[[กำลังไดเอท อย่าเข้าค่ะ]] "โบ.ลาน" (Bo.lan) by DRM [@Jimlim]
jimlim419ขอฝากผลงานรีวิว/วิจารณ์ ร้านอาหารด้วยนะคะ
ชอบ/ไม่ชอบ ยังไงติชมกันได้ค่ะ
ไม่เก่งเรื่องแต่งหน้า แต่เก่งเรื่องอัพภาพอาหารยั่วค่ะ ^^
ชั่งใจอยู่นานเชียวค่ะว่าจะเขียนหรือไม่เขียนถึงดี เพราะการเขียนถึงอาหารไทยก็เหมือนกับการเขียนถึงย่ายายของตัวเอง รู้ไปหมดกับอาหารต่างชาติแต่อาหารไทยกลับไม่รู้อะไรเลย ทั้งที่เป็นอาหารที่ดิฉันคุ้นชินตั้งแต่ยังนั่งเล่นดินโคลนอยู่ใต้ถุนบ้าน และเรื่องราวที่ทุกคนกำลังไล่เรียงทุกบรรทัด คืออาหารที่วนเวียนกันอยู่ในชีวิตทั้งนั้น
ประกอบกับความกลัวที่จะเกิดความเห็นจริงจังและการถกเถียงว่าอาหารไทยทำไมจึงแพงระยิบระยับขนาดนั้น (จะต้องมีแน่ๆใช่ไหมคะ) ส่วนตัวแล้วก็อยากให้ผู้อ่านทุกท่านตัดเรื่องราคาทิ้งไปก่อน มาดูในสิ่งที่ "โบ.ลาน" นำเสนอ, เจตนาที่จริงแท้ของร้านอาหารร้านนี้ และรสชาติที่ว่าเป็นดั้งเดิมจะถูกปากเราๆหรือไม่
แม้ว่าจะได้อ่านรีวิวของหลายๆท่านเกี่ยวกับร้าน โบ.ลาน แต่การที่จะเชื่อเลยโดยไม่ไปพิสูจน์ก็ดูจะเสียนิสัยไปหน่อย
ภาพนี้คือ "ต้นตำหรับสายเยาวภา" ค่ะ หนังสือที่รวบรวมสูตรอาหารของพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเยาวภาพงศ์สนิท ด้านในหนังสือถ้าได้เคยลองเปิดอ่านดูแล้ว จะพบว่ามีชื่อเรียกส่วนผสมที่ไม่คุ้นนัก เช่น น้ำสะเออะ, ส้มเหม็น หรือชื่อทางเคมีก็มีด้วยนะคะ แต่ใครจะมานั่งเปิดอ่านระหว่างทานอาหารล่ะคะ หนามากๆ
[บรรยากาศในร้าน]
แต่การจะบอกว่าเพราะเจอคนอื่นรีวิวก็เลยอยากไปนั้นก็ไม่ถูกนักค่ะ เพราะดิฉันเคยนั่งดูรายการทีวี "ฉันรักเมืองไทย" ตอนที่เชฟดีแลนท์ ไปตามหาน้ำตาลมะพร้าวกับคุณแอนดี้ เขมพิมุก เห็นว่าเชฟท่านนี้เปิดร้านอาหารในเมืองไทย จึงคิดว่าต้องมีดีอะไรแน่ๆ (หรือเป็นเพียงการโฆษณาชวนเชื่อกันนะ) ประกอบกับดูรายการ "กิน อยู่ คือ" ทาง TPBS มาก่อน แล้วค่อนข้างวางใจว่าวัตถุดิบในวันนี้จะต้องคัดกันมาแล้วอย่างถึงที่สุด ความอยากไปที่ร้านเริ่มตั้งแต่บัดนั้นค่ะ
จะเห็นว่าเพดานประดับด้วยกระด้งเต็มไปหมด เรือนไม้มีกลอนเกี่ยวกับการอนุรักษ์อาหารไทยอยู่รอบร้าน แต่ที่สะดุดตาดิฉัน เห็นจะเป็นชุดของบริกรนี่แหละค่ะ ใช้เข็มขัดคุณยายด้วย น่ารักดีค่ะ
--------------------------------------------------------------------------------
* หมายเหตุ >> ข้อมูลเพิ่มเติมค่ะ
- โบ.ลาน ไม่อนุญาตให้คุณสั่งอาหารแบเดี่ยวๆคนนึง แล้วก็คอร์สอีกคนนึงนะคะ ไม่ทราบถึงเหตุผลที่แท้จริิงเหมือนกัน สันนิษฐานเอาว่าอยากให้ได้รับประสบการณ์ในอาหารไทยได้อย่างเต็มที่, หรือไม่คุ้ม? หรือมันจะเต็มโต๊ะอาหารกันแน่นะคะ
- ถ้าคุณมาเยือนที่นี่ครั้งแรก "โบ.ลาน บาลานซ์" (Bo.lan Balance) เป็นชุดอาหารที่ดิฉันเห็นว่าเหมาะสมดี เพราะคุณจะได้ทานอาหารครบทุกภาคค่ะ แต่อาหารก็เปลี่ยนแปลงไปทุกๆสามเดือน ดังนั้นอาจจะไม่ตรงกับที่ดิฉันกล่าวอีก่อไปแล้ว ถ้าคุณเผลอมาอ่านเข้าหลังจากสามเดือนต่อจากนี้
- การทานอาหารคู่กับไวน์เป็นเรื่องที่เรารับเอามาจากฝรั่ง ดิฉันมีความเห็นว่าไม่มีอะไรเข้ากับอาหารไทยได้ดีกว่าน้ำเย็นๆสักขัน แต่ถ้ามันช่วยไม่ได้ ไวน์ที่นี่มีให้คุณไม่มากนักต้องพกมาเอง รายชื่อไวน์ที่นี่มีไวน์ไทยจาก มอนสูนวัลเล่ย์ด้วยนะคะ ถ้าจะหิ้วมาเองลองเลือกไวน์ที่ติดเผ็ดร้อนพริกไทยนิดๆ ก็จะเข้ากันได้ อาหารหลากหลายทำให้ต้องใช้ไวน์หลายตัวอยู่ พิจารณาจากรสชาตินะคะ
ปล. มีไวน์เซ็ตด้วยนะคะแต่ไม่มีในภาพหรอกค่ะ ได้ดื่มราวๆ 4 แก้วซึ่งดิฉันไม่ขอพูดถึงดีกว่า
ชุดอาหารที่กำลังจะโพสต่อไปนี้ เป็นชุด โบ.ลานบาลานซ์ ประจำเดือน เมษายน - มิถุนายน 56 นะคะ ข้าวสามารถเติมได้เรื่อยๆค่ะ
Discussion (19)
เห็นละอยากบินกลับไทยเลยทีเดียว
ว้าว ว้าว ว้าว อยากทานขนมทั้งหมดนั่นเลย ชอบขนมไทยสุดๆ เลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ คงหมดแล้วไม่มีอะไรจะพูดถึงเกี่ยวกับอาหารที่โบ.ลาน แล้วค่ะ
สิ่งที่จะเห็นได้จากร้าน >>
เลี่ยงการแกะสลักเป็นการจัดจานแบบสมัยใหม่ : ดิฉันคิดว่าสมัยก่อนที่เห็นตามในละครที่ต้องห่อข้าวใส่ใบบัวไปกินกันในป่าคงไม่มีใครมานั่งแกะสลัก แต่ว่านี่ก็ไม่เชิงเป็นอาหารแบบนั้นนะคะ โบ.ลาน ไม่ใช่ร้านอาหารไทยโบราณ เป็นร้านอาหารที่ขายรสชาติอาหารไทยแท้ เค้าว่าอย่างนั้นค่ะ (แล้วอาหารไทยแท้มันก็มาจากตำหรับตำราในหลายปีก่อน)
รสชาติอาหารถูกปรับปรุงผ่านการตีความของเชฟ : เห็นได้ชัดว่าส่วนใหญ่เกือบหลุดมาตรฐานไปแล้ว พูดง่ายๆก็คือไม่ถูกปากนั่นเองค่ะ แต่บางเมนูอร่อยจัดจนทำเอาสะดุ้ง เราเองก็ไม่ใช่คนยุคนั้นเลยบอกไม่ได้ว่าช่วงเวลานั้นอาหารมันเป็นแบบนี้หรือเปล่า ทราบแต่ว่าถูกปากหรือไม่ถูกปากค่ะ
เพราะทุกวันนี้อาหารก็ผิดเพี้ยนไปพอสมควร ปรับรสกันไปเรื่อยๆให้ถูกปากกับคนท้องถิ่นจนไม่ค่อยเหลือเค้าเดิมในบางเมนู กับข้าวแถวที่ดิฉันอาศัยอยู่คือพิษณุโลกก็มีหลายเจ้าที่ติดหวานมากจริงๆ แต่พัฒนาการของอาหารเหล่านี้ก็เป็นสิ่งที่อยู่คู่กับอาหารไทยไป คือเราชินจนคิดว่าเป็นอาหารของเราเอง เช่นมัสมั่น หรือพริกจากโปรตุเกสค่ะ
ความพยายามในการคัดสรรวัตถุดิบ : ถ้าต้องเอาเรื่องราคามาคิดด้วยในครั้งนี้ ดิฉันก็จะต้องคิดแน่ว่าเอ... ผักแบบนี้เราปลูกได้เองที่บ้านหรือหาไม่ยากเท่าไรทำไมเมนูละตั้งหลายร้อยแพงจังเลย ความอร่อยก็ไม่ต่างกับร้านถูกๆอีกต่างหาก สิ่งที่เรามองข้ามไปก็คือความปลอดภัยและสุขภาพที่เชฟมอบให้ ความเป็นออร์แกนิคที่ร้านอาหารรุ่นใหม่ต้องให้ความสำคัญ หรือสโลว์ฟู้ดค่ะ
ฝรั่งกับอาหารไทย : ฝรั่งเองก็คิดว่าอาหารไทยเป็นอย่างที่เค้าเจอนะคะ ดังนั้นโบลานก็มีเจตนาดีที่จะนำเสนอความสำคัญเรื่องเล็กๆน้อยๆให้เขารู้ ตรงนี้ฝรั่งคงชอบมาก (ดูจากโต๊ะอื่นๆในร้าน) อย่างที่เคยเจอมาฝรั่งเค้าก็ยังไม่รู้เลยว่ายำปลาดุกฟูใช้เนื้อปลาจริงๆเพราะเขาคิดว่าเป็นเกล็ดขนมปัง เราต้องช่วยกันอธิบายในเรื่องนี้ค่ะ
ชักจะยาวแล้ว พอแค่นี้ดีกว่านะคะ ^^' เรื่องราคาในวันนี้ก็ถือว่าหนักสำหรับอาหารที่เราคุ้นชินทั้งรสชาติและราคา มาทานแบบนี้จ่ายเองคงสะอึกไปหลายวันค่ะ สวัสดีค่ะ
"ขนมหวานอย่างแห้ง" (ฺBo.lan Dessert du Jour)
ความพึงพอใจ : ★★★★
ขนมพวกนี้เอามาดักแก่หรือเปล่านะ อิอิ พอจะเดาออกไหมคะว่ามีอะไรบ้าง ดิฉันไม่เคยทานสัมปันนีมาก่อนชอบเพราะมีความหอมกะทิค่ะ ตังเมก็อร่อยดี , ลูกหยี, กระยาสารท, สังขยา, ข้าวเกรียบว่าวมีตรงแข็งๆอีกแล้ว, วุ้น, กล้วยแขก, ขนมต้ม, ถั่วแปบ ฯลฯ เยอะไปหมดเลยค่ะ แล้วจะตัดสินยังไงล่ะ? 555
ดีไหมดิฉันว่าก็ดีนะคะ รู้สึกเหมือนกำลังวิ่งอยู่ในสนามเด็กเล่น ได้ทานอย่างละนิดละหน่อยเหมือนได้ย้อนไปในอดีตด้วย (มีใครน้ำตาซึมไหมคะเนี่ย)
น้ำลายจะไหล