อัดอั้นตันใจขอระบายหน่อยเหอะ กับคำว่า"โลกสวย"

จริงค่ะ เห็นด้วยกับ คห.8 เวลาเค้าพูดว่าเราโลกสวย 

จ๋านี่ หุบปากเลย แบบ อยากจะคิดอะไรก็ช่าง ถือว่า เตือนแล้ว และจำไว้ อย่าหวังว่าชั้นจะเตือนอีก หึ้ยยยยย โมโห

โอ๊ยย เราก็เป็นค่ะ ปัญหานี้เข้าใจเลย อะไรนิดอะไรหน่อยก็โดนหาว่าแอ๊บ โลกสวย

ทั้งที่ความจริง เราเกรียนและห่ามมาก เรียกว่าข้ามคำว่าแอ๊บไปแล้ว -_-;

บางทีเราพูดอะไรดีๆออกไป แสดงความคิดเห็นออกไป ก็โดนชะนีนินทาแล้วค่ะว่าโลกสวย

คือบางทีก็แบบ เห้ย กรูเกรียนขนาดนี้ ยังมิวายเนอะ หรือชั้นต้องกินเหล้า ต้องเที่ยวกลางคืน ต้องหอบข้าวของไปนอนกับผู้ชายแบบที่พวกเธอทำกันเหรอชั้นจะได้ไม่โดนหาว่าแอ๊บเนี่ยยยย

เซงมากๆ เลยค่ะ คือเราว่าคนเราบางทีมันก็ไม่ต้องแรงตลอดเวลา

เราว่าคำว่าแรงเนี่ย มันคือการทำอะไรตรงๆ แสดงความคิดเห็นตรงๆ ไม่ใช่การทำตัวระรานจิกกัดหาเรื่องคนอื่น พอไม่พอใจก็หาว่าคนนั้นแอ๊บ คนนั้นโลกสวย

บางทีเราก็ไม่ได้แหยนะ แต่มีมารยาทพอที่จะไม่ลดตัวไปโต้ต่างหากกก

จริงค่ะ ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้แก่เท่าไหร่เลยนะ แต่ฟังแล้ว โอ่โอ ไม่ไหวแล้ววเด้อ แรงไปไหมหนู

จะรีบมีกันไปทำไม พอโดนทิ้งมาก้ร้องไห้ฟูมฟาย เตือนอะไรไม่ฟัง ว่ากลับโลกสวย

เด็กหนอเด็ก โตมามันจะเป็นไงวะเนี่ย ขออย่าให้มันลดไปเป็นเด็กที่ยังไม่ถึง 10 ขวเลย

ใจข้าจิสลายยย

เพิ่งเจอมาหมาด ๆ เลย ไปตักเตือนเด็กอายุยังไม่ถึง 15 เรื่องการพูดการจาที่มันน่าจะทำให้เหมาะสมกับอายุ 

เด็กพวกที่ว่าคุณอ่ะ เดี๋ยวพอท้องไม่มีพ่อขึ่นมา  !!! โลกของมันก็จะสวยหรือไม่สวยมันก็จะรู้เองแหละ 

ไม่รุเหมือนกันว่าเด็กผู้หญิงอายุยังไม่ถึง 14 15 เดี๋ยวเนี้ยทำไมมันถึงพูดเรื่องแบบนี้ได้โจ่งครึมขนาดนี้เราได้ยินน่ะบางทียังแบบ อือหือ น้อง... (ไม่กล้าเตือนมันเลยกลัวเด็กมันถอนหงอก)