20 ปี กับการกดขี่ ขอระบายยยยยยยยยยยยยยย

คือว่า  ไม่ไหวแล้ว ตอนนี้น้ำท่วมก้เครียดอยู่แล้ว ยังจะต้องมารับมือกับปู่และย่าอีก  ย้อนไปเมื่อ 2 ต.ค. ย่ากับปู่เค้าย้ายมาอยู่ที่บ้านแบมด้วยสาเหตุอันใด้ก้ไม่ทราบ เราก็ไม่ได้ว่าไรเพราะเค้าเป็นญาติผู้ใหญ่เรา แต่พอมาแล้วนี่สิ  คนที่เหนื่อยคือแม่ ต้องคอยรับใช้ ทำกับข้าวให้กินยังไม่พอต้องจัดมาประเคนถึงหน้า ไม่ยอมล้างจานหรือช่วยทำอะไรบ้าง ตื่นนอน กิน ดูทีวีทั้งวัน ใช้งานแม่สารพัด กินข้าวที่แม่ทำก็ด่า ติโน่นนี่นั่น ว่าไม่อร่อย ไม่กินกับข้าวซ้ำ ต่อหน้าพ่อก้บอกว่าอยู่ได้ มีไรกินก็กิน นอนห้องธรรมดาก็ได้ แต่พอลับหลังพ่อ ก้มาว่าแม่ แม่ไม่เคยเล่าให้ฟัง แต่แบมแอบได้ยินตลอดด  เบื่อมาก  ก็เลยไปถามแม่ แม่ก็ไม่ค่อยอยากเล่า แต่ไปๆๆเหมือนแม่อัดอั้นมาก ก้เลยเล่ามาว่าโดดตั้งแต่สมัยแต่งงานใหม่ๆแล้ว แต่ก้ทนเพราะท้องแบมแล้ว  แล้วมันมีเรื่องอีกเยอะแยะ เค้าก้มีหลานหลายคนแต่ก้มีแต่แบมที่โดนใช้ทำงานตลอด ส่วนคนอื่นก้นั่งสบายบนเรือนใหญ่ เอือมจนสุดจะทน แล้วก้ชอบว่าเราลับหลังเสียๆๆหายๆๆ  อยากจะถามเค้าว่า เคยคิดในแง่ดีกับแบมบ้างไหม???

Discussion (15)

ย่าเราก็แบบนั้นค่ะ ตอนเราสองขวบกว่าๆเคยหาว่าเราจะไปบีบคอหลานชายคนโปรด(หนึ่งขวบ) เพราะเราวิ่งไปจับตัวหลานชายเขาเพื่อกันไว้ไม่ให้ออกนอกบ้านเพราะมีลุงกำลังถอยรถเข้ามาอยู่

ตอนนั้นเขาจะฆ่าเราเลยแหละ ขนาดนั้นเลยค่ะ จำได้ว่าแม่เรากอดเราที่ร้องไห้ทั้งๆที่มีสารพัดลุงขู่ว่าไปเอามีดในครัวมา ฮ่าๆๆ

อย่าไปใส่ใจมาก ไม่ใช่ความผิดเราที่เขาไม่ชอบเรา นึกออกมั้ยคะ
เราบังคับจิตใจคนไม่ได้ แต่เราบังคับจิตใจของเราให้เข้มแข็งได้
อย่าไปแคร์ อย่าไปสน อย่าไปใส่ใจ ถ้าเขาไม่รักเรา เราก็ไม่ต้องรักเขา
การที่เราดูแลก็เพราะมันเป็นสิ่งที่พึงกระทำของหลานที่ดี

คุณยายของเราสอนไว้เสมอว่า "ไม่ว่าเขาจะดีหรือร้าย ให้เรามีมารยาทเข้าไว้ เพราะเขาจะได้ด่าเราลับหลังไม่ได้"

สู้ๆนะคะ :) 




ป.ล. เราถือว่าเป็นโชคดีของลุง น้า อา และย่าของเรามากๆ ที่ตอนนั้นเราอายุแค่สองขวบกว่าค่ะ (มั่นใจมากว่าถ้าพวกนั้นกล้ามาทำแบบนั้นในตอนนี้ กับเรายังไม่เท่าไหร่ กล้าทำกับแม่เราอีกนะ เราไม่ปล่อยไว้เฉยๆแน่ ฮ่าๆๆ << เก็บกดนิดๆ)
เป็นเหมือนกันเลยค่ะแต่ของโบว์ย่า3คน(น้องสาวย่า2คน)ปู่1คน
ลูกๆของของอาๆหลายทั้งหลายอีก9คน
แต่ละคนเรื่องมากสุดๆๆเลย
ลูกอาก้อดื้อสุดๆๆเลยเบื่อมาก
เราก้เปนค่ะ...ยายเรา..รักลุงเรามากก..แต่ไม่รักแม่เรา..กะเราที่เปนหลานก้ไม่ได้สนใจไร..สนใจแต่ลูกของลุง...
คล้ายๆกะเรื่องของเพื่อนๆหนะแหละค่ะ...แต่เราเปนคนไม่ยอมใคร..ไม่ยอมคน...เราไม่สนใจหรอกค่ะ...ก้เลยไม่มีปัญหาซักเท่าไหร่

แต่เรื่องของจขกท.นะคะ..เราขอบอกว่า..เราต้องทำให้เค้าเหนว่า..เราเปนคน ไม่ใช่เปนทาส แม่ของ จขกท. เปนคนดี
ฉะนั้น คนที่จะทำ ก้ควรเปนเรา..จขกท.เอง ต้องสู้ค่ะ เราเปนคนที่รักแม่มาก เราไม่เคยยอมให้ใครมาด่าแม่เราฟรีๆ

แต่ต้องเปนแบบ..ที่ทำแล้วชนะนะคะ..ทำแล้วต้องชนะเท่านั้น..วิธีไหนก้ได้..คิดให้ดีดี..บอกพ่อ..อธิบายให้พ่อฟัง
แล้วก้คุยกับแม่..บอกว่าต้องทำยังไง หรือไม่ต้องทำอะไร กะลุงป้าน้าอา ไม่ต้องสนใจค่ะ ประจัญหน้าไปเรย ถ้าจำเปนต้องปะทะ ก้ลุยเลยค่ะไม่ต้องกลัว

ยุคนี้แล้ว..เราไม่ใช่นางเอก แต่เราเปนคนในความเปนจริง..สู้ๆนะคะ..เปนกำลังใจให้เสมอ..เราเคยชนะมาแล้ว
ก้อยากให้ จขกท. ชนะด้วย สู้ๆ!!
ขอบคุณทุกคอมเม้นนะค่ะ แต่แบบว่าสุดจะทนอ่ะ ทุกเทศกาลจะต้องไปรวมญาติ แล้วแม่จะต้องทำทุกอย่างเลยอ่ะค่ะ ลุง ป้า อา เขย หรือสารพัดญาติเค้า นั่งรอกิน แถมยังเดินมาว่าอีกว่าทำช้าคนเค้าหิวแล้ว แบบพูดปนหัวเราะอ่ะ แต่แบมรู้ว่าเค้าด่ากระทบแม่ แล้วยังมีอีก แม่ไปต่างจังหวัด อุตส่าห์นึกถึงเค้าซื้อผลไม้ ของฝากต่างๆนานา ไปให้ เค้าบอกว่าไงรู้ไหมค่ะ ซื้อมาก้ปลอกเปลือกให้ด้วยนะ แบมแทบทรุด เราตื่นนอน 8.00 โมงเช้า ก้มาว่าเรานอนกินบ้านกินเมือง แต่หลานรักเค้าตื่นเที่ยงนู่นค่ะ ตื่นมาก้มีข้าว(ที่แม่ทำ)ให้กิน ชมต่อหน้าแม่ว่าหลานเค้าดีอย่างโน่นอย่างนี้ แล้วมาว่ากระทบอีกว่าแม่แบมสอนไม่ดี ลูกเลยไม่ได้เรื่อง เรียนก้ไม่เก่ง (แบมเรียนปี2 ม.ธรรมศาสตร์ ซิ่วค่ะ) แต่หลานรักเค้าเรียนหมอ และก้หลายเรื่อง บลาๆๆๆๆ ประเด็นคือแค่สงสารแม่อ่ะค่ะ ตื่นเช้าก้ต้องซักผ้าให้เค้า เค้าบอกว่าอย่าซักเครื่องไม่อยากปั่นรวมกับคนอื่น มันเกินไป ขนาดตอนยายกับตาเสีย ยังไม่ถามไม่ไปงานศพด้วยซ้ำ เบื่อสุดพลัง!!
 เราเคยพูดกับพ่อ(คือย่าเราป่วยหนัก แต่เนื้องจากลูกรักไม่มีเงินรักษาพยาบาลเลยมาอยู่กับพ่อเรา)

มันมีเรื่องเยอะอะ ญาติฝั่งนั้น ก็เลวมาก เห็นแก่ตัวมาก ปากบอกรักแม่ๆๆ(ย่า) แต่พอจะต้องเข้าโรงพยาบาล
เกิดอาการกูจนอะ กันทุกตัวคน(ความจริงคือคนจนอะช่วยพ่อจ่าย แต่ไอ้คนที่ปกติอวดรวยทั้งหลายอะ เงินช๊อตซะงั้น)

แล้วทีนี้พ่อก็มาบอกให้เราประหยัดค่าใช้จ่ายเยอะ เราก็โอนะ โออยู่3ปี แล้วช่วงหลังอาการหนักขึ้นทั้งย่าทั้งญาติ เริ่มใส่ร้ายแม่ว่าดูแลไม่ดี ไม่ใส่ใจ
เราเลยถามพ่อว่า

ยังอยากให้แม่กับพวกลูกๆอยู่บ้านนี้กันอีกไหมคะ ญาติพ่อนี้เยอะนะ ต้องการให้บ้านเราล่มจมเลยใช่ไหม บลาๆๆๆ

ใครจะว่าเราใจแคบ หรือ เขาเป็นแม่ของพ่อนะ  เราไม่สนอ่ะ


เรื่องแบบนี้ต้องเจอกับตัวค่ะ  ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย