ขอกำลังใจหน่อยค่ะ เพิ่งเลิกกับแฟน

เราคบกับแฟนมา 3 ปี และวันนี้เราได้เลิกกัน เรื่องมีอยู่ว่า ช่วงปิดเทอมเราได้มาอยู่กินที่บ้านเค้าเป็นเดือนๆกลับบ้านบ้างเป็นบางครั้ง และวันนี้เราก็ไปนั่งเล่นที่บ้านของพี่เค้า เค้าก็เข้าไปนั่งเล่นรถบังคับ เราก็นั่งรออยู่ข้างนอก เราก็เกิดอาการร้อนหงุดหงิด เนื่องจากเป็นเมนส์ด้วย เราก็เดินเข้าไปบอกเค้าว่าร้อน เค้าก็บอกว่าให้เราเข้าไปนั่งข้างในห้อง แต่ห้องนั้นมีลูกของเจ้าของบ้านนอนอยู่เราก็เลยไม่อยากเข้าไป เราก็เลยบอกเค้าว่าเดี๋ยวนั่งรอข้างนอกนี่แหระ เค้าก็เลยไม่พอใจเรา เค้าบอกว่าอย่าทำตัวน่าเบื่อว่ะ แล้วเราก็ไปข้างนอกระหว่างทางเค้าก็บอกเราว่าเตรียมตัวเลยนะ จะไปไหนก็ไป เบื่อเต็มทนและ ที่ต้องอยู่กันแบบนี้ แค่เห็นหน้าก็เบื่อแล้ว อยากเป็นอิสระว่ะ อยากใช้ชีวิตแบบสนุกๆไปวันๆไม่ต้องมานั่งห่วงว่าใครจะเป็นอะไร เลิกกันแบบดีๆอ่ะดีแล้ว เราก็เลยไปเก็บข้าวของให้เค้าไปส่งที่ท่ารถ แล้วเราก็นั่งรถกลับบ้าน พอเราถึงบ้านเค้าก็โทรมาว่าถึงรึยัง กินข้าวด้วยนะเค้าก็วางไป หลังจากนั้น เรากซึมตลอดเวลา เอาโทรศัพท์ออกห่างตัวตลอดกลัวจะโทรไปหาเค้า และช่วงหัวค่ำเค้าก็โทรมาอีก เราไม่ได้รับ ก็เลยโทกลับไป เค้าบอกว่าไม่เอากางเกงที่พี่ซื้อให้ไปด้วยเลยนะ เราก็บอกว่าลืม เค้าก็บอกเราว่าห่างกันแบบนี้อะดีแล้ว เราก็เริ่มอ่อนใจไปง้อเค้าบอกว่าเรายังรักเค้าอยู่เค้าก็บอกว่าเค้ารักเรา แต่ไม่มีทางเลือกเพราะเค้าอยากจะเป็นอิสระ เราบอกว่าเราจะไม่เป็นแบบเดิมอีกแล้ว เค้าก็บอกว่าไม่ต้องหรอกกลับไปเรียน รักพ่อแม่ รักตัวเองเริ่มต้นชีวิตใหม่เหอะ เข้มแข็งให้ได้ ตอนไม่มีพี่ทำไมเอ็งอยู่ได้ เราก็เลยบอกว่า งั้นก็ดูแลตัวเองเหมือนกันนะ เราก็วาง เราควรจะทำยังไงดีคะ ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรแล้วค่ะ นึกถึงแต่เค้าตลอด อยากร้องไห้กับแม่มากๆ แต่ไม่กล้า

Discussion (14)

อยากจะเล่าเรื่องเราให้ฟังมากหนักกว่านี้แต่มันยาวมากกกกกกกกกกก

 

เอาเป็นว่าอย่าใจอ่อนนะคะ

 

ตอนเค้าทิ้งเค้าไล่เราเค้าไม่เห็นแยแส

พอผ่านไปมาทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นมันเห็นแก่ตัวค่ะ

 

ให้นึกถึงตัวเราและครอบครัวเราให้มากที่สุด

เราก็เพิ่งจะทำได้ไม่ถึง2อาทิตย์กับความคิดนี้

 

บอกเค้าไปเลย.....ไม่รักไม่ต้อง!

ไม่ต้องมาถามมาห่วงนะ...ถ้าจะบอกว่ายังอยากสนุกอิสระ...บลาบลาบลา

คือนึกถึงเราแค่บางเวลาเราแคร์เขาฝ่ายเดียว

เดินออกมาเถอะค่ะ.....แล้วเราจะมองเห็นอีกมุมว่าจริงๆแล้ว

เค้าไม่ได้ดีพอที่เราจะไปทนทุกข์ใจค่ะ

ร้องไห้เลยค่ะ...เราก็ร้องหนักมากร้องซบพ่อซบแม่ซบน้อง

แต่พอมันถึงจุดนึงที่ตามันสว่างสมองมันเรียบเรียงได้แล้ว

ไม่มีน้ำตาซักหยดให้คนที่ไล่เรามาแบบนั้นหรอกค่ะ

 

สู้ๆนะคะ

คิดไว้นะคะ เรากับเค้าทำบุญทำกรรมกันมาแค่นี้ ได้เจอกันแค่นี้ เกิดมาเพื่อจดจำเรื่องดีๆของเค้าแค่นี้คะ สู้ๆคะ จากนี้และต่อไปชีวิตคุณต้องดำเนินต่อไปค่ะ ร้องไห้ไปเลยค่ะ ร้องให้สุด จนคิดว่าเมื่อกี๊เราร้องไปเพราะอะไร แล้วกลับมาทบทวน ที่เจ็บแบบนี้เพราะอะไร เพราะรัก? เพราะเป็นห่วง? หรือเพราะความเคยชิน? เมื่อรู้แล้วว่าคืออะไร ต่อไปเราก้อต้องเรียนรู้ชีวิตโดยไม่มีความรู้สึกแบบนั้นค่ะ

หันกลับมารักตัวเอง ดูแลตัวเองดีกว่าค่ะ แล้วอนาคตดีๆ ข้างหน้าจะรอเราอยู่ค่ะ ส่วนคนที่ทำให้ใจเราเจ็บช้ำก็เก็บไว้เป็นบทเรียน แล้วก็ใช้ชีวิตดำเนินต่อไป สู้ๆ นะจ้าาา

เป็นกำลังใจให้นะคะ หัวใจรักเป็นของเรา ชีวิตเป็นของเรา หากใครไม่ต้องการดูแล...ไม่เป็นไรค่ะ เรายังมีคุณค่า พ่อแม่พี่น้องเพื่อนฝูงยังรักเราต้องอยู่เพื่อพวกเขา หาอะไรทำให้ลืมๆนะคะ
เป็นเราถ้าโดนพูดถึงขนาดนั้นก็คงเลิกเหมือนกันคะ แต่เราจะเก็บเอาคำพูดนั้นมาเป็นแรงผลักดันให้สวยขึ้น ประมาณว่า "เบื่อใช่มั้ย จะสวยให้หายเบื่อเลย" แต่การร้องไห้กับคนที่เราไว้ใจช่วยได้เยอะเลยนะ มันเหมือนว่าเราได้ปลดปล่อย ยังไงก็สู้ๆนะคะ