสื้อยืดกับรองเท้ากังฟู นัดกันที่มหาลัยก่อนเลย
ต้องไปเอากล้องก่อน อิคคิวไปถึงก่อนบัส อิคคิวก็ต้องไปดูกล้อง ไปเอาแบตสำรองอะไรพวกนี้มาบัสไปถึงมหาลัยก็เดินไปที่ห้องคณะเลย เจออิคคิวสวนออกมา
แล้วบอกว่าได้ กล้องแล้ว รีบไปเหอะ บัสก็ช่วยถือพวกขาตั้ง แล้วบัสก็ถามว่า
บัส : ไปรถตู้ที่อนุสาวรีย์นะ แล้วหีบกล้องใหญ๋ขนาดนี้ จะไปยังไงวะ
อิคคิว :อ๋อ ผมเอารถมา
บัส: มอไซ ไม่เอานะ
อิคคิว : บ้าหรอ ระดับนี้ จักรยานต์ดิ555  บัสเลยมองค้อนให้ แล้วเดินๆไปหารถ แล้วก็ตอนไปที่ถึงรถจอดอยู่หน้าตึกมีสองคัน คือสองแถวกับ ซีวิค
ขณะที่บัสกำลังจะเดินไปหารถ ซีวีค ก็ได้ยินเสียงอิคคิวบอกว่า
อิคคิว : เฮ้ย ไปสองแถว นั่นมันรถคนอื่นเค้าไปสองแถวดิ เผื่อมีคนอื่นไปด้วยจะได้เก็บตัง   ..... บัสเลยเด๋อ รีบถอยห่างออกมา เดินมาที่สองแถว
แล้วอิคคิวก็หัวเราะแล้วบอกว่า คันนั้นแหละ ถูกแล้ว บัสก็เด๋ออีกรอบ อยากจะด่านะ แต่ด่าไม่ไหว ง่วง พอขึ้นมานั่งในรถก็ขับรถออกไป บัสไม่คาดเบลท์
อิคคิวเลยบอกว่าจะคาดให้ บัสเลยรีบคว้ามาคาดเอง ระหว่างทางที่ขับรถไป อิคคิวก็บอกให้บัสหันหลังไปหยิบขวดน้ำให้ ตอนที่ล้วงๆกระเป๋ษมือบัสไปคว้าเจอ
แบตกล้อง อันนึงแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร หยิบขวดน้ำมาให้ แล้วอิคคิวก็บอกว่า
อิคคิว : ไปบ้านเพื่อนผมนะ ไปยืมมอไซมัน เอารถนี่ไป ไม่ได้หรอก บางที่มันเข้าๆไม่ได้
บัส : แล้วเพื่อนอยู่นั่นหรอ    ถามจนรู้ว่า เพื่อนเรียนการบิน ม.สวนดุสิต หัวหิน
แล้วระหว่างทางนี่ก็กัดกันไปตลอดเล็กๆน้อยๆ หลับมั่งตื่นมั่ง ขำมั่ง งอนมั่ง แล้วตอนที่บัสกำลังเคลิ้มจะหลับ
อิคคิว : เฮ้ย มาด้วยกัน ทำไมทิ้งกันอ่ะหลับได้ไง บัสก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็ยังนั่งเคลิ้มอยู่ ปรากฏว่า พี่แกเปิดเพลวเสียงดังลั่นรถเลย บัสเลยตกใจ รีบเอามือไปเบาลง
แล้วถาม
บัส: ทำบ้าไรเนี่ย
อิคคิว : อย่าเพิ่งหลับดิ อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน
บัสเลยได้นั่งเซ็งๆ แล้วมันก็หาเรื่องแกล้ง หาเรื่องคุยไปเรื่อย มันยาวมาก ตอนนี้เรื่องเริ่มจะยาวแล้ว เอาคร่าวๆๆแล้วกัน
อิคคิว: บัสผมยาวเนอะ
บัส : อิม ไว้นานและ
อิคคิว : แล้วรักผมมั้ย
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
บัส : อืม....รักเส้นผมมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
แล้วก็พากันหัวเราะที่ไม่ตกหลุมพรางกันและกัน
**********************************
                พอถึงบ้านเพื่อนอิคคิว เพื่อนอิคคิวก็มองบัสแล้วพูดว่า อ๋ออออ คนนี้หรอ แล้วอิคคิวก็บอกว่า เออออออออออ แล้วมองหน้าเพื่อนแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ แล้วก็ขอยืมมอเตอร์ไซค์เพื่อน แล้วเอากล้องเอากระเป๋ามาไว้ตะกร้าหน้ารถ แล้วขับออกไปด้วยความที่บัสกลัวมอเตอร์ไซค์ บัสก็จิกเอวอิคคิว จนต้องจอดแล้วลงมาเปิดเสื้อให้ดู แล้วบอกว่า ฝีมือแม่เสือสาวนะเนี่ย-*- บัสเลยรีบขอโทษ แล้วบอกว่า คนมันกลัวนี่หว่า แล้วบัสก็ถามว่าจะไปได้ยัง ที่แรกที่เราจะไปคือตลาดก่อนเลยไปหาไรกินกัน แล้วก็จะถ่ายตลาดด้วย แต่อิคคิวขับรถพาบัสไปที่ชายหาดแห่งนึงที่มันไม่มีคนเลย เหมือนเป็นหมู่บ้านเล็กๆ แล้วมันจะมีชายหาก โล่งๆ ไม่มีคนเล่น เลย แล้วมีบ้านพักตากอากาศ บัสเลยถามว่าที่ไหน อิคคิวบอกว่า เอาน่า มาแปปเดียว ตรงนี้มันเป็นบ้านพักตากอากาศ หาดนี้เลยไม่มีคนเล่นมันเงียบมากๆเลย อากาศดีมาก แล้วมันจะมีบันไดเป็นหินๆอ่ะ เดินลงไปแล้วจะเห็นชายหาด
อิคคิว : ลงไปดูแปปนึงดิ....ตอนนั้นบัสสังเกตว่าที่หาดมีรูอะไรไม่รู้เต็มไปหมดเลย เยอะมากๆๆๆถี่ๆๆๆๆๆๆ บัสก็กลัว
บัส: อี๋ มีแต่รูอ่ะ จะลงไปยังไง มีแต่ไส้เดือน รองเท้าก็ไม่ใส่หรอ
อิคคิว : (เอามือตบหน้าผาก) ให้ตายเหอะ นี่มันรูปูลมไม่ใช่รูไส้เดือน
บัส: ไม่กล้าเดินอ่ะ ไปคนเดียวเหอะ เดี๋ยวรออยู่นี่แหละ
แต่อิคคิวก็คะยั้นคะยอให้ลงไปด้วยกัน สุดท้ายบัสไม่ยอมลง อิคคิวก็จับมือบัส บัสจะสะบัดออกก็ไม่หลุด แล้วก็อิคคิวก็จ้องหน้าบัสแล้วบอกว่า
อิคคิว: ไม่ต้องกลัวนะ ผมจะจับมือคุณไว้อย่างนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะอยู่กับคุณ  ....บัสอึ้งมากก คำพูดที่และน้ำเสียงที่จริงจังแบบนั้นเลยมองหน้าอิคคิวแล้วยอมเดิน
เขย่งๆเท้าตามไปด้วย อิคคิวจับมือบัสตลอดเวลาบัสก็เดินหลบรูปู แล้วก็เดินแหยงๆอยู่ตลอดพอมาถึงตรงบริเวณที่เป็นน้ำ ไม่มีรู บัสเลยรีบดึงมือออก
อิคคิว: อ้าว ไม่กลัวแล้วหรอ
บัส : ไม่อ่ะ ไม่มีรูแล้วนี่ สวยเนอะ ไม่มีคนเลย
อิคคิว: ถ้าไม่มีไรทำ ผมก็มานี่แหละ มาหาเพื่อนมาเดินเล่น สวยดี...พูดแล้วก็มองออกไปที่ทะเล
บัสก็มองหน้าอิคคิว เหมือนพยายามจะรู้ให้ได้ว่าเค้าเป็นยังไงกันแน่
บัส : จะเรียกตัวเองว่า คุณ อย่างเดียวเลยหรอ
อิคคิว: ให้เรียกว่าไรอ่ะ เรียกชื่อตัวเองหรอ ก็ได้..
