ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ อยากย้ายมหาลัยค่ะ
penpailinploi118คือตอนนี้เราเรียนอยู่ปี 1 ที่มหาลัยชื่อดังย่านรังสิต อยู่หอคนเดียว เพื่อนก็มีน้อย คบกันแบบยังไม่ลงตัว ไม่ค่อยเข้าขากันเท่าไหร่ จะกระดิกตัวไปทางไหนก็เป็นเงิน ทุกวันนี้ใช้ชีวิตเหมือนอยู่ตัวคนเดียว เหงามาก เบื่อมาก เลยอยากกลับไปเรียนราชภัชแถวบ้าน แต่ก็กลัวพ่อกับแม่จะว่า เพราะเสียค่าเทอม ค่าหอไปเยอะมากแล้ว และอีกอย่างกลัวพ่อแม่จะเสียหน้า อายคนอื่นที่ลูกตัวเองไปไม่รอด กลัวคนอื่นดูถูก เราอยากกลับไปอยู่บ้านมาก แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นบอกพ่อกับแม่ยังไง บางครั้งเราอยู่หอคนเดียว เราก็ร้องไห้เกือบทุกวัน เครียดมากๆ เราคิดว่าถ้าเราอยู่อย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ คงจะเครียดตายแน่ๆ ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ
Discussion (18)
ลองปรับตัวให้เข้ากับเพื่อน พูดคุยกันบ่อยๆๆ ไปไหนกะเพื่อนบ่อยอ่ะค่ะ ทำกิจกรรมเยอะๆๆ เพื่อนเยอะแน่นอน เท่าที่เราเรียนรังสิตมาหลายปี เราว่า ที่นี่คือที่ที่เรียกว่าบ้านหลังที่สองของเราเลย เรามีความสุขมากๆๆ มีเพื่อนทั้งดีและไม่ดี แต่เราก็สามารถเลือกคบได้ ลองเปลี่ยนความคิดดูซิ แล้วลองเปิดใจคุยกับใครก็ได้ เราว่าอีกไม่นานก็จะเปลี่ยนความคิดใหม่เอง สู้ๆๆน่ะ มีไรมาปรึกษาได้ อยู่ตึก 11 ชั้น 10 จร้า :))
เราเห็นด้วยกับความเห็นที่ 12 นะคะ
เอ่อ ขอแทนตัวเองว่าพี่แล้วกัน เพราะแก่แล้ว
พี่ว่าหนูคิดมากด้วยหรือเปล่า พี่เองตอนมาอยู่หอปีแรกก็เจอปัญหาคล้ายๆกัน อยู่ในคณะคนเดียวค่ะ เข้ามาใหม่ ใหม่ทุกอย่างเลย ต้องอยู่หอ ส่วนเพื่อนสนิทอยู่ในกรุงเทพหมด เรียนหนัก เจอแต่คนเก่งๆ แถมอะไรอีกมากมาย
ปัญหาเรื่องเงินก็มีค่ะ
แต่มันสำคัญที่ว่าน้องเปิดใจแค่ไหนนะ แบบ บางทีเรารอเพื่อน หรืออะไรก้ตามวิ่งมาหาเราไม่ได้หรอก
เราต้องเป็นฝ่ายวิ่งไปหามันต่างหาก
กิจกรรมมหาลัย ชมรม มีเยอะค่ะ ลองดูนะ เปิดใจ เราไม่ต้องรีบร้อนหาเพื่อนหรอกลูก ค่อยๆ ใจเย็นๆ หาคนที่นิสัยเข้ากันได้ไป แต่อย่างที่บอก หนูต้องเปิดใจด้วยนะ ยิ้มกว้างๆเข้าไว้ กล้าเข้าไปทักคนอื่น
เราจะบอกว่าเราหาไม่ได้อย่างเดียวไม่ได้หรอกนะ ต้องลองดูตัวเราด้วยว่า เราทำตัวให้เพื่อนกล้าเข้าหาไหม
ไม่ใช่แค่หนูคนเดียวหรอกที่มีปัญหา เชื่อพี่สิ แต่การมาเรียนมหาวิทยาลัย คือการปรับตัวไปหาอะไรใหม่ๆ
พี่ก็แทบแย่เหมือนกันตอนปีหนึ่ง เคยร้องไห้หนักมากด้วย แต่สุดท้ายก็ผ่านมันมาได้ ตอนนี้โอเคกับเพื่อนแล้ว
พี่ไม่รู้นะว่าหนูคิดยังไง แต่พี่เองถ้าไม่มีเงิน ไม่อยากใช้เงิน พี่ก็บอกเพื่อนไปตรงๆ "กูตังค์หมดว่ะ โทษที"
ไม่รู้สิน้อง แต่น้องเข้ามหาวิทยาลัยแล้วนะ มันหมายความว่าน้องโตเป็นผู้ใหญ่ สังคมมันโหดร้ายกับเราได้มากกว่านี้อีก
พยายาม ปรับตัว เปิดใจ
บางที ในอนาคตข้างหน้าตอนที่น้องหันกลับมามอง หรือได้อ่านกระทู้นี้อีกครั้ง
มันอาจจะไม่มีอะไรเลยก็ได้.
สำหรับปี 1 สิ่งที่ ยาก คือ การปรับตัว จากเด็กม. 6 มาต้องรับผิดชอบตนเอง ยิ่งปี 1 ที่มาจกต่างจังหวัด และยิ่งไปกว่านั้น ม. ย่านรังสิต ที่มี ค่าครองชีพ อะไรหลายๆอย่าง ต่างมากๆๆ กับ เด็กต่างจังหวัด
ฟุ้งเฟ้อ ใช้อะไร มากกว่าเงิน เช่น ใช้กระเป๋าแบบนี้ ใช้ยี่ห้อนี้ ไม่ใช้ของก๊อป ใครใช้ก็มองหน้า หรือ อะไร ก็ตาม แต่มันไม่ใช่ทุกคน
คิดว่า ตัวเอง มีจุดยืน คือ อะไร เราชอบกินส้มตำปูปลาร้า ฉันก็จะกิน จะทำไม มัน ยี้ มันอะไร ฉันกินแล้ว ฉันก็แปรงฟันนะคะ จะได้ไม่ไปทำร้ายคนอื่น ทางกลิ่นปาก
สังคม ทำให้ น้องเปลี่ยน หรือ ตัวน้องเอง คล้อยตามสังคม หรือเปล่า ค่ะ หรือ ตัวน้องเอง ก็ยังเป็ฯตัวน้องเอง
คนมีหลายกลุ่ม เลือกที่จะคบ นะคะ อย่าคิดมาก เอาเวลาไป หา เข้าชมรม สิคะ มหาลัย ต้องมีชมรม จะชมรมอะไร ลองเข้าไปดู หากในคณะ สาขา ไม่มีเพื่อนที่สนิท แต่อย่าลืม นะคะ ว่า มี สัก 2-3 คน เพราะว่า อย่างน้อย วันไหน เราป่วย เราไปเรียนไม่ได้ ยังสามารถ สอบ ถาม lecture จากเพื่อนได้
รู้ว่า มา เพราะต้องเรียน นะคะ เพื่อนก็มีส่วน แต่ ไม่ใช่ทั้งหมด หาก มัน เข้ากันไม่ได้ ก็ไม่ต้องไปเสีใจกับเรื่องแบบนี้ มีหลายเรื่อง ที่ทำคิด ที่ต้องทำ
Good Luck