ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำอย่างไร

ใจตัวเอง ตัวก็ตัวเอง ทำเองเจ็บเองนะคะไม่มีคนเจ็บแทน

จขกท เป็นแบบนี้ไม่มีใครเค้ารู้สึกอยากสงสาร อย่างเดียวหรอกนะคะ แต่กลับรู้สึกสมน้ำหน้า สมเพส ในตัว จขกท 

นิสัย สันดานคนมันไม่ได้เปลี่ยนกันง่ายๆนะคะ อย่าหวังเลยว่าซักวันเค้าจะกลายเป็นเจ้าชายผู้แสนดี ขนาดแค่ผู้ชายธรรมดาๆยังเป็นไม่ได้

เชื่อว่าหลายๆคนคงรุ้สึกแบบนั้น   ขอโทษนะคะที่ต้องพูดอะไรตรงๆ (อาจดูแรงไปบ้าง) แต่อยากให้ตาสว่าง

ลองเดินออกมาจากวังเวียนนั้น มันไม่เสียหายอะไร แล้วจะพบว่าชีวิติจขกทดีขึ้น อน่าเสียเวลาไปมากกว่านี้เลยนะคะ

 

ปล.ยูเป็นห่วง จขกท เอามากๆ อยากเห็น จขกทมีแต่ความสุข

เหมือน คห.ที่3เลยค่ะ มันจิงมากๆค่ะ

เราว่าจขกท.อย่าถามใครดีกว่าค่ะ  ใช้ใจเราตัดสินก็พอ หัวใจของเรายังไงก็ของเราอยู่วันยังค่ำ

 

(ปล.เราเคยเปนแบบนี้นะ แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะทนนั่นแหละ แหะๆ)

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ปล่อยเขาไปเถอะ อย่าให้เขาอยู่กับเราเพราะความผูกพันธ์เลย มันอึดอัดทั้ง2ฝ่ายนะค่ะ

การที่ไม่มีเขา ไม่ทำให้เราตายนะคะ ออกซิเจนไม่ได้หายไป แสงอาทิตย์ก็ยังส่องแสงอยู่ .... ถ้าคบแล้วมีทุกข์มากกว่าสุข คนที่ทำร้ายเราไม่ใช่เขา แต่เป็นตัวเราเอง

 

 

อย่าถามคนอื่นเลยค่ะ ถามคำนี้กับตัวเองดีกว่า

ถ้าถามคนอื่นเขาก็ดูตามเหตุการณ์ ไม่ดีก็เลิกซึ่งเป็นคำที่คุณเองคงไม่อยากได้ยินเท่าไร เพราะจริงๆ แล้วคุณอยากได้คำปลอบใจมากกว่า ใจเย็นๆ น้าแล้วทุกอย่างก็จะดีขึ้น  อย่าไปคิดมากเดี๋ยวเขาก็หาย (ไม่ใช่หวัดน่ะ)

ถามตัวเองดูสิค่ะ ว่าเรารักเขาข้างเดียวหรือเปล่า เขามีเราไว้เพื่อฆ่าเวลาหรือเปล่า เอาใจใส่เราแค่ไหน

เพราะรักจึงทน ทำให้เขาทนอยู่เพราะเรายอม ทุกอย่างคุณต้องเผชิญกับมันเองถามตัวเองว่ารับได้แค่ไหนดีกว่า

ใช้หัวใจรักอย่างเดียวไม่ได้ค่ะ ต้องใช้หัวคิดด้วย เพราะผู้ชายสมัยนี้เขาดราม่าเก่งยิ่งกว่าผู้หญิงซ่ะอีก เฮ้อ