กำลังคิดถึงใครคนหนึ่งอยู่ ทรมานมาก ควรจะทำยังไงดีคะ

กำลังคิดถึงใครคนหนึ่งอยู่ค่ะ
เรารู้จักกันได้ไม่นาน แล้วสองวันที่ผ่านมาได้ไปเที่ยวด้วยกันอยู่ด้วยกันทั้งวันตลอดเวลาเป็นระยะเวลาสองวัน ตอนแรกที่เจอเค้า ได้ทำความรู้จักกัน เห็นหน้ากันครั้งแรก และได้คุยกันในตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดที่จะจริงจังอะไรมาก ก็เหมือนผู้ชายธรรมดาๆทั่วๆไปคนหนึ่งที่เข้ามาหาเรา ซึ่งนั่นเป็นความคิดของเราในตอนแรกทั้งหมดที่จะไม่จริงจังกับเค้า แต่สองวันที่ได้อยู่ด้วยกันมันทำให้วันนี้เป็นวันที่ทรมานที่สุดเพราะเรากำลังคิดถึงเค้ามาก แทบจะบ้าคลั่งอยู่แล้ว 
ไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะ... วันนี้เรานั่งรถกลับจากที่ที่เรากับเค้าไปเที่ยวด้วยกัน เรารู้สึกคิดถึงเค้าตลอดเวลา 
ทั้งๆที่วันนี้เรานัดกับอีกคนหนึ่งที่เป็นผู้ชายหนึ่งคนที่เข้ามาหาเราเหมือนกัน เหมือนกับว่าเวลาสองวันที่ผ่านไปเราจะกิน เที่ยว อยู่กับผู้ชายคนนั้น แล้ววันนี้เราจะไปกินข้าว เที่ยวเล่นกับผู้ชายอีกคนหนึ่งแต่ระหว่างที่เราอยู่กับผ้ชายคนนี้ เราไม่ได้สนใจอะไรเค้าเลย ในใจเรานึกถึงแต่อีกคนที่เราได้เจอกันเมื่อสองวันที่ผ่านมา
ระหว่างทางกลับบ้านมันทรมานมากเลยค่ะ ไม่เข้าใจว่าทำไมเราคิดถึงแต่คนคนนั้น ตอนที่เจอกันและได้คุยกันเค้าไม่ได้เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีอะไร มีหน้าที่การทำงานที่ดี คุยกันแล้วรู้สึกเค้าเป็นคนรักครอบครัว ดูแลเอาใจใส่เก่งมากเลยค่ะ จากตอนที่เราทานข้าวด้วยกันเค้าก็ดูแลตั้งแต่เข้าร้านไปจนถึงออกร้าน เค้าชอบสั่งเมนูมาหนึ่งเมนูให้เวลาทานข้าวแต่ละมื้อให้ทานได้สองคนเค้าหยิบนั่นนี่ให้ไม่ขาดตกบกพร่องเลยค่ะ ระหว่างขับรถเค้าก็เป็นคนขับตลอดทางจาก กทม.จนถึงต่างจังหวัด ระยะทางประมาณ 3-4 ชั่วโมง ตอนไปเค้าก็ดูแลเรา รู้ว่าเราไม่ได้ทานข้าวเช้ามาและไม่ได้ทานอะไรตลอดทั้งคืนก่อนหน้าที่จะเจอเค้า ระหว่างทางเค้าก็ซื้อขนมมาให้เราทั้งๆที่เราไม่ได้ขอหรือว่าบอกว่าหิวเลย แต่เค้าก็ซื้อมาให้ เค้าแทคแคร์เราดีซะจนเหมือนกับว่าเราเป็นคนสำคัญคนหนึ่งของเค้า แต่เราพึ่งจะเจอกันสองวันจริงๆ นอกนั้นได้แค่คุยกันเท่านั้นไม่ได้เจอกันมาก่อน ซึ่งก่อนหน้านี้เค้าชวนเราไปเที่ยวด้วยกัน เราไม่รู้ว่าเป็นเพราะคำชวนของเค้าทำให้เค้าจำเป็นต้องใส่ใจเราหรือเปล่า? ซึ่งถ้าปกติใครชวนคนอื่นไปไหน คนชวนก็ต้องเทคแคร์เอาใจใส่คนที่ถูกชวนใช่ไหมคะ? เท่าที่เรารู้จักสองวันนี้เค้าดูเป็นผู้นำได้อย่างดีเลยทีเดียวค่ะ ไม่ว่าจะค่าใช้จ่ายอะไรเค้าเป็นคนที่ออกทั้งหมดเราไม่ได้เส วันสุดท้ายที่เราจะกลับเค้าก็ชวนเราไปดูหนัง หลังจากที่ดูเสร็จเค้าก็ไปส่งเรา หลังจากที่เราลงจากรถและบอกลาเค้าแล้วเค้าก็ขับรถออกไป เดาท่าทีไม่ออกเลยว่าคิดอะไรอยู่... ทันทำให้เรารู้สึกทรมานมากค่ะที่เราไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไร เราควรจะทำตัวยังไงเพราะตอนนี้เราคิดถึงเค้ามากๆ ระหว่างทางกลับบ้านเราก็โทรหาเค้าว่าถึงบ้านรึยัง? ทานข้าวรึยัง? เค้าก็บอกดูแลตัวเองด้วยระหว่างทางกลับบ้าน น้ำเสียง และคำพูดของเค้าดูเป็นปกติดี เราไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าจะคิดถึงเราด้วยรึเปล่า... และตอนเช้าเราก็ส่งข้อความให้เค้าไป แต่ก็ไม่ได้ข้อความหรือมีการโทรกลับมา ถ้าปกติเราส่งข้อความไปเค้าจะตอบกลับมาทุกครั้ง แต่เราก็ไม่ได้ส่งบ่อยค่ะ ส่งไปแค่5ครั้งตั้งแต่รู้จักกันมา ข้อความล่าสุดเป็นฉบับที่5 ตอนนี้เราคิดถึงเค้ามากเลยค่ะ ไม่รู้ว่าทำไม เพราะอะไร?

หน้าตาเค้าก็ไม่ได้หล่ออะไร แต่บุคลิก ท่าทาง ลักษณะของเค้าดูเป็นตัวของตัวเอง อารมณ์ดีเสมอ ไม่ใจร้อนวู่วามหรือมีพูดคำหยาบคายอะไรเลยให้เราได้ยิน ดูเป็นผู้นำ ดูเป็นคนที่เอาใจเก่ง รู้นิสัยผู้หญิง ก่อนหน้านี้เค้าก็บอกเราไม่มีแฟนหรืออะไรเหมือนกัน 

ระหว่างที่ได้คุยหรือเจอกันเค้าก็ไม่ถามเราเลยว่าทำไมถึงไม่มีแฟน? หรือว่าไม่มีใครมาจีบบ้างเหรอ? 
ซึ่งเป็นคำถามของทุกคนที่เข้ามาหาเรา แต่เค้าไม่ถามถึงมัน 

ดูเค้าแตกต่างจากคนอื่นๆที่เคยเข้ามามากๆค่ะ ถ้าเทียบกับคนที่เราเจอวันนี้เค้าดูเป็นผู้ชายที่แทบจะบอกได้ว่าถ้าผู้หญิงได้เจอผู้ชายแบบนี้เข้ามาแล้วก็ต้องมีใจอ่อนกันบ้าง และดูเป็นผู้นำเราได้ เป็นคนง่ายๆ แต่รู้ทั้งเรื่องสูงและเรื่องต่ำอะไรควรอะไรไม่ควร มีมารยาท ใจเย็น เรียบๆง่ายๆ ปกป้องเราได้ 
อย่างที่เราเจอผู้ชายคนอื่นเวลาผู้ชายคนอื่นชวนเราไปทานข้าว หรือดูหนัง หรือไปเที่ยว 
บางครั้งเราก็ปฏิเสธ และไม่ยอมรับข้อเสนอ ไม่อยากไป
แต่ผู้ชายคนนี้เราปฏิเสธเค้าไม่ได้เลยค่ะว่าเราไม่อยากไป หรือเราไม่อยากกิน เราไม่อยากซื้อ
เราตอบรับทุกคำชวน ตอบรับว่าจะไปดูหนังด้วย ตอบรับว่าจะกินนั่นนี่ จะไปนั่นนี่ด้วยกัน แต่กับคนอื่นเราปฏิเสธมัน
เค้าทำให้ผู้หญิงอย่างเรายอมรับในข้อเสนอคำชวนเป็นไปตามเค้าได้

เราค่อนข้างที่จะเป็นคนแอบเรื่องมาก แอบใส่ใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ถ้าไม่พอใจเราจะแย้งขึ้นมาทันที ค่อนข้างที่จะเป็นคนเลือกในสิ่งที่เราอยากจะได้ อีกมุมหนึ่งที่คนอื่นมองเราเค้าก็บอกเราดูเป็นผู้ใหญ่ ไม่ค่อยจะแคร์กับคำพูดของใคร มั่นใจในตัวเอง รุนแรงบ้าง ... แต่ก็ไม่รู้สิคะ เรากลายเป็นคนที่บอกว่า อะไรก็ได้ สำหรับคำชวนของเค้าเราสามารถไปได้ทุกที่ กินได้ทุุกอย่างที่เค้าชวน กลายเป็นว่าเราไม่มั่นใจว่าเวลาเราพูดอะไรออกไปแล้วเค้าจะรู้สึกแย่รึเปล่า?ทั้งๆที่เวลาเราพูดกับผู้ชายคนไหนก็จะไม่ใส่ใจอะไรมากมาย เรากลายเป็นเหมือนผู้ตามแล้วให้เค้าเป็นผู้นำของเรา ...ซึ่งถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นเราแทบจะเป็นผู้นำทุกครั้ง เราจะต้องเลือกร้านอาหาร ช่วยหาที่จอดรถ ช่วยเลือกโต๊ะกับข้าว คิดว่าจะไปที่ไหน? จะไปกันกี่โมง? จะกลับกันกี่โมง? จะทำอะไรขณะรอเวลา? เราต้องออกคำพูดก่อนทุกครั้ง... แต่เค้ายื่นคำชวนให้เรา ชวนเรา แพลนเรื่องของเราด้วยความคิดของเค้าแล้วเสนอให้เราว่าตกลงรึเปล่า? ซึ่งเราปฏิเสธไม่ได้เลยค่ะ คำชวนของเค้าทำให้เราอยากทำ อยากไปกับเค้าทุกที่ อยากอยู่ด้วยตลอดเวลา... 