แล้วอยู่ดีๆก็ชวนบัสเล่นนน้ำ บัสบอกว่ราไม่เล่น ไม่มีชุดเปลี่ยน
อิคคิวบอกว่า เอาน่านิดๆหน่อย ได้เหยียบก็ยังดี แลฃ้วดึงมือบัส ที่พยายามขืนตัวสุดฤทธิ์ ไม่ให้ดึงลงไป สุดท้ายก็ต้องวิ่งลงทะเลไปด้วยกัน แต่ไม่เปียกทั้งตัวนะ
ลงแค่เข่าเท่านั้น วิดใส่กันนิดหน่อย ก็ขึ้นมา อิคคิวถามว่า
อิคคิว: ยังกลัวอยู่มั้ย ต้องให้จับมืออยู่มั้ย
บัส: (เชิดหน้า) ไม่กลั๊ว..แค่รูปู ไม่ต้องจับมือหรอก ...ว่าแล้วบัสก็ดึงชายเสื้ออิคคิวแล้วเดินเขย่งๆตามมาขึ้นฝั่ง
********************************************
พอไปถึงตลาด ก็หาไรกินกัน สรุปว่ากินก๋วยเตี๋ยว ตอนแรกเถียงกัน บัสอยากกินก๋วยยเตี๋ยว แต่อิคคิวจะกินข้าว บัสเลยให้แยกกัน แต่อิคคิวบอกว่า
อิคคิว: กินด้วยกันนี่แหละ
พอถึงร้าน บัสถามว่าเอาอะไรอ่ะ อิคคิวมันบอกว่า
อิคคิว: อะไรก็ได้ที่กินได้คนเดียว5555
บัส: ไม่แย่งหรอก กลัวติดเชื้อ ชิ
แล้วก็ต่างคนต่างสั่ง พอกินเสร็จ อิคคิวนั่งกินน้ำก๋วยเตี๋ยว บัสก็แกล้งเป็นมองข้างหลัง เหมือนมีอะไร พอมันหันไป บัสก็เอาน้ำปลาเทใส่ แล้วอิคคิวหันมากินอีกครั้งคราวนี้แททบสำลักเลย55555 สะใจวุ้ย  แล้วบอกว่า แกล้งหรอ บัสบอกว่าไม่ได้แกล้ง อิคคิวบอกว่า
อิคคิว: มันน่าจะหวานนะ เพราะเรามาฮันนีมูน .................(-*- ให้ตายเหอะ ไอบ้านี่)
พอมาถึงสถานที่ ที่เราจะถ่ายกัน ปรากฏว่า แบตกล้องหมด  กล้องดับพรึ่บ อย่างไม่น่าให้อภัย บัสเลยแกะแบตออกมาดู แล้วถามอิคคิว เช็คยังว่าแบตได้ชาร์ตมั้ยอิคคิวบอกว่า เช็คแล้วบัสเลยโทรหาพี่ที่คณะถามเรื่องแบตกล้องพี่เค้าบอกว่า ไอที่ชาร์ตอ่ะ อยู่หน้าห้อง ไอที่ไม่ได้ชาร์ตอ่ะ อยู่หลังห้อง แล้วเนี่ยมีแบตหายไปก้อนนึงหาไม่เจอ บัสเลยถามว่า ให้มาคู่ละกี่ก้อนพี่เค้าบอกว่า คู่ละสองก้อน บัสเลยขอบคุณแล้ววางสายไป แล้วบัสก็นึกถึงงแบตที่คลำเจอในกระเป๋าอิคคิว แล้วหันมองหน้าอิคคิวบอกว่า นายหยิบแบตมาจากตรงไหน อิคคิวบอกว่า หลังห้องเท่านั้นแหละ ชัดเจนเลย บัสก็แกล้งหันหลังให้แล้วทำเสียงสะอื้นๆ เหมือนร้องไห้ พออิคคิว ตกใจถามว่าเป็นอะไร
บัส: เราไมได้ขอแม่มาได้บ่อยๆนะ ทำไมสะเพร่าแบบนี้อ่ะ ไม่เช็คให้ดี แล้วแบบนี้จะทำยังไง ฮือๆ (น้ำตาไหลสมจริงเลยนะ)
