ระบาย เรื่องพี่ชายชอบกล่าวหา น้อยใจพี่มาก

ขอเกริ่นก่อนนะคะ ว่าเป็นพี่ชายแท้ๆเลยคะ
พ่อแม่เดียวกันเลย แต่พี่เค้าเป็นผู้หญิงข้ามเพศ

เข้าเรื่อง
คือแพรวเซ็งเค้ามากจริงๆคะ พี่เค้าก็เป็นพี่ที่ดีนะคะ  แต่เมื่อไม่นานก็มีเหตุการณ์ว่า
เค้านั่งเล่นคอม แพรวนอนดูทีวี แล้วก็นั่งด่าเถียงๆกัน แล้วเค้าก็เฟวี้ยง ถุงใส่ที่ปัดแก้ม
มาทางแพรว แต่พลาดไปลงถังขยะภายในบ้าน เค้าก็บอกแพรวว่า เก็บสิ แพรวเลยบอกว่า
เดี๋ยวค่อยเก็บจะดูทีวี
ผ่านไปครึ่งวัน จนกระทั่งมาตอนเย็น หลังจากกลับงานกาชาด ก็กลับมา เค้าก็พึ่งนึกได้ว่าเค้าเฟวี้ยงไว้ตั้งแต่เช้า เค้าก็มาดูที่ถังขยะ แล้วเค้าก็ตะโกนเลย แม่ !! แม่เอาขยะไปทิ้งรึยัง แม่ก็บอกยังๆเลย เค้าหันมาเหวี่ยงแพรวประมาณว่า ได้เก็บหรือเปล่า แพรวบอกไม่ได้เก็บเฟวี้ยงไปเองแล้วทำไมไม่เก็บเองละ เค้าพูดว้่าไงรู้รึเปล่าคะ

เขาบอกว่า "มึงเก็บแล้วมึงขโมยของกูหรือเปล่า"

แพรวปรี๊ดแตกเลยคะ ขึ้นมึงกูไม่เท่าไร เค้าหาว่าแพรวขโมย แพรวจะขโมยแค่ที่ปัดแก้มของเค้าทำไม
คราวที่แล้วเหมือนกัน เค้าก็หาว่าแพรวขโมยลิปสติกเค้า แพรวก็บอกลืมไว้ที่หอหรือเปล่า 
เค้าบอก เค้าไม่ลืมหรอก เค้าไม่โง่เหมือนแพรว !! ที่จะลืมของ ตอนนั้นเค้าก็อารมณ์เสีย วีนๆหาๆใหญ่เลย
พอถึงเวลากลับหอ แพรวไปส่งที่รถทัวร์ แพรวพูดกะเค้า มึงถึงหอแล้ว มึงไปหาลิปสติกของมึงเลยนะ
แล้วอย่ามาวีนกะกู
พอถึง แพรวก็โทรถามเค้า ว่าเจอลิปหรือเปล่า เค้าก็ทำเสียงแบบเค้าไม่ผิด แต่คือไม่ยอมขอโทษแพรวที่มากล่าวหาแพรวอย่างงี้ เค้าก็บอก ก็เจออยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง  แพรวก็ด่าเค้าไป กูเป็นน้องนะ กูไม่ได้มีเชื้อขโมย ไม่ขอโทษกูไม่ว่าแต่ทีหลังอย่ามากล่าวหากันยังงี้

แล้วพอกลับมามาอยู่บ้านเค้าก็จะรื้อๆ ของใช้มาว่างบนโต๊ะดูทีวี มันก็จะรกมากๆ พวกยาบำรุงตับไตผิวพรรณของเค้า หรือจะเป็นถุงเครื่องสำอางค์ที่ชาร์จไอพอด กระเป๋าตังค์ คือมันเยอะมาก จนแม่ต้องมาด่าแพรว แพรวก็อะไรอีกอะ ไม่ใช่ของแพรวนะแม่ มันเป็นของพี่ แม่ก็บอก นั้นแหละๆ เก็บๆ 

คือมันเป็นพฤติกรรม ซ้ำซาก ที่แพรวเบื่อและรำคาญเค้ามาก   นอนดึกตื่นสาย ไม่เก็บที่นอน

ตั้งแต่สมัย ป.6 ช่วงนั้นแพรวก็ต้องอยู่บ้านกะเค้าสองคน
เพราะแม่ต้องไปทำงานต่างจังหวัด เดือนนึง ถึงจะกลับ 1 ครั้ง ก็จะทิ้งเงินไว้ให้แพรวซื้อกับข้าวและก็เงินไปโรงเรียน
ช่วงนั้นแพรวรู้สึก เหมือนเด็กสู้ชีวิตมากๆ  เค้ากินก็ไม่เคยที่จะเอาไปเก็บ กินมันน่าคอม นอนมันน่าคอม
แพรวต้องทำเวลาช่วงเช้า ต้องล้างจาน หุงข้าว ทำกับข้าวช่วงเช้า แล้วก็อาบน้ำไปโรงเรียน แพรวเหนื่อยมากๆ
มันเป็นยังงี้ อยู่ประมาณถึง ม.2 แล้วเค้าก็อยู่ม.5 อยู่คนละโรงเรียน จนแพรวแอบร้องไห้กับเพื่อนที่โรงเรียนหลายๆครั้ง  ปัจจุบันแพรวปวช.2 เค้ามหาลัยปี 2 แล้ว

ช่วงที่เค้าไม่สบายไข้ขึ้น แพรวก็กลัวว่าเค้าจะไปโรงเรียนไม่ไหว แพรวตั้งนาฬิกาปลุก ลุกขึ้นมาเช็ดตัวให้เป็นเวลา
ตั้งแต่ 4 ทุ่ม ตี 3 แล้วก็ตอนเช้า จนไข้เค้าลด  แต่ช่วงที่ไข้หวัด 2009 ระบาด แพรวไข้ขึ้น จนลุกไม่ขึ้น นอนอยู่แต่โซฟา ลุกก็จะล้ม คือแพรวพยายามจะช่วยตัวเอง เช็ดตัวให้ตัวเอง เพราะเค้าไม่สนใจแพรวเลย เค้าเล่นแต่คอม
จนคนห้องแถวที่เป้นลูกบ้านเค้าไปตามตามาช่วยแพรวไปโรงพยาบาล เค้าก็ยังไม่สนใจที่จะโรงพยาบสลกับแพรว แพรวนั่งร้องไห้อยู่ในรถ ทั้งปวดหัว ทั้งเสียใจที่เค้าไม่รักแพรวเลย พอไปถึงโรงพยาบาล พยาบาลวัดไข้ได้ 40 องศา ต้องเจาะเลือดคิดว่าไข้เลือดออก แต่เป็นแค่ไข้หวัดใหญ่  ขณะที่นั่งพิมพ์แพรวยังคิดน้อยใจไปเองเลย 
ว่าแพรว รักเค้ามากขนาดไหน แต่เค้าเคยรักแพรวบางหรือเปล่า
ในขณะที่แพรวลำบาก เค้าไม่เคยช่วยแพรว แต่ในขณะที่เค้าลำบาก แพรวพร้อมที่จะไปรับเค้า หรือช่วยเค้าเสมอ

 
ขออภัย เพราะมันยาวมาก  แต่ที่เล่ามา มันยังมีอีกเยอะมากๆ ไม่สามารถเล่าได้หมดที่เค้าทำกลับแพรว