ระบายและปรึกษาเรื่อง"เพื่อน"หน่อยคะ

คุณ kupolyza : อยากทำอย่างนั้นมากๆถึงเวลามันทำไม่ลงอะคะ

คุณ chubbyrabbit : ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ

คุณ เจ็บมาเยอะ : ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ

คุณ ma'no : จริงอย่างที่คุณพูดเลยคะ เราคงแคร์มากไป

คุณ ooNINOoo : งั้นเราคงพอกันเลยคะ ของเราเรียนนานาชาติ ค่าเทมอเกือบหกหลักคะ ทุกวันนี้จะไล่เพื่อนออกแทนแล้วค่ะTT บางทียังแอบด่าเลย สงสารพ่อแม่มันจริงๆ

คุณ attaya612 : ขอบคุณมากนะคะ

คุณ Nujiiii : ทุกวันนี้ก็คิดว่าตัวเองได้ประโยชน์คะ แต่บางทีก็หมั่นไส้พวกมันจริงๆ

คุณ Mai_Katza : พยายามคิดอย่างนั้นเหมือนกันคะ แต่ทำไม่ได้T^T

คุณ Nattsu : ถ้าเพื่อนเราเป็นแค่คนเดียวก็ยังว่าไปคะ แต่นี่เป็นทั้งกลุ่มเลยกลุ้มใจมากคะ

จับเข่าคุยเลยคะ ถ้าไม่ไหว ก็ใส่ชื่อมันแค่2คนนั้นแหละ(ถ้าคุยไม่รู้เรื่ออ่านะ) เราไม่ค่อยเจองานกลุ่มนะ นานทีเจอที่  ทำจริงๆไม่กี่คน คนไม่สนเราไม่ใส่ชื่อเลยคะในเมื่องานกลุ่มคืองานที่ทุกคนต้องรับผิดชอบ ถ้าไม่ใส่ใจก็ช่วยไม่ได้ (ของเรางานกลุ่ม สมาชิกอยู่กันคนละสาขานะ เลยจัดการแบบฉันบอกว่าต้องทำอะไรแล้วเธอไม่ทำ ก็ช่วยไม่ได้)

แต่อย่างว่าแหละเพื่อนเรียนสาขาเดียวกันจะทำอะไรแบบเราไม่ได้ คิดสะว่าทำๆไปยังไงมันก็คะแนนเรา   สู้ๆนะคะ เรียนจบก็หลุดพ้นแล้ว

อยากบอกว่า เรามีเหมือน จขกท. เป๊ะเลยคร่าาา  เผลอๆหนักกว่า จขกท. อีก เพราะเราเรียน มอ เอกชน แต่ละคน เหมือนถูกพ่อแม่จ้างมาเรียนจริงๆ  คือ เพื่อนแต่ละคนในกลุ่มขาดเรียนกันว่าเล่น  ถ้ามาเรียน ก็สายมากๆๆ  สายซะจนแบบว่า มึงอย่ามาเหอะ อายแทน  คือ อายอาจารย์ผู้สอน ที่เพื่อนเดินมาเข้ามาตอนใกล้หมดคาบ และที่เบื่อที่สุดๆ คือตอนทำงานกลุ่ม นัดก็ไม่มา ทำก็ไม่ทำ ถามถึงก็ไม่ถามถึง เรียนก็ไม่ตั้งใจ แต่เรื่องเที่ยวขอให้บอก  บางทีเรายังรู้สึกว่า เพื่อนเราแต่ละคน จะทำอะไรกินกันในอนาคต เพราะทำตัวได้แบบ ชิลมาก ไม่ห่วงคะแนน ห่วงเกรด อะไรเลย แต่ก็เอาเถอะ ใครทำใครได้เนอะ ที่ได้นี่ก็คือ ความรู้ ความสามารถที่ติดตัวเราไป สร้างนิสัยที่มีความรับผิดชอบ พอเรียนจบไป มีการงานทำ เราจะได้ไม่รู้สึกว่ามันลำบาก เพราะตอนเรียนเราเคยลำบากมาแล้ว ถึงแม้มันจะลำบากต่างกันก็เถอะ  แต่พวกที่ไม่ค่อยสนใจ ไม่ตั้งใจ ไม่มีความอดทน ไปที่ไหนๆก็ลำบากค่ะ เราจะคิดแบบนี้เสมอ จะได้ไม่โกรธเพื่อน เพราะเพื่อนบางทีเค้าก็มีดีมีไม่ดีแตกต่างกันไป เค้าอาจจะนิสัยดีเรื่องอื่น แต่เรื่องความรับผิดชอบต่อหน้าที่ เค้าอาจไม่มีเลยก็ตาม ใครทำใครได้  ท่องเอาไว้เลยค่ะจะได้สบายใจเนอะ สู้ๆๆ

เพื่อนกันทิ้งกันไม่ลง...แต่ถามว่าเพื่อนของ จขกท.คิดเหมือนกันหรือเปล่า??

เราก็เคยมีปัญหาแบบนี้ บอกตรงๆว่า เบื่อและรำคาญมาก บางครั้งเราพูดเราเตือนด้วยความหวังดี ด้วยความที่ว่าเราก็เกรงใจเพื่อน ยอมมาตลอด รักเพื่อนมาก ให้ใจสุดๆ มีไรก็เก็บไว้ ไม่พูดอะไร แต่ความอดทนมันก็มีที่สิ้นสุดคะ เราคิดว่า โตมาขนาดนี้ถ้าจะยังไม่มีความรับผิดชอบขนาดนี้ ก็คิดเองละกัน สุดท้ายก็ทะเลาะกัน ที่นี้เริ่มหาที่พึ่ง หาเพื่อนเก่า ปรึกษาพ่อแม่ ได้คำตอบว่า เพื่อนกันเขาไม่ทำแบบนี้หรอก เหมือนคอยแต่จะหาผลประโยชน์จากเรา ( เรื่องของเรามันน่าหนักกว่า จขกท. นิดนึง เพราะมันมีเรื่องของการแบ่งฝ่าย แต่เริ่มเรื่องมาเหมือนกัน )... สรุปตอนนี้ก็แยกย้ายคะ เราก็ออกมากจากกลุ่ม ( ที่คบมาสามปี ) ที่นี้เห็นได้ชัดว่าอะไรๆดีขึ้น ทั้งเรื่องผลการเรียน ( เพราะเราไม่ต้องมัวรอเพื่อนคนอื่น ) ชีวิตส่วนตัว ได้พบกับเพื่อนคนอื่นๆ มากขึ้น  ส่วนพวกนั้น ก็อย่างที่รู้ๆคะ สายยังไงก็อย่างนั้น ทำอะไรยังคงเหมือนเดิมๆ ไม่มีการพัฒนา ถามว่ายังเป็นห่วงเพื่อนมั๊ย ตอบว่า ยังเป็นห่วงมาก ยังถามจากเพื่อนอีกคนว่าเป็นยังไง แต่ก็ทำตัวเองคะ เราสนใจชีวิตเราดีกว่า บางทีเรามัวแต่ยึดติดกับสิ่งรอบข้างมากไป จนไม่นึกถึงตัวเอง มันก็เจ็บนะ...กลับไปหาเพื่อน ม.ปลายดีกว่า รู้ใจ รู้ถึงไส้ ไม่ต้องพูดอะไรก็รู้ ไม่เจอกันเป็นปี ก็ยังเหมือนเดิม บางทีเกิดเรื่องอย่างนี้มันก็ทำให้เห็นเพื่อนแท้นะคะ..สู้ๆคะ (เยอะเลย ออกแนวเก็บกด ออกนอกประเด็นหรือเปล่า...อ้าว!! เจ้งง??)