อิคคิว: อ้าว เราขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจนะ อย่าร้องนะๆ
บัสเลยแกล้งร้องไห้ชุดใหญ่ แบบ ร้องเลยอ่ะ เพราะตรงนั้นเป็นถนน ไม่มีรถเลย บัสก็ร้องเสียงดังๆเลย แล้วอิคคิวก็เดินไปที่รถ บัสก็มองตาม อิคคิวเดินไปหยิบกระเป๋ามาแล้วบอกว่า
อิคคิว: นี่มีอีกก้อนนึง มาได้ไงไม่รู้
บัส:(ยิ้มนิด) ฮือๆ ไหนดูดิ๊....55555 ว้ายยโดนหลอก เห็นตั้งนานแล้วแบตอ่ะ เชอะ จะหลอกเค้าหรอ ฝันไปเหอะ วันนี้มาทำงานไมได้มาเที่ยว แกล้งทำแบตกล้องหมด มารยาจริงๆ
อิคคิว: โห ร้ายว่ะ รู้งี้ปล่อยให้ร้องให้ตายเลยดีกว่า ยัยเสาไฟฟ้า  .....บัสไม่พูดอะไร แต่ยักคิ้วให้เหมือนว่า ชั้นชนะแล้วแย่ๆๆๆๆ
แล้วเราก็เริ่มทำงานกันต่อ ถ่ายนั่นถ่ายนี่ตอนที่ถ่ายเสร็จผ่านไปได้ด้วยดี ตอนบ่ายๆฝนตกนิดหน่อยปรอยๆไม่เป็นอุปสรรรคมาก
***********************************************
อยู่ดีๆอิคคิวก็มีไอเดีย...ตอนนี้ยังมีเวลาจะไปที่ที่หนึ่ง บัสก็งงว่าที่ไหน แต่ก็ยอมไป อิคคิวพาขึ้นมอเตอร์ไซค์แล้วขับขึ่นทาง
ลาดดชัน แต่เป็นถนน ขึ้นไปบนเขาอะไรไม่รู้ เลยถามว่าที่ไหน อิคคิวบอกว่า เขาตะเกียบ เห็นชายหาดหัวหิน เห็นพระอาทิตย์ตกดินด้วย บัสเลยบอกว่า มันค่ำไป อยู่ไม่ได้หรอกตอนนั้นเป็นเวลา บ่ายสี่โมงกว่าๆ อากาศไม่ร้อนมาก แค่อุ่นๆแล้วอิคคิวก็พาบัสเดินไปตรงที่ที่ มันสามารถเห็นพระอาทิตย์ตกดินได้ เห็นชายหาดด้วย พอไปถึงก็วางของลงแล้วก็นั่งคุยกันแต่บัสไม่ยอมนั่งไกล้นะ แต่ก็ไม่ห่างมาก แล้วก็ได้คุยกัน แลกเปลี่ยนประสบการณ์อะไรมากมาย เอาใจความคร่าวๆนะคะ
อิคคิว: บัสเคยมีแฟนมั้ย
บัส: ไม่เคยอ่ะ เคยแต่แอบปลื้ม เฉยๆ ทำไมอ่ะ
อิคคิว : อืมไม่แปลกหรอก555...(บัสเลยหันไปค้อนให้กำลังอ้าปากจะด่า) แต่เค้าก็ชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า

อิคคิว: อิคเคยมีแฟนอยู่คนนึงรักกันมากเลยะน ตั้งแตต่ ม.ปลายและ แต่ว่าก็ต้องเลิกกันเพราะเราอยู่ไกลกัน เค้าไปเรียนต่างประเทศ ห่างกันไปเรื่อยๆ
บัส: คิดถึงเค้าหรอ..อืม ได้คุยกันมั่งมั้ยล่ะ (ถามไปลุ้นไป กลัวคำตอบ)
อิคคิว: อืม..ก็คุยบ้าง คิดถึงมั้ยหรอ คิดถึงนะ ตอนแรกๆ ก็คิดถึงมากๆ อยากร้องไห้ แต่พอมาช่วงนึง คือช่วงนี้อ่ะ มันมีอะไรมาทำให้หายคิดถึง
