.

.

Discussion (11)

 เด๋วก็ชินจ้า :)
 โหย ทรมานแย่เลย
อยู่ไปก็ชินค่ะ สู้ๆนะคะ
เล่น cam frog หรือ skype ช่วยได้ระดับหนึ่งค่ะ :)
ขอบคุณทุกกำลังใจจากเพื่อนๆ และเราขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนเช่นกันนะคะ

วันนี้เราไปส่งเขาที่สนามบิน เราไม่ร้องไห้เลย เรายิ้มให้เขา กอด และอวยพรให้เค้า
ก่อนที่เขาจะเดินเข้า ตม ไป พอเค้าตรวจเอกสารเสร็จก็โทรหาเรา เราคุยกันจนเขา
ขึ้นเครื่อง หัวเราะเฮฮากัน


แต่ว่าตอนนี้เราเหงามาก ห้องที่เราเคยรู้สึกว่าแคบ ทำไมมันถึงได้กว้างมากมายขนาดนี้
เขาเป็นคนที่ทำให้เรายิ้มได้ หัาเราะได้มากที่สุด หลังจากไปส่งเขา กลับมาเราคุยกับเพื่อน
พี่ น้อง คุยในเรื่องที่น่าจะทำให้ยิ้มได้ แต่เรากลับรู้สึกว่าตัวเองยิ้มแบบฝืนๆ ตอนนี้เรากำลังรอว่า
เมื่อไรเขาจะถึง เราห่วง รอจะได้ยินว่า เขาถึงที่นู่นโดยปลอดภัย


ปล.เพิ่งเข้าใจว่าความรู้สึกของรักห่างทางไกลก็วันนี้นี่เอง


นี่ยังไม่ถึงวันเลย แ้ล้วปีนึงล่ะ


 สูๆนะคะ  ตอนนี้เราก้กำลังหัดห่างกะแฟนอยู่ T^T
เค้าเรียนจบทำงาน แล้ว  แต่เรายังต้องเรียนอยู่


เรื่องเทคโนโลยี น่าจะช่วยได้นะคะ  ^^
เพราะบางทีก็ออนเอ็มเปิดกล้อง  ส่งรูปหอ ให้กันดูบ้าง
ไม่ได้อยู่ใกล้ๆ  แค่ได้หน้ากันบ้างก็ดีแล้ว ^__^
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ที่สำคัญเราต้องเชื่อใจกัน มั่นคงต่อกัน แล้วทุกอย่างจะเหมือนเดิมค่ะ สู้ๆๆค่ะ