เรียน"ราชภัฏ"มันผิดตรงไหน!!??
Goy_GiBs41เราเป็นคนนึงที่เรียนจบม.6แล้ว ประมาณต้นปีเราได้ตัดสินใจสมัครเรียนพร้อมลงทะเบียนกับมหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จฯค่ะ เราเลือกเรียน คณะครุศาสตร์ เอกจิตวิทยาค่ะ แต่....อย่าเพิ่งว่าเราไม่มีความพยายามที่จะแอดมิชชั่นเลยนะคะ เพราะว่าเราคิดทุกอย่างมาตั้งแต่เทอม1แล้วค่ะ ว่าอันไหนใช่เราอันไหนไม่ใช่เรา แล้วเราควรจะไปที่ไหน แล้วที่บ้านสมเด็จฯก็ใช่ว่าจะเลวร้าย เป็นวิทยาลัยครูมากว่า100ปี ก็ไม่ได้กะโหลกกะลานะคะ แม่เราเค้าก็โอเคค่ะ แต่มันมาเจอเหตุการณ์นึงที่ทำให้รู้สึกเฟล! อารมณ์เสีย! เซ็ง! แต่ทำอะไรไม่ได้!.....
เหตุการณ์ที่ 1
เราไปทานอาหารกับครอบครัวค่ะ มีป้าๆลุงๆ พี่ๆน้องๆ เราก็นั่งกับพวกพี่ๆค่ะ ซึ่งเรียนจบกันหมดแล้ว นั่งกันอยู่ 4 คนรวมเราด้วย พอดีพี่ผู้หญิง 2 คนลุกไปเข้าห้องน้ำค่่ะ เหลือเรากับพี่ชาย เป็นลูกพี่ลูกน้องเรานะคะ
พี่ชาย - เออนี่... เราได้ลงสอบแกทแพทอะไรไว้รึป่าว
เรา - เปล่านะ หนูไม่ได้ลง เพราะมีที่เรียนแล้ว
พี่ชาย - เรียนที่ไหน
เรา - ครุศาสตร์ จิตวิทยา ที่บ้านสมเด็จ
พี่ชาย - ทำไมคิดตื้นๆแค่นั้น มีสมองแค่ั้นั้นหรอ (พูดจิกๆ)
เรา - อาวว ทำไมพูดแบบนั้นอ่ะ หนูมีสมองมีปัญญาแค่นั้นแหละ คนเราความคิดไม่เหมือนกันนะคะ คิดตื้น คิดลึก คนอื่นจะมาคิดแทนได้ไง (เราก็เริ่มหงุดหงิด)
พี่ชาย - แล้วทำไมถึงเรียนจิตวิทยา อยากทำงากับคนบ้ารึไง ระวังจะบ้าตาม จนต้องไปฉีดยานะ
เีรา - เรียนจิตไม่จำเป็นต้องเป็นบ้านี่ คนเรียนป.โท ป.เอก จบมาแล้วบ้า! มีถมไปนะ (แอบแขวะ เพราะเค้าเรียนป.โทอยู่ แต่ยังไม่มีงานทำ)
พี่ชาย - เอ้า!! พี่เรียนป.โท พี่ไม่ได้บ้านี่ เรียนแล้วมีคนสรรเสริญเป็นหน้าเป็นตาพ่อแม่ ดีกว่าเรียนราชภัฏกระจอกๆ
เรา - หนูยังไม่ได้บอกว่าพี่บ้าเลยนะ.... ร้อนตัวนี่ ฮ่าๆๆ เป็นหน้าเป็นตาพ่อแม่ก็จริง แต่ถ้าเรียนป.โทแล้วยังต้องแบมือขอเงินพ่อแม่อยู่ คนอื่นรู้ ขายขี้หน้าแย่เลยยยย~~~ (จิกมาตรูจิกกลับจ้าาา)
พี่ชาย - ระวังเรียนไปแล้วจะไม่มีคนจ้างงานนะ เพราะปากเป็นแบบนี้
เรา - แล้วพี่มีงานทำแล้วรึไง....
พอดีพี่สาวสองคนเดินกลับมาพอดี การสนทนาจึงจบลง
เหตุการณที่ 2
เป็นงานเลี้ยงวันปัจฉิมค่ะ พอดีเรา้เดินมานั่งคุยกับรุ่นน้อง แล้วมีอาจารย์ท่านนึงนั่งอยู่
อาจารย์ - เออนี่เรามีที่เรียนรึยัง
เรา - อ๋อมีแล้วค่ะ ที่ราชภัฏบ้านสมเด็จฯ เรียนจิตวิทยาค่ะ
อาจารย์ - อี๋ บ้านสมเด็จ คิดยังไง๊ถึงไปเรียนน่ะห๊ะ (เบ้ปากใส่ด้วย)
เรา - .......... (พูดไม่ออก จุก ทำไมต้องดูถูกกันขนาดนั้น เราก็เลยลุกออกมาค่ะ)
ขอโทษทีค่ะเยอะไปหน่อย........ เราแค่ไม่เข้าใจเรียน มรภ.แล้วทำไมหรอ มันไม่ดีรึไง เซ็งค่ะ แต่ยังไงเราก็จะเรียน เพราะแม่เสียเงินลงทะเบียนไปแล้ว จะเปลี่ยนก็เปลี่ยนได้นะ แต่เ้ราสงสารแม่ค่ะั แล้วเราก็อยากเรียนที่นี่ด้วย....
เข้าใจค่ะ ความรู้สึกแบบนี้โคตรแย่ เราก้อมีเลือกไว้นะคะ เพราะอยากเป็นครูจริงๆ #เกรดเราก้อไม่แย่นะคะ แต่ตอนนี้ผลการคัดเลือกยังไม่ออกเลย และนี่แหละค่ะจุดเริ่มต้นของสถานการณ์ที่เกลียดที่สุด เรื่องก้อเริ่มาจากเมื่อตอนใกล้ปิดเทอม ม.6 ก้อจะมีเพื่อนหลายคนที่ติดพยาบาล มหาลัยดังของจังหวัดแห่งหนึ่ง แล้วก้อคือที่ รร ดูภูมิใจ ครูหรือผู้บริหารต่างก้อพากันชื่นชม คือเดินไปเจอใครเขาก้อชมกันน่ะค่ะ (เราเองแอบเบะปากนะ55) แล้วคือหนักกว่านั้นเราเองจะโดนถามบ่อยๆว่าได้ที่เรียนรึยัง อยากเรียนอะไร พอเราตอบไปว่าอยากเป็นครู เค้าก้อจะไม่ถามต่อ บางครั้งบอกให้เราเปลี่ยนความคิดเลยด้วยซ้ำ เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้งนะ ทุกวันนี้ก้อยังโดนอยู่เหมือนเดิม แต่ที่อยากจะพูดก้อคือ ถ้าเราอยากทำมัน เรารักในสิ่งที่เราทำเต็มที่แล้ว ผลมันจะออกมาดีเสมอค่ะ และยิ่งกว่านั้นคือเราภูมิใจที่เราทำมันด้วยตัวเราเอง#ดีกว่าคุณพยาบาลใช้เส้นอ่ะนะ555#อย่าดูถูกตัวเองค่ะ