เราควรจะทำยังไงกับเพื่อนคนนี้ดีค่ะ กลุ้มใจมากค่ะ สาวๆช่วยหน่อยค่ะ
ooNINAoo113 ช่วงนี้ สาวๆอย่าเพิ่งเบื่อเรานะ เราตั้งกระทู้บ่อยมว้ากกกก 5555+ คือช่วงนี้เราเรียนน้อยค่ะ ค่อนข้างว่าง สืบเนื่องมาจาก มหาวิทยาลัยน้ำท่วมนั่นเอง แล้ววันนี้เราก็มีเรื่องมาปรึกษา คือเราค่อนข้างเครียดเลยล่ะค่ะ ตัดสินใจตั้งนานว่าจะมาปรึกษาสาวๆดีมั้ยเอ่ย กลัวเพื่อนเค้ามาเห็นแล้วเค้าจะรู้ แล้วอาจจะเสียใจ แต่คือ ตอนนี้เราไม่ไหวแล้วจริงๆมันประดังถาโถมเสียจนเราทำอะไรไม่ถูกค่ะ เรื่องอาจจะยาวนิดนึง หรืออาจจะดูน่าเหลือเชื่อ แต่นั่นก็ขอให้ช่วยอ่านจนจบและแนะนำ ติเตียนได้เลยนะคะ เรายินดีรับฟังคำครหา เอ้ยยย---- ไม่ใช่ ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่าาาา แหะ แหะ ^_^
คือ เริ่มแรก เลยค่ะ เราเข้ามาเรียนใน มหาวิทยาลัย ปี 1 เราก็ได้เจอเพื่อนคนนี้ค่ะ เพื่อนคนนี้เค้าก็ค่อนข้างดูเป็นมิตรแล้วก็นิสัยดีนะคะ อันนี้้เราตัดสินตั้งแต่แรกเห็นค่ะ ด้วยความที่ว่า เราย้ายมาจากมหาวิทยาลัยอื่น โดยการเทียบโอนวิชามาค่ะ อายุก็เลยเกินเกณฑ์ไปปีนึง เราก็เลยไม่มีเพื่อนค่ะ ไม่รู้จักใครเลย จนได้มาเจอเพื่อนคนนี้ เค้าอายุมากกว่าเรา 4 ปีนะคะ เพราะเค้าก็เทียบโอนมาเหมือนกัน แต่เค้าเทียบโอนมาจาก สายอาชีพอ่ะค่ะ คือ ปวส. อะไรยังงี้ ทีแรกเราเห็นเกรดการเรียนของเค้า เราอึ้งมากค่ะ เพราะเกรดเค้าดีมากกกกก เราก็เลยคิดว่าเค้าเรียนเก่งแน่ๆเลย ด้วยความที่เราย้ายมาจาก ม. รัฐ เกรดเราก็ค่อนข้างน้อย แต่เราเป็นคนตั้งใจเรียนนะคะ เราก็เลยค่อนข้างหวังว่าจะได้มาเจอเพื่อนที่ตั้งใจเรียนแล้วก็เรียนดีเหมือนกัน เราอยากได้เกรดดีๆ หวังถึงเกียรตินิยมอันดับ 1 ด้วยซ้ำ นี่คือเราย้ายมา มอ เอกชนค่ะ เราก็เลยกลัวจะเจอเพื่อนไม่ตั้งใจเรียน อะไรประมาณนั้น จนถึงตอนที่ได้เรียนด้วยกันค่ะ ปรากฎว่า เค้าไม่มีความรู้อะไรเลยค่ะ ถามว่าเค้าตั้งใจเรียนมั้ย เค้าตั้งใจเรียนค่ะ ไม่เคยโดดเรียนเลย แต่เค้ากลับเป็นคนที่เรียนหนังสือไม่เก่ง ถึงขั้น ไม่เก่งมากๆๆเลย ไม่ได้แม้กระทั่ง วิชาหลักๆทุกวิชา อาทิ ภาษาอังกฤษ คณิตศาสตร์ คอมพิวเตอร์ คือทุกสิงทุกอย่างในการเรียน เค้าไม่ได้เลย จริงๆค่ะ ถ้าเทียบกับความรู้ของระดับชั้น เค้าเหมือนมีความรู้แค่ ป.6 ด้วยซ้ำ นี่คือเรื่องจริงๆนะคะ เค้าเป็นถึงกระทั่งบวกลบเลข เช่น -2+3 = ??? เค้าตอบไม่ได้ค่ะ แล้วทำไม่ได้ด้วย คือเค้าบอกกับเราว่า ตอยมัธยมเค้าเรียน กศน. มา เพราะครอบครัวเค้าไม่มีเงิน พอมาเรียน ปวส. ก็เรียนของ วิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ภาคค่ำด้วย แต่ตอนนี้เค้ามีแฟนค่ะ แฟนที่ส่งเสียเลี้ยงดูเค้าได้ ส่งเสียทั้งการเรียน ความเป็นอยู่ทุกอย่าง เราก็ โอเค เราเข้าใจ งั้นเราก็จะพยายามช่วยเหลือเธอก็แล้วกัน เพราะเราก็ค่อนข้างมีความรู้แน่นบ้าง ฮ่าๆๆ นั่นคือ ความหวังดีของเราค่ะ เห็นว่าเป็นเพื่อนที่เราสนิทด้วยและก็สงสารเค้าด้วย คงไม่มีใครเกิดมาอยากที่จะเป็นแบบนี้ใชมั้ยคะ แต่เค้าก็โอเคนะคะ ตั้งใจเรียน ไม่เคยขาดเรียน แต่ๆๆๆๆ เค้ากลับไม่ค่อยขวนขวายค่ะ นั่นคือ ปัญหาที่เราเตือนเค้าหลายครั้ง ให้เค้าหาที่เรียนพิเศษในวิชาที่มันจำเป็นต้องมีพื้นฐานจริงๆ เพราะนี่มันระดับอุดมศึกษาแล้ว เราอยากให้เค้ามีความรู้มากกว่านี้ค่ะ ในเมื่อแฟนเค้าส่งเสียเค้าเรียนทุกอย่าง ให้เค้าได้หมด ซึ่งเค้าน่าจะใช้ตรงนี้ให้เป็นโอกาส แต่เค้ากลับไม่เลยค่ะ ในเรื่องของการเรียน เค้าไม่ขวนขวาย ไม่พยายาม เกรดของเค้าเทอมที่แล้วก้ไม่ถึง 2.00 เลยด้วยซ้ำ ทั้งๆที่เราก็พยายามช่วยติววิชาเลขให้ ซึ่งมันคงเป็นวิชาเดียวที่เราจะช่วยได้ เพราะถ้าวิชาอ่าน เราคงไปนั่งอ่านให้เค้าฟังไม่ได้ค่ะ เค้ากลับเลือกที่จะแต่งตัวสวยงาม ซื้อกระเป๋า ซื้อรองเท้า แต่งหน้า ทำผม บลาๆๆ ค่ะ แต่นั่นเค้าไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน นั่นคือ เรื่องจริง ยกเว้นเราค่ะ ในเมื่อเค้าไม่ขวนขวาย ที่จะช่วยเหลือตัวเอง แต่เค้ากลับเลือกที่จะให้เราช่วย ช่วยทุกอย่างจริงๆ แม้กระทั่งเป็นคนที่จะต้องช่วยพิมพ์งานให้เค้า เพราะเค้าพิมพ์ไม่เก่ง ช่วยครีเอทงานให้เค้า เพราะเค้าทำไม่ได้ ช่วย สารพัดจะช่วย พอมีการบ้าน อย่างวิชาคำนวณ ก็ทำไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว รอขอลอกอย่างเดียว เราก็บ่นเค้าบ้างว่าให้พยายามทำเองก่อน แต่นั่นก็ไม่มีความหมายค่ะ เราไม่อยากว่าเค้ามากค่ะ เค้าโตแล้ว โตกว่าเราเยอะเลย ซึ่งนั่นเป็นข้อเสียเอามากๆ เรายอมรับว่าเราเหนื่อยค่ะ เหนื่อยใจมาก ทำไมๆ นะ นี่เราถามตัวเองบ่อยๆ เค้าไม่ค่อยแอคทีฟในการคิด ในการเรียนเลยค่ะ พอมีงานคู่ งานกลุ่ม เค้าไม่เคยมีส่วนร่วมในการคิดแม้แต่อย่างเดียว นั่นมันเป็นเพราะอะไรกันคะ เค้าเอาแต่พูดว่า ตามใจเธอ แล้วแต่เธอ เราไม่รู้ นั่นมันทำให้เราเบื่อค่ะ เราระอาเค้ามาก เพราะการเรียน ยิ่งงานกลุ่มมันต้องช่วยกันคิด จนถึง ณ ตอนนี้ เรารู้สึกว่า เราเหนื่อยไปมั้ย ที่ช่วยผลักดันเค้า ช่วยเหลือเค้า แม้กระทั่งงานของเค้า เรายังต้องทำให้เป็นบางอย่างไป ถ้าถามว่า เค้าดีกับเรามั้ย เค้าเป็นเพื่อนที่ดีกับเราค่ะ ช่วยเหลือเราได้ยามเราเจ็บป่วยค่ะ เค้าค่อนข้างมีน้ำใจทีเดียว มีอะไรก็บอกให้เค้าช่วยได้ แต่ตอนนี้ มันกลับทำให้เราคิดว่า ที่เค้าช่วยเรานี่คือสิ่งแลกเปลี่ยนกับการที่เราช่วยเค้ารึเปล่า เพราะเค้าเคยบอกค่ะ พูดมาคำนึง มันทำให้เรากระอักกระอ่วนพอควรเลย คือ เค้าเลี้ยงขนมเราค่ะ เงินมันไม่กี่บาทหรอก ซึ่งเราเป็นคนไม่ชอบติดหนี้บุญคุณใคร เราก็พยายามให้เงินคืนเค้าไป ค่าขนมที่เค้าซื้อมา แต่เค้าไม่เอา เค้าบอกไม่เป็นไรหรอก เอาไว้แกสอนหนังสือเราตอบแทน นั่นเป็นคำพูดที่เรารู้สึกแย่ๆมากๆค่ะ ทำไมเค้าถึงไม่พยายามที่จะลองช่วยเหลือตัวเองบ้าง ในเมื่อเธอเรียนถึงระดับนี้แล้ว เรียนก็สูงแล้ว ควรที่จะรู้อะไรบ้างแล้ว อึกข้อสำคัญคือ เค้าหัวไม่ไบรท์เลยค่ะ สอนเค้า หลายวันกว่าจะได้ อย่างวิชาคำนวณ สอนเรื่องนึง ก็ 3 วันค่ะ กว่าเค้าจะทำได้ ซึ่งเราค่อนข้างเหนื่อยมากจริงๆค่ะ จนบางทีเราแอบคิด นี่เราเสียเวลาในการอ่านหนังสือของตัวเองมากไปมั้ย แทนที่เราจะได้ทุ่มเทในวิชาเรียน วิชาสอบของเราเอง เรากลับต้องไปสอนเค้าในเรื่องที่เราผ่านมาแล้วตั้งแต่ มอ ต้น ด้วยซ้ำ เฮ้อ นี่มันอะไรกันเนี่ย เรายอมรับว่าเราค่อนข้างสนิทกะเค้ามาก มากกว่าเพื่อนคนอื่น คือเราตัวคนเดียวค่ะ อยู่หอคนเดียว ก็มีแต่เค้าที่พอจะไปไหนมาไหนเป็นเพื่อนเราได้บ้าง เวลาที่แฟนเค้าไม่อยู่ จนตอนนี้เราสับสนมาก พอมาเมื่อวานเราได้รู้ความจริงบางอย่างขึ้นมา มันยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่มากเกี่ยวกับเค้าค่ะ เค้าโกหกเราหลายเรื่อง นั่นคือ สิ่งที่เรารับไม่ได้เลยจริงๆ มันอาจจะไม่ผิดที่เค้าจะไม่พูดความจริงกับเรา แต่นั่นมันคือสิ่งที่ชี้วัด ว่าคุณจริงใจมั้ย ใช่มั้ยล่ะคะ เวลาเราคบใคร เราค่อนข้างให้ใจ ไว้วางใจ มีอะไรก็พูดคุยทุกอย่าง ไม่เคยเฟค ไม่เคยโกหก แม้กระมั่งเรื่องของครอบครัว เพราะ เราเห็นว่าเราก็โตๆกันแล้วด้วยค่ะ เค้าโกหกแบบว่า หลายช็อตค่ะ โกหกครั้งเดียว เราอาจลืมไปแล้ว นี่ก็โกหกเรื่องเดิมๆหลายครั้ง มันทำให้เรารู้สึกแย่กับเค้ามาก เค้าโกหกว่าแฟนเค้ามีรถยนต์ ยี่ห้อ city สีขาว คันนึง บ้านรวย อ้อ คือว่า แฟนเค้าเป็นวิศวะค่ะ นั่นทำให้เรารู้สึกว่า เค้ามีแฟนที่ดีจัง มั่นคงในหน้าที่การงาน น่าอิจฉาๆๆจังนะ โชคดีเนอะ ซึ่งเรายอมรับค่ะ ว่าแฟนเค้าดี แบบนิสัยใจคอ แต่เรื่องฐานะเราไม่ทราบ แล้วเราก็ไม่ได้อยากรู้เรื่องของเค้า แต่นั่นเค้ามาเล่าให้ฟัง แบบเฟคเราทุกอย่าง มันกลับทำให่เราคิดว่า เค้ากำลังกลบเกลื่อนปมด้อยของตัวเองอยู่ใช่มั้ย แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากค่ะ เราสงสารคนแบบนี้มากกว่า แต่นั่นมันยังไม่พอ เค้ายังโกหกเนียนหลายเรื่องว่า วันนี้แฟนเค้าไม่ได้เอารถมา สงสัยจะต้องนั่งมอไซด์ไปก่อน คือวันนั้นเราไปเที่ยวหอเค้าค่ะ ครั้งแรกเลย และต่อด้วยอีกว่า เราไปหัดขับรถยนต์กะแฟนมา แฟนบ่นเราใหญ่เลยว่า ขับยังไม่ดี เอาไว้หัดใหม่ คือ เค้ากำลังบอกว่า หัดรถยนต์คันของเค้าอ่ะค่ะ คือเค้าเล่าเรื่องเป็นนิยายเรื่องสั้นหลายภาคต่อให่เราฟัง นั่นยิ่งทำให้เราลังเลว่า เราคิดถูกมั้ยเนี่ยที่เราเลือกคบเค้า เราทำถูกรึยังที่เราพยายามไม่คิดอะไร แล้วเฉยๆไป แต่นี่มันหลอกหลอนเราทุกวันถึงคำโกหกของเค้า เพราะเรามารู้ความจริงโดยบังเอิญจริงๆว่าแฟนเค้าไม่มีรถยนต์จริงๆ แล้วไอ้ซิตี้คันนั้นที่เพื่อนเราเล่าให้ฟัง มันมาจากไหนล่ะ เราก็รู้อีกว่า แฟนเค้าติดหนี้ท่วมหัว ด้วยสาเหตุอะไรไม่ทราบ นั่นคือ ความจริง ที่เป็นสิ่งไม่ตาย ใช่มั้ยคะ เพราะความลับมันไม่มีในโลกจริงๆ ตอนนี้เราสับสนสุดฤทธิ์ ว่าเราจะเอายังไงดี พยายามนึกถึงสิ่งดีๆที่เค้าทำกับเรา ช่วยเหลือเราหลายอบ่างๆ ยามเาเจ็บป่วยก็มีเค้า แต่พอ ข้อเสียของเค้าก็มีมาเหลือเกิน อาจเนื่องด้วย ปมด้วยในชีวิตของเค้า อะไรหลายๆอย่าง มันเลยทำให้เค้าเป็นแบบนี้ เรายอมรับค่ะว่า เราเกลียดคนโกหก เกลียดมากด้วย แต่ตอนนี้เราไม่ได้่เกลียดเค้านะคะ เพราะเราคิดว่า เค้าน่าสงสาร แต่เราก็ไม่ชอบใจอยู่ดี ไม่ชอบมากๆที่เค้าทำกับเราแบบนี้ เราช่วยเค้าทุกอย่าง ไว้ใจ ทุกอย่าง แต่เค้าเฟคเราค่ะ เราจะทำยังไงดีกับเพื่อนเคนนี้คะ เรากลุ้มใจมากค่ะ ถ้าเราไม่มีเค้า เราอยุ่ได้ค่ะ ตอนนี้เราก็มีเพื่อนเยอะขึ้น แต่เราไม่กล้าเลิกคบเค้าหรอกนะคะ สงสารเค้าค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบ ขอบคุณมากจริงๆ ตอนนี้เรากำลังเหนื่อยกับการพิมพ์ค่ะ 555+
คือ เริ่มแรก เลยค่ะ เราเข้ามาเรียนใน มหาวิทยาลัย ปี 1 เราก็ได้เจอเพื่อนคนนี้ค่ะ เพื่อนคนนี้เค้าก็ค่อนข้างดูเป็นมิตรแล้วก็นิสัยดีนะคะ อันนี้้เราตัดสินตั้งแต่แรกเห็นค่ะ ด้วยความที่ว่า เราย้ายมาจากมหาวิทยาลัยอื่น โดยการเทียบโอนวิชามาค่ะ อายุก็เลยเกินเกณฑ์ไปปีนึง เราก็เลยไม่มีเพื่อนค่ะ ไม่รู้จักใครเลย จนได้มาเจอเพื่อนคนนี้ เค้าอายุมากกว่าเรา 4 ปีนะคะ เพราะเค้าก็เทียบโอนมาเหมือนกัน แต่เค้าเทียบโอนมาจาก สายอาชีพอ่ะค่ะ คือ ปวส. อะไรยังงี้ ทีแรกเราเห็นเกรดการเรียนของเค้า เราอึ้งมากค่ะ เพราะเกรดเค้าดีมากกกกก เราก็เลยคิดว่าเค้าเรียนเก่งแน่ๆเลย ด้วยความที่เราย้ายมาจาก ม. รัฐ เกรดเราก็ค่อนข้างน้อย แต่เราเป็นคนตั้งใจเรียนนะคะ เราก็เลยค่อนข้างหวังว่าจะได้มาเจอเพื่อนที่ตั้งใจเรียนแล้วก็เรียนดีเหมือนกัน เราอยากได้เกรดดีๆ หวังถึงเกียรตินิยมอันดับ 1 ด้วยซ้ำ นี่คือเราย้ายมา มอ เอกชนค่ะ เราก็เลยกลัวจะเจอเพื่อนไม่ตั้งใจเรียน อะไรประมาณนั้น จนถึงตอนที่ได้เรียนด้วยกันค่ะ ปรากฎว่า เค้าไม่มีความรู้อะไรเลยค่ะ ถามว่าเค้าตั้งใจเรียนมั้ย เค้าตั้งใจเรียนค่ะ ไม่เคยโดดเรียนเลย แต่เค้ากลับเป็นคนที่เรียนหนังสือไม่เก่ง ถึงขั้น ไม่เก่งมากๆๆเลย ไม่ได้แม้กระทั่ง วิชาหลักๆทุกวิชา อาทิ ภาษาอังกฤษ คณิตศาสตร์ คอมพิวเตอร์ คือทุกสิงทุกอย่างในการเรียน เค้าไม่ได้เลย จริงๆค่ะ ถ้าเทียบกับความรู้ของระดับชั้น เค้าเหมือนมีความรู้แค่ ป.6 ด้วยซ้ำ นี่คือเรื่องจริงๆนะคะ เค้าเป็นถึงกระทั่งบวกลบเลข เช่น -2+3 = ??? เค้าตอบไม่ได้ค่ะ แล้วทำไม่ได้ด้วย คือเค้าบอกกับเราว่า ตอยมัธยมเค้าเรียน กศน. มา เพราะครอบครัวเค้าไม่มีเงิน พอมาเรียน ปวส. ก็เรียนของ วิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ภาคค่ำด้วย แต่ตอนนี้เค้ามีแฟนค่ะ แฟนที่ส่งเสียเลี้ยงดูเค้าได้ ส่งเสียทั้งการเรียน ความเป็นอยู่ทุกอย่าง เราก็ โอเค เราเข้าใจ งั้นเราก็จะพยายามช่วยเหลือเธอก็แล้วกัน เพราะเราก็ค่อนข้างมีความรู้แน่นบ้าง ฮ่าๆๆ นั่นคือ ความหวังดีของเราค่ะ เห็นว่าเป็นเพื่อนที่เราสนิทด้วยและก็สงสารเค้าด้วย คงไม่มีใครเกิดมาอยากที่จะเป็นแบบนี้ใชมั้ยคะ แต่เค้าก็โอเคนะคะ ตั้งใจเรียน ไม่เคยขาดเรียน แต่ๆๆๆๆ เค้ากลับไม่ค่อยขวนขวายค่ะ นั่นคือ ปัญหาที่เราเตือนเค้าหลายครั้ง ให้เค้าหาที่เรียนพิเศษในวิชาที่มันจำเป็นต้องมีพื้นฐานจริงๆ เพราะนี่มันระดับอุดมศึกษาแล้ว เราอยากให้เค้ามีความรู้มากกว่านี้ค่ะ ในเมื่อแฟนเค้าส่งเสียเค้าเรียนทุกอย่าง ให้เค้าได้หมด ซึ่งเค้าน่าจะใช้ตรงนี้ให้เป็นโอกาส แต่เค้ากลับไม่เลยค่ะ ในเรื่องของการเรียน เค้าไม่ขวนขวาย ไม่พยายาม เกรดของเค้าเทอมที่แล้วก้ไม่ถึง 2.00 เลยด้วยซ้ำ ทั้งๆที่เราก็พยายามช่วยติววิชาเลขให้ ซึ่งมันคงเป็นวิชาเดียวที่เราจะช่วยได้ เพราะถ้าวิชาอ่าน เราคงไปนั่งอ่านให้เค้าฟังไม่ได้ค่ะ เค้ากลับเลือกที่จะแต่งตัวสวยงาม ซื้อกระเป๋า ซื้อรองเท้า แต่งหน้า ทำผม บลาๆๆ ค่ะ แต่นั่นเค้าไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน นั่นคือ เรื่องจริง ยกเว้นเราค่ะ ในเมื่อเค้าไม่ขวนขวาย ที่จะช่วยเหลือตัวเอง แต่เค้ากลับเลือกที่จะให้เราช่วย ช่วยทุกอย่างจริงๆ แม้กระทั่งเป็นคนที่จะต้องช่วยพิมพ์งานให้เค้า เพราะเค้าพิมพ์ไม่เก่ง ช่วยครีเอทงานให้เค้า เพราะเค้าทำไม่ได้ ช่วย สารพัดจะช่วย พอมีการบ้าน อย่างวิชาคำนวณ ก็ทำไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว รอขอลอกอย่างเดียว เราก็บ่นเค้าบ้างว่าให้พยายามทำเองก่อน แต่นั่นก็ไม่มีความหมายค่ะ เราไม่อยากว่าเค้ามากค่ะ เค้าโตแล้ว โตกว่าเราเยอะเลย ซึ่งนั่นเป็นข้อเสียเอามากๆ เรายอมรับว่าเราเหนื่อยค่ะ เหนื่อยใจมาก ทำไมๆ นะ นี่เราถามตัวเองบ่อยๆ เค้าไม่ค่อยแอคทีฟในการคิด ในการเรียนเลยค่ะ พอมีงานคู่ งานกลุ่ม เค้าไม่เคยมีส่วนร่วมในการคิดแม้แต่อย่างเดียว นั่นมันเป็นเพราะอะไรกันคะ เค้าเอาแต่พูดว่า ตามใจเธอ แล้วแต่เธอ เราไม่รู้ นั่นมันทำให้เราเบื่อค่ะ เราระอาเค้ามาก เพราะการเรียน ยิ่งงานกลุ่มมันต้องช่วยกันคิด จนถึง ณ ตอนนี้ เรารู้สึกว่า เราเหนื่อยไปมั้ย ที่ช่วยผลักดันเค้า ช่วยเหลือเค้า แม้กระทั่งงานของเค้า เรายังต้องทำให้เป็นบางอย่างไป ถ้าถามว่า เค้าดีกับเรามั้ย เค้าเป็นเพื่อนที่ดีกับเราค่ะ ช่วยเหลือเราได้ยามเราเจ็บป่วยค่ะ เค้าค่อนข้างมีน้ำใจทีเดียว มีอะไรก็บอกให้เค้าช่วยได้ แต่ตอนนี้ มันกลับทำให้เราคิดว่า ที่เค้าช่วยเรานี่คือสิ่งแลกเปลี่ยนกับการที่เราช่วยเค้ารึเปล่า เพราะเค้าเคยบอกค่ะ พูดมาคำนึง มันทำให้เรากระอักกระอ่วนพอควรเลย คือ เค้าเลี้ยงขนมเราค่ะ เงินมันไม่กี่บาทหรอก ซึ่งเราเป็นคนไม่ชอบติดหนี้บุญคุณใคร เราก็พยายามให้เงินคืนเค้าไป ค่าขนมที่เค้าซื้อมา แต่เค้าไม่เอา เค้าบอกไม่เป็นไรหรอก เอาไว้แกสอนหนังสือเราตอบแทน นั่นเป็นคำพูดที่เรารู้สึกแย่ๆมากๆค่ะ ทำไมเค้าถึงไม่พยายามที่จะลองช่วยเหลือตัวเองบ้าง ในเมื่อเธอเรียนถึงระดับนี้แล้ว เรียนก็สูงแล้ว ควรที่จะรู้อะไรบ้างแล้ว อึกข้อสำคัญคือ เค้าหัวไม่ไบรท์เลยค่ะ สอนเค้า หลายวันกว่าจะได้ อย่างวิชาคำนวณ สอนเรื่องนึง ก็ 3 วันค่ะ กว่าเค้าจะทำได้ ซึ่งเราค่อนข้างเหนื่อยมากจริงๆค่ะ จนบางทีเราแอบคิด นี่เราเสียเวลาในการอ่านหนังสือของตัวเองมากไปมั้ย แทนที่เราจะได้ทุ่มเทในวิชาเรียน วิชาสอบของเราเอง เรากลับต้องไปสอนเค้าในเรื่องที่เราผ่านมาแล้วตั้งแต่ มอ ต้น ด้วยซ้ำ เฮ้อ นี่มันอะไรกันเนี่ย เรายอมรับว่าเราค่อนข้างสนิทกะเค้ามาก มากกว่าเพื่อนคนอื่น คือเราตัวคนเดียวค่ะ อยู่หอคนเดียว ก็มีแต่เค้าที่พอจะไปไหนมาไหนเป็นเพื่อนเราได้บ้าง เวลาที่แฟนเค้าไม่อยู่ จนตอนนี้เราสับสนมาก พอมาเมื่อวานเราได้รู้ความจริงบางอย่างขึ้นมา มันยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่มากเกี่ยวกับเค้าค่ะ เค้าโกหกเราหลายเรื่อง นั่นคือ สิ่งที่เรารับไม่ได้เลยจริงๆ มันอาจจะไม่ผิดที่เค้าจะไม่พูดความจริงกับเรา แต่นั่นมันคือสิ่งที่ชี้วัด ว่าคุณจริงใจมั้ย ใช่มั้ยล่ะคะ เวลาเราคบใคร เราค่อนข้างให้ใจ ไว้วางใจ มีอะไรก็พูดคุยทุกอย่าง ไม่เคยเฟค ไม่เคยโกหก แม้กระมั่งเรื่องของครอบครัว เพราะ เราเห็นว่าเราก็โตๆกันแล้วด้วยค่ะ เค้าโกหกแบบว่า หลายช็อตค่ะ โกหกครั้งเดียว เราอาจลืมไปแล้ว นี่ก็โกหกเรื่องเดิมๆหลายครั้ง มันทำให้เรารู้สึกแย่กับเค้ามาก เค้าโกหกว่าแฟนเค้ามีรถยนต์ ยี่ห้อ city สีขาว คันนึง บ้านรวย อ้อ คือว่า แฟนเค้าเป็นวิศวะค่ะ นั่นทำให้เรารู้สึกว่า เค้ามีแฟนที่ดีจัง มั่นคงในหน้าที่การงาน น่าอิจฉาๆๆจังนะ โชคดีเนอะ ซึ่งเรายอมรับค่ะ ว่าแฟนเค้าดี แบบนิสัยใจคอ แต่เรื่องฐานะเราไม่ทราบ แล้วเราก็ไม่ได้อยากรู้เรื่องของเค้า แต่นั่นเค้ามาเล่าให้ฟัง แบบเฟคเราทุกอย่าง มันกลับทำให่เราคิดว่า เค้ากำลังกลบเกลื่อนปมด้อยของตัวเองอยู่ใช่มั้ย แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากค่ะ เราสงสารคนแบบนี้มากกว่า แต่นั่นมันยังไม่พอ เค้ายังโกหกเนียนหลายเรื่องว่า วันนี้แฟนเค้าไม่ได้เอารถมา สงสัยจะต้องนั่งมอไซด์ไปก่อน คือวันนั้นเราไปเที่ยวหอเค้าค่ะ ครั้งแรกเลย และต่อด้วยอีกว่า เราไปหัดขับรถยนต์กะแฟนมา แฟนบ่นเราใหญ่เลยว่า ขับยังไม่ดี เอาไว้หัดใหม่ คือ เค้ากำลังบอกว่า หัดรถยนต์คันของเค้าอ่ะค่ะ คือเค้าเล่าเรื่องเป็นนิยายเรื่องสั้นหลายภาคต่อให่เราฟัง นั่นยิ่งทำให้เราลังเลว่า เราคิดถูกมั้ยเนี่ยที่เราเลือกคบเค้า เราทำถูกรึยังที่เราพยายามไม่คิดอะไร แล้วเฉยๆไป แต่นี่มันหลอกหลอนเราทุกวันถึงคำโกหกของเค้า เพราะเรามารู้ความจริงโดยบังเอิญจริงๆว่าแฟนเค้าไม่มีรถยนต์จริงๆ แล้วไอ้ซิตี้คันนั้นที่เพื่อนเราเล่าให้ฟัง มันมาจากไหนล่ะ เราก็รู้อีกว่า แฟนเค้าติดหนี้ท่วมหัว ด้วยสาเหตุอะไรไม่ทราบ นั่นคือ ความจริง ที่เป็นสิ่งไม่ตาย ใช่มั้ยคะ เพราะความลับมันไม่มีในโลกจริงๆ ตอนนี้เราสับสนสุดฤทธิ์ ว่าเราจะเอายังไงดี พยายามนึกถึงสิ่งดีๆที่เค้าทำกับเรา ช่วยเหลือเราหลายอบ่างๆ ยามเาเจ็บป่วยก็มีเค้า แต่พอ ข้อเสียของเค้าก็มีมาเหลือเกิน อาจเนื่องด้วย ปมด้วยในชีวิตของเค้า อะไรหลายๆอย่าง มันเลยทำให้เค้าเป็นแบบนี้ เรายอมรับค่ะว่า เราเกลียดคนโกหก เกลียดมากด้วย แต่ตอนนี้เราไม่ได้่เกลียดเค้านะคะ เพราะเราคิดว่า เค้าน่าสงสาร แต่เราก็ไม่ชอบใจอยู่ดี ไม่ชอบมากๆที่เค้าทำกับเราแบบนี้ เราช่วยเค้าทุกอย่าง ไว้ใจ ทุกอย่าง แต่เค้าเฟคเราค่ะ เราจะทำยังไงดีกับเพื่อนเคนนี้คะ เรากลุ้มใจมากค่ะ ถ้าเราไม่มีเค้า เราอยุ่ได้ค่ะ ตอนนี้เราก็มีเพื่อนเยอะขึ้น แต่เราไม่กล้าเลิกคบเค้าหรอกนะคะ สงสารเค้าค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบ ขอบคุณมากจริงๆ ตอนนี้เรากำลังเหนื่อยกับการพิมพ์ค่ะ 555+
Discussion (13)
เราเคยมีเพื่อนลักษณะเดียวกับ จขกทเลย แต่จขกทหนักกว่านะ เราใช้วิธีบอกตรงๆ พูดแรงๆ ชียังไม่แคร์สะทกสะท้านดีขึ้นระยะหนึ่งแล้วกับมาเป็นเหมือนเดิม
เคยเลิกคบไปประมาณ 2-3เดือนแล้วมาดีกัน นิสัยก็ยังเหมือนเดิม เรื่องนิสัยนี่แก้ไขยากนะคะ เพลียจริงๆคนแบบนี้ T____T
ถึงตอนนั้นเค้าคงจะได้บทเรียนเอง
คุณจขกท.ดูแลเค้าแล้ว ก็อย่าลืมหันมาดูแลตัวเองบ้างนะคะ