เด็กกว่า อาจเป็นปัญหาจริงๆ

จริงๆความรักมันก็ย่อมมีอุปสรรคบ้างนะคะ แต่เคสนี้เนี่ยมันขึ้นกับว่าคุณแล้วค่ะ คือตัวคุณเองจะรู้ดีที่สุด ทำอย่างไรแล้วมีความสุข ทำอย่างไรแล้วทุกข์ แต่ขอให้คุณคิดไตรตรองให้ดีๆก่อนที่จะตัดสินใจอะไรๆ นะคะ ^_^

สุดท้ายขึ้นอยู่กับตัวคุณเองค่ะ ว่าจะเลือกทางไหน เพราะมันเป็นชีวิตของคุณ ไตร่ตรองให้ดีค่ะ

ถ้าตอนนี้คุณคิดว่า "ยังไหว และรัก(เด็ก)ผู้ชายคนนี้มากเหลือเกิน นี่แหละคู่ชีวิตของฉัน"
ก็ขอให้อดทนและฝ่าฟันอุปสรรคนี้ไปให้ได้ค่ะ บางทีคุณอาจจะต้องเปิดใจคุยกับแฟนของคุณ

ถ้าหากคิดว่าจะใช้ชีวิตร่วมกันจริงๆ อุปสรรคนี้เป็นแค่ก้าวแรกค่ะ หลังจากแต่งานก็จะมีอีก

ซึ่งทุกปัญหาเกิดจากความไม่เข้าใจ และอุปนิสัยส่วนตัวของแต่ละคน
(โดยส่วนตัวเคยคบมาทุกแบบ ทั้งเด็กกว่า แก่กว่า และเท่าๆกัน สุดท้ายลงเอยที่เท่าๆกันค่ะ
แต่เพราะเราสามารถรับอุปนิสัยของกันและกันได้ แนวคิดเรื่องการใช้ชีวิตเป็นไปในทางเดียวกัน
รวมทั้งเรื่องของทางบ้านด้วยค่ะ ต้องบอกว่าอายุและคนรอบข้างไม่ใช่ตัวแปรสำคัญจริงๆ
ความเข้าใจซึ่งกันและกันของคนสองคนมากกว่าค่ะที่เป็นตัวชี้วัด)

แต่ถ้าคุณคิดว่า "ฉันอดทนมามากแล้ว มีคนอื่นอีกตั้งเยอะ ที่ฉันจะได้เจอในวันข้างหน้า"
หรือ "ถ้าฉันต้องอดทนกับคนพวกนี้ ฉันขออยู่คนเดียว ดูแลที่บ้านดีกว่า"
ก็ขอให้ตัดใจ และทำให้มันจบไปค่ะ ทางนี้มันจะลำบากในช่วงทำใจมากพอสมควร
แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง อย่างน้อยๆ คุณยังมีครอบครัว คุณพ่อ คุณแม่ที่รักคุณนะคะ

คนคบกัน จะแตกกันหรือเลิกกัน บางครั้งก็มีส่วนมาจากคนรอบข้างเหมือนกันคะ

ฟังแล้วปวดหัวแทน

เราอ่ะไม่ชอบเลยที่แม่แฟนจะเข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของเรา โดยเฉพาะเรื่องเงินกะเรื่องส่วนตัว

เราว่าบ้านฝ่ายชายคงกลัวเสียเปรียบ แบบว่าถ้าลูกชายมาคบแฟนแล้วเอาเงินทองไปปรนเปรอแฟนมากกว่าทางบ้านหรือเปล่า เลยมาไซโคทางฝ่ายหญิงว่าให้หาเงินเองมากๆ จะได้ไม่ต้องเดือดร้อนลูกชายเขา

เรื่องความรักของคน 2 คนนั้น เราว่าไม่จริง สุดท้ายมันต้องมีเรื่องญาติพี่น้องพ่อแม่ปู่ย่าตายายมาเกี่ยวจนได้ วุ่นวายนักตั้งแต่ตอนนี้ อีกหน่อยขี้คร้านจะจุ้นจ้านกว่าเดิม....มันเป็นที่นิสัยและทัศนคติของคน ไม่เกี่ยวกับว่ารวยหรือจน ถ้า จขกท. เริ่มรู้สึกว่าไปกันไม่ได้ก็แยกทางเลยค่ะ อย่าไปเสียเวลาของเราและเขา และที่สำคัญไม่ต้องสุขภาพจิตเสียด้วย เอาเวลาไปเลี้ยงดูรับฟังญาติตัวเองดีกว่าค่ะ