ซึ่งคำว่าเราไม่สามารถปฏิเสธเค้าได้ อยากอยู่ด้วยตลอดเวลา มันทำให้เราทรมานมากตอนนี้...
ควรจะทำยังไงดีคะ? อยากรู้ว่าเค้าจะคิดถึงเรารึเปล่า อยากให้เค้าทำเหมือนกับที่เราไปเที่ยวด้วยกัน
อีกด้านหนึ่งเราก็ไม่เคยมีใครชวนไปเที่ยวด้วยกันแบบนี้เลยค่ะ ไม่มีใครชวนไปนั่นนี่ ดูแล เทคแคร์เราแบบนี้
เราไม่รู้ว่าเค้าเคยทำแบบนี้กับผู้หยิงคนอื่นมาก่อนรึเปล่า? เค้ารู้นิสัยผู้หญิงดีมากไหม?
เราอยากคุยกับเค้ามากๆ อยากให้เค้าโทรมา หรือส่งข้อความตอบกลับเรามาซักที...

เราก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงที่ดูสวยอะไรมากมาย เป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งค่ะ 
หน้าตาไม่ได้สระสวยอะไรมากมาย รูปร่างออกจะอวบๆ แต่ก็มีผู้ชายเข้ามาบ้าง เป็นระยะๆ
และแต่ละคนที่เข้ามาพอรู้จักกันได้ซักพักเราก็บอกลาเค้าไป และเลิกติดต่อกันไปเหมือนเจอกันเสร็จก็เลิกติดต่อกันเลย เพราะไม่ถูกใจ ไม่อยากทำความรู้จักกันต่อ หรือหายหน้าไปจากเราเราก็จะเลิกติดต่อไป แต่เวลาสองวันที่ผ่านมามันทำให้เรากลับอยากรู้จักผู้ชายคนที่มากขึ้นเรื่อยๆ อยากอยู่ด้วย รู้สึกสองวันนี้มันเป็นระยะเวลาที่สั้นมากๆแต่เป็นเวลาที่เรามีความสุขอย่างบอกไม่ถูกอยากให้มันต่อไปเรื่อยๆ ไม่อยากให้มันจบ อยากทำความรู้จักเค้า และให้เค้ารู้จักเรามากกว่านี้ เค้ากับเราอายุห่างกัน 10 ปีเต็มๆค่ะ ก็ดูเหมือนเราจะเลือกได้ ไม่รู้ว่าเพราะเค้าแก่กว่าเรารู้ว่าเราชอบอะไร แต่เราก็ไม่ได้เหมือนคนอื่น มันทำให้เราทรมานมากๆค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงดี ตอนนี้เหมือนคนบ้านั่งคิดถึงแต่เค้าคนเดียวจนน้ำตาร่วง มันเป็นความรู้สึกโหยหาเหมือนกับไม่เคยได้เจอกับสิ่งที่ต้องการมาก่อน รู้สึกคิดถึง รู้สึกอยากเดินจูงมือ ซึ่งเราไม่ได้จูงมือเกาะแขนอะไรกับเค้าเลยระหว่างที่เจอกันหรือเจอกับผู้ชายคนอื่นๆ ทำให้เรานึกถึงภาพตอนที่เรากับเค้าได้อยู่ด้วยกัน

เราไม่เคยมีแฟน หรือกิ๊ก หรือให้ใครมาเรียกเราว่าแฟน ไม่เคยคบกับใคร มีแต่ทำความรู้จักกันเอาไว้แค่นั้น แต่ไม่เคยเริ่มต้นความสัมพันกับใครมาก่อน เราก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไร...

เราเหมือนคนบ้าที่คิดถึงแต่เรื่องเมื่อวาน นึกถึงแต่ภาพของเรากับเค้าที่ได้อยู่ด้วยกัน นึกถึงหน้าเค้า จำหน้าเค้าได้ ซึ่งเป็นใบหน้าที่มีสองแบบคือ เค้าจะมีหน้าเฉยๆตอนนอนหลับ และใบหน้าที่ยิ้มหรือหัวเราะให้เรา ไม่มีใบหน้าโกรธ บึ้งตึง เครียด หรือขวมดคิ้วให้เราเห็น ระหว่างการเดินทาง ก่อนงีบหลับไปแบบไม่รู้ตัว หรือตื่นขึ้นมา เดินไปไหนก็คิดถึงแต่เค้าค่ะ... ไม่รู้จะทำยังไงดี

 

เราควรจะทำยังไงดีคะ อยากร้องไห้มากๆ