บัส: อะไรหรอ
อิคคิว: ผู้หญิงคนนึง ผู้หญิงคนนี้ โก๊ะ เปิ่น ไร้สาระ แล้วก็กินเยอะ ดื้อ ชอบกินก๋วยเตี๋ยว
บัสหันขวับไปมองเลย แล้วอิคคิวก็หัวเราะ แล้วถามบัสว่า
อิคคิว: รู้มั้ยว่าใคร (ถามแล้วหันมามองบัส บัสก็มองตอบ จ้องกันพักนนึงปกติบัสเป็นคนที่สู้ตาคน แต่กับอีตานี่บัสหลบอย่างไวเลย)
บัส ; ไม่อยากรู้ ไม่ใช่เราหรอก
อิคคิว: หรอ...อืม ไม่ใช่บัส งั้นอิคพูดเต็มที่เลยแล้วกันนะ..อืม ผู้หญิงคนนี้ ไม่มีอะไรดี ขี้วีน ชอบเถียง มารยาด้วยนะ บีบน้ำตาเก่งมาก
บัส: พอและๆ นินทาผู้หยิง ไม่ดีหรอกนะ
อิคคิว: อ้าว ไมได้หมายถึงบัสนี่
บัส: จะใครก็ช่างเหอะ ไม่ควรทั้งนั้นแหละ
 แล้วก็คุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ เรื่องงานบ้างอะไรบ้าง แล้วอิคคิวก็ถามว่า บัสว่า ความรักเปรียบได้กับอะไรง
บัส: อืม..เปรียบได้กับต้นหญ้า ทนทุกสภาพอากาศ โดนเหยียบยย่ำก็ยังอยู่ได้
อิคคิว: ความรักของอิค เหมือนกำแพงเมืองจีน มั่นคงและยิ่งใหญ่ และยาวนานกว่าจะสร้างมันขึ้นมาได้... อิคอาจจะไม่ใช่คนดีที่เค้ารัก แต่อิคอยากเป็นคนรักที่ดี ผู้หญิงของอิค ไม่ใช่ผู้หญิงที่น่าอิจฉา
แต่จะเป็นผู้หญิงที่จะได้ทั้งตัวและหัวใจและสิ่งที่ดีที่สุดจากอิค แค่นั้นพอ มันอาจจะมีคนดีกว่าอิค แต่อิคคิดว่าถ้าสิ่งที่อิคให้มัสเติมเต็มให้เค้าได้ เค้าก็จะอยู่กับอิคได้
บัส: คนบางคนไมได้เกิดมาเพื่อให้เรารัก คนบางคนแค่ได้รู้จักก็ถือว่ามากพอแล้ว ว่ามั้ย
อิคคิว: อืม จริง ถ้าแต่ถ้ามันนจะรัก อะไรมันจะห้ามได้ล่ะ ขนาดตัวเราเองยังห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย
แล้วเราก็นั่งกันไปเงียบๆ เหมือน ไม่รู้จะพูด แล้วอยู่ดีๆอิคคิวก็พูดขึ้นมาว่า
อิคคิว: ที่เรามาด้วยกัน และตอนที่อยู่มหาลัย เพื่อนๆก็สงสัยแล้วนะว่าเราสองคน....อืม.....ชอบกันอ่ะ
บัส: อย่าไปสนใจเลย ช่างเหอะ
อิคคิว: แล้วบัสว่ามันจริงมั้ยล่ะ(แล้วหันมามองหน้าบัส บัสก็มองตอบ จ้องกันนานเหมือนกัน สุดท้ายบัสต้องหลบก่อนอีกแล้วด้ายหางตายังเห็นว่าเค้ายังมองบัสอยู่)
