เตือน!!!แม่ค้าขายต่างหูที่สำเพ็ง นิสัยแย่มากกกกกกก

เมื่อวานเราไปสำเพ็งค่ะ เพื่อไปซื้อของมาขาย ซึ่งเราเคยไปซื้อร้านนี้มาครั้งนึงแล้ว แต่ก็ไม่ได้เกิดปัญหาอะไร และแม่ค้าก็อีกคนนึงไม่ใช่คนนี้

เราเดินเข้าไปพาแฟนไปด้วย แม่ค้าที่เป็นทอม(คิดว่าอย่างนั้นนะ เพราะว่าเหมือนทอม) ซึ่งเราเคยซื้อเค้า แล้วเค้าก็พูดดีตามปกติ

แม่ค้า ทอม ...เค้าก็บอกว่า ต่างหูแบบหนีบ อันละ5บาท แบบแป้นอันละ 2บาท แต่ต้องซื้อ10อันขึ้นไป 
เราก็บอกแฟน ...เนี่ยๆอันนี้แหละ ที่เคยซื้อไป เราก็แบบ 10อัน ก็20บาท เอาไปเถอะเนอะ เพื่อใช้ได้
เราก็เลือกไปเรื่อยๆ ก็คำนวณงบไปด้วย คือมันมีแบบไม่เยอะอ่ะ แบบจุด หรือไม่ก็สี่เหลี่ยมๆ  เราก็เลือกๆ ไม่อยากซื้อไปเยอะ กะแค่ว่า เอาให้ครบ 10คู่ แล้วแบบหนีบแค่3-4 คู่ พอเรายืนเลือกสักพัก ก็มีคนเข้ามาดู เหมือนกับเรา


ระหว่างที่เราหยิบใส่ตระกร้าอยุ่นั้น แม่ค้าก็พูดขึ้นมาว่า .....
แม่ค้านิสัยเสีย.....เลือกกันเลยจ้า...มีอยุ่แค่นี้แหละ ถ้าเป็นกูๆเลือกได้เต็มกระสอบแล้วแหละ พูดไปก็เอาตระกร้ามาโกยๆไปใส่อีกตระกร้านึง แล้วก็พูดต่อว่า....แค่ 2 บาท เลือกไปใส่ไปแจกได้เลย พรุ่งนี้เบื่อก็ทิ้งได้ แค่นี้เอง เลือกทำไมให้เสียเวลา 0.0

เรา ....เอามือหยิบต่างหูกำลังจะเลือก คือตามประสาคนเราหาของที่ถูกใจ แล้วอีกอย่าง เราไม่ได้เอาไปใส่เอง เราซื้อมาเพื่อทำของขาย ทำงานเฮนเมด คือจะตัดแป้นต่างหูทิ้ง เราก็อยากหาอันที่เราซื้อมาแล้วใช่จิงๆ

แม่ค้า.........เอาเลือกกันเร็วๆสิคะ  จะซื้อมั้ย ถ้าไม่ซื้อก็ไม่ต้องจับ ชั้นไม่ขาย ไม่ง้อ จะซื้อก็ซื้อ อย่าเลือกนาน !!!

เรา.... 0.0  มองหน้าแฟน แฟนก็คงพอรู้ว่าเรานิสัยยังไง ก็สะกิดเรานิดนึง ประมาณว่า ช่างเหอะ เราก็แบบ เริ่มแล้วอ่ะ โมโห!!!

เราเลยบอกแฟนว่า .... จะซื้อดีมั้ยอ่ะ ไม่อยากได้แล้ว(แกล้งพูดให้เค้าได้ยิน)
แม่ค้าหันมา... กระชากตระกร้าออกจากมือเรา แต่เรายังยื้อจับไว้อยู่ แล้วก็มองหน้า จ้องตาเลยค่ะ0.0 เพราะไม่ยอมอยู่แล้ว คนแบบนี้

ระหว่างที่แม่ค้าดึงตระกร้าจากมือเรา ก็พูดออกมาว่า  .. ไม่ซื้อก็ไม่ต้องซื้อ กูไม่ง้อ ไป๊!!!!!
เราเลยตอบไปว่า.........ก็จะซื้อ ทำไมหรอ แล้วก็มองหน้าแบบกวนๆ เราเลยแบบ...อยากแกล้งอ่ะ
หลังจากนั้นก็เลยคิดว่าหนามยอกต้องเอาหนามบ่ง เลยตัดสินใจยืนซื้อ แบบนานๆ  หยิบนู่นหยิบนี่ไปเรื่อย

ยัยแม่ค้าหันมาเห็น ก็พูดว่า .... ไม่ต้องเลือกหรอกค่ะ หยิบๆมาเลย กะแค่2บาท 5บาท เลือกอะไรนานฉิบหาย เป็นกูๆซื้อไปก็โยนทิ้งใช้แค่ไม่กี่วันกูก็เบื่อแล้ว !!

เราคิดในใจ...พูดออกมาได้ไงวะ แค่เงิน2บาท มันก็มีค่านะ จะให้เราหยิบๆโกยๆโดยที่ไม่เลือกเลยหรอ แล้วถ้าเราซื้อไปแล้วไม่ได้ใช้ล่ะ ก็ต้องทิ้งสิ หรือไม่คงต้องกองเป็นขยะอยู่ที่บ้าน
(เราลงทุนทำของขายเองโดยที่ใช้เงินตัวเองที่เก็บมา แล้วเงินกู้ กยศ. เราก็พยายามที่จะซื้อของที่มันมีค่าที่สุดสำหรับเรา เราอยากขายอยากมีเงินใช้จ่าย ไม่ใช่มาซื้อของที่ฟุ่มเฟือยแบบนี้ ไม่งั้นเราคงไปหาของแถวห้างมาขายไม่ดีกว่าหรอ ลงทุนแพงๆ ขายแพง แล้วถ้าขายไม่ได้ล่ะ ขาดทุนสิ )

หลังจากนั้น เรายอมรับว่า เรากวนTeen แม่ค้าเอง 555555+   เพราะว่าคนรอบข้างที่มาดูพอเห็นแม่ค้าพูดอย่างนี้ก็เดินหนี แต่เราบอกแฟนว่า ถ้าเราเดินออกไป มันก็เหมือนเรายอมแพ้มัน แล้วมันก็จะได้ใจทำแบบนี้กับคนอื่นไปเรื่อยๆ

สิ่งต่อมาที่เราทำคือ ค้นจากข้างล่างมาข้างบนอ่ะค่ะ แบบหาลายใหม่ๆ แต่ก็ยังเจอลายเดิมๆนะ เราก็ทำเป็นไม่รุ้ไม่ชี้ ทำเป็นเลือกของไปเรื่อยๆ ยัยแม่ค้าก็พูดประโยคเดิมๆ เราก็เริ่มทำใจ เราคงจะทำได้แค่นี้ เพื่อที่จะให้เค้ารู้ตัวเอง ถ้าเค้าไม่แก้ก็ไม่เป็นไร ปล่อยเค้าไป

พอเราเลือกเสร็จ เราก็ยื่นตระกร้า ให้กับแม่ค้าทอม โดยยื่นผ่านหน้ายัยแม่ค้าปากจัดคนนี้ เฉียดหน้าไปนิดเดียว 555 แม่ค้าทอมพูดจาดีค่ะ เราก็ยิ้มให้เค้าไปแบบดีๆ แล้วเราก็แกล้งแอบมาพูดกับแฟนว่า  เทออัดเสียงไว้เรียบร้อยแล้วใช่ม่ะ????  แฟนก็แกล้งพยักหน้า 55555555 เราก็แบบ  ดีๆๆ เด๋วเอาไปลงพันทิป  แบนมันไปเลย 5555  แฟนก็รับมุกไปเฉยๆๆ  แล้วก็ทำหน้าใส่แม่ค้าไปหนึ่งที   ;(

พอเดินมาร้านข้างกัน ขายแม่เหล็กติดตู้เย็น มีป็อกกี้ ชอคโกแลตอ่ะ ใครเคยไป คงจะเคยเห็น ผู้ชายออกมา บอกว่า.... เลือกเลยคร้าบ เลือกได้ตามสบายเลย อันนั้น5บาท 10บาท   บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ

พอสักพัก แฟนเราไปจับที่ใส่ปากการ่วงลงมาทับกัน 
พ่อค้าหันมาบอก  ....ไม่เป็นไรคับ เด๋วผมเก็บเอง เราก็ขอโทษเค้าไปแล้วก็เลยจัดให้เค้าด้วย เค้าก็ยิ้มให้  
เราเลยกระซิบกับแฟนว่า  อารมณ์เสียร้านเมื่อกี้  เจอร้านนี้ รู้สึกดีขึ้นมาเลย  ^^


ต่อไปเราคงไม่ไปอุดหนุนร้านนี้อีกแล้ว ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายจิงๆ แม่ค้าบอกไม่ง้อ ไม่ซื้อไม่เป็นไร 
เราก็ไม่ไปซื้อเหมือนกัน  ลองเดินหาร้านอื่นดีกว่า  มันเสียความรู้สึก 

ใครผ่านไปหรืออยากลอง  ลองเข้าไปสัมผัสได้นะคะ  55555555
 




Discussion (52)

เพิ่งเจอมาวันนี้ถามแม่ค้าติดสติ๊กเกอร์ เข้าใจว่าไม่ใช่คนไทย ก็ต้องถามราคา 2 รอบ 3 รอบ ตอนแรกว่าจะเอา แต่พอได้ยินแม่ค้าพูด yessss เราก็ตอนว่า อ๋อ yep very good แค่นี้ ตะโกนพูดเสียงดังโดนไม่ใช่ภาษาไทย แล้วเราเลยเดินไปอีกร้านนึง ซึ่งขายตุ๊กตา เดินไปหาเพื่อน ยังพูดเสียงดังนะ แต่ไม่ใช่ภาษาไทยเหมือนเดิม พอเราหันกับไปมอง นางมองหน้าเราแรงมากจิกได้จิก พอเรามองกับค่อยๆหันหน้าหนี แล้วมองต่ำๆ เป็นอะไรแค่ไม่ซื้อก็แค่เข้าไปดูว่าจะติดตอนปีใหม่ แต่เพื่อนก็ไม่อยากได้ ก็ไม่รู้จะเอาไปทำอะไร ก็ต้องเดินไปหาเพื่อนอีกกลุ่ม ครั้งเดียวจริงๆ เหยียดคนไทยขนาดนี้ ราคาถูก แต่ลูกจ้างทุเรศก็ครั้งเดียวค่ะ ไม่ได้เป็นทุกคนนะคะ แค่เฉพาะบางคน ทำตัวเหมือนอยู่สูงมาก จริงๆมาครั้งแรก เจอแบบนี้ ก็รู้สึกสุขภาพจิตสดชื่นเลยค่ะ ไม่ขอไปอีกแน่นอนค่ะ รู้ว่าไม่ง้อลูกค้า แต่ฉันสั่งออนไลน์ดีกว่า งานดีกว่า สวยและบางทีถูกกว่าอีก ไม่ต้องเสียเวลาไปเดินดู และโดนมองต่ำแบบนี้ ไม่เคยเจอค่ะ #สำเพ็งตอนกลางคืน
สำเพ็งก็แบบนี้แหละ เลือกนานจะโดนแม่ค้าด่า
เขาทำงานกันแบเครียดๆนะ เราเห็นบางร้านลูกจ้างตะคอกคนซื้อ เจ้าของร้านยืนที่โต๊ะคอยคิดเงินก็เห็นได้ยินทุกอย่าง คนซื้อเลือกเสร็จเดินไปจ่ายเงิน ลูกจ้างคนนั้นเข้ามาช่วยหยิบบอกเจ้าของแต่ละอันจากในตะกร้าแล้วแพ็คลงถุง มันยื่นให้ลูกค้า ลูกค้าถามเท่าไร ลูกจ้างส่งเสียงถามเจ้าของเท่าไรเฮีย เจ้าของร้านบอกเดี๋ยวรอสลิปอยู่จะรีบไปไหนคนกำลังคิดเงินชะโงกหน้าถามลูกค้าพี่รีบไปเที่ยวต่อเหรอคับแล้วหันไปคิดเงินต่อ ลูกจ้างยันถือถุงอยู่พูดเสียงเรียบกับลูกค้าว่ารอก่อนนะพี่..เฮียคิดเงินอยู่(เราว่าพี่เขาถามน่ะไม่ใช่เขารีบหรอก เขายังไม่จ่ายเงินเลยมันจะยื่นถุงให้เขาแล้ว) เจ้าของร้านเอาสลิปหย่อนลงถุงบอกราคารวม ลูกค้าจ่ายเงินเสร็จ เจ้าของร้านพูดขอบคุณค้าบโอกาสหน้าเชิญใหม่นะค้าบพูดพลางยื่นนามบัตรร้านให้ เราเห็นแล้วก็งงๆที่เจ้าของท่าทางไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอที่ลูกจ้างขู่ตะคอกลูกค้า เราคิดว่าหรือเป็นเพราะลูกค้าเขาซื้อพอได้เงินจากเขาเลยทำท่าทางให้ดี ลูกจ้างก็เสียงเปลี่ยนพอเห็นว่าเขาจะจ่ายเงิน ทีตอนเขาเลือกของแล้วถามดันไปตอบเขาแบบกวน ไม่มีก็ตอบเขาไปว่าไม่มี แต่ตอบไม่มีแล้วยังทำตะเบ็งเสียงว่าก็มีเท่าที่เห็นนี่แหละวางไว้ดีๆให้ดูยังไม่เลือกดูเลยมาถามก่อนแล้วฯ คนหันมามองมันยังพูดไม่ลดละคนเริ่มมองนิ่งหลายคนเข้า มันก็พูดคำท้ายๆประโยคแบบค่อยลดๆเบาเสียงจนหยุด ถ้าเป็นเราเท่านี้เราก็งงแทบมุดดินหนีแล้ว เพราะที่ลูกจ้างคนนั้นทำมันคือการขายหน้าจนเมื่อคนหันมองนิ่งกันหลายคนมันจึงหยุดพูดคงเพราะอายเหมือนกัน แต่พอเขาเดินไปจ่ายเงินนี่มารยาทเปลี่ยนเลย..นี่หรือคือการขายของ?! ลูกจ้างที่ยืนแต่ละจุดนี้ไม่ได้ยืนเพื่อคอยตอบคำถามหรือให้คำแนะนำคนที่มาเลือกซื้อของหรอกหรือ หรือยืนกันเพื่อกันของหายกันคนหยิบขโมย??!(ดูจากแววตาที่จ้องและท่ายืนที่นิ่งทำคอยึกยือ) แล้วอย่างนี้คนซื้อเรียกไม่เป็นเขาจะกล้าถามเหรอเพราะถามแล้วก็ตอบตะคอกทำให้อาย เขาอาจไม่ซื้อแล้วเดินออกแล้วไม่มาอีก ผู้คนที่พบเห็นก็สลายตัวทีละคนไม่มาอีกและอาจบอกผู้อื่นให้อย่ามาซื้ออะไรที่ร้านนี้อีก คนเข้าร้านน้อยลงๆ คนขายก็เซ็ง คนเข้าทีคนขายก็ยังแสดงออกเช่นเดิม เมื่อถึงตอนอยากขายก็ขายแบบเครียดๆขายยากก็เครียดขายได้ก็เครียดอยากขายได้ททีเยอๆขายได้น้อยก็ไม่พอใจเพราะใจอยากขายเยอะๆได้ง่ายๆ ...ในเมื่อสักแต่ยืนเฝ้าไม่เข้าถึงตัวสินค้า ไม่เข้าใจคนซื้อ ไม่ทำตัวปกติ เช่นนี้แล้ว ต่อไปจะขายให้ใคร
ลองมองในมุมของแม่ค้า 1. ร้านขายราคาส่ง ต่อชิ้นกำไรน้อย เค้าก็คงอยากขายปริมาณมากๆ 2. ต้นทุนค่าแผง ค่าเช่าร้าน ค้าดอกเบี้ยผ่อนร้าน และต้นทุนอื่นๆ หากขายได้น้อยเค้าก็อาจขาดทุน 3. หากลูกค้าซื้อน้อย แต่เลือกนาน ลูกค้ารายอื่นๆก็อาจเดินผ่านร้านนี้ไป เพราะหน้าร้านไม่ว่าง ร้านก็เสียโอกาส 4. แม่ค้าคงเริ่มคิดว่าลูกค้าเลือกนานเกินไปแล้วเค้าก็เลยพูดเพื่อเร่งลูกค้าที่เลือกช้า แต่ถ้อยคำน้ำเสียงที่ใช้คงจะไม่ไพเราะ ไม่เหมาะสม 5. หากแม่ค้าใช้ถ้อยคำน้ำเสียงที่สุภาพ ขอความเห็นใจจากลูกค้าที่เลือกนาน ความรู้สึกของลูกค้าก็น่าจะดีกว่านี้ และลูกค้าก็น่าจะเห็นใจแม่ค้าด้วย