ทางเดินชีวิต.. จะเอายังไง..

สวัสดีเพื่อนๆ...ทุกท่าน..วันนี้ขอมาปรึกษาปัญหาส่วนตัวแต่ขอเอามาเปิดเผยสู่สาธารณะชนนะคะ..

 

ตอนนี้เราสับสนกับชีวิตมาก คืองี้ค่ะ 

 

ตอนนี้เรามีครอบครัวแล้ว มีลูกแล้ว แต่ญาติพี่น้องและเพื่อนๆ ที่อยู่ทางภาคเหนือเค้ายังไม่ทราบ..

 

และพ่อแม่ของเราก็ยังไม่อยากเปิดเผยเรื่องนี้ให้ทางนั้นทราบ เเรรู้ว่าพวกท่านคงอายที่ลูกสาวทำให้ผิดหวัง

 

เพราะเรามีลูกตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น18ปี  ยังเรียนไม่จบ

 

แต่ด้วยความที่เราเหงา และคิดถึงเพื่อนเก่ามากๆ เราเลยเล่นเฟส แต่ก็ไม่ได้บอกว่ามีครอบครัวแล้ว

 

แต่ทุกครั้งที่เราต้องโกหกว่ามีชีวิตอย่างนู้นอย่างนี้กับเพื่อนๆ เราไม่สบายใจเลย แล้วยังต้องโกหกกับญาติๆ

 

อีกว่ามีชีวิตที่ดีอยู่ในตอนนี้  แตความจริงไม่เลย เพราะเราไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยอย่างที่โกหกเค้า  แต่เราเป็น

 

 

เพียงนศ.กศน.เท่านั้น เราละอายเหลือเกินที่ต้องทำเช่นนี้ เราอยากให้คนอื่นเค้ารับรู้ในความเป็นจริงของเรา

 

และยอมรับในสิ่งที่เราเป็น....เราควรจะทำไงดี.. 

Discussion (8)

ถ้าอยากให้สบายใจคุณลองตั้งตัวให้ได้และก็พร้อมบอกความจริงกับทุกคนค่ะ

เรารู้นะว่ามันทำยาก แต่มันก็มีคนที่เจอเหตุการณ์แบบคุณอีกไม่น้อยเลยค่ะ

เรามีเพื่อนคนนึงเค้าท้อง(พยายามเอาออกแต่ไม่สำเร็จ)ลอยกระทงปีนี้ลูกก็2ขวบแล้วล่ะ

เค้าแอบมีตอนเรียน4ปีค่ะ แต่ก็จบมาได้ ทุกวันนี้แม่ยังไม่รู้เลยค่ะ

ส่วนเพื่อนอีกคนนึงก็ท้องตอนเรียนค่ะเรียนไม่จบตามระเบียบ

พอบอกให้พ่อ-แม่รู้ มันก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดเลย

แต่ที่ได้มาคือความไม่ไว้ใจจากพ่อและแม่ค่ะ

http://www.jeban.com/viewtopic.php?t=97293

 

คิดเหมือนคุณcommentที่3เลยค่ะ และที่สำคัญเราไม่สามารถหนีความจริงได้ค่ะ
เราว่าสิ่งที่ถูกต้องที่ควรทำ ตัวคุณย่อมรู้อยู่แล้ว :) เพราะธรรมชาติย่อมทำให้คนเรารู้สึกไม่ดี เมื่อทำสิ่งที่ไม่ดีค่ะ ดังนั้นเมื่อคุณโกหกแล้วรู้สึกไม่ดี ก็ย่อมแปลว่าขัดกับกฎธรรมชาติ การเลือกที่จะมีครอบครัว ไม่ใช่สิ่งที่ผิดเลย ดังนั้นคุณแคร์คนรอบข้างมากกว่าตัวเอง ลูกและสามีคุณหรือคะ อย่าเลยค่ะ ขอแค่คุณเป็นคนดี สิ่งที่ทำไม่ได้ทำให้คนอื่นเดือนร้อนก็พอแล้วค่ะ มีชีวิตที่ดีนะคะ

ถ้าคิดแต่แบบนี้ชีวิตมันก็ไม่มีอะไรดีหรอกค่ะ หลังจากที่ดูคุณมาหลายกระทู้ชิวิตคุณมีแต่เรื่องเศร้าผ่านเข้ามาตลอด แม้กระทั่งเรื่องเล็กๆ คุณก็ไม่ปล่อยให้มันผ่านไป

 

สังคมสมัยนี้มันแย่ค่ะ ถ้าเราไม่เข้มแข็งให้ตัวเองรอด ก็ต้องตกเป็นเหยื่อความทุกข์ที่เกาะอยู่ในใจเรา

เรียน กศน แล้วไงค่ะ เด็กสมัยนี้จบซ่ะสูงแต่ภาษาไทยวิบัติมากจนเราสงสัย ทำไมเด็กสมัยนี้อ่อนภาษากันเหลือเกิน ทั้งอ่านทั้งเขียน แต่กลับพูดไทยคำอังกฤษคำกันเป็นว่าเล่น

 

ทุกคนก็อยู่ด้วยการโกหกทั้งนั้นแหละค่ะทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจตั้งแต่คำแรกที่หลุดจากปาก

อย่างถามมีอะไรหรือเปล่า  คำตอบไม่ค่ะมาก่อน และมีคำว่าแต่....มีแต่ว่า...มันยั้งงั้นยังงู้นฯ

เพราะฉะนั้นอย่าไปคิดฟุ้งซ่านให้มันมาก หาอะไรที่เป็นความสุขให้ตัวเอง

 

เด็กๆ ไม่มีใครคิดได้หรอกค่ะ เพราะอ่อนประสบการณ์ แต่เราก็ต้องพยายามทำสิ่งต่างๆ ทดแทนเพราะเราไม่สามารถกลับไปแก้ไขมันได้ ตั้งสติทำในสิ่งที่ถูกต้องและเดินหน้าให้ชีวิตสดใส อย่าเครียดค่ะอย่าเครียด มีสิ่งต่างๆที่สำคัญให้ทำอีกตั้งเยอะแยะ จะเลี้ยงลูกยังไงให้ดี จะประคองชีวิตคู่ยังไงให้ได้ คิดแค่นี้มันก็เหนื่อยกว่าแคร์คนรอบข้างตั้งเยอะ

เราชอบความเห็นที่ 3  

เลือกทางเดินชีวิตแล้ว ทำให้ดี อย่าไปน้อยเนื้อต่ำใจ 

ทำวันนี้ ให้ดีที่สุด