บัสไม่รู้จะพูดอะไรอ่ะ มันเหมือนบีบหัวใจ บัสมากกับคำถามนี้ จะตอบว่า ไม่คิด ไม่มีอะไร ก็กลัวเกรงใจตัวเอง จะบอกว่าใช่ ก็ยังไงอยู่ เลยได้แต่เงียบอยู่แบบนั้นคิดแต่ว่า
อย่าพูดอะอะไรออกไปนะ สุดท้ายบัสเลยถามว่า
บัส: แล้วจะบอกเพื่อนยังไงล่ะ
อิคคิว: บางเรื่องไม่ต้องให้เค้ารู้หมดหรอก แม้แต่ตัวเราเองยังไม่รู้คำตอบ..หรือรู้ แต่ยังไม่อยากตอบ..บางทีก็ควรจะปล่อยให้มันเป็นเรื่องของ....เรา...สอง...คน...ก็พอแล้ว แค่สองคน
บัสก็หันไปมองหน้าเค้า เค้าก็มองหน้าบัส บัสก็พยักหน้า แล้วนั่งรอจนพระอาทิตย์ตก แล้วชวนกันกลับ
แล้วตอนที่นั่งรถกลับมากรุงเทพ บัสก็หลับเพราะเหนื่อยมาก หลับมาตลอดทางเลย แล้วอิคคิวก็ปลุกถามว่าขจะให้ไปส่งไหน บัสเลยบอกว่าแค่บีทีเอสก็ได้ แค่อิคคิวบอกว่า   ไกล้ๆบ้านดิ บัสเลยให้ไปส่งหน้าปากซอย แล้วตอนที่บัสตื่นบัสรู้สึกตัวเองไม่หนาวเลย มองอีกทีก็มีเสื้อ มาคลุมตัวบัสไว้ แต่บัสไม่พูดอะไร ก็บอกทาง แล้วบอกให้ตรงไปเลยจะเจออะไรๆก็ว่าไป พอมาถึงหน้าปากซอยบัสก็ลง ก่อนลงอิคคิวบอกว่าอย่าลืมนะ..ให้มันเป็นแค่เรื่องของเราก็พอ แล้วบัสก็พยักหน้าแล้วลงจากรถ
พอบัสมาถึงบ้านได้ซักพัก อิคคิวก็โทรมาแล้วบอกว่าให้ออนเอ็ม แล้วส่งลิงค์เพลงมาให้ คือเพลงที่บัสเอามาใส่กระทู้นี่แหละ พอส่งมาแล้ว มันก็ออกไปเลย -*-
******************************************
                             อืม..เพื่อนๆคะบัสทำถูกแล้วใช่มั้ยที่ ไม่ได้พูดอะไรออกตอนที่เค้าถาม บัสว่าการเงียบ ไม่พูดอะไร มันคือสิ่งที่ดีที่สุดในตอนนั้น บัสอยากให้มันเป็นแบบนี้ไปเรืร่อยๆ ถ้ามันชัดเจนขึ้นมากๆ มันจะเครียด บัสยังอยากรู้อะไรหลายอย่างเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ ยังมีอีกหลายมุมที่บัสไม่รู้  อย่าตอนที่พาบัสไปตรงชายหากด บัสไม่เคยมองว่าเค้า ชอบทะเล คิดแต่ว่าเค้าชอบเที่ยวแนวอื่นมากกว่า
แต่พอมาวันนี้เหมือนบัสคิดอะไรเกี่ยวกับตัวเค้าผิดหมดเลย ...สรุป มันยังไม่มากพอ วันนี้มันเหมือนปล่อยไปตามอารมณ์
บัสวางตัวโอเคแล้วหรือเปล่า
ปล.รู้สึกวันนี้ จะยาวๆเนอะ มันเหมือนเล่าของทั้งอาทิตย์เลยนะเนี่ย
ปล.2เรื่องอิแหว จัดการแล้วจ้า ตอนนี้ถือว่า จากไปปอย่างถาวรแล้วววววววว ดีใจด้วยกันนะ ฮิ้ววววววววว