ที่บ้านชอบบ่น โวยวาย

ป้าเราก็ชอบบ่นเราค่ะ ประมาณว่าวัยทองแล้วอารมณ์นั้น

มักจะแอบเหน็บเราเวลาพี่สาวกับพี่เขยเราไม่อยู่ค่ะ

เราก็จะไม่สาวยาวค่ะ สมมุติว่าเรื่องกินข้าวเค้าจะบอกว่ากินเยอะนะอ้วน(แต่เสียงเหน็บๆ)เราก็บอก อร่อย แล้วก็พอค่ะ เดินหนีไป

ไม่ต้องสนใจค่ะ

บ้านเราก็เป็น แต่เราได้ฟังแล้วเราชอบนะ ดีกว่าเค้าไม่พูดกับเรา เราก็ไกล่เกลี่ยให้ พูดให้ใจเย็น ๆ

เราไม่สามารถเดินหนี หรือ ทำหูทวนลมได้ เพราะเราเชื่อว่า ถ้าคนที่เรารักอึดอัด

การที่เค้าระบายออกมา มันช่วยให้เค้าสบายใจขึ้นได้ ถ้าเค้าขึ้นเสียงใส่เรา เราก็จะบอกให้ใจเย็น ๆ 

หรือไม่ก็บอกให้เค้าหายใจลึก ๆ อย่าไปคิดมาก เราทำแบบนี้จริง ๆ 

และ เราว่ามันช่วยให้พ่อแม่เรามีความสุขได้มากกว่าเดิม

ฟังแล้วก็ผ่านๆไปก็ได้ค่ะ ถ้าฟังแล้วมันเครียดเราก็โดนบ่อย ยายบ่นคนโน้นให้ฟัง น้าสะใภ้บ่นน้าชายให้ฟัง 

แรกๆเราก็ฟังนะคะ บ่อยๆเข้าเราก็ยังฟัง 55+ แต่ไม่เก็บเอามาคิดมาก ฟังไปด้วยทำอย่างอื่นไปด้วย ปล่อยเค้าระบายไป เราก็ อ๋อ อืมๆ หรอ ไม่ดีเลยเนาะ ........ พอเค้าสบายใจเค้าก็เลิกบ่นไปเองอ่ะคะ ครอบครัวยังไงก็คือครอบครัว ถ้าเราไม่รับฟังเค้า ใครจะฟังหล่ะคะ ถึงบางทีเค้าอาจจะขึ้นเสียง เค้าก็ขึ้นเสียงด่าคนที่เค้าบ่นไม่ได้ขึ้นเสียงด่าเราสักหน่อย การที่เค้ามาเล่าให้เราฟังนั้นถือว่าเค้าไว้ใจ วางใจเรานะคะ คิดในทางที่ดี ^^

 ลองคิดดูเล่น ๆ นะคะ  ว่าถ้าเกิดวันนึง  เราจะไม่มีโอกาสได้ยินเสียงพวกเค้าอีกเลยตลอดไป  แล้วเราจะเป็นยังไง   เวลาที่คุณแม่พี่บ่นเยอะ ๆ พี่ก็จะคิดอย่างนี้เสมอ  ว่าได้ยินแม่บ่น  ดีกว่าวันนึงจะไม่มีเค้ามาบ่นใส่เราอย่างนี้อีก 

ก็เค้าเห็นเราเป็นคนกลาง เป็นคนที่รับฟังได้ไงคะ

แล้วเวลาคนโกรธอยู่จะให้มาพูดเสียงเพราะๆหวานๆเนิบๆ เป็น อู้กำเมือง ภาษาเหนือ ก็คงไม่ใช่

ครอบครัวมันก็ต้องอยู่ด้วยกัน มีอะไรช่วยเหลือกัน...

ในเมื่อเราเปลี่ยนใครไม่ได้ ทำไมไม่เปลี่ยนมุมมองของเราเอง...

ปัญหามีไว้แก้ แต่บางทีแค่ระบายให้คนที่สามฟังมันก็ทำให้หายโกรธแล้ว ไม่ต้องทำไรมาก

ถือซะว่าเราทำหน้าที่คนในครอบครัวแล้วกันค่ะ