อุทาหรณ์หน้าติดยา(สเตียรอยด์)+เซ็บเดิร์มเข้ามาด่วนๆๆๆ!!!เลยค่ะ

สวัสดีค่ะหนุ่มสาวจีบัน วันนี้เป็นครั้งแรกที่มาโพสเล่าประสบการณ์ตัวเองเพื่อที่จะเตือนใจสาวอยากสวยหนุ่มอยากหล่อทั้งหลายนะคะ และขอคำแนะนำจากผู้ที่มีประสบการณ์-ความรู้ รวมถึงคนที่กำลังประสบชะตากรรมเช่นเดียวกับเราตอนนี้ จะได้ช่วยๆกันคิดช่วยๆกันแชร์หาทางออกเนอะ^^

เรื่องของเราก็มีอยู่ว่าเมื่อตอนม.4เราเป็นสิวฮอร์โมนเยอะมากจนขาดความมั่นใจจึงได้ไปหาหมอ หมอก็จ่ายisotane(กรดวิตามินเอ) ให้ทานวันละ10mg. แรกๆสิวก็เห่อออออออออค่ะ ด้วยแสงยานุภาพของเจ้ากรดวิตามินเอ แต่เราก็ฝืนๆกินไปประมาณเดือนกว่า เริ่มสังเกตว่าสิวเริ่มยุบ และ หน้าแห้งมากจากที่เคยใช้กระดาษซับหน้ามันสัปดาห์ละกล่องก็เหลือเดือนละกล่อง และด้วยความที่หน้าแห้งนี้เอง ผื่นก็เริ่มมาค่ะตอนนั้นแหละ ที่เราได้รู้จักกับเจ้าวายร้ายนามว่า"สเตียรอยด์"เพราะพอเราเป็นผื่นหมอก็จ่าย0.1TA(สเตียรอยด์)มาให้และโอ้ววววววววนี่มันยาวิเศษอะไรกันนี่ทา2-3วันผื่นหายหน้าเนียนกริ๊บบบ แต่พอเว้นไป3-4วันก็เป็นผื่นใหม่-ทายาใหม่-หาย-เป็นใหม่-ทายาเป็นวงจรแบบนี้ไปเรื่อยๆ แต่ตอนไม่เป็นผื่นนี่หน้าเราพีคสุดๆไปเลยค่ะ สิวไม่มาหน้าไม่มันเนื่องจากกรดวิตามินเอ ผื่นไม่มีเนื่องจากสเตียรอยด์กดภูมิเอาไว้ ใครเห็นก็ทักว่าใช้อะไรทั้งขาวทั้งเนียน อารมณ์ประมาณว่าหน้าลอกเหมือนได้ผลัดเซลล์ผิวใหม่ทุกวัน ผิวชั้นบนหลุดลอกหน้าก็ขาวขึ้น+ฤทธิ์ยาสเตียรอยด์ใช้ไปนานๆจะทำให้สีผิวจางลง เราก็แฮ้ปปี้สิคะ เกิดมาหน้าไม่เคยเด้งขนาดนี้เลยก็ใช้ไปเรื่อยๆทั้งกินทั้งทาเอาเข้าไปช่วงไหนเป็นผื่นก็หลบหน้าหลบตาผู้คนไป จนเวลาผ่านมาเป็นปี เราเริ่มสังเกตว่าผื่นมันมาถี่ขึ้น ต้องใช้เวลาทายานานขึ้นกว่าจะหายเหมือนมันเริ่มดื้อยาอ่ะค่ะ โดนแดนแสบ อากาศเย็นแสบ ลมพัดแสบ ผมปลิวมาโดนก็ยังแสบ เราก็เลยเซิร์จหาในเน็ตว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับหน้าเรา ถึงบางเอ๋อเลยค่ะ เพราะว่าไอ้ที่ทาๆมาเป็นปีมันคือสเตียรอยด์และไอ้ที่เราเป็นอยู่มันคืออาการของคน"หน้าติดยา" ซึ่งผลเสียมันไม่ได้มีแค่กับหน้าแต่ยังส่งผลไปถึงอวัยวะภายในด้วย น้ำตาไหลพรากทันที ทำอะไรไม่ถูกตอนนั้นคิดอย่างเดียวคือจะหยุดยังไง และต้องหยุดใช้มันให้ได้ เราก็ศึกษาดูค่ะหลายๆคนบอกว่าต้องค่อยๆลดอย่าหักดิบ เพราะมันอันตรายมากอาจทำให้ต่อมหมวกไตวายได้ (อันตรายมากนะตัวเธอวว)ต้องปรึกษาแพทย์ เราก็โอเคค่อยๆหยุด ดูแลตัวเองทุกวิถีทางค่ะ ทั้งจากภายในและภายนอก พอเว้นระยะห่าง+ทาสเตียรอยด์ให้น้อยที่สุด พอถึงจุดที่พอคุมอาการได้ก็ใช้elidelแทน + โปะมอยเจอร์ของหมอเยอะๆให้หน้าชุ่มๆ ตรงจุดไหนแห้งมากก็เอาวาสลีนทาทับ กินยาแก้แพ้แก้คัน บางทีก่อนล้างหน้าก็ใช้น้ำมันมะพร้าวแล้วตามด้วยเจลสูตรอ่อนโยนของหมอ ประกอบกับปิดเทอมไม่ต้องเจอฝุ่นมลภาวะอะไรก็สามารถหย่าขาดสเตียรอยด์ไปได้ประมาณ3เดือนค่ะ ตอนนั้นคิดว่าหายแน่ๆละ ผื่นไม่มีตั้ง3เดือน elidelก็ไม่ได้ทาผื่นก็ไม่มี แต่พอเปิดเทอม มันกลับมาาา!!! เจอแดดเจอฝุ่นคราวนี้มีน้ำเหลืองแห้งๆเกาะตรงผื่นด้วยค่ะ อยากจะบ้าตาย เราก็ไปหาหมอ หมอก็บอกว่าจำเป็นต้องใช้สเตียรอยด์เพื่อคุมรอยโรคไม้ให้ผื่นกระจายตัวให้ได้ก่อน แล้วก็ใช้elidelคุมทีหลัง สเต็ปเดิมเลยค่ะ เราก็โอเคนับ1ใหม่เห้อ ทาสเตียรอยไป2-3วันมันก็หายค่ะ ตอนนั้นไม่คิดว่าเป็นเพราะติดสเตียรอยด์แล้วเพราะเลิกไปได้ตั้ง3เดือนแล้ว แต่พอหาย มันก็กลับมาอีกละเราก็พยายามทาให้น้อยที่สุด  ทาelidelคุม คันยังไงก็ไม่สนใจละ ใช้มอยเจอร์+วาสลีนทาทับ กินยาแก้แพ้แก้คัน ไม่ทาแป้ง ไม่อะไรเลย ไปโรงเรียนก็ใส่มาร์คปิดหน้าเอาค่ะ 2อาทิตย์ก็หาย ตอนนี้elidelคุมอยู่ ก็เริ่มเพิ่มครีมกันแดดกับแป้ง ก็โอเคผื่นไม่มา หายไป4เดือนถือเป็นรอบที่ไม่แตะสเตียรอยด์นานที่สุด ดีใจมากกกก  แต่!!!!!!!!!!!...แต่แต่ แต่แล้วมันก็มีเหตุอีกค่ะ คือต้องไปนั่งตากแดดกลางสนามพิธีเกษียณครู+elidelหมด มันกลับมาอีกแล้วอาการเดิมเลย น้ำเหลืองก็มาเกาะผื่น โอ้ยยยยยยยยยยย คือมันหลายระลอกมากอ่ะ ที่เราหายแล้วต้องกลับมานับ1ใหม่ แรกๆก็ฮึดหลังๆมันท้อค่ะ หาหมอก็สเต็ปเดิมให้สเตียรอยด์มาทาหายอาทิตย์ต่อมาเป็นใหม่แต่คราวนี้elidelเอาไม่อยู่แล้ว เราเลยพอค่ะ ไม่ใช้ไม่ทาอะไรทั้งนั้นล้างหน้าด้วยน้ำเปล่าอย่างเดียวมันลอกมากก็เอาวาสลีนโปะ กินยาแก้คันเอา วันดีคืนดียาก็คุมไม่อยู่คันมากนอนไม่หลับทั้งคืนก็มี แบบเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ฟ้าสว่างแล้วค่ะ แต่ตอนนี้เราเริ่มมาคันคอกับใบหูเพิ่มทั้งที่ไม่เคยแตะสเตียรอยด์บริเวณนี้เลยไม่แน่ใจว่าเราเป็นเซ็บเดิร์มหรือเปล่า หรือเป็นเพราะผิวบางจากสเตียรอยด์เฉยๆ  รวมๆแล้วหมดเงินค่ารักษาไปเยอะมากสำหรับเราที่เรียนก็ยังไม่จบตอนนี้อยู่ม.6 งานยังไม่มีทำ เรื่องเรียนก็เครียดมากพออยู่แล้วยังต้องมาจิตตกเรื่องผื่นบนหน้ามันส่งผลต่อชีวิตประจำวันเรามากจริงๆค่ะ บางคนที่ไม่เป็นอาจจะมองว่าแค่ผื่นขึ้นหน้าเนี่ยนะ แต่ถ้าใครเป็นจะรู้เลยว่ามันไม่ใช่เรื่องเล็กๆทั้งมนุษสัมพันธ์กับคนรอบข้างนี่แย่มากๆเลยเวลาเราเป็น คือไม่อยากออกไปไหนเจอใคร ไม่อยากให้ใครเห็นหน้าไม่อยากให้ใครทักว่าเห้ย หน้าเป็นอะไรอ่ะแต่ก่อนยังเด้งอยู่เลย ไม่มีกิจกรรมร่วมกับใครเลยค่ะ ชีวิตม.ปลายเรามันบัดซบมากๆ วันหยุดเพื่อนเค้าไปเที่ยวกัน เราต้องมานั่งอุดอู้อยู่บ้านเพราะหน้าโดนแดดโดนลมไม่ได้!!! เงินก็ต้องเก็บหาหมอเอง เงินในกระปุกเราตอนนี้ไม่มีเหลือค่ะ เอาไปหาหมอจ่ายค่ายาหมดอาทิตย์นึง500-600 เหมือนคนติดยา เสื้อผ้าสวยๆกระเป๋าอะไรจะซื้อไม่ต้องหวัง สงสารคุณแม่ค่ะไม่อยากรบกวนอะไรท่านแล้ว บางทีถึงขั้นทะเลาะกันเลยก็มีแบบเค้านึกว่าเราไปหาหมอเพื่อความสวยงาม แต่สำหรับเรามันไม่ใช่ค่ะ มันคือการรักษาโรค แต่เราก็เข้าใจท่านนะคะไม่ได้โกรธเคืองอะไรและก็พยายามปรับความเข้าใจ เราไม่หวังอะไรเลยค่ะเอาแค่แป้งเด็กทาได้นี่ก็บุญโข(ซึ่งทุกวันนี้ยังทาไม่ได้) หน้าขาวเนียนใสไม่ต้องสน วันไหนที่เราไม่ต้องใส่มาร์คไปโรงเรียน วันไหนที่หน้าเราไม่เป็นผื่น วันนั้นเหมือนสวรรค์เลยค่ะ บางทีต้องห่อข้าวไปโรงเรียนหามุมที่ไม่มีคนเห็นนั่งกินเงียบๆคนเดียวเพราะไปโรงอาหารไม่ได้เหมือนเด็กเก็บกด เห้อออ อนาถชีวิตตัวเองค่ะอยากจะไปเขียนนิยายขายเลยฮ่าาา

          บ่นมามากพอแล้ว ใครที่เข้ามาอ่านก็อยากจะเตือนไว้นะคะว่าจะใช้ยาหรือครีมอะไรก็แล้วแต่ ควรศึกษาให้ดีก่อนเพราะมันได้ไม่คุ้มเสียแน่ๆค่ะ หน้าเรามีแค่หน้าเดียวรักษากันไว้ดีๆ พอมันแย่แล้วแก้ยากกว่ามันจะแข็งแรงเหมือนเดิมแล้วก็อยากให้กำลังใจคนที่หน้าเป็นสิว หน้าดำ รูขุมขนกว้าง หรืออะไรก็แล้วแต่ว่าพวกคุณยังโชคดีกว่าฉันมากกกกก กกกกกกกกกกกก TT  ใครมีข้อแนะนำอะไรก็ช่วยๆกันหน่อยนะคะคิดซะว่าสงสาร pleaseeee ขอให้สวยหล่อกันทุกคนค่ะ