ไม่รู้จะตัดสินใจยังไงดี

อย่ากลัวเลยค่ะ ลองให้โอกาสคนใหม่ดูก่อนค่ะ

คุยกันไปเรื่อยๆค่ะ ไม่ต้องจำกัดว่าคุยแล้วจะเป็นอะไรกัน
คุณก็วางตัวให้ดีอย่าไปให้ความหวังเค้ามาก
คุยยแบบปกติ ชัดเจนเลยว่า เรายังอยากเป็นเพื่อนเค้ากับเค้คาอนยู่
ตอนนี้ยังไม่พร้อม
ถ้าเค้ารักคุณจริงๆเค้าก็ต้องรอได้ค่ะ
อีกอย่างจะได้เปิดโอกาสให้กับทั้งคู่
ใช้เวลาศึกษาไปเรื่อยๆเป็นเพื่อนกัน พูดคุยกัน ปรึกษากันไปเรื่อยๆดีกว่่า
เอาใจช่วยให้รักษาหัวใจตัวเองได้ไวๆนะคะ

อย่าปิดตัวเองค่ะ ถ้าถึงเวลาเมื่อไหร่ก็ให้เริ่มต้นใหม่นะคะ อย่างที่เราเป็นทุกวันนี้เหมือนไม่มีความศรัทธาในคนอื่นเลย เราอาจจะคุยแรกๆ แล้วก็ซักพักนึงก็ไม่ใส่ใจ ไม่สนใจไปเฉยๆ ทั้งๆ ที่ก็ชอบนะ แต่เหมือนลึกๆ แล้วเราคงกลัวมั๊ง หรืออาจจะเบื่อกับการตามหารักแท้ที่ว่าจะมีอยู่จริงมั๊ย บางทีก็เสียดายที่คนดีๆ เข้ามาแต่เราก็เป็นซะอย่างนี้ เหมือนตัวเองสร้างกำแพงไว้ เหมือนกลัวว่าสุดท้ายจะเป็นเหมือนกันหมด เสียดายโอกาสที่ไม่ได้มีไว้ให้เราเสมอไป พลาดโอกาสหนึ่งอาจรอเป็นสิบปีกว่าจะมีโอกาสใหม่ แค่อย่าปิดกั้นตัวเองค่ะ ดีไม่ดีแล้วค่อยว่ากันทีหลังก็ได้ 

อย่ากลัวเลยค่ะ เราอาจพลาดโอกาสดีๆไปก้อได้ หรือไม่เราก้ออาจจะต้องผิดหวังอีกแต่อย่ากลัวค่ะ เปิดใจเลย

 

 คิดถูกแล้วค่ะ ที่อยากจะบอกอีกคนว่า คุณกำลังอยู่ในช่วงทำใจ...  เพราะถือว่ายุติธรรมกับอีกฝ่าย ให้เค้ารู้ว่าจิตใจเราอยู่ในสภาพไหน  แฟร์ๆ  ไม่ได้คิดจะคบคนใหม่ เพื่อลืมคนเก่า...  

อยากจะบอกจขกท.ว่า  เราก็เคยเป็นมาก่อน... เจ็บครั้งแรกมันทรมาน จนคิดว่ามันจะมีคนที่เราสามารถจริงใจด้วยได้เหลืออยู่อีกเหรอ  กลัวจะเจอเหตุการณ์เดิมๆ คนแบบเดิมๆ ที่ทำให้เราเสียใจอีก...  จนผ่านไป 2 ปี ก็ยังยึดติดอยู่กับสภาพเดิมๆ เป็นผู้หญิงที่ไม่เปิดใจให้ใคร  ใครเข้ามาคุย ก็ปิดๆๆ   อยู่กับตัวเองจนมากเกินไป.. จนเพื่อนๆมาบอก มาเตือน ว่า เฮ้ย แบบนี้ก็ไม่ไหวนะ  -รึง ต้องไปเจอคนอื่นบ้าง  อยู่แต่กับตัวเองแบบนี้  ความคิดมันก็จมอยู่กับภาพเดิมๆ คนเดิมๆตลอด  แบบนี้จะไปเริ่มอะไรใหม่ได้ยังไง...  

เราไม่อยากให้จขกท. เป็นเหมือนที่เราเคยเป็นนะคะ...  ความกลัวเป็นสิ่งที่ดีค่ะ มันทำให้เราระมัดระวังตัวเองมากขึ้น
แต่ถ้ามันมากเกินไป ก็อาจจะทำให้เราพลาดอะไรดีดีในชีวิตไปก็ได้นะ...