ใครเพิ่งเลิกกับแฟน เชิญทางนี้ค่ะ ^^

สวัสดียามบ่ายค่ะเพื่อนๆจีบันทุกคน
วันนี้นึกครึ้มและว่าง ก็เลยลองเข้ามาและแอบเหลือบไปเห็นกระทู้เก่าที่เราตั้งไว้เมื่อปีที่แล้ว
>>> http://jeban.com/viewtopic.php?t=154849
มันคือกระทู้ที่เราได้ตั้งไว้ตอนที่เพิ่งจะเลิกกับแฟนเก่าค่ะ
ซึ่งในที่สุดตอนนี้เราก็เจอคนที่ดีสำหรับเราเข้ามาเกือบปีแล้วค่ะ 


ลองมานั่งไล่อ่านดูก็ตลกตัวเองจริงๆที่ในเวลานั้นเราเป็นได้ถึงขนาดนั้นเชียวหรอ
ทั้งเศร้า ทั้งสับสน ว้าวุ่น เหม่อลอย ซึม ซังกะตาย น้ำหนักลด ไม่เป็นอันทำอะไรเลยค่ะ เจ็บเหมือนจะขาดใจ
เรารู้สึกว่าเราค่อนข้างโชคดีเหมือนกันที่หลังจากนั้นไม่นานเราก็ได้เจอกับผู้ชายที่ดีที่สุดคนนึงเข้ามาในชีวิต
มีคนที่ทำให้เรารู้สึกมีค่า คอยดูแลห่วงใยเราตลอด มีเหตุผล มีความคิดเป็นผู้ใหญ่ อยู่ด้วยแล้วมีความสุขค่ะ

พอเห็นตัวเองในตอนนั้นแล้วก็เลยคิดขึ้นมาว่า ตอนนี้ถ้ามีคนที่เพิ่งอกหัก เสียใจเรื่องความรัก ไม่รู้จะไปต่อยังไง
อย่างน้อยเราก็อยากให้มาเห็นกระทู้นี้แล้วรู้สึกดีขึ้นค่ะ


เราในอดีตนั้น เคยคิดว่าคนๆนี้แหละใช่เลย เราจะไม่รักใครอีกแล้ว ต้องได้อยู่กับคนนี้แน่นอน
ถ้าขาดเค้าไปคงอยู่ไม่ได้ คงเสียใจ บลาๆๆ เยอะค่ะ 555+
พอเลิกกันก็เอาแต่คิดว่าจะอยู่ต่อไปยังไง จะมีใครที่เรารักได้เท่านี้ จะมีใครเหมือนเค้ามั้ย วันๆได้แต่คิดๆๆเท่านี้ค่ะ
จนพอเริ่มตั้งสติได้อีกครั้ง ก็เปิดใจ ยิ้มรับชิวิตใหม่ที่ปราศจากคนที่เคยทำให้เสียใจ คนดีที่เราไม่คาดฝันก็เดินเข้ามาค่ะ

ตอนนี้เรามีความสุขมากค่ะ ได้มาเจอกับคนที่เห็นค่าในตัวเรา ปฏิบัติกับเราอย่างที่ผู้หญิงคนนึงสมควรได้รับจากคนรัก
เรารักอย่างมีสติขึ้น มีความคิดที่โตขึ้นมีเหตุผลขึ้น ด้วยวัยที่เพิ่มขึ้น(ด้วย 555)
และประสบการณ์ที่สอนให้เรารักอย่างมีเหตุผล ใช้สมองเพิ่มขึ้นแทนที่จะใช้หัวใจอย่างเดียว


อยากฝากถึงเพื่อนๆในจีบันที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ และมาดูเราพร่ำเพ้อค่ะ (555) ว่า
ถ้าใครที่กำลังเสียใจอยู่ ลองดูเราเป็นตัวอย่างก็ได้ค่ะ ว่าเห็นมั้ย เราก็ผ่านมาได้นะ คนอื่นๆเค้าก็ผ่านไปได้สบายๆ
ทุกคนต้องผ่านเรื่องแบบนี้และเวลาก็จะเยียวยาคุณ สอนคุณจากประสบการณ์ที่คุณเจอมาเอง
กระบวนการความคิดของคนที่เพิ่งอกหัก ถ้าผ่านช่วงเลวร้ายมาได้ทุกอย่างจะดีขึ้นค่ะ
ถ้าใครที่ไม่เห็นค่าเรา ทำเราเสียใจ ก็ขออย่าไปฝืนค่ะ เลือกเดินออกมาให้ตัวเองมีความสุขดีกว่าเนาะ
แล้วคุณจะเห็นว่ามีเรื่องอีกมากมายให้คุณใส่ใจนอกจากเรื่องคนรัก มีคนอีกหลายคนที่จะอยู่ข้างคุณ
ทั้งครอบครัว พ่อแม่ พี่น้อง เพื่อน พวกเค้าเหล่านี้แหละค่ะที่ทำให้เราผ่านจุดๆนั้นมาได้เหมือนกัน
สุดท้ายแล้ว ถ้าคนที่ไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่ค่ะ ซักวันคนที่ดีพอสำหรับเราก็จะเข้ามาเอง

เราไม่รู้หรอกค่ะว่ากับแฟนคนปัจจุบันของเรานั้น จะเป็นคนที่เราจะได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยมั้ย
รู้แค่ว่าทุกวันนี้ทำดีที่สุดค่ะ สิ่งที่เราเคยทำผิดทำพลาดไปเราก็เลือกที่จะไม่ทำอีก
เรื่องของอนาคตก็ปล่อยให้มันเป็นไปค่ะ


มาถึงตรงนี้ฝากถึงเพื่อนๆที่เสียใจอยู่นะคะ "สู้ๆนะคะ พรุ่งนี้มันต้องดีกว่าวันนีค่ะ เอาเรื่องที่เจอมาเป็นบทเรียนสอนตัวเองนะคะ"

และที่สำคัญเลย ฝากถึงเพื่อนๆที่เข้าไปคอมเม้นท์ให้กำลังใจเราในวันนั้น ถ้าพวกคุณได้บังเอิญเข้ามาอ่านพอดี
อยากบอกจากใจจริงนะคะ ว่าขอบคุณมากๆ ในวันนั้นสิ่งที่ได้อ่านจากเพื่อนๆทุกคน มันช่วยเป็นกำลังใจให้เราจริงๆ
ทุกคนทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมากจริงๆค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ

Discussion (5)

คุณคะ ดิฉันกำลังเจอเหตุการณ์แบบคุณในตอนนั้นเล้ยยย เพิ่งเลิกกับแฟน ที่คบกันจะ7ปีแล้ว เค้าเคยเป็นทุกสิ่งในชีวิตเรา แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว เค้าเห็นคนที่เพิ่งรู้จักแค่2เดือนดีกว่าคนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา7ปี พูดไม่ออก ร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตาแล้วค่ะ ตอนนี้กำลังทำใจ มาเจอกระทู้ของคุณพอดี ขอบคุณนะคะที่แบ่งปันประสบการณ์ดีๆ ขอบคุณจริงๆค่ะ

เราคนนึงเพิ่งเลิกกับแฟนที่อยู่กันมาเกือบสิบปีแต่ก็ต้องเลิกกันไปเพราะเราไม่ดีพอสำหรับเขาค่ะ

คบมา 5 ปี  วันนี้ เขาขอเลิกด้วยเหตุผลว่า เราเห็นการนอน สำคัญกว่าเขา  เอ๋า มันง่วงนี่  ใจนึงอยากประชดด้วยการกินแหลก  ใจนึงจะทำสวยเช้งให้ตาค้าง เสียใจนะ แต่ชีวิตต้องเดินต่อไป หากโชคดี คงเจอคนเข้าใจว่าไม่มีใครสกัดความง่วงได้ คริคริ

เราก็เคยคบกับแฟนคนแรกมา 7 ปีกว่า ละก็เจอเคสแบบเดียวกันเลยค่ะ เจ้าชู้ กลับไปคบแฟนเก่าบ้าง แอบไปคบกับคนอื่นบ้าง รักๆ เลิกๆ ทำให้เราเสียใจหลายครั้ง สุดท้ายเราก็ตัดใจเลิกเหมือนกัน ตอนนั้นเสียใจมากๆ ถึงขึ้นป่วยหนักเกือบเข้าร.พ.แน่ะ สุดท้ายก็หันมาดูแลตัวเอง ทำตัวเองให้ดี ให้เลิศ มีคุณค่ามากขึ้น ละตอนนี้ก็มีความสุข เข้มแข็งขึ้น ละก็ได้เจอคนดีที่อยู่ข้างๆ เราค่ะ (แต่ก็มิกล้าคิดถึงอนาคตอันไกล คิดสั้นๆ มีความสุขในแต่ละวันพอค่ะ) เห็นด้วยกับจขกท.ค่ะ พอเราผ่านจุดเลวร้ายนั้นมาได้แล้ว ละหันกลับไปมองวันเก่าๆ ตอนนี้เรารู้สึกภูมิใจและขอบคุณกำลังใจดีๆ จากคนรอบข้างเนาะ

เป็นเหมือนกันเลยค่ะ พอเราผ่านจุดนั้นมาได้ ได้เจอคนที่เห็นค่าเรา เราจะรู้สึกว่าวันนั้นเราทนทำไม? ดีใจจังที่ไม่ใช่เราคนเดียวที่เป็นแบบนี้ ^___^