ขอกำลังใจหน่อยค่ะ เพิ่งเลิกกับแฟน
penpailin14เราคบกับแฟนมา 3 ปี และวันนี้เราได้เลิกกัน เรื่องมีอยู่ว่า ช่วงปิดเทอมเราได้มาอยู่กินที่บ้านเค้าเป็นเดือนๆกลับบ้านบ้างเป็นบางครั้ง และวันนี้เราก็ไปนั่งเล่นที่บ้านของพี่เค้า เค้าก็เข้าไปนั่งเล่นรถบังคับ เราก็นั่งรออยู่ข้างนอก เราก็เกิดอาการร้อนหงุดหงิด เนื่องจากเป็นเมนส์ด้วย เราก็เดินเข้าไปบอกเค้าว่าร้อน เค้าก็บอกว่าให้เราเข้าไปนั่งข้างในห้อง แต่ห้องนั้นมีลูกของเจ้าของบ้านนอนอยู่เราก็เลยไม่อยากเข้าไป เราก็เลยบอกเค้าว่าเดี๋ยวนั่งรอข้างนอกนี่แหระ เค้าก็เลยไม่พอใจเรา เค้าบอกว่าอย่าทำตัวน่าเบื่อว่ะ แล้วเราก็ไปข้างนอกระหว่างทางเค้าก็บอกเราว่าเตรียมตัวเลยนะ จะไปไหนก็ไป เบื่อเต็มทนและ ที่ต้องอยู่กันแบบนี้ แค่เห็นหน้าก็เบื่อแล้ว อยากเป็นอิสระว่ะ อยากใช้ชีวิตแบบสนุกๆไปวันๆไม่ต้องมานั่งห่วงว่าใครจะเป็นอะไร เลิกกันแบบดีๆอ่ะดีแล้ว เราก็เลยไปเก็บข้าวของให้เค้าไปส่งที่ท่ารถ แล้วเราก็นั่งรถกลับบ้าน พอเราถึงบ้านเค้าก็โทรมาว่าถึงรึยัง กินข้าวด้วยนะเค้าก็วางไป หลังจากนั้น เรากซึมตลอดเวลา เอาโทรศัพท์ออกห่างตัวตลอดกลัวจะโทรไปหาเค้า และช่วงหัวค่ำเค้าก็โทรมาอีก เราไม่ได้รับ ก็เลยโทกลับไป เค้าบอกว่าไม่เอากางเกงที่พี่ซื้อให้ไปด้วยเลยนะ เราก็บอกว่าลืม เค้าก็บอกเราว่าห่างกันแบบนี้อะดีแล้ว เราก็เริ่มอ่อนใจไปง้อเค้าบอกว่าเรายังรักเค้าอยู่เค้าก็บอกว่าเค้ารักเรา แต่ไม่มีทางเลือกเพราะเค้าอยากจะเป็นอิสระ เราบอกว่าเราจะไม่เป็นแบบเดิมอีกแล้ว เค้าก็บอกว่าไม่ต้องหรอกกลับไปเรียน รักพ่อแม่ รักตัวเองเริ่มต้นชีวิตใหม่เหอะ เข้มแข็งให้ได้ ตอนไม่มีพี่ทำไมเอ็งอยู่ได้ เราก็เลยบอกว่า งั้นก็ดูแลตัวเองเหมือนกันนะ เราก็วาง เราควรจะทำยังไงดีคะ ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรแล้วค่ะ นึกถึงแต่เค้าตลอด อยากร้องไห้กับแม่มากๆ แต่ไม่กล้า
Discussion (14)
คิดไว้นะคะ เรากับเค้าทำบุญทำกรรมกันมาแค่นี้ ได้เจอกันแค่นี้ เกิดมาเพื่อจดจำเรื่องดีๆของเค้าแค่นี้คะ สู้ๆคะ จากนี้และต่อไปชีวิตคุณต้องดำเนินต่อไปค่ะ ร้องไห้ไปเลยค่ะ ร้องให้สุด จนคิดว่าเมื่อกี๊เราร้องไปเพราะอะไร แล้วกลับมาทบทวน ที่เจ็บแบบนี้เพราะอะไร เพราะรัก? เพราะเป็นห่วง? หรือเพราะความเคยชิน? เมื่อรู้แล้วว่าคืออะไร ต่อไปเราก้อต้องเรียนรู้ชีวิตโดยไม่มีความรู้สึกแบบนั้นค่ะ
หันกลับมารักตัวเอง ดูแลตัวเองดีกว่าค่ะ แล้วอนาคตดีๆ ข้างหน้าจะรอเราอยู่ค่ะ ส่วนคนที่ทำให้ใจเราเจ็บช้ำก็เก็บไว้เป็นบทเรียน แล้วก็ใช้ชีวิตดำเนินต่อไป สู้ๆ นะจ้าาา
เป็นกำลังใจให้นะคะ หัวใจรักเป็นของเรา ชีวิตเป็นของเรา หากใครไม่ต้องการดูแล...ไม่เป็นไรค่ะ เรายังมีคุณค่า พ่อแม่พี่น้องเพื่อนฝูงยังรักเราต้องอยู่เพื่อพวกเขา หาอะไรทำให้ลืมๆนะคะ
เป็นเราถ้าโดนพูดถึงขนาดนั้นก็คงเลิกเหมือนกันคะ แต่เราจะเก็บเอาคำพูดนั้นมาเป็นแรงผลักดันให้สวยขึ้น ประมาณว่า "เบื่อใช่มั้ย จะสวยให้หายเบื่อเลย" แต่การร้องไห้กับคนที่เราไว้ใจช่วยได้เยอะเลยนะ มันเหมือนว่าเราได้ปลดปล่อย ยังไงก็สู้ๆนะคะ
อยากจะเล่าเรื่องเราให้ฟังมากหนักกว่านี้แต่มันยาวมากกกกกกกกกกก
เอาเป็นว่าอย่าใจอ่อนนะคะ
ตอนเค้าทิ้งเค้าไล่เราเค้าไม่เห็นแยแส
พอผ่านไปมาทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นมันเห็นแก่ตัวค่ะ
ให้นึกถึงตัวเราและครอบครัวเราให้มากที่สุด
เราก็เพิ่งจะทำได้ไม่ถึง2อาทิตย์กับความคิดนี้
บอกเค้าไปเลย.....ไม่รักไม่ต้อง!
ไม่ต้องมาถามมาห่วงนะ...ถ้าจะบอกว่ายังอยากสนุกอิสระ...บลาบลาบลา
คือนึกถึงเราแค่บางเวลาเราแคร์เขาฝ่ายเดียว
เดินออกมาเถอะค่ะ.....แล้วเราจะมองเห็นอีกมุมว่าจริงๆแล้ว
เค้าไม่ได้ดีพอที่เราจะไปทนทุกข์ใจค่ะ
ร้องไห้เลยค่ะ...เราก็ร้องหนักมากร้องซบพ่อซบแม่ซบน้อง
แต่พอมันถึงจุดนึงที่ตามันสว่างสมองมันเรียบเรียงได้แล้ว
ไม่มีน้ำตาซักหยดให้คนที่ไล่เรามาแบบนั้นหรอกค่ะ
สู้ๆนะคะ