เครียดมาก

คือว่า เราเริ่มเครียดกับพ่อกับแม่เราแล้วเขารู้สึกจู่จี้ ขี้บ่น ไม่เคยไห้เราไปไหนไกลๆเลย เราไม่เคยได้ไปเที่ยวไหน ก่ะเพื่อนๆ เราไม่เคยได้ไปนอนบ้านเพือนบ้างเลยถ้าจะไปเที่ยวกัลเพื่อนๆจิงก็ต้องโกหกว่าไปทำรายงาน!  ขนาดเราขอไปเล่นบ้านญาติ บ่อยๆแม่เรายังบ่น ๆๆ ด่าๆๆ ว่าจะไปอะไรกันนักกันหนา เราเลยย้อนถามกลับหาตัวเองว่า เฮ้ยยนี่เราอายุ 21 ปีแล้วน่ะ ทำไมเราไม่มีชีวิตที่อิสระแบบคนอื่นๆเขามั้งอยากไปไหน ก็ไปแค่บอกว่าไปโน้น นี้ แค่นี้ ! ที่ต้องการ แต่ พ่อกับแม่ เราไม่เข้าใจเราเลย ตอนนี้เรารู้สึกเริ่มเครียดแล้ว มัน เหมือนเราไม่โตซักที่เราอยากมีอิสระเราควรทำไงดี! ใครที่อ่านช่วยให้คำปรึษาเราหน่อย 

Discussion (24)

ผมเรียน ปวส. แห่งหนึ่งใน จังหวัด กรุงเทพ ผมอยู่หอครับ แต่ปีไหม่ปีนี้ ทางผู้ปกคลองให้ผมกลับบ้าน แต่ผมไม่อยากจะกลับบ้านเลย ซึ่งบ้านที่ผมอยู่ก็อยู่ในเขต กรุงเทพเช่นกัน สาเหตุที่ผมไม่อยากกลับบ้านก็เพราะแฟนผมที่อยู่ไกลแสนไกลจะมาหาผมที่ห้องนานๆทีจะได้เจอกันได้พบกัน ซึ่งทางผู้ปกครองก็ไม่เข้าใจมีแต่จะให้กลับบ้านอย่างเดียว หวังว่าทุกคนคงเข้าใจผม และหาวิธีช่วยผมที(ช่วยหาวิธีโกหก)ผมก็ไม่อยากจะโกหกหรอกครับ แต่บางทีคนเรามักก็ต้องการความต้องการ ความเป็นตัวของตัวเองกันบ้าง(ไม่ใช้เด็กแล้ว โตจนจะเยดคนมีลูกก็ได้แล้ว)ยังต้องมาบังคับกันอีก
ความคิดเห็น
ไม่แปลกเลย พี่ยิ่งกว่าอีก 30 กว่าแล้ว ไม่เคยจะได้ไปเที่ยวไหนๆกับเพื่อน จนเพื่อนเบื่อ ยิ่งโตมาจนจบโททำงาน งานก็ส่วนงาน แต่ไอ้ที่คิดจะไปเที่ยว ตจว. ปตท. อย่าหวังเลย ห้ามตลอด ไปไหนเค้าต้องไปด้วย แต่สำคัญว่าเค้าก็ไม่ค่อยยอมไปไหน เราก็เลยไม่ได้เที่ยว แล้วเราก็มักได้ไปไอ้ที่ที่จำใจไปกะเค้า เครียด เบื่อกันไปทำไรไม่ได้ ไม่อยากทำให้เค้าไม่สบายใจ เราก็รับไว้เอง หาอย่างอื่นทำแก้เซ็งไป ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพราะความเป็นห่วง

ตรงข้ามกะเราจัง พ่อแม่เราไม่เคยห้ามเรยไปไหนมาไหน ขอแค่บอก กลับมาตอนไหนก็ได้ ค้างก็ได้ขอให้แค่รู้ว่าทำไร อยุไหน เราก็เรยไม่จำเป็นต้องโกหกพ่อแม่เวลาไปไหน เพื่อนเราก็บอกอิจฉาจัง มีพ่อแม่เข้าใจ เพื่อนเราก็เป็นเหมือน จขกท แหระค่ะ ไปไหนมาไหนทีลำบาก ทำเอาเราต้องโกหกเอออ่อไปด้วย(รู้สึกผิด) แต่เรานี่ซิชอบนอนอืดอยุบ้านไม่ชอบออกไปไหน ขี้เกียจ จนแม่จ้างออกจากบ้าน 5555 

ที่บ้านเราพ่อแม่ก็ไม่ให้ออกไปไหนเองเหมือนกันค่ะ เพิ่งได้ออกจากบ้านตอนมาเรียนต่างประเทศตอนอายุ 24 กว่าจะปรับตัวได้แทบแย่ ตอนอยู่เมืองนอก เรารู้สึกได้เลยว่าชีวิตมีอิสระ แล้วเราชอบมากๆ ถึงขนาดตอนนี้ 31แล้วกลับบ้านแทบจะไม่เกิน 4 weeks  ต่อปีนึง เฉลี่ยแล้วปีละสองสามอาทิตย์ แต่ก็ยังรักพ่อแม่อยู่นะคะ แต่ไม่อยากกลับบ้านเพราะกลับไปก็ไม่ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดหรือไปไหนมาไหนเองได้อีก