^^ ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ

 มีพี่ชายค่ะ เลยไม่ค่อยทะเลาะกัน..แต่ก็ไม่ได้โตมาด้วยกัน เพราะพี่ไปเรียน กทม ส่วนเราอยู่กับแม่กับพ่อตลอด...

..... ส่วนตัวเราคิดว่า....เรื่องบางเรื่องมันอาจจะยากที่จะสื่อสารด้วยคำพูดค่ะ...เหมือนในโฆษณาเลย..

ลึกๆแล้วพี่น้องสองคนเค้าต้องอยากคุยอยากปรับความเข้าใจกัน...เราอยู่บ้านเราก็ไม่ค่อยพูดกับพี่ มีอะไรก็ผ่านแม่ตลอด..พี่ก็เหมือนกัน...แต่เดี๋ยวนี้คุยกันมากขึ้นค่ะ..เพราะแม่บอกตอนนั่งกินข้าวพร้อมกัน ว่า พี่น้องกัน มีอะไรก็คุยปรึกษากัน มีกันแค่สองคน ถ้าแม่กับพ่อไม่อยู่ แล้วลูกๆจะอยู่ยังไง...

ก็เริ่มคิดอ่ะค่ะ...มีกันแค่พี่น้องสองคน...ญาติๆคนอื่นถึงเค้าจะดีกับเราแค่ไหน..แต่คนที่จะดูแลเราได้ในวันที่เราไม่มีพ่อหรือแม่ ก็คือ พี่น้องเราแหละค่ะ...


คุณแม่ลองบอกให้เค้าฟังก็ได้ค่ะ...ลูกๆโตกันแล้ว..แม่นอนไม่หลับ ไม่สบายใจ ที่ลูกๆไม่พูดกัน...ลูกๆต้องเข้าใจค่ะ..เพราะ..เค้ามีแม่คนเดียวกัน และรักแม่ไม่น้อยไปกว่ากัน ...เป็นกำลังใจให้นะคะ

อดีตเคยเป็นเหมือนกันเลยค่ะ แต่เราเป็นพี่สาว มีน้องชาย 3 คน คนที่ 2 กับ คนที่ 3 ไม่พูดกันประมาณ 4-5 ปี
เราเลยพูดกับน้องทั้งสองคนให้กลับมาพูดกัน ทุกวันนี้แม่สบายใจมากๆ เลยค่ะ

ปล.เป็นกำลังใจให้นะคะ

เอากระทู้นี้ให้ลูกทั้งสองอ่าน :))

ขอบคุณทุกคนมากค่ะ ดิฉันอ่า่นทุกความเห็นแล้วนะคะ
ต้องยอมรับค่ะว่าดิฉันและสามีไม่ค่อยมีเวลาให้ลูกกัน
แต่ดิฉันก็สนิทกับลูกๆนะคะ ยิ่งสามีเรียกได้ว่าตามใจลูกๆเลยล่ะค่ะ
ขอเล่าเพิ่มนะคะ ดิฉันเคยแสดงทีท่าให้ลูกสาวคนเล็กเห็นว่าทำแบบนี้แม่ก็ทุกข์นะ
ลูกสาวคนเล็กถึงจะเอาแต่ใจ แต่แกก็ไม่ได้ก้าวร้าาวนะคะ พูดจาดี อ่อนโยน กับทุกคนในบ้าน ยกเว้นกับพี่สาวนี่แหละค่ะที่ชอบทำท่าทีกระฟัดกระเฟียดใส่

ตอนนี้คิดว่าหากลูกสาวคนโตกลับบ้านช่วงปิดเทอมจะพาไปเที่ยวบ้านคุณยายที่ต่างจังหวัด คงดีขึ้น เพราะจะได้อยู่บ้านพร้อมหน้าสักที
ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ  เว็บนี้อายุรุ่นราวคราวเดียวกับลูกสาวเยอะจังง เขินค่ะ มีคนเรียกป้าด้วย