ใครพลาดตอนที่ 1 เข้าไปอ่านได้ที่

ลั้ลลา ณ โซล : วันแรกกับการย่อยหมูกะทะที่ลอตเต้เวิร์ล

      เช้าวันต่อมาก็ทานอาหารเช้าแบบอเมริกันกันที่โรงแรม ก่อนจะออกเดินทางไปโซลทาวเวอร์หรือหอคอยนัมซาน หรือ N tower (หลายชื่อจริงวุ้ย

)  ไปชมวิวทิวทัศน์เกาหลีแบบ 360 องศาและดูคู่รักคล้องกุญแจกัน  หวานแหววซะไม่มี

จริงๆ ที่นี่ก็เป็นที่ตั้งของเท็ดดี้แบร์มิวเซียมด้วย  แต่ทัวร์คงเห็นว่าหน้าตาเราไม่เข้ากะสถานที่ เค้าเลยไม่พาเข้า

 

         จากนั้นก็ไปเดินเล่นที่ย่านวัฒนธรรม  อินซาดง   ดูตึกรามบ้านช่องสไตล์เกาหลีโบราณ  ก็จะมีของจุ๊กจิ๊ก ที่ระลึกขายมากมาย  ใครจะซื้อของฝากที่เป็นเกาหลี๊ เกาหลีก็ซื้อได้ที่นี่นะคะ  แต่ราคาไม่ถูกนะบอกไว้ก่อน  (ถ้าอยากได้ของที่ระลึกแบบยกโหลเหมือนสำเพ็งบ้านเราต้องไปที่นัมแดมุนนะคะ แต่คณะเราไม่ได้ไปจ้า) 

         ช่วงระหว่างที่เดินเล่นอินซาดง ฟะร้าแอบแว่บไปจิบน้ำชากับเพื่อนที่ไปเรียนที่นั่น  แอบจกน้ำแข็งไสทรงเครื่องที่ร้าน อูซูล่ก มาด้วย เห็นพี่ไกด์และคนท้องถิ่นบอกว่าอร่อย   (แต่จริงๆ ก็เฉยๆ นะ  แพง = =”)
เดินกันจนเริ่มหิวก็ทานอาหารกันที่อินซาดงเลย เป็นเซตอาหารบ้านๆ แบบเกาหลี  เรียกว่าอะไรหว่า  มันมีเจ้าหญิงนพเก้า  ซุปเต้าหู้  เครื่องเคียง ปลาทอด กิมจิ และอื่นๆ จานเล็กๆ น้อย ให้ทานกับข้าว  (เข้าใจแล้วว่าทำไมคนเกาหลีเค้าผอมเมื่อได้กินมื้อนี้ ๕๕๕)

       อ้อ  คนเกาหลีเค้ามีวัฒนธรรมการดื่มกาแฟหลังทานข้าว  ฉะนั้นไม่แปลกใจที่จะเห็นร้านกาแฟอยู่ทั่วทุกมุมเมือง  แต่กาแฟที่อร่อยๆ มักจะเป็นกาแฟจากตู้กดตามร้านอาหารและสถานที่เที่ยว  ที่ดังมากๆ เลยก็กาแฟของกูจุนพโย F4 ที่กึมจันดีไปกดมาให้  ตรงกระเช้าที่ขึ้นไป N Tower ราคาไม่เกินพันวอน ถูกสุดที่ร้านอาหารข้างทางก็ 100 วอน

      จากนั้นก็ไปเดินย่อยอาหารและเงินในกระเป๋ากันที่ทงแดมุน  คุณไกด์พาเราไปส่งที่ห้าง Doota ซึ่งมีเสื้อผ้าสวยๆ แพงๆ เยอะมาก  แต่มันแพงมากจริงๆ  เป็นพวก Young designer ซะส่วนมาก ซื้อไม่ไหวเลยเดินไปดูตึกข้างๆ แทน ก็ราคาพอทนได้มากกว่า แต่ก็ถือว่าราคายังสูง  จริงๆ ที่ทงแดมุนเนี่ยควรไปช็อปกลางคืนนะ พวกร้านขายส่งจะเริ่มเปิดประมาณ 3 ทุ่ม  ซึ่งจะอยู่ฝั่งตรงข้ามกับ Doota  แนะนำให้ไปเดินเล่นที่ห้าง Apm มีเสื้อผ้าขายส่งเยอะอยู่  เดินๆ ไปก็จะรู้สึกเหมือนเดินที่ซิตี้ ประตูน้ำ 
 

        คณะเรามีเวลาที่ทงแดมุนไม่นาน ก็มีภารกิจต้องไปล่องเรือชมแม่น้ำฮันต่อ  ต้องไปขึ้นเรือที่ท่าเรือยออีโด  ถือว่าเป็นอะไรที่แปลกใหม่เหมือนกันกับการไปที่นั่น  เพราะได้เห็นการใช้ชีวิตของคนเกาหลีในวันหยุดแบบจริงๆ  คนเกาหลีเค้าใช้พื้นที่สาธารณะกันคุ้มมากๆ  นอนเล่น เลี้ยงลูก ตั้งแคมป์  เล่นบอล  อะไรต่อมิอะไรก็ทำกันตรงนั้น  ดีนะเค้าห้ามซักผ้า ไม่งั้นอาจกลายเป็นแม่น้ำคงคา  อิอิ

         ล่องเรือชมพระอาทิตย์ตกไปเรื่อยๆ   วิวข้างทางจริงๆ สู้บ้านเราไม่ได้นะ  บ้านเราสวยกว่าแต่โปรโมทไม่เท่ามั้ง 
แต่อากาศเค้าดี นั่งไปก็ชิวเลย  นั่งนับสะพานไปเรื่อยๆ  เพราะมีทุก 1 กิโลเมตร 
(แม่น้ำฮันคัง ยาวมาก แต่ที่ผ่านกรุงโซลมีความยาวเพียง 30 กม. แต่มีสะพานในโซลที่ข้ามแม่น้ำฮันถึง 28 สะพาน  ไกด์พูดฝังหัวมา ๕๕๕๕๕๕ ) 

        เรือเค้าแล่นเร็วฉิวเลย ไม่มีเวลาให้จับมือร่ำลากันนานๆ เหมือนบ้านเราเลย 

   นั่งไปกลับใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง  ถ้าสนใจจะไปกันหลายคน ควรจองก่อน และแนะนำให้ไปรอบ 18.40 น. เพราะสะพานจะเปิดไฟแล้ว แต่รอบที่เราไปตอน 4 โมงก็ได้ดูพระอาทิตย์ตกนะ แล้วแต่ชอบจ้า
 

และแล้วก็ไปกินบุฟเฟ่ต์ขาปูต่อ  ชื่อเมนูดูหรู จริงๆ ก็หรูนะ แต่รสชาติไม่อร่อยอ่ะ  T^T” ผิดหวังขั้นแม็กซ์

อย่างที่บอกไว้ว่าเราจะไปแบบปุบปับ ที่พักจึงจองยาก เพราะเต็มหมด  เราจึงต้องระเห็ดไปพักที่โรงแรมน่ากลัวแถบนอกเมืองอันไกลโพ้น  ไกลมากๆๆๆๆ นั่งแท็กซี่เข้าเมืองเสียไป  23000 วอน  T^T”