ช่วยทีค่ะ ระหว่างรักกับผูกพันธ์

สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องที่ทำให้ร้องไห้ได้ทุกคืนมาเกือบเดือนแล้ว เราคบกับแฟนมานานจนกำลังจะแต่งงาน
ระหว่างทางมีบ้างที่ต่างคนต่างนอกใจกัน แต่สุดท้ายก็เลือกและยังคงรักกันและกัน จนมาถึงวันนี้ฝ่ายชาย
เป็นคนบอกเราว่า เหนื่อย ไม่รู้ว่าต้องการอะไรแต่รู้สึกว่าเหนื่อยอยากอยู่คนเดียวสักพัก ไม่ยืดเยื้อแล้วนะคะ
ขอเข้าประเด็นเลยละกัน เค้าบอกว่าตลอดเวลาเกือบ10ปีที่คบกันมา เค้าเริ่มไม่แน่ใจว่ารักเรารึป่าวและ
เพิ่งรู้ตัวว่ามันคือความผูกพันกันมากกว่า เราควรทำยังไงดีคะ เราอยากรู้ว่าถ้าไม่ใช่รักแต่เพราะผูกพัน
เราจะยังคงอยู่ด้วยกันต่อไปได้มั้ย หรือเราควรเลิกกันไปแล้วไปหาคนที่รัก คือคิดจนเครียดมากค่ะตลอด
เวลาที่คบกับมาเกือบ10ปี สุดท้ายแล้วเราสับสนว่าความรักจริงๆแล้วมันคืออะไร มันเป็นยังไง รบกวนขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ
มีใครที่คบกันอยู่ด้วยกันเพียงเพราะความผูกพันบ้างมั้ยคะ เป็นยังไงบ้าง มีความสุขดีมั้ย คือเรายังไม่กล้าเลิกเรากลัวทำใจไม่ได้

Discussion (5)

เราก็เคยสงสัยนะคะ เราคบกันมานานมาก ไม่รวมที่เลิกกันไปก็ 13 ปีแล้ว ยังไม่ได้แต่งงานค่ะ แต่มันจะมีจุดๆหนึ่งค่ะ ที่คุณรู้ตัวว่าคุณขาดเค้าไม่ได้ คือก็ขาดได้แต่อยากให้มีอยู่มากกว่า คบกันมานานมาก จนรู้ใจกันทุกอย่าง ณวันนี้เราคิดว่า ความรัก กลายมาเป็นความผูกพัน ความรักที่ไม่มีสายใยจนเกิดความผูกพัน มันฉาบฉวยค่ะ ต่อให้คุณพบคนใหม่ คุณก็จะเปรียบเทียบกับสิ่งที่คุณเคยมี ขอให้คุณผ่านจุดนี้ได้ไวๆนะคะ

ขอตอบตามจิตวิทยานะค่ะ  ความรักประกอบด้วย 3 ส่วน 1.ความหลง  2.ความผูกพัน 3.รับผิดชอบ/หน้าที่  ความรักที่ดีควรมีทั้ง 3 ในปริมาณที่เท่าๆกัน  ดาราที่แต่งงานไวสายฟ้าแลบนี่คือ มีความหลงและรับผิดชอบอาจมีความผูกพันกันน้อย แต่มันสามารถสร้างได้ คู่ที่สร้างได้ก็จะกลายเป็นรักที่สมบูรณ์ คู่ที่สร้างไม่ได้ก็ต้องจบกันไป   ความรักของคุณคล้ายๆความรักแบบเพื่อน มันเป็นความรักที่ดีนะค่ะ เป็นความรักที่ตอบโจทย์ว่าทำไมคนแก่ตายายยังรักกันยังคบกันอยู่เพราะความรักแบบนี้แหละค่ะ คือมีความผูกพันและหน้าที่ แต่ไม่มีความหลงแล้ว  ^^ แต่ของแบบนี้พัฒนาได้นะค่ะ เราว่าเซอร์ไพร์เขาหน่อย ทำให้ตื่นเต้นหน่อย หรือชวนเขาไปกินข้าวไปดุหนัง แล้วคุณก็แต่งตัวแบบสวยเริดในลุคที่เขาไม่เคยเห็น หวังว่าจะช่วยได้บ้างนะค่ะ

 

ส่วนตัวเราว่ารักและผูกพันมันใกล้เคียงกันมากในเชิงความรู้สึก เพราะเวลาเราผูกพันกับใครเราก็อยากจะให้แต่สิ่งดีๆกับคนๆนั้น อยากให้เขามีความสุข อยากเห็นสิ่งดีๆเกิดขึ้นกับเขา นึกถึงเวลาเห็นอะไรที่เขาชอบกินชอบใช้ มันก็ไม่ต่างอะไรกับความรัก....แต่ความรัก มักมีเรื่องกามอารมณ์เข้ามาเกี่ยว ความเสน่หาทางกาย คืออย่างน้อยๆก็ต้องอยากกอดอยากหอมอยากเดินจับมือกัน ซึ่งแรกรักอะไรมันก็ดูดีสดใสฮูลาฮูล่า แต่พอคบกันนานๆ ความเร้าใจมันก็ลดลงเป็นธรรมดา ความคุ้นเคยเข้ามาแทนที่ ความผูกพันก็มากขึ้น

 

แฟนเราเคยคิดแบบนี้เหมือนกัน... รักหรือเปล่านะ คบกันมา 5 ปี.... เลิกกันไปช่วงสั้นๆช่วงนึง ชนิดที่เราไม่โทรหา ไม่สนใจ เพราะเขาเป็นฝ่ายบอกเลิก สุดท้ายฮีดราม่า บอกเลิกแล้วเศร้าเอง แถมมาบอกตอนหลังว่าถ้าอีก 3 เดือนยังไม่คุยกัน จะกลับมาจีบใหม่ 

 

บางทีการห่างๆกันไปบ้าง อาจจะทำให้เข้าใจความรู้สึกตัวเองมากยิ่งขึ้นนะคะ อย่าเพิ่งเลิกกัน แต่ให้เวลาต่างคนต่างไปทบทวน หากมันหมดหนทางจะสานต่อจริงๆก็ค่อยบอกลากันดีๆได้อยู่ค่ะ

 

ปล. เรากับแฟนทุกวันนี้เราว่าอยู่กันด้วยความผูกพัน ความภัคดี และการเกื้อกูลกันและกันล้วนๆค่ะ ไม่มี special effect ชนิดตื่นตาตื่นใจ ไม่มีโปรโมชั่น 

คิดดีๆ นะคะว่า ถ้าใกล้จะแต่งงาน ยังระหองระแหงขนาดนี้ ..แล้วตอนแต่งงานจะขนาดไหนคะ

ความผูกพัน แค่คนรัก ยังไงก็ตัดขาดได้

แม่กับพ่อเราแต่งงานมา20กว่าปี..สุดท้ายเข้าเขตไปจดทะเบียนหย่า..กระดาษแผ่นเดียวที่รักษามา20กว่าปี..มันก็แค่กระดาษ..แต่งได้ ก็หย่าได้เหมือนกันค่ะ

 

เริ่มต้นใหม่ค่ะ..เราไม่รู้ว่าคุณอายุเท่าไรนะ..ถ้าคุณอายุไม่ถึง 50 หรือ 60 ก็อย่าไปกลัวมันสิ ทุกวันนี้ผู้หญิงที่อยู่คนเดียวก็เยอะแยะ

อย่ากลัวที่จะเริ่มต้นใหม่นะคะ

สู้ๆ 

http://topicstock.pantip.com/siam/topicstock/2012/05/F12150848/F12150848.html

เพื่อนเราที่รักเรามากๆเมื่อก่อน ตอนนี้ถาม มันก็ตอบว่าไม่รู้ว่ารักหรือเปล่า แต่รู้ว่าผูกพันมากๆ- - ทำเอาคิดหนักเลยเหมือนกันค่ะ