แฉหมดเปลือก!! วิวัฒนาการของสาว"ไม่เพอร์เฟ็ค" :: behind the life of a FLAWED* lady, & the road to HAPPINESS

"โชคดีจังเกิดมา เพอร์เฟ็ค"
คำๆนี้ เคยได้ยินบ้างไหมคะ พลอยเองก็เป็นคนหนึ่งที่เคยใช้คำนี้กับคนอื่นเช่นกัน และส่วนมากจะต่อด้วย "แต่ดูเราสิ .."

ก่อนอื่นเลยความหมาย(ตามพจนานุกรม)ของคำว่า PERFECT คือ :สมบูรณ์แบบ ครบถ้วน ซึ่งไม่มีที่ติ ดีพร้อม ดีเลิศ
ในทางโลกแล้ว พลอยคิดว่า ไม่มีค่ะ คนที่เกิดมาเพอร์เฟ็ค ,, ทุกคนย่อมมีข้อบกพร่อง ไม่ว่าจะเป็นการที่เราจะติตัวเอง หรือคนอื่นติเราก็ตาม

แต่ตามความคิดของพลอย ความเพอร์เฟ็คคือ : การที่เรามองตัวเอง (YOUR image of YOURSELF)
                                                            หากเรามองตัวเองว่าเราดีแล้ว พอแล้ว สมบูรณ์แล้ว นั่นแหละคือความเพอร์เฟ็ค

ถึงแม้ว่าบนโลกนี้อาจจะไม่มีใครคิดว่าตนเพอร์เฟ็ค แต่ในเวลาเดียวกันก็ไม่มีใครเกิดมาเป็นคนไม่มีค่าอย่างแน่นอน




*************




แต่ก่อน พลอย: อวบ// ผมไม้กวาด// หน้าจืด// หน้าเละ!!!!// สุขภาพร่างกายอ่อนแอ
                หน้าเละแค่ไหน????? ก็ขนาดที่คุณแม่ที่เคารพบอกว่า "ไม่กล้ามอง" (อาจจะนำมารีวิวในครั้งหน้า เรื่องมันยาวค่ะ T.T)




โปรดอ่าน:
-ความเห็นของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
บางคนมองว่านี่ดีแล้วบางคนมองว่ายังไม่ดีพอ,, สิ่งจิ๊บจ๋อยสำหรับบางคน คือก้าวที่ยิ่งใหญ่ของหลายคน
และกระทู้นี้มาจาก คหสต.ของจขกท.ล้วนๆค่ะ
-ที่ทำกระทู้นี้มา เพราะอยากแชร์ความหลัง และเบื้องหลังความพยายามทุกอย่าง จนกลายเป็นคนที่รักตัวเองมากขึ้นเช่นในวันนี้
ไม่ได้จะบอกว่าสิ่งที่พลอยทำดีที่สุด ถูกที่สุด หรือพลอยตอนนี้ดียังไง แต่อยากให้ความพยายามในตอนนั้นส่งไปถึงทุกคนค่ะ
-น้อมรับทุกความเห็นค่ะ





มาคุยเรื่องหุ่นกันก่อนนะคะ ^^

หลายคนอาจจะบอกว่าไม่ได้อวบมากอะไร แต่ในตอนนั้นพลอยรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจค่ะ
และแค่นี้ก็มากพอแล้วที่จะทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งไม่แฮปปี้กับตัวเอง*
ตอนนั้นเป็นคน"ย้วยๆ"ค่ะ -- งงล่ะสิ ? ฮ่าๆๆ พลอยก็งงๆเหมือนกันค่ะ คือยืนๆอยู่ดูไม่อ้วนมากนะ
แต่ไปทะเลกับเพื่อน เขาจะทักว่า "เธอรู้ปะ เธอไม่ใช่คนอ้วนนะพลอย แต่เป็นคนมีเนื้อ" ฮึ?!? โอเค สรุปก็อวบใช่ไหมล่ะจ๊ะ ;p

มีปรากฏการณ์เนื้อแขนปลิ้นบ่อยครั้งเวลาถ่ายรูป แหม่ นึกว่าซ่อนไว้อย่างดีแล้วนะ !! ยังอุตส่าห์โผล่มาอีก
คือเป็นคนเนื้อนิ่มมากค่ะแต่ก่อน ย้วยๆเลย ไม่ค่อยมีกล้ามเนื้อ

เกลียดการออกกำลังกายที่สุดค่ะตอนนั้น คำว่าเฟิร์มไม่มีอยู่ในพจนานุกรม ไม่อยากได้ ก็มันเหนื่อยจะขาดใจ ขออยู่อย่างนี้ดีกว่า
อ้วนมากไหม?ก็ไม่ขนาดนั้นค่ะ แต่ไม่ผอมแน่ๆ (เห็นๆอยู่จ้ะหล่อน) ที่แย่หน่อยคือ เนื้อเละ อวบ แถมยังไม่มีส่วนเว้าส่วนโค้ง!! ฮ่วย!!

มีช่วงนึงป่วยหนักมาก(+ลำใส้อักเสบรื้อรัง) จึงผอมกะหร่องลงทันตา แต่สุขภาพออดแอดเหลือเกิน เข้ารพ.ทุกอาทิตย์
ตอนนั้นก็ส่องกระจกแล้วก็อืม เนื้อย้อยๆหายไปนะ แต่แรงจ๋า??เธออยู่ไหน
เจ็บจี๊ดส์ตรงที่เพื่อนมาหาที่บ้าน แล้วถามดังๆว่า
นี่หล่อน!!หน่มน๊มหายไปไหนหมด! ตัวหยั่งกับกระดาน O_O เฮือก! ก้มลงมองตัวเอง เป็นจริงอย่างที่ท่านว่ามาทุกประการ ข้าน้อยขอรับโทษ

สรุปแล้ว เหมือนกับมันไม่มีความพอดีน่ะค่ะ ช่วงนั้น .. = = ตอนผอมก็ทรมาน ตอนอวบก็ไม่มั่นใจ
ทำอย่างไร: ออกกำลังกาย! และลดของทอดลงค่ะ ยอมรับว่าติดขนมมาก ลดได้ไม่หมด อิอิ ยกเวทบ้างให้กล้ามเนื้อกระชับ
                ความจริงที่เริ่มออกไม่ใช่เพราะอยากลดหุ่นค่ะ แต่มีเหตุการณ์ที่ทำให้ฮึด อยากจะรักและดูแลตัวเอง
                ผลพลอยได้กลับเป็นหุ่นที่สมส่วนขึ้น ปัจจุบันพลอยไม่ได้ผอมเท่าตอนที่เป็นโรคค่ะ
                แต่รู้สึกว่ามีเคิร์ฟมากขึ้น เอวเป็นเอว สะโพกเป็นสะโพก ไม่ได้ผอมอะไร แต่ก็ไม่ได้อ้วน ตอนนี้กำลังเดินทางเข้าสู่ความพอดีค่ะ 

ว่าด้วยเรื่องของผม
โดนสารพัดเคมีทั้งกัด ดัด ย้อม ทำสี แบบไม่สงสารผมบ้างเลย ปรากฏว่าผมชี้ฟู กรอบเป็นไม้กวาด เสียเซลฟ์ไปนานค่ะ
ไม่อยากจะบอกว่ารูปถ่ายมาดูดีมากๆแล้วในตอนนั้น อันที่ดูเน่าๆพลอยโละทิ้งหมด เหลือแค่รูปพวกนี้
ช่วงนั้นมีฮิตใส่วิกผมกัน เสร็จฉัน ไปหามาใส่เยอะแยะ เป็นคอลเล็คชั่นเลย ฮ่าๆ
เพื่อนสาวบอก " นี่แกสวยขึ้นนะ รู้ไหมทำไม?? เพราะผมมันไม่ใช่ผมแก! ใจร้ายปะ ? " แม่คุณ มาถามว่าใจร้ายหรือเปล่าเอาทีหลัง
ไม่ใจร้ายเลยจ้ะ น่ารักที่สุด กระซิก กระซิก ไอ้เราก็มองผมตัวเองแล้วมองของคนข้างๆแล้วถอนหายใจ ทำไม๊ผมฉันถึงกรอบแบบนี้!
(บางครั้งแบบคิดเล่นๆ เดี๋ยวเอาไปขายแข่งกับเถ้าแก่น้อย กรอบอร่อยไม่มีไขมัน// คิดได้ไงเนี่ยตอนนั้น โรคจิตที่สู๊ด = =)

ทำอย่างไร: ใช้ครีมหมักผมแทนครีมนวด แบ่งผมเป็นช่อๆตอนสระ และท่องไว้กับตัวเองว่า ไม่มีคาถาพิเศษที่เห็นผลในหนึ่งคืน
             อยากจะไปยืดหลายครั้งแต่ต้องทน ไม่ยุ่งกับผมเลย จนตอนนี้เหมือนผมคนทั่วไปแล้วค่ะ มีแห้งนิดๆ แต่ถือว่าโอเคมากสำหรับพลอย




สิวบุก!!!! หน้าเน่า!!
ตอนนั้นดิฉันไม่คิดว่าจะเกิดอะไรไม่ดีขึ้นอีกแล้วหลังจากผมพัง ...ก็เกิดปรากฏการณ์หน้าพังอย่างใหญ่หลวง
ไม่มีรูปสักรูปเพราะปีนั้นไม่ถ่ายรูปเลยค่ะ เหลือแต่รูปนี้หลังจากที่ "หายแล้ว" ก็ยังมีอาการหน้าแดงเห่อ อยู่ตลอดเวลา
*กำลังอยู่ระหว่างการขอรูปเละของจริง จากรพ.ที่เคยไปหาค่ะ เดี๋ยวยังไงจะเอามาให้ดูกัน
แต่มันสยองจริงๆ มีสิวอยู่ทุกบริเวณของผิวหน้า จับไปตรงไหนก็เจอ ...
ใช้เวลา 1ปีกว่า จน"สิว"ที่แย่ๆหาย และตอนนี้ยังมีอาการคงเหลืออยู่ ยังคงต้องดูแลอย่างใกล้ชิดเรื่อยๆ

สรุป :  ตอนนั้นเละ เนื่องจากติดเสตียร์รอยด์ทาผิว ร่วมกับอาการอื่นๆ จนใหญ่โตมโหฬาร คงจะเล่านานค่ะ กว่าจะจบ
          วันนี้ผิวโอเคแล้ว แม้จะแพ้ง่าย(สุดๆ) ต้องระวังตลอด แต่การที่เราเสียเวลาดูแลเค้าอย่างดีก็คุ้มว่าหน้าเละเป็นไหนๆ
           *แอบเพิ่มเติม ตอนเด็กเป็น sepderm ค่ะเลยใช้เสตียร์รอยด์รักษา แต่พอเลิกก็กลับมาเลยใช้ต่อไปเรื่อยๆด้วยความเขลา
             ไปๆมาๆใช้ตั้งแต่ 12/13 ถึง 17/18 เป็น5ปีมรณะ ที่ทำให้ตกนรกไป1ปีเต็ม ก่อนจะกล้าออกมาเจอผู้คน ==
             ใครใช้อยู่ตอนนี้ ขอเถอะค่ะ 7วันหยุด ไม่ใช่5ปีหยุดเหมือนพลอย รู้ค่ะ ทาคืนเดียวหาย แต่ต้องจ่ายด้วยอะไรอีกทั้งชีวิต...
             ผลกระทบไม่ได้อยู่ที่หน้าพังอย่างเดียว แต่พลอยใช้จนซึมเข้ากระแสเลือด มีผลกับร่างกายส่วนอื่นด้วย :s
             (แต่กล้ามไม่ขึ้นเหมือนพวกนักกีฬาโด๊บเสตียร์รอยด์นะจ๊ะ ฮ่าๆๆๆ)


สุขภาพ .. เรื่องใหญ่ !
เคยเป็นคนที่เดินเร็วนานๆไม่ได้ (อย่าว่าแต่วิ่งเลยค่ะ) , ไม่มีแรงเปิดขวด/ยกของหนัก ,  เป็นลมบ่อย , มีอาการตัวชาเกือบตลอดเวลา
ภูมิต้านทาน ไม่ทราบว่าต่ำมากหรืออย่างไร ทำไมถึงป่วยทุกเดือน หนักๆเข้าก็ทุก2อาทิตย์
มีปัญหาเรื่อง"ท้อง"เยอะ ปวดนู่นปวดนี่ตลอด ปวดแต่ละทีโดนหอบเข้ารพ. จนคุณพ่อ(เป็นแพทย์)กังวลว่าลูกสาวจะ'ติด'มอร์ฟีน
ตรวจหลายต่อหลายรอบไม่พบสาเหตุ .. จนวันหนึ่งก็ทราบ มีตกใจและกังวลบ้าง แต่ค่อยๆหาทางแก้ไปเรื่อยๆ เรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน
ขอโทษที่ทำให้คุณพ่อคุณแม่เป็นห่วงเสมอ วันนี้หนูสบายดีแล้วค่ะ และมันคือของขวัญที่พิเศษสุดในชีวิต



.
.
.



ปัจจุบัน
ในที่สุดก็เรียนรู้และเข้าใจว่า ความใจเย็น และ ความเชื่อมัน จะรวมกันเป็นกำลังใจ และแรงผลักดัน
ที่จะทำให้เรามาถึงความสำเร็จ แม้วันนี้ พลอยยังจะไม่ถึงจุดนั้นเสียทีเดียว แต่พลอยก็รักตัวเองมากขึ้น และภูมิใจที่เปลี่ยนได้ถึงขนาดนี้

ภายนอกอาจดูไม่ต่างมาก แต่วันนี้การออกกำลังกายที่พลอยเคยเกลียด พลอยรักที่จะทำมันเสียแล้วล่ะค่ะ
ไม่เป็นลมอีกแล้ว หวัดก็เป็นน้อยลง ยกของหนักๆเดินขึ้นบันไดได้สบายๆ
ไม่ต้องมาทนทรมานกับความเจ็บปวดที่โจมตีทุกเดือน
ซึ่งอาจดูธรรมดามากสำหรับคนอื่น แต่สำหรับพลอยมันเป็นความเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่จริงๆค่ะ
(ผลพลอยได้คือหุ่นที่กระชับขึ้นด้วยค่ะ)

ตอนนี้มองตัวเองเพอร์เฟ็คหรือยัง?
ยังค่ะ ยังอีกไกล และอาจไม่มีวันไปถึง แต่การที่เรารักตัวเองมากขึ้นทุกวัน ก็ทำให้ชีวิตมีความสุขแล้วค่ะ

สรุป ที่พูดมายาวเฟื้อยคืออยากจะบอกทุกท่านว่า:
หากวันนี้ เรายังมองตัวเองแล้วไม่พอใจ หรือมีอะไรที่เราอยากเป็น - ทำเลยค่ะ
ขอแค่ตั้งใจ ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ :) พลอยไม่ได้บอกว่ามันจะง่าย แต่อยากบอกว่ามันคุ้มค่า ทุกคนต้องมีก้าวแรกเสมอ

เบื้องหลังผู้หญิงสวย เก่ง มั่นใจทุกคน คือความพยายาม และความตั้งใจ*
และทุกคนสามารถเป็นแบบนั้นได้* ขอแค่เรารักตัวเอง 

สำหรับสาวๆที่มองตัวเองในกระจกแล้วยิ้ม บอกว่า ฉันสวย ดี เก่ง และฉันรักตัวเอง ..
พลอยเคารพมากค่ะ ดีใจมากที่เป็นเช่นนั้น
เพราะไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับความเห็นของเราเกี่ยวกับตัวเราเอง ทุกอย่างอยู่ที่ใจคิด ทุกคนมีศักยภาพทีจะเปลี่ยนแปลง







ขอบคุณทุกท่านจากใจจริงค่ะ ที่อุตส่าห์อ่านมาถึงตรงนี้ เป็นการเดินทางที่ยาวนานจริงๆ 

พลอยขอรบกวนฝาก facebook page และ instagram ไว้ด้วยนะคะ เข้าไปทักทายพูดคุยกับพลอยได้ตลอด
ยินดีตอบทุกคำถามค่ะ ^^






แล้วเจอกันค่ะ