เมื่อคืนเกือบโดนข่มขืนซะแล้ว(ขอเตือนสาวๆให้ระวังตัวนะ)

  
                  เรื่องเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เอง...ตอนนี้จิตใจเราก็ยังไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่ ยังอยู่ในอาการที่ "หลอน" แต่ก็อยากจะแชร์เรื่องจริงที่เราได้ประสบพบเจอมา(ทั้งที่ไม่ได้อยากเจอเลย) ให้ทุกๆคนได้อ่านไว้เป็นอุทาหรณ์

                     มันคงเป็นวันที่ซวยที่สุดแล้ว รับปีใหม่ เพราะเมื่อคืนเราร้องไห้ตั้งแต่เย็น(เรื่องแฟนเก่า)คือจิตใจก็ช้ำสุดแล้ว พอเริ่มดีขึ้นก็เลยขับรถไปหาอะไรทานที่เซเว่น แต่ยังไม่ได้เข้าไปก็โทรหาเพื่อนเพื่อระบายความในใจ (ตอนนี้ยังมานั่งด่าตัวเอง ทำไมต้องไปโทรตอนนั้นด้วย) ระหว่างนั้นก็มีผู้ชายคนนึงมาขอเบอร์ เราก็บอก"ให้ไม่ได้ค่ะ"ยิ้มให้ด้วยนะ คือไม่ได้อยากสร้างศัตรูเลย ก็บอกปัดไปดีๆไม่ใช่ว่าขี้เหร่อะไร มันก็หน้าตาดี(ขออภัยที่ใช้คำไม่สุภาพแต่ทำใจเรียกมันดีกว่านี้ไม่ได้แล้ว)แต่เราไม่ชอบให้เบอร์ใครอยู่แล้วโดยเฉพาะคนแปลกหน้า

                  ผ่านไปราวๆครึ่งชั่วโมง เราก็ยังคุยกับเพื่อนอยู่ตรงนั้น(หน้าเซเว่น)โดยลืมไอ้คนนั้นไปแล้ว ไม่ได้คิดถึงมันเลย พอช่วงถึงดราม่าเราก็เริ่มร้องไห้นิดๆก็เลยเดินๆไปหลบคุยที่อื่น ไม่ค่อยมีคน(โง่จริงๆ)เพราะมัวแต่คิดว่ากลัวคนเห็นว่าร้องไห้ ลืมคิดไปเลยว่าจะเกิดภัยกับตัวเอง และแล้วก็มีใครไม่รู้มาล็อคคอเราจากด้านหลัง เอามือปิดปากเรา และก็รู้สึกว่ามีอะไรมาจี้เอวตอนแรกคิดว่ามีดแต่เป็นไขควงถึงไม่คมเท่ามีดแต่ก็แหลมนะ ถ้าแทงแรงๆซ้ำๆก็ไส้ทะลักเหมือนกัน เราก็ดิ้นแรงๆ พยายามต่อสู้เต็มที่ แต่ก็สู้ไม่ไหวนอกจากดิ้นไม่หลุดมันยิ่งรัดเราแน่นกว่าเดิม เลยตั้งสติเอามือถือใส่กางเกงอย่างทุลักทุเล (ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่าเพื่อนวางไปหรือสายหลุดไปหรือยัง) ร้องไปก็อู้อี้อยู่ในลำคอ มีบางช่วงที่ตะโกนได้ว่า"ช่วยด้วย"แต่ก็ไม่มีใครได้ยิน ขอร้องมันว่า"อย่าทำอะไรเราเลย" มันก็ไม่สนใจ มันต่อยท้องเราจนจุกแล้วก็ลากเราไปในซอยเปลี่ยว และเราก็ได้เห็นหน้ามัน ชัดๆมันคือคนๆเดียวกันกับคนที่มาขอเบอร์ แสดงว่ามันคอยดูเราเผลอและหาโอกาสมาตลอดสินะ

                 ตอนนั้นเราจุกมากไม่รู้เรี่ยวแรงหายไปไหน มันลากเราไปไกลเหมือนกันตัวมันสูงมาก ตัวเราแทบลอย ในใจเราคิดว่าคงไม่รอดแน่ๆเพราะมันน่ากลัวมากมันฆ่าเราได้ทันทีเลยมั้ง แต่ก็พยายามตั้งสติคิดหาทางเอาตัวรอด ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจนเราไม่อยากจะเชื่อว่ามันเกิดขึ้นจริง อยากให้มันเป็นแค่ฝันไป พอมันลากเราไปสุดซอยมันก็หยุด มันเริ่มไซร์ซอกคอเรา และก็จูบปากตอนนี้มันเอาไขควงมาจี้คอเราแล้วจะหันหน้าหนีก็ไม่ได้ ได้แต่หลับตาปล่อยให้มันทำแบบอดสู มันก็บอกอีกว่า "จูบตอบด้วยสิ" เราเลยจูบตอบมันเพราะไม่มีทางเลือกให้มันรู้สึกว่าเราก็พอใจมันเหมือนกัน เราบอกมันว่า "พี่อย่าทำแบบนี้เลยนะปล่อยหนูไป" มันก็ไม่สน เราพยายามพูดกล่อมมันทุกอย่าง เท่าที่สมองตอนนั้นคิดได้ "พี่หนูยอมพี่แล้ว แต่อย่าทำตรงนี้เลยนะ เดี๋ยวคนเดินมาเห็นไปทำที่อื่นกัน" มันก็ไม่สนใจต่อยท้องเราอีกคงหวังจะให้เราทรุดลงไปมั้ง แต่เราก็ฝืนใจทั้งที่จุกมาก ขอร้องมันต่อ "พี่หนูก็ชอบพี่เหมือนกันนะ หนูไม่หนีหรอกนะ ไปหาที่อื่นทำดีกว่า"

                คราวนี้มันหยุดทำแต่ก็จี้คืออยู่นะ มันถามว่า"ไปไหนล่ะ" เราก็บอกไปห้องพี่ไง มันก็ไม่พูดอะไรจูบเราต่อ มันก็เอามือปลดกางเกงเรา แต่เราก็ยึดมือมันไว้บอกว่า "พี่อย่าทำแบบนี้เลยเดี๋ยวคนมาเห็น แฟนหนูมาตามว่าไง ไปที่อื่นกัน หนูก็ชอบพี่นะ เชื่อเถอะว่าไม่หนี" เราก็พูดๆไปทั้งที่มองเห็นทางรอดไม่เจอเลย แต่ก็พยายามถ่วงเวลาไว้ให้นานที่สุด มันก็ตอกหน้าเรากลับมาว่า"ไม่เชื่อหรอกว่ามึงจะชอบกู" แล้วก็เอาไขควงมาจี้เอวแล้วก็ต่อยท้องเราอีก เราก็ยังไม่ทรุดลง เราเจ็บและเหนื่อยมากจนหอบแต่ปากก็ยังไม่หยุดพูดหรอก พูดกล่อมมันไปเรื่อยๆทั้งที่ในใจกลัวมันรำคาญแล้วฆ่าเราทิ้งมาก  และมันก็เพิ่งคิดได้มั้งว่าเมื่อกี๊เราคุยโทรศพท์อยู่มันบอกว่าให้เราปิดโทรศัพท์ เราก็บอกว่าปิดแล้ว มันก็ไม่เชื่อ เราก็เอาออกมาให้มันดู มันก็ทำต่อแต่เหมือนมันจะคล้อยตามที่เราพูดแล้วมันก็ชะโงกหน้าไปมองคนถามว่า"ไม่หนีแน่นะ" แล้วก็มองหน้าเราแบบไม่ไว้ใจ และมันคงรู้ว่าเราหลอกมันมั้งเลยจะพยายามปล้ำต่อ แต่มือที่ถือไขควงจี้เอวเราเริ่มอ่อนลง นาทีนั้นเราตัดสินใจผลักมันแรงๆแล้วก็โกยแนบออกมาอย่างเร็ว วิ่งเข้าเซเว่นด้วยสภาพที่กระเซอะกระเซิง แต่เราไม่สนใจหรอกว่าใครจะมองยังไง คือไม่อายแล้ว มันดีใจมากกว่าเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ แล้วโทรให้พี่มารับ...

                 ถึงเราจะปลอดภัย ทั้งร่างกาย(มีฟกช้ำนิดหน่อยตรงข้อมือและลำคอ)และทรัพย์สินแต่สภาพจิตใจ ยังหวาดระแวงอยู่ สิ่งที่มันเกิดขึ้นมันยังหลอนเราอยู่เลย ไม่ว่าเวลาตื่นหรือหลับ
ประสบการณ์ที่ไม่อยากเจอ และคงจำและเข็ดไปอีกนานนน ขอให้ทุกๆคนระวังตัวด้วยนะ เพราะภัยอันตรายมันสามารถเกิดขึ้นได้กับเราเสมอถ้าไม่ระวังตัวแบบเรา