ไม่ได้ตั้งกระทู้นานแต่วันนี้ขอระบายความในใจ เพิ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมาเกือบห้าปี
rumi718 เรา ชื่อ วา ไม่ได้ตั้งกระทู้ในบ้านจีบัน นานมากแล้ว แต่ก็แวะเวียนมาบ่อยๆ
ไม่เหมือนสมัยยังเรียนที่นั่งดูจีบันทุกวัน ติดงอมแงมก็ว่าได้
วันนี้เรามีเรื่องอยากเล่า อยากระบาย ให้บ้านหลังนี้ได้ฟัง
เราเพิ่งเลิกกับแฟนได้ไม่กี่วัน หลังจากที่คบกันมาเข้าปีที่ห้า
คบกันตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง อยู่ด้วยกันทุกวัน หมายถึงเวลาเรียน นั่งเรียนด้วยกันตลอด ไปส่งกลับบ้าน
เป็นแบบนี้ทุกวัน ปีแรกที่เริ่มคบกัน เราต้องอยู่ในฐานะเงาของแฟนเก่าเขา
เเฟนเก่าของแฟนเราเขาเสียชีวิตเพราะมะเร็ง เราไปเยี่ยมแฟนเขาพร้อมกับเขาบ่อยๆ รับรู้เรื่องราวมาตลอด
ตอนนั้นคิดแค่ว่าสงสารผู้ชายคนนี้ เห็นความรักของเขาที่มีกับแฟนที่กำลังจะจากไปแล้วเราก็เศร้าใจ
อยากช่วยดึงเขาให้ออกจากความทุกข์นั้น โดยที่ไม่ได้คิดถึงตัวเองเลยว่ารักเขาแล้วตัวเราหละ เจ็บมั้ยที่เป็นแค่เงาของอีกคน
ช่วงปีแรกที่เขายังไม่ลืมแฟนเก่าเขา ถามใจเราก็เสียใจ แต่ก็ยังพยายามทำทุกวันให้ดีที่สุด เพราะรักเขามากที่สุด
ได้แต่หวังว่าความรักของเราจะมีค่ามากพอ จนถึงวันที่เขาทำใจได้ รักเราดูแลใส่ใจเราทุกอย่าง
ตอนนั้นมีความสุขมาก ช่วงปีที่สอง รักกัน พยายามตั้งใจเรียนมากที่สุด ช่วยกันเรียน ทำงาน การบ้าน
พอเข้าช่วงที่ฝึกงานปีสี่ เริ่มมีปัญหา เพราะเจ้านายและแฟนเขาเข้ามาก้าวก่ายเรื่องของเรามากเกินไป
มีปัญหาทะเลาะกันรุนแรงจนเกือบจะเลืกกัน แต่สุดท้ายก็กลับมาคืนดีกัน รักกันเหมือนเดิม
ดูแล้วไม่น่ามีปัญหาอะไร แต่เเก้วที่มันมีรอยร้าว จะประสานให้เหมือนเดิมมันก็ยาก เหมือนมีอะไรติดในใจ
แล้ววันนึงเราก็ไปเจอกับพี่คนนึงที่เขาช่วยเราทำวิทยานิพนธ์ คุยกันถูกคอ จนกลายเป็นว่าเราไปแอบชอบพี่เขา ปลื้มเขามาก
จนเราบอกกับพี่เขาไป ว่าเราชอบเขา แต่เขาก็ปฏิเสธ เพราะไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น
ช่วงนั้นเราเสียใจ เราบอกกับแฟนเราเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมด
เขาก็อยู่ข้างเราเสมอ ขอให้เรากลับมารักเขาเหมือนเดิม เขาเสียใจมากเช่นเดียวกัน
เราผ่านความเสียใจนั้นมาได้โดยเราก็ตั้งใจว่าต่อไปเราจะคบกับแฟนจนถึงวันที่จะแต่งงานกัน
หลังจากเรียนจบเราได้ทำงานเลย ส่วนแฟนยังไม่จบเขาต่อซัมเมอร์ ระหว่างนั้นเราก็สัญญากันว่า
อีกไม่เกินสองปีเราจะแต่งงานกัน เราไปซื้อแพคเกจถ่ายภาพเวดดิ้งด้วยกัน จองเอาไว้ วาดฝันที่แต่งงาน
เราทำงาน พยายามเป็นข้าราชการให้ได้ เพื่อให้มีความมั่นคงในครอบครัว ถ้าหากแฟนทำเอกชน ก็จะได้มีหลักในครอบครัว
เราตั้งใจมาก มากเกินไปด้วยซ้ำ กดดัน อยากบรรจุเร็วๆ เพื่อให้วันนั้นมาถึง วันที่จะได้อยู่ด้วยกัน
ในระหว่างนั้น ผ่านมา เขาก็ยังไม่เริ่มหางาน ไม่ทำอะไร อยู่บ้าน เล่นเกมส์
เราเริ่มไม่เข้าใจกัน เพราะความห่าง เราคิดว่าทำไมเขาไม่สนใจอนาคต
ส่วนเขาก็คิดว่าทำไมเรามองแต่อนาคตไม่นึกถึงเขาบ้าง ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว
ความไม่เข้าใจทำให้เราไม่ค่อยคุยกัน จากที่เรียนเเล้วเจอกันทุกวัน ตอนนี้ 8 เดือน เจอกันไม่ถึง 5 ครั้ง
พอถึงจุดนึง เรากับเขาห่างกันมากเกินไป ไม่ได้โทรหากันเลย
ปีใหม่ที่ผ่านมา ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่มีโปรแกรมจะไปไหน ไม่รู้อะไรของกันและกัน
เที่ยงคืนกว่าเราโทรไปหาเขา เขามีปาร์ตี้ที่บ้านเพื่อนเขา ส่วนเราอยู่ชลบุรี
เสียงที่เปลี่ยนไป พร้อมกับใจคนที่เปลี่ยนแปลง เรารับรู้ตั้งแต่ตอนนั้น
แต่ยังไม่ได้ถามหรือพูดอะไร วางโทรศัพท์แล้วปล่อยให้มันผ่านไป ในใจก็คิดว่า
เดี๋ยวอีกไม่นานคงดีขึ้น ถ้าหันหน้ากลับมาหากัน ช่วงนั้นเรากำลังมุ่งกับงานใหม่
จนผ่านไปอาทิตย์นึง เราโทรหาเขา ถามว่าเป็นไงบ้าง บลาๆๆ สิ่งที่เขาตอบกลับมามันเปลี่ยนไป
น้ำเสียงที่อ่อนโยนที่มีความรักนั้นมันหายไป เหลือเพียงคำตอบที่สั้น จนกลั้นน้ำตาไม่อยู่
สุดท้ายเราก็ได้ถามเขาไปว่า ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้วใช่มั้ย
เขาบอกว่าใช่ เขาไม่ได้รักเราเหมือนเดิมแล้ว ไม่สามารถกลับมารักได้อีก
เราขอร้องให้เขากลับไปตัดสินใจใหม่ พยายามทำความเข้าใจเรื่องเวลา เรื่องต่างๆที่ไม่เข้าใจกัน
เขาก็เลือกที่จะไปจากกัน บอกให้เราปล่อยมือจากกันได้แล้ว
เราก็เลยถามว่าเขามีคนที่เขาอยากอยู่ด้วยแล้วใช่มั้ย
เขาตอบกลับมาว่าใช่ เขามีคนใหม่ที่รู้สึกดีๆ และคิดว่าจะคบกันต่อไปจากนี้
ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่เคยแอบชอบกับเขาตอน ม ปลาย แต่ว่าผู้หญิงไปเรียนที่ญี่ปุ่นเพิ่งกลับมา
เเล้วได้กลับมาคุยกัน ระหว่างที่ห่างกับเรา
เราเสียใจมาก คิดแต่ว่า พยายามทำทุกอย่างเพื่อคำว่าเรา แล้วสุดท้ายก็เหลือแค่ตัวเอง
เราง้อให้เขากลับมา แต่เขาก็ไม่กลับมา เราร้องไห้ รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีค่า
เขาบอกว่าเขารักคนใหม่แล้ว เราแอดเฟรสบุคแฟน เจอว่าเขาคุยกันหวานชื่น
ส่วนเรา ไม่มีใคร ได้แต่ก้มหน้าทำงาน หวังแต่อนาคต
เราคิดว่าการคบกันนานขนาดนี้เห็นกันทุกด้าน จะทำให้เราอยู่ด้วยกันเข้าใจกันได้ตลอดไป
แต่ในที่สุดก็เหลือเราเพียงคนเดียว
ตอนนี้ความรู้สึกของเราคือ เราอิจฉาแฟนเก่าเขาที่จากกันทั้งๆที่ยังรัก ส่วนเราจากกันโดยที่ไม่มีความรัก ไม่มีค่าอะไร
เวลาที่ผ่านมา หลายๆสิ่งที่ผ่านมาด้วยกัน หมดค่าความสำคัญไปหมดแล้ว
ยินดีกับแฟนใหม่เขาที่ได้กลับมารักกับผู้ชายดีๆคนนึงที่เขาแอบรักมานาน
อยากให้เขาคบกันได้นานๆ รักกัน แล้วเราจะยินดีกับเขา เมื่อถึงวันที่ตัวเราเข้มแข็งและเปลี่ยนสถานะในใจตัวเองได้มากกว่าวันนี้
ไม่เหมือนสมัยยังเรียนที่นั่งดูจีบันทุกวัน ติดงอมแงมก็ว่าได้
วันนี้เรามีเรื่องอยากเล่า อยากระบาย ให้บ้านหลังนี้ได้ฟัง
เราเพิ่งเลิกกับแฟนได้ไม่กี่วัน หลังจากที่คบกันมาเข้าปีที่ห้า
คบกันตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง อยู่ด้วยกันทุกวัน หมายถึงเวลาเรียน นั่งเรียนด้วยกันตลอด ไปส่งกลับบ้าน
เป็นแบบนี้ทุกวัน ปีแรกที่เริ่มคบกัน เราต้องอยู่ในฐานะเงาของแฟนเก่าเขา
เเฟนเก่าของแฟนเราเขาเสียชีวิตเพราะมะเร็ง เราไปเยี่ยมแฟนเขาพร้อมกับเขาบ่อยๆ รับรู้เรื่องราวมาตลอด
ตอนนั้นคิดแค่ว่าสงสารผู้ชายคนนี้ เห็นความรักของเขาที่มีกับแฟนที่กำลังจะจากไปแล้วเราก็เศร้าใจ
อยากช่วยดึงเขาให้ออกจากความทุกข์นั้น โดยที่ไม่ได้คิดถึงตัวเองเลยว่ารักเขาแล้วตัวเราหละ เจ็บมั้ยที่เป็นแค่เงาของอีกคน
ช่วงปีแรกที่เขายังไม่ลืมแฟนเก่าเขา ถามใจเราก็เสียใจ แต่ก็ยังพยายามทำทุกวันให้ดีที่สุด เพราะรักเขามากที่สุด
ได้แต่หวังว่าความรักของเราจะมีค่ามากพอ จนถึงวันที่เขาทำใจได้ รักเราดูแลใส่ใจเราทุกอย่าง
ตอนนั้นมีความสุขมาก ช่วงปีที่สอง รักกัน พยายามตั้งใจเรียนมากที่สุด ช่วยกันเรียน ทำงาน การบ้าน
พอเข้าช่วงที่ฝึกงานปีสี่ เริ่มมีปัญหา เพราะเจ้านายและแฟนเขาเข้ามาก้าวก่ายเรื่องของเรามากเกินไป
มีปัญหาทะเลาะกันรุนแรงจนเกือบจะเลืกกัน แต่สุดท้ายก็กลับมาคืนดีกัน รักกันเหมือนเดิม
ดูแล้วไม่น่ามีปัญหาอะไร แต่เเก้วที่มันมีรอยร้าว จะประสานให้เหมือนเดิมมันก็ยาก เหมือนมีอะไรติดในใจ
แล้ววันนึงเราก็ไปเจอกับพี่คนนึงที่เขาช่วยเราทำวิทยานิพนธ์ คุยกันถูกคอ จนกลายเป็นว่าเราไปแอบชอบพี่เขา ปลื้มเขามาก
จนเราบอกกับพี่เขาไป ว่าเราชอบเขา แต่เขาก็ปฏิเสธ เพราะไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น
ช่วงนั้นเราเสียใจ เราบอกกับแฟนเราเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมด
เขาก็อยู่ข้างเราเสมอ ขอให้เรากลับมารักเขาเหมือนเดิม เขาเสียใจมากเช่นเดียวกัน
เราผ่านความเสียใจนั้นมาได้โดยเราก็ตั้งใจว่าต่อไปเราจะคบกับแฟนจนถึงวันที่จะแต่งงานกัน
หลังจากเรียนจบเราได้ทำงานเลย ส่วนแฟนยังไม่จบเขาต่อซัมเมอร์ ระหว่างนั้นเราก็สัญญากันว่า
อีกไม่เกินสองปีเราจะแต่งงานกัน เราไปซื้อแพคเกจถ่ายภาพเวดดิ้งด้วยกัน จองเอาไว้ วาดฝันที่แต่งงาน
เราทำงาน พยายามเป็นข้าราชการให้ได้ เพื่อให้มีความมั่นคงในครอบครัว ถ้าหากแฟนทำเอกชน ก็จะได้มีหลักในครอบครัว
เราตั้งใจมาก มากเกินไปด้วยซ้ำ กดดัน อยากบรรจุเร็วๆ เพื่อให้วันนั้นมาถึง วันที่จะได้อยู่ด้วยกัน
ในระหว่างนั้น ผ่านมา เขาก็ยังไม่เริ่มหางาน ไม่ทำอะไร อยู่บ้าน เล่นเกมส์
เราเริ่มไม่เข้าใจกัน เพราะความห่าง เราคิดว่าทำไมเขาไม่สนใจอนาคต
ส่วนเขาก็คิดว่าทำไมเรามองแต่อนาคตไม่นึกถึงเขาบ้าง ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว
ความไม่เข้าใจทำให้เราไม่ค่อยคุยกัน จากที่เรียนเเล้วเจอกันทุกวัน ตอนนี้ 8 เดือน เจอกันไม่ถึง 5 ครั้ง
พอถึงจุดนึง เรากับเขาห่างกันมากเกินไป ไม่ได้โทรหากันเลย
ปีใหม่ที่ผ่านมา ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่มีโปรแกรมจะไปไหน ไม่รู้อะไรของกันและกัน
เที่ยงคืนกว่าเราโทรไปหาเขา เขามีปาร์ตี้ที่บ้านเพื่อนเขา ส่วนเราอยู่ชลบุรี
เสียงที่เปลี่ยนไป พร้อมกับใจคนที่เปลี่ยนแปลง เรารับรู้ตั้งแต่ตอนนั้น
แต่ยังไม่ได้ถามหรือพูดอะไร วางโทรศัพท์แล้วปล่อยให้มันผ่านไป ในใจก็คิดว่า
เดี๋ยวอีกไม่นานคงดีขึ้น ถ้าหันหน้ากลับมาหากัน ช่วงนั้นเรากำลังมุ่งกับงานใหม่
จนผ่านไปอาทิตย์นึง เราโทรหาเขา ถามว่าเป็นไงบ้าง บลาๆๆ สิ่งที่เขาตอบกลับมามันเปลี่ยนไป
น้ำเสียงที่อ่อนโยนที่มีความรักนั้นมันหายไป เหลือเพียงคำตอบที่สั้น จนกลั้นน้ำตาไม่อยู่
สุดท้ายเราก็ได้ถามเขาไปว่า ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้วใช่มั้ย
เขาบอกว่าใช่ เขาไม่ได้รักเราเหมือนเดิมแล้ว ไม่สามารถกลับมารักได้อีก
เราขอร้องให้เขากลับไปตัดสินใจใหม่ พยายามทำความเข้าใจเรื่องเวลา เรื่องต่างๆที่ไม่เข้าใจกัน
เขาก็เลือกที่จะไปจากกัน บอกให้เราปล่อยมือจากกันได้แล้ว
เราก็เลยถามว่าเขามีคนที่เขาอยากอยู่ด้วยแล้วใช่มั้ย
เขาตอบกลับมาว่าใช่ เขามีคนใหม่ที่รู้สึกดีๆ และคิดว่าจะคบกันต่อไปจากนี้
ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่เคยแอบชอบกับเขาตอน ม ปลาย แต่ว่าผู้หญิงไปเรียนที่ญี่ปุ่นเพิ่งกลับมา
เเล้วได้กลับมาคุยกัน ระหว่างที่ห่างกับเรา
เราเสียใจมาก คิดแต่ว่า พยายามทำทุกอย่างเพื่อคำว่าเรา แล้วสุดท้ายก็เหลือแค่ตัวเอง
เราง้อให้เขากลับมา แต่เขาก็ไม่กลับมา เราร้องไห้ รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีค่า
เขาบอกว่าเขารักคนใหม่แล้ว เราแอดเฟรสบุคแฟน เจอว่าเขาคุยกันหวานชื่น
ส่วนเรา ไม่มีใคร ได้แต่ก้มหน้าทำงาน หวังแต่อนาคต
เราคิดว่าการคบกันนานขนาดนี้เห็นกันทุกด้าน จะทำให้เราอยู่ด้วยกันเข้าใจกันได้ตลอดไป
แต่ในที่สุดก็เหลือเราเพียงคนเดียว
ตอนนี้ความรู้สึกของเราคือ เราอิจฉาแฟนเก่าเขาที่จากกันทั้งๆที่ยังรัก ส่วนเราจากกันโดยที่ไม่มีความรัก ไม่มีค่าอะไร
เวลาที่ผ่านมา หลายๆสิ่งที่ผ่านมาด้วยกัน หมดค่าความสำคัญไปหมดแล้ว
ยินดีกับแฟนใหม่เขาที่ได้กลับมารักกับผู้ชายดีๆคนนึงที่เขาแอบรักมานาน
อยากให้เขาคบกันได้นานๆ รักกัน แล้วเราจะยินดีกับเขา เมื่อถึงวันที่ตัวเราเข้มแข็งและเปลี่ยนสถานะในใจตัวเองได้มากกว่าวันนี้
Discussion (18)
เรื่องราวเหมือนกันเลยค่ะ
5 ปี สำหรับเค้าไม่มีความหมายอะไรเลย
เค้าเลือกคนที่เพิ่งเจอ
2 เดือนที่ผ่านมา เราต้องผ่านความทรมานอย่างมากเพื่อที่จะทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง
แต่เชื่อเถอะค่ะว่า เวลามันช่วยได้จริงๆ
เราก็เคยตั้งกระทู้ระบายเรื่องนี้เหมือนกัน
เพื่อนๆในจีบัน ให้กำลังใจเรา และทำให้เราคิดได้
สุดท้ายคนที่เราสมควรจะรัก และดูแลมากที่สุดก็คือตัวเองค่ะ
จำไว้ว่า เราไม่ได้เสียคนที่รักเรา แต่เค้าเสียคนที่รักเค้ามากที่สุดไปแล้ว
5 ปี สำหรับเค้าไม่มีความหมายอะไรเลย
เค้าเลือกคนที่เพิ่งเจอ
2 เดือนที่ผ่านมา เราต้องผ่านความทรมานอย่างมากเพื่อที่จะทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง
แต่เชื่อเถอะค่ะว่า เวลามันช่วยได้จริงๆ
เราก็เคยตั้งกระทู้ระบายเรื่องนี้เหมือนกัน
เพื่อนๆในจีบัน ให้กำลังใจเรา และทำให้เราคิดได้
สุดท้ายคนที่เราสมควรจะรัก และดูแลมากที่สุดก็คือตัวเองค่ะ
จำไว้ว่า เราไม่ได้เสียคนที่รักเรา แต่เค้าเสียคนที่รักเค้ามากที่สุดไปแล้ว
แผนที่เลิกกันไปก้อเหมือนกับคนที่ตายแฃ้วอ่ะค่ะ จะหวังให้ฟื้นคืนมันยาก เค้าตัดสินใจไปแล้ว ก้อต้องทำใจค่ะ เราก้อกำลังทำใจอยู่นะคะ ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว จขกท ทำแบบเราสิคะ ตอนนี้เราทำงาน เรียนเพิ่ม จนเป็นบ้าไปเลยเพื่ออนาคตของเราเอง เพราะสุดท้ายมันไม่มีใครบอกได้หรอกว่าจะอยู่กับเราตลอดไป ทุกอย่างมันเปลี่ยนได้อ่ะค่ะ ตอนนี้เรายอมรับว่ายังไม่หายดีเลย แต่ก้อเริ่มดีขึ้นบ้างแล้ว มาพยายามด้วยกันนะคะ
เราก็เคยห่างกับแฟน ช่วงคุณย่าป่วย คิดเสมอว่าเราเข้าใจกัน แต่ความห่างมันทำให้หัวใจคนเปลี่ยนได้จริง ๆ คะ
เราเลยเข้าใจ จขกท. ว่ารู้สึกอย่างไร เชื่อเถอะว่าวัน เวลา จะช่วยให้เราสบายดีขึ้น เราต้องเดินไปข้างหน้า เก็บความทรงจำดี ๆ ได้ แต่อย่าเอาความทรงจำมาทำร้ายอนาคตนะค่ะ สู้ ๆ คะ อย่าท้อ เป็นกำลังใจให้คะ
เราเลยเข้าใจ จขกท. ว่ารู้สึกอย่างไร เชื่อเถอะว่าวัน เวลา จะช่วยให้เราสบายดีขึ้น เราต้องเดินไปข้างหน้า เก็บความทรงจำดี ๆ ได้ แต่อย่าเอาความทรงจำมาทำร้ายอนาคตนะค่ะ สู้ ๆ คะ อย่าท้อ เป็นกำลังใจให้คะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ จขกท
สู้ๆค้ะ สิ่งร้ายๆจะผ่านพ้นไปอย่างแน่นอน
ไม่แน่หลังจากนี้ จขกท อาจจะเจอความรักดีๆเจอคนดีๆที่เขาเป็นเนื้อคู่กับ จขกท ก็ได้นะคะ
ฟ้าอาจจะลิลิตให้มาเป็นแบบนี้ เพื่อเจออีกคนที่ดีกว่าค่ะ
เหมือนแค่คนที่ผูกพันธ์กัน มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่คนรัก
ดีแล้วละค่ะ คาราคาซังกันไปก็เท่านั้น
ได้เวลาเปิดโอกาสให้ตัวเองได้เจออะไรใหม่ๆที่ดีกว่าเดิม
เราว่าดีออกค่ะ อย่าเศร้าไปเลยค่ะ