ทำใจไม่ได้จริงๆ ขอระบาย

สวัสดีค่ะ วันนี้มีเรื่องจะมาระบายค่ะ คือเราทำใจไม่ได้จริงๆ ไม่ใช่เรื่องความรักน้ะค้ะ  เพราะเราไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เป็นเรื่องเรียนค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า..........

เราพลาดจากการสอบ ร.ร.  นวมินทรแห่งหนึ่ง ในระดับมัธยมต้นค่ะ เพราะเค้าไม่รับเด็กนอกเขต 
เราจึงไม่ได้ไปเรียน แต่ตอนนั้นไม่ได้เสียใจอะไรมากเลยค่ะ เพราะไม่ได้หวังอยู่แล้วค่ะ 
จากนั้นมาแม่ก็โอนเข้าทะเบียนบ้านแม่ (ตอนนั้นใช้ทะเบียนบ้านครูที่อยูในกรุงเทพ)
ได้เป็นเด็กเขตเรียบร้อยแล้วค่ะ เมื่อพลาดแล้ว ก็ได้ไปเรียนใน ร.ร. หนึ่ง แล้วเราตั้งเป้าหมายไว้ค้ะ
ว่า ม.4 จะสอบเข้า ร.ร. นั้นอีกครั้ง แล้วเราจะต้องทำให้ได้ สามปีในชีวิตมัธยมต้น
เราตั้งใจเรียน เก็บเกี่ยวข้อมูลทุกสิ่ง เพื่อที่จะใช้เป็นความรู้ในการสอบเข้า ร.ร. นวมินทรแห่งนั้นอีกครั้ง
จนไกล้จะจบ ม.3 แม่พาไปเข้าคอร์สติวเข้า ม.4 เราก็กำลังจะได้ไปติวเข้ม ตื่นเต้นมาก แต่
ติดสอบ ร.ร. ที่เรียนอยู่ แล้วสอบไกล้เคียงกันกับสอบคัดเลือก ม.4 แม่พยายามทำทุกอย่างเพื่อขอเลื่อนสอบ
สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้แม่จึงให้ตังค์มาจำนวนนึง เราไปซื้อหนังสือมา 1 เล่ม แล้วยืมน้องชาย อีก 6 เล่ม
รวมเป็น 7 เล่ม เรานั่งอ่านเวลาว่างๆ เหนื่อยมากค่ะ พ่อกับแม่ช่วยตลอด เราพยายามอ่านให้ได้มากที่สุดด
จนไปสมัครสอบ เวลาไปสมัคร ไป ร.ร. นั้น 3-4 รอบค่ะิ เจอคำดูถูกของครูที่นั่นสารพัดดูถูเราแบบว่าเจ็บมาก  เดี๋ยวต้องการใบนั้น เดี๋ยวต้องการใบนี้ กว่าจะผ่านเนี่ยเหนื่อยมากจริงๆ
แล้วแม่เราป่วยเป็นโรคเกี่ยวกับข้อเ่ข่าค่ะ เดินแทบไม่ได้ แม่พาเราไป พาเราเดินทั้งๆที่แม่เดินโยกเยอกๆ สงสารแม่มาก
จนวันสอบคัดเลือกค่ะ มีคนไปสมัคร 200 คนค่ะ เค้าเอา 63 คน ซึ่งน้อยมากจริงๆ แม่พาเราไปแต่เช้า กลัวลูกไม่ทัน 
พอเค้าให้ไปนั่งกลางสนาม เราบอกแม่ว่า แม่ไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวหนูไปเองได้ แม่ก็ไม่ยอมค่ะ เดินไปส่งหนู ขาก็โยกเยกๆ
พอเคารพธงชาติ เตรียมเข้าห้องสอบ แม่บอกว่า ไปก่อนน้ะ เดี๋ยวตอนบ่ายแม่มารับ แล้วแม่ก็เดินโยกเยกๆไป
พอสอบเสร็จ พอทำข้อสอบได้ค่ะ แม่ก็มารับ แม่ถามว่า ทำได้หรือป่าว เราตอบว่า ได้อยู่่แล้วหนูลูกแม่ เก่งจะตาย ใช่ไหมพ่อ 555. พอวันประกาศผลสอบ เพื่อนโทรมาบอกว่า มิวเสียใจด้วยน้ะ เอ่งไม่ติดอ่ะ เราก็ไปบอกแม่ แม่บอกว่า
แม่ขอไปดูให้แน่ใจ พอไปดูไม่ติดจริงๆค่ะ เสียใจมาก แม่พยายามทุกทุกสิ่งค่ะ เพื่อให้เราได้เรียนที่นั่น
ตามที่แม่หวังไว้ สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้ ตอนกลางคืน มานอนร้องให้ สงสารแม่มาก เค้าทำเพื่อเรา แต่ผลออกมาเป็นแบบนี้
รับไม่ได้จริงๆ สงสารแม่แล้วก็สงสารตัวเองด้่วย 3 ปีที่ตั้งใจมา พอมาสอบแล้วทำไม่ได้ เสียใจมากค่ะ เศร้า+สงสาร 
ไปหลายวัน เพืิ่อนๆที่สอบติด โพสเต็มเลยค่ะ ชุดมอปลายร.ร.นั้น ตัวอักษรย่อ การรับน้อง บลาๆ เราเสียใจมากค่ะ เสียใจมากจริงๆ แล้วแม่ก็พาเราไปสมัคร ร.ร. เล็กๆค่ะ เป็น ร.ร. ไกล้วัด ซึ่งใจเราไม่อยากเรียน แต่มันหมดหนทางแล้วจริงๆ
เพราะเสียเวลาไปกับ ร.ร. นั้น แต่ก็คงต้องจำใจเรียน แม่พาไปสมัคร ซึ่งเดินเข้าซอย ร.ร. นั้นลึกมาก แม่เดินแล้วขาแม่ก็เจ็บค่ะ แม่กด็พาเราไปจนถึง ร.ร. สมัครรายงานตัวเรียบร้อย สงสารแม่ แม่ก็บอกว่า ไม่เป็นไร รอไปแข่งตอนมหาลัยก็ได้เนาัะ เราก็ยิ้มแล้วก็จะร้องห้ายยยยยย






จนตอนนี้ทำใจไม่ได้จริงๆค่ะ สงสารแม่ ขอระบายเพียงเท่านี้ค่ะ