เตือนภัยสาวชอบกลับบ้านดึกกกก

สวัสดีค่ะชาวจันบี จีบัน วันนี้จะมาแชร์เรื่องราวเตือนภัยเกี่ยวกับสาวๆที่ชอบกลับบ้านดึกๆ และสิ่งที่น่ากลัวคือ สถานที่ที่เราคุ้นเคยคือที่ๆเกือบทำให้เราเอาตัวไม่รอด

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ เกือบ 2 ปีทีแล้ว

ตอนนั้นเราเรียนอยู่ม.หกค่ะกำลังจะเข้ามหาลัยก็มีการเรียนพิเศษ ติวทั้งเข้ามหาลัยเอย ทั้งเพิ่มเกรดเอย อะไรมากมาย ซึ่งสถานที่เรียนพิเศษก็อยู่ใกล้กับโรงเรียนเราล่ะค่ะ เราจะเลิกเรียนประมาณ  2 ทุ่ม และประจำพ่อเราจะมารับเสมอ ไม่เคยปล่อยให้กลับเองเลย เพราะบ้านเราค่อนข้างเปลี่ยวอ่ะนะ  ปรากฎว่าว่าวันนั้นพ่อเราติดประชุม มารับไม่ได้ให้กลับบ้านเองนะ  เราก็เอาแล้วซวยอีกแล้ว  แต่ทำไงได้ล่ะ ไม่เป็นไรเดินตามๆคนแถวนั้นไป จะได้ไม่อันตราย  แต่มันไม่เป็นไปตามคาดน่ะสิค่ะ

ทางที่เราต้องเดินกลับบ้านจะเป็นทางติดถนนใหญ่นี่ล่ะค่ะ มีรถพลุกพร่าน (สะกดถูกไหมเอ่ยย??) เราต้องเดินเพื่อไปขึ้นวินมอไซร์หน้าปากซอยบ้านค่ะ แต่ระหว่างทางนี่สิค่ะทั้งที่ติดถนนใหญ่แต่กลับมืดมากกกกก   มืดจนเราต้องคลำทางเลยค่ะดีที่ว่าเรารู้จักสถานที่นี้ดี เราเลยพอเดินได้ ตอนนั้นเราก็ยืนรอคนเดินมาทางเดียวกับเรานะ เราจะได้มีเพื่อนเดินด้วยเพราะเรากลัว ระหว่างทางต้องผ่านเพิงคนเก็บของเก่าขาย ซึ่งเป็นผู้ชายอายุประมาณ 40  ตอนเด็กๆเราเคยเดินผ่านแล้วมันยื่นเงินส่งให้เรา ประมาณว่า มามีอะไรกับตูสิ แล้วตูจะให้เงินนะ เราก็กลัวนะ แต่ตอนนั้นมันบ่ายสามอ่ะ ซึ่งแดดยังจ้าอยู่เลยเราก็ไม่สนใจอะไรคิดว่ามันเป็นคนบ้าก็เดินผ่านไป  เราก็ยืนรอคนมาทางเดียวกับเราประมาณ 20 นาทีก็ไม่เห็นมีใครมาเลย เอาวุ้ย ไปคนเดียวก็ได้

เราก็เดินไปเรื่อยๆจนกำลังจะถึงเพิงของคนเก็บของเก่า   สายตาเราจับจ้องจ้องมองตรงเพิงนั้นตลอด แต่มันมืดมากอ่ะค่ะ คือเหมือนเราปิดไฟนอนเลยอ่ะ วันนั้นมืดมากจริงๆ เราก็เดินไปตามทาง แล้วเราก็พบแสงไฟสีส้มๆวูบเรืองขึ้น  ในตอนนั้นเรารู้เลยค่ะว่าเป็นแสงบุหรี่เวลาสูบ ไฟมันจะลุกวูบขึ้นอ่ะ เอาแล้วแสดงว่าอิลุงนั่นอยู่  สักพักมีเสียงดังตุ๊บ  เหมือนมีคนกระโดดออกมา  ตอนนั้นสติไม่อยู่แล้วค่ะ กลับหลังแล้ววิ่งหนีไม่คิดอะไรแล้ว  วิ่งไปจนเจอพี่ผู้หญิงคนนึงเดินผ่านมา  เราเลยรีบเดินตามหลังเขาไป  พอเดินผ่านเพิงนั้นเราก็เห็นอิลุงนั่นสูบบุหรี่ยืนเกาะกำแพงอยู่จริงๆ มองยิ้มๆอยู่จริงด้วย

จากเหตุการณ์นั้นเราเลยเล่าให้พ่อเราฟัง  เล่าให้พี่เราฟัง ตอนหลังเลยรู้ค่ะว่ามันก็เคยมองพี่เราแบบเล้าโลมด้วย  ตั้งแต่นั้นพ่อเราก็ให้เราไปรอพ่อในเซเว่นระหว่างที่รอพ่อมารับ  ประจำเรารอที่ป้ายรถเมล์ค่ะ ยังไม่จบเท่านี้ค่ะ วันนึงลุงนั่นเดินเข้าเซเว่นมามันมายืนอยู่ข้างๆเราแล้วยิ้มให้ ถามด้วยนะค่ะว่ายังไม่กลับบ้านหรอ  เราก็ทำหน้าเหวอใส่มันแล้วมันก็เดินจากไป

นีแค่สองปีก่อนนะค่ะ  หลังจากนั้นมาเราก็ติดที่มหาลัยในจังหวัดเชียงใหม่ แต่ก่อนอยู่กรุงเทพนะค่ะ เราก็นานๆได้กลับบ้านที วันนึงเราต้องไปส่งแม่ไปซื้อของเราก็จอดรถรอแม่อยู่ ปรากฎว่ามันเดินผ่านมา มายืนยิ้มให้เราทักเรา ถามอีกบ้านเราอยู่ไหน คือตอนนั้นเราจะร้องไห้แล้ว หน้าเราเบะแล้วอ่ะ เราไม่คิดว่ามันจะยังจำเราได้อีก ทุกวันนี้แฟนเราก็เตือนเสมอว่า ไปไหนให้ระวังยิ่งเป็นผู้หญิงด้วย คือเราไปเที่ยวเราก็จะชอบใส่กางเกงขาสั้น กระโปรงสั้นบ้างแต่เราก็ให้พ่อมารับเราเสมอ อยากจะเตือนสาวๆนะค่ะ เห็นอย่างนี้อาจจะมีคนที่จ้องจะทำอันตรายคุณอยู่ก็ได้ อยากให้ระวังตัวกันเอาไว้ค่ะ

ขอบคุณที่อ่านมาถึงบรรทัดสุดท้ายค่ะ