เป็นเหมือนกันไหมคะ ถ้าไม่แต่งหน้าไม่กล้าออกจากบ้าน

 ตามหัวข้อเลยค่ะ ไม่รู้ว่าเราผิดปกติหรือเปล่า เหมือนตัวเองเข้าขั้นโรคจิต พอออกนอกบ้านเห็นบางคนไม่แต่งหน้าแล้วดูดีก็แอบอิจฉาอ่ะค่ะ แต่พอเป็นตัวเอง... ไม่ค่อยกล้าเผยหนังหน้าสดๆออกนอกบ้าน ทั้งๆที่ไม่แต่งก็ไม่ได้น่าเกลียดรับไม่ได้อะไรนะ คือแบบว่า มันไม่มั่นใจอ่ะ ถ้าออกไปทิ้งขยะสองสามนาทีหรือซื้อกับข้าวง่ายๆใกล้บ้านอะไรแบบนี้ก็อาจจะไม่แต่ง แต่ถ้าต้องออกไปไกลกว่านั้นจะเกิดอาการทันที ต้องโบกบีบี(ไม่ทาแป้งก็ได้แต่"ต้อง"ทาบีบี) วาดอายไลเนอร์แบบขาดไม่ได้ เป็นแบบนี้ประหลาดไปไหมคะ มันเหมือนออกแนวจะชินแล้วด้วยอ่า... ทำไงดี?

Discussion (21)

เป็นหนักกว่าค่ะ

ถ้าไม่แต่งหน้า จะไม่อยากมองไปที่กระจกเลย จะหยิบกระจกมาส่องก็ต่อเมื่อ ทาครีม แต่งหน้า และหลังจากแต่งหน้าเท่านั้น ถ้าหน้าออริจิเน่า เพียวๆ ไม่อยากแตะกระจกเลย

กระจกยังไม่อยากส่อง เรื่องออกไปนอกบ้าน ก็ ไม่ต้องพูดถึงเนอะ
ปกติเราใส่รองพื้นกันแดดกับทาแป้ง แค่นี้อ่าถ้าไม่ได้ออกไปไหนหรือต้องแต่งตัวอะไร แบบไปซื้อของแถวบ้านไรงี้ ก็ถือว่าแต่งใช่มั้ย? 55555

เพราะถ้าเปลือยจริงๆ แบบลงแค่บำรุง เราไม่มั่นใจเลยยยย รู้สึกโทรมเกิน
 เคยเป็นค่ะ แต่ตอนนี้ชั่งมันเถอะ ไม่ค่อยจะสนใจเท่าไรแล้ว
ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคะ คิดว่าเราคงปกติกะเค้า ไม่แปลกอะไร แหะๆ
เคยอ่านเหมือนกันว่าการแต่งหน้าเป็นการเรียกความมั่นใจ ผู้หญิงร้อยละ80 แต่งหน้าเป็นประจำเมื่อออกนอกบ้าน
แต่อย่างไรก็ตาม แต่งหน้ามากๆก็จะแก่ไวเนอะ เอาเวลามาบำรุงบ้างอะไรบ้าง ผู้หญิงอย่างเราๆนี่เรื่องเยอะกว่าผู้ชายแหะ^^

แต่ก่อนเปนค่ะ แต่หลังๆมานี่เฉยๆ เพราะมีหลายคนทักว่าหน้าเดก :p