ขอความเห็นหน่อยค่ะ
marissa13สวัสดีค่ะ เราชื่อแพร นี่ไม่ใช่ยูเซอร์เนมของเราหรอกนะค่ะ ยืมของเพื่อนโพส ( marissa ) ไม่ได้สมัครจีบันนะค่ะ
คือเราไม่รู้จะทำยังไงดี เข้าเรื่องเลยนะค่ะ คือว่าเราเป็นลูกบุญธรรม เรียนจบแค่ ป.6 แม่บุญธรรมไม่เห็นเรียนต่อค่ะ
ให้ออกมาทำงานบ้าน ปัจจุบันเราอายุ 20 ค่ะ ที่นี้เรามานั่งทบทวนดู ว่าเราไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว อยากเรียนต่อ อยากทำงาน อยากเป็นตัวของตัวเอง แต่ปัญหามันอยู่ที่เราสงสารพี่สาว (ลูกสาวจริงๆของแม่บุญธรรม) แต่ก็สงสารตัวเองด้วย
คือว่าแม่บุญธรรมค่อนข้างบ้างานนะค่ะ แล้วก็ใช้เงินเกินตัวแล้วก็บลาๆๆๆๆ แบบว่าเยอะอะค่ะ ก้มีปัญหาทะเลาะกันกับพี่สาว จนพี่สาวย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด
ก็มีแค่เราอยู่กับแม่บุญธรรม 2 คน สงสารแม่บุญธรรมก็สงสารนะค่ะ เพราะเค้าก็แก่แล้ว แต่เราโตแล้วก็เริ่มคิดถึงแต่อนาคตตัวเอง เมื่อก่อนยังเด็กก็ทำงานบ้านมาตลอดไม่เคยเรียกร้อง แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราโตแล้วจริงๆ เริ่มอยากมีชีวิตรเป็นของตัวเอง ก็คิดอยากจะออกไปอยู่ข้างนอก อยากไปเรียนต่อ ก็อาจต่อ กศน จนจบ ม 6 แล้วก็ต่อมหาลัย ทำงานที่ตัวเองอยากทำ อ๋อ แม่บุญธรรมเค้าวางแผนให้เรากับพี่สาวสานต่องานที่แกทำด้วย แต่เรากับพี่สาวไม่ชอบอะค่ะ นี้เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่พี่สาวย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด นี้ละค่ะคือปัญหา ถ้าเราไปพี่สาวก็ต้องกลับมาอยู่กับแม่ เราก็สงสารเพราะพี่สาวมีลูกแล้วต้องหาเงินส่งลูกเรียน แต่ถ้ามาอยู่ที่บ้าน คือแบบว่ามันเป็นบ้านนอก ยากแกการทำมาหากินแล้วก็ไม่ชอบงานที่แม่ให้ทำ พี่สาวกำลังอยู่นช่วงพิสูจตัวเองให้แม่เห็นว่า ไม่มีแม่เค้าก็อยู่ได้อะไรประมาณนี้ เพราะพี่สาวค่อนข้างถูกเลี้ยงมาแบบสบาย แบบคุณหนูนะค่ะ แต่ที่นี่เรามานั่งนึกถึงตัวเองบ้าง เราคิดว่าบางทีเราก็ยอมพวกเค้ามากเกินไป มากจนไม่มีชิวิตรเป็นของตัวเอง เรามานั่งคิดว่าเราเอาแต่สงสารคนอื่นที่เค้ามีเพียบพร้อมแทบทุกอย่าง ในขณะที่เราไม่มีอะไรเลย
แบบนี้ เราควรไปใช่ไหมค่ะ เราควรจะไปเรียนต่อเพื่ออนาคตของตัวเองดีกว่าไหมค่ะ เราปรึกษา มาริสา เค้าก็บอกว่า
'เธอยอมให้พวกเค้ามากเกินไปนะ เธอไม่ใช่ลูกจริงๆของเค้า ถ้าเธอไม่เอาอนาคตตัวเองมาก่อน สุดท้ายเธอจะเหลืออะไร " เราควรจะทำยังไงดีค่ะ คิดไม่ตกจริงๆ
คือเราไม่รู้จะทำยังไงดี เข้าเรื่องเลยนะค่ะ คือว่าเราเป็นลูกบุญธรรม เรียนจบแค่ ป.6 แม่บุญธรรมไม่เห็นเรียนต่อค่ะ
ให้ออกมาทำงานบ้าน ปัจจุบันเราอายุ 20 ค่ะ ที่นี้เรามานั่งทบทวนดู ว่าเราไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว อยากเรียนต่อ อยากทำงาน อยากเป็นตัวของตัวเอง แต่ปัญหามันอยู่ที่เราสงสารพี่สาว (ลูกสาวจริงๆของแม่บุญธรรม) แต่ก็สงสารตัวเองด้วย
คือว่าแม่บุญธรรมค่อนข้างบ้างานนะค่ะ แล้วก็ใช้เงินเกินตัวแล้วก็บลาๆๆๆๆ แบบว่าเยอะอะค่ะ ก้มีปัญหาทะเลาะกันกับพี่สาว จนพี่สาวย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด
ก็มีแค่เราอยู่กับแม่บุญธรรม 2 คน สงสารแม่บุญธรรมก็สงสารนะค่ะ เพราะเค้าก็แก่แล้ว แต่เราโตแล้วก็เริ่มคิดถึงแต่อนาคตตัวเอง เมื่อก่อนยังเด็กก็ทำงานบ้านมาตลอดไม่เคยเรียกร้อง แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราโตแล้วจริงๆ เริ่มอยากมีชีวิตรเป็นของตัวเอง ก็คิดอยากจะออกไปอยู่ข้างนอก อยากไปเรียนต่อ ก็อาจต่อ กศน จนจบ ม 6 แล้วก็ต่อมหาลัย ทำงานที่ตัวเองอยากทำ อ๋อ แม่บุญธรรมเค้าวางแผนให้เรากับพี่สาวสานต่องานที่แกทำด้วย แต่เรากับพี่สาวไม่ชอบอะค่ะ นี้เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่พี่สาวย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด นี้ละค่ะคือปัญหา ถ้าเราไปพี่สาวก็ต้องกลับมาอยู่กับแม่ เราก็สงสารเพราะพี่สาวมีลูกแล้วต้องหาเงินส่งลูกเรียน แต่ถ้ามาอยู่ที่บ้าน คือแบบว่ามันเป็นบ้านนอก ยากแกการทำมาหากินแล้วก็ไม่ชอบงานที่แม่ให้ทำ พี่สาวกำลังอยู่นช่วงพิสูจตัวเองให้แม่เห็นว่า ไม่มีแม่เค้าก็อยู่ได้อะไรประมาณนี้ เพราะพี่สาวค่อนข้างถูกเลี้ยงมาแบบสบาย แบบคุณหนูนะค่ะ แต่ที่นี่เรามานั่งนึกถึงตัวเองบ้าง เราคิดว่าบางทีเราก็ยอมพวกเค้ามากเกินไป มากจนไม่มีชิวิตรเป็นของตัวเอง เรามานั่งคิดว่าเราเอาแต่สงสารคนอื่นที่เค้ามีเพียบพร้อมแทบทุกอย่าง ในขณะที่เราไม่มีอะไรเลย
แบบนี้ เราควรไปใช่ไหมค่ะ เราควรจะไปเรียนต่อเพื่ออนาคตของตัวเองดีกว่าไหมค่ะ เราปรึกษา มาริสา เค้าก็บอกว่า
'เธอยอมให้พวกเค้ามากเกินไปนะ เธอไม่ใช่ลูกจริงๆของเค้า ถ้าเธอไม่เอาอนาคตตัวเองมาก่อน สุดท้ายเธอจะเหลืออะไร " เราควรจะทำยังไงดีค่ะ คิดไม่ตกจริงๆ
Discussion (3)
เรียนต่อ เพื่อนอนาคตค่ะ สู้ ๆ
คิดดูสิค่ะ ว่าถ้าไม่คิดเพื่อตัวเองแล้วจะคิดเพื่อใครอย่าหาว่าแช่งนะสักวันแม่บุญธรรมคุณก็ต้องตาย
จะให้มาคิดแต่แม่คุณนั้นก็ไม่ไหวนะเพราะอนาคตใครอนาคตเราไปเรียนต่อเถอะค่ะเราต้องมีอนาคตอีกไกล
สู้ๆนะค่ะ
ถึงจะเป็นแม่บุญธรรมแต่เค้าก็เลี้ยงคุณมาค่ะ ถ้าคุณไม่มีเค้าคุณจะอยู่ยังไงคะ
จะสามารถเรียนจนถึงตอนนี้ได้มั้ย จะมีอะไรกินมั้ย แล้วคุณเรียนต่อ ใครเป็นคนจ่ายเหรอคะ
คุณทำงานหาตังจ่ายเองรึเปล่า ถึงเค้าจะฟุ่มเฟือยจ่ายตังเกินตัว แต่นั่นเป็นเงินที่เค้าหามาได้ค่ะ
จะให้ไปสอนผู้ใหญ่ก็ไม่ได้ เพราะเราเป็นเด็ก ก็อย่าไปคิดถึงเรื่องนี้จะดีกว่าค่ะ
คือไม่อยากให้คิดกับแม่บุญธรรมแบบนี้น่ะค่ะ
คำพูดที่ว่า ถ้าไม่เอาอนาคตตัวเองมาก่อน สุดท้ายจะเหลืออะไร
แล้วลองถามตัวเองกลับบ้างมั้ยคะว่า ถ้าแม่บุญธรรมไม่เอาคุณมาเลี้ยง สุดท้ายคุณจะเหลืออะไร
ลองเอากลับไปคิดดูนะคะว่าใครที่ทำให้คุณโตมาได้ถึงขนาดนี้ แล้วก็ เรียนต่อ เป็นความคิดที่ดีค่ะ
ถ้าอยากเรียนต่อก็เรียนเลยค่ะ ลองพูดกับเค้าดีๆ แต่คิดถึงคนที่เค้าเลี้ยงคุณมาบ้างนะคะ
อย่าคิดว่าเค้าเป็นแม่บุญธรรมที่ไม่เอาใจใส่หรือทำให้คุณอยู่อย่างไม่สบาย
ให้คิดแค่ คุณอยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้เพราะเค้าค่ะ จะได้สบายใจนะคะ
สู้ๆนะคะ จขกท