เมื่อได้เห็นคนยื้อชีวิตตัวเอง

วันนี้.....ได้มีโอกาสไปเยี่ยมแม่ของน้องที่ทำงานที่ป่วยขั้นโคม่า
เนื่องจากมีอาการไตทำงานไม่ปรกติ    สิ่งที่ได้ไปพบคือ  ผู้หญิงตัวเล็กๆอายุ
ไม่ถึง 50 ปี  ที่ตามองไม่เห็น  แขนลีบ  ท้องและขาบวมน้ำ  เพราะไตไม่กรองของเสียแล้วสารที่เป็นพิษเริ่มไหลเข้าสู่ร่างกาย 
เจ็บปวดและทรมานมากจากสีหน้าที่เธอบ่งบอก  แต่เธอสู้ให้มีลมหายใจ  
พร่ำเพ้อบอกใครสักคน  เป็นระยะๆ ว่า"ไม่ไป"  เธอมีห่วงค่ะ ลูกสาวคนเดียว
ถึงแม้จะอายุวัย 25 ปีแล้วก็จิง  แต่เธอมีแค่ตัวเธอกะลูกเธอมาตลอดชีวิต 
เลี้ยงดูลูกโดยลำพัง  วันนี้ที่ล้มป่วย  เธอยังเป็นกังวลว่าลูกสาว
จะอยู่อย่างไรถ้าไม่มีเธอ  สีหน้าเธอเจ็บปวดมากจนลูกสาวไปกระซิบข้างห
ูแม่ว่า"แม่ไปเหอะไม่ต้องห่วง แม่ให้หนูมามากแล้ว  แม่ไม่ต้อง
ห่วงหนูแล้ว"  บอกตรงๆยืนตรงนั้นมันมึนชาไปเลย   เราเป็นแม่คนนึงมองแม่คนนี้ว่าเธอสู้จิงๆเธอสู้เพื่อให้มีลมหายใจต่อ
เพื่อจะอยู่ดูแลลูกต่อ



เราเองก็เป็นอีกคนนึงที่เป็น single mom แม่เลี้ยงเดี่ยวเหมือนกัน 
วันนี้หดหู่เลย   และเข้าใจถึงความห่วงที่แม่ที่มีให้ลูกอย่างมากจริงๆ

 


วันนี้....คงกลับบ้านไปหอมลูกอย่างบรรจงและทนุถนอมกว่าเก่า
บอกรักทุกวันเท่าที่จะทำได้
และต่อไปคงดูแล้วเค้าอย่างใกล้ชิดอย่างมากที่สุดมากกว่าเดิม

และคงดูแลแม่ของเราให้ดีมากกว่าเดิม.......เพราะเรารู้แล้วว่า
นาทีของชีวิตและลมหายใจทุกลมหายใจช่างมีค่ามากเหลือเกิน


กอดคนที่รักเรามากที่สุดในโลกครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ค่ะ



Discussion (16)

เศร้าจังเลย ไม่อยากให้มันเกิดกับชีวิตของเรา ช่วงเวลาที่รู้สึกสูญเสียมันเป็นเวลาที่ตกตำที่สุดในชีวิต
ขอให้คุณแม่คนนั้นไปสู่สุขคตินะคะ
ขอให้คุณแม่ของน้องไปสงบ ไม่ต้องห่วงกังวลอีกนะคะ วิญญาณจะได้ไปสู่สุขคติ
นี่แหละหนอ รักของแม่ รักที่ไม่ต้องการอะไรตอบแทน

รักแม่ให้มากๆ นะคะทุกคน

จะร้องไห้เลย T^T คิดถึงแม่จัง

แล้วอย่างนี้วิญญาณแม่ไม่ไปแหงๆเลย เพราะดูห่วงลูกมาก แหะๆๆ

บางครั้งรุ้งก็หงุดหงิดแม่นะเวลาแม่ให้ทำโน่นทำนี่
แต่รุ้งกลับไปนึกถึงยาย เพราะยายเค้าเลี้ยงรุ้งมาตั้งแต่คลอด
แต่ยังไง แม่ก็คือแม่ คำว่าแม่นั้นยิ่งใหญ่จริง ๆ เน๊อะ รักนะแต่ไม่แสดงออก เห่อๆ