ลืมไม่ลงจริงจริง เครียดมาก แต่เราต้องลุกขึ้นและเดินหน้าด้วยตัวเอง

คือ เรื่องมันผ่านมาสักพักแล้วแต่มันยังเหมือนเกิดขึ้นเมื่อวาน

มาหยอดแล้วก้หายไป..... หยอดแล้วหาย

จากไม่คิด ก้กลายเป็นคิด เป็นปีปีผ่านมาแล้ว

ยังลืมไม่ลง หยอดแค่ไม่กี่เดือน แต่รู้มั้ย 

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเป็น วัน เดือน ปี 

มันยังลืมไม่ลง จากคนที่ไม่เคยเหม่อ 

ก้ต้องมานั่งเหม่อคิดถึงเรื่องราวเก่าๆ

จากคนที่เวลานั่งเรียนไม่คิดอะไร

ก้ต้องคิดไปถึงเรื่องเก่าๆ จนไม่เป็นอันเรียน

จากฟังเพลงเศร้าแล้วไม่รู้สึก

ก้กลายมาเศร้าตามเพลงเพราะแค่ 'เราเคยฟังมันด้วยกัน' 

จากวันนั้น รู้มั้ยมันยากแค่ไหนที่จะไม่กลับไปคิดเรื่องราวเก่าๆ

  คุยกันดึกจนเกือบโดนยึดมือถือ ไม่ว่าจะกินข้าว เที่ยว อยู่กับคนอื่น

ลบจากเฟซเฟรนแล้ว ลบทุกๆก้แล้ว ผ่านมาเป็นปีแล้ว แต่ทำไม ทุกๆอย่างยังอยู่ในหัวอันนี้

เสียเวลาคุย เสียเวลาไว้ใจ เสียเวลาให้โอกาส เสียเวลาให้กับ ไอหน้าตัวเมีย

เสียเวลาทิ้งโอกาสดีดี 

 

เสียเวลามามากเกินไป ได้เวลาเริ่มต้นใหม่ เลิกคิด เลิกจำ เลิกสงสาร เลิกไห้โอกาส เลิกใส่ใจ.....

ว่างๆเราจะมาล่าเรื่องราวต่างๆนะค้ะ เราเครียดมาก ไม่รู้ว่ามันจะนอกเรื่องสำหรับคนอื่นหรือป่าวแต่คือเราโดนครั้งนี้เราก้ไม่กล้าเริ่มต้นไหม่กะคนไหม่แล้ว
มันเหมือนเป็นความกลัวอะไรสักอย่างที่ไม่กล้าเริ่มต้นกะคนไหม่

ไคมีปัญหาอะไรแบบนี้มาแชร์กันได้น้าาา หัวอกเดียวกันคงระบายและเค้าใจกันได